Χαίρομαι πολύ που σας ξαναβρίσκω , φίλοι μου . Πήραμε μια ανάσα κάποιων ημερών , μιας και πολλά και διάφορα , άλλα ελάσσονος , άλλα ήσσονος σημασίας συνέβησαν αυτό το διάστημα και ήταν ανάγκη να περιμένουμε να κατακάτσει ο κουρνιαχτός για να τα εξετάσουμε με νηφαλιότητα . Δεν ξέρω πόσοι είστε εξοικειωμένοι με τον όρο “slow news” . Στην εποχή της συνεχούς ροής ειδήσεων ( και “ειδήσεων” ), έχει δημιουργηθεί μια αντίρροπη τάση , όπως περίπου σας την περιέγραψα παραπάνω . Κι επειδή δε χρειάζεται να τρέχουμε σαν τα σκυλιά πίσω απο κάθε αυτοκίνητο που περνά απο μπροστά μας , ας κάνουμε ένα φιλτράρισμα .
Λέω να μην ασχοληθούμε με τα διεθνή αυτή τη φορά . Κύπρος , Συρία , Τουρκία είναι μακριά ( χρονικά , μην παρεξηγηθούμε ) για να βγάλουμε απο τώρα συμπεράσματα και θα τα δούμε εν καιρώ . Ας πιάσουμε λίγο τα του ταπεινού οίκου μας . Και φυσικά δεν εννοώ τα περί αξιολόγησης και λοιπών , περί των οποίων η άποψή μου είναι γνωστή και γραμμένη σε προηγούμενα κείμενα . Υπήρξαν πιο ζουμερά συμβάντα.
Ας μιλήσουμε λίγο για το θέμα του μουσείου Μπελογιάννη . Δεν επιθυμώ να μπω σε αναλύσεις ιδεολογικής φύσεως μιας και όπως αποδείχτηκε περίτρανα ο Ελληνικός Λαός ακόμα κουβαλά εμφυλιοπολεμικό φορτίο που δε θέλει ή δε μπορεί να αποβάλει . Θεωρώ όμως απαράδεκτο το γεγονός πως μέσα στη Βουλή , σε συζήτηση για τις μίζες για τα εξοπλιστικά να κατρακυλά η κουβέντα σε τσαμπουκάδες περί σφαγέων , κομμουνιστοσυμμοριτών και λοιπών επικίνδυνων . Δηλαδή έχουμε μπροστά μας ένα απτό πρόβλημα , που επηρεάζει και την καθημερινότητά μας και την ασφάλειά μας και αντί να κοιτάξουμε να το αντιμετωπίσουμε , είτε λόγω ιδεολογικής πόρωσης είτε ηθελημένα πετάμε τη μπάλα στην κερκίδα ; Και μετά μας φταίει ο Σόιμπλε ;
Δεύτερον . Προσωπικά , ο Μπελογιάννης μου είναι άκρως συμπαθής . Και αυτό γιατί απ’τα σχολικά χρόνια έχει περάσει στο μυαλό μου ως ο “άνθρωπος με το γαρύφαλο ” , μια ευγενική μορφή που πάλεψε και πέθανε για ιδεώδη μεγαλύτερα απ’τη ζωή . Δεν τον έχω σαν εικόνα σαν αξιωματικό του ΔΣΕ . Προφανώς όσο μεγαλώνεις μαθαίνεις όμως η παιδική εικόνα μένει ανεξίτηλη . Αν η οικογένειά του ή το χωριό του θέλει να φτιάξει ένα μουσείο για να διατηρήσει αυτή τη μνήμη ζωντανή καλώς πράττουν . Στην τελική θα δουλέψουν και πέντε άνθρωποι εκεί και θα φαν ψωμάκι . Στο ίδιο πλαίσιο επίσης κανείς δε μπορεί να εμποδίσει ένα αντίστοιχο μουσείο πχ για το στρατηγό Τσακαλώτο . Ή , για να το πάμε πιο προβοκατόρικα , για τη Βασιλική Οικογένεια . Μεγάλα παιδιά είμαστε , όποιος θέλει πάει όπου θέλει και βλέπει ό,τι θέλει , δε χρειαζόμαστε ιδεολογικές υποδείξεις απο κανένα .
Απ’την όλη αχρείαστη αναμπουμπούλα βέβαια , όποιοι παρατηρητικοί κράτησαν ένα απόσπασμα των λόγων του υιού Μπελογιάννη . Συγκεκριμένα ” η νέα γραμμή του ΚΚΕ απο πέρυσι είναι ότι ο εμφύλιος ήταν αναγκαίος -αν είναι δυνατόν να υπάρχει αναγκαίος εμφύλιος- και οτι αποτέλεσε την κορύφωση της πάλης των τάξεων στην Ελλάδα ” . Μάλιστα . Όσο και να σας ξενίζει αυτό που θα πω ( παίρνοντας ως αληθή την παραπάνω αποστροφή ) , είναι απ’τα λίγα θετικά που προέκυψαν απ’την όλη υπόθεση . Για τον απλούστατο λόγο πως αποδεικνύει πως στη σημερινή χαώδη κατάσταση υπάρχουν κάποιοι που σκέφτονται στρατηγικά και μακροπρόθεσμα . Σήμερα που οι οικονομικές και κοινωνικές μυλόπετρες συνθλίβουν πρόσωπα και ιδεολογίες η ηγεσία του Κόμματος έχει την πνευματική διαύγεια να αντιληφθεί πως σανίδα επιβίωσης είναι μόνο ο επαναπροσδιορισμός πτυχών της Ιστορίας που θα συσπειρώσουν τη βάση σε ένα νέο αφήγημα , τόσο απαραίτητος που αν δε γινόταν άμεσα μπορεί και να επέφερε σύντομα ζητήματα υπαρξιακής φύσεως . Προσοχή , δε σχολιάζουμε το θετικό ή το αρνητικό του πράγματος , συζητούμε καθαρά πραγματιστικά την ικανότητα του Οργανισμού να σχεδιάζει και να λαμβάνει αποφάσεις
μακράς πνοής . Αν συνυπολογίσουμε και τις θέσεις που εξέφρασαν στο Κυπριακό ζήτημα μπορούμε να αισιοδοξούμε πως τουλάχιστον ένα κομμάτι του πολιτικού Συστήματος είναι ενεργό λογικά . Περιμένουμε δείγματα και απ’τους υπόλοιπους .
Αλλάζοντας θέμα , νιώθω την ανάγκη να εκφράσω τα συγχαρητήριά μου στον τηλεοπτικό ΣΚΑΙ που μέσω των εκπομπών του μας φέρνει σε επαφή με επαγγέλματα που δε γνωρίζαμε πως υπήρχαν στην Ελλάδα . Μάλιστα φίλοι μου , το ελληνικό δαιμόνιο παραμένει ακμαίο και δε σταματά ποτέ να μας εκπλήσσει ! Μετά λοιπόν απ’τον περιβόητο μάνατζερ ράγκμπι , μάθαμε και άλλη καταπληκτική ιδιότητα . Πρωθυπουργεύων διεφθαρμένων Υπουργών ! Αυτά είναι ! Ξεκούραστη δουλειά , χωρίς άγχος , το μόνο που χρειάζεται είναι να είσαι επικίνδυνα ανόητος ή να κλείνεις μαζί αυτιά και μάτια . Ή όλα τα παραπάνω ομού . Το μόνο κακό βέβαια είναι οτι σ’αυτή τη δουλειά δε βγαίνεις ποτέ σε σύνταξη μιας και πρέπει συνεχώς να υπερασπίζεσαι τα ( μη) πεπραγμένα σου κάθε φορά που κάποιος Υπουργός σου σύρεται σε εξεταστικές και δίκες ή όποτε οι φίλοι σου θεωρούν πως η χώρα μπορεί να ακολουθήσει άλλα μονοπάτια , πέρα απ’την πνιγηρή τους αγκαλιά . Αλίμονο !
Για να σοβαρευτούμε λίγο όμως , δυστυχώς το μεγάλο μας πρόβλημα είναι πως έχει επικρατήσει μια παντελώς λανθασμένη αντίληψη περί Δημοκρατίας και Δικαιωμάτων . Για λόγους που δεν είναι της παρούσης , θεωρούμε πως Δημοκρατία σημαίνει ασυδοσία . Λόγων και έργων . Δεν είναι έτσι αγαπητοί μου . Η Δημοκρατία είναι δύσκολο πολίτευμα . Το δυσκολότερο για την ακρίβεια . Γιατί εκ φύσεως θέτει τον καθένα μας ξεχωριστά προ των ευθυνών του . Διότι εδώ δεν υπάρχει ούτε βασιλιάς απ’τον οποίο θα κρυφτείς , ούτε Σουλτάνος που το μόνο που τον νοιάζει είναι να γεμίζει το πουγκί του με φόρους . Εδώ ο καθένας είναι υπεύθυνος των πράξεων του . Και όπως αποκτάς περισσότερα δικαιώματα μιας και εσύ το αποφασίζεις , έτσι ακριβώς πολλαπλασιάζονται και οι υποχρεώσεις σου μιας και δεν τις επωμίζεται κάποια ανώτερη Αρχή . Για να το φιλοσοφήσουμε λίγο , θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως ο λόγος υποχρεώσεων/δικαιωμάτων θα έπρεπε να ισούται με το χρυσό κανόνα , το “φ”, ώστε να υπάρχει αρμονία αλλά ας μη ξεφύγουμε . Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως όπως ακριβώς πρέπει να είμαστε αυστηροί και δίκαιοι με τον εαυτό μας ώστε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι , έτσι πρέπει να λειτουργεί και το πολίτευμά μας . Δε νοείται Δημοκρατία και Ατιμωρησία . Ιδίως στα δημόσια αξιώματα . Δε νοείται ο κάθε ολετήρας της Χώρας να περιφέρεται ως τιμητής των πάντων και ως σοφός να εκφέρει άποψη χωρίς προηγουμένως να έχει κριθεί για τα πεπραγμένα του . Και δεν αναφέρομαι μόνο στο γερμανοκίνητο “Εθνάρχη” . Μιλώ για όλους . Το καύσιμο της Αθηναϊκής Δημοκρατίας ήταν το κώνειο , αγαπητοί μου . Αυτό , μαζί με το Θέατρο , δημιουργούσε Πολίτες . Όταν το βαρέθηκαν και στράφηκαν στην Περσική θωπεία τα είδαμε τα αποτελέσματα .
ΥΓ1). Δυο λόγια για το Μπαλαούρα και το Άγιο Φως ( όσο φαιδρή και αν διαβάζεται η παραπάνω πρόταση ). Προφανώς δε γνωρίζει πως και η Κυβέρνησή του έχει Υφυπουργό Εξωτερικών υπεύθυνο για τις σχέσεις με τα Πατριαρχεία . Ας ψάξει τι μπορεί να σημαίνει κάτι τέτοιο . Δεύτερον , παγανιστική η υποδοχή του Αγίου Φωτός . Καμία σχέση με το απαύγασμα της πρωτοπορίας , το προσκύνημα σε βαλσαμωμένα πτώματα . Τρίτον , ακόμα και να μη πιστεύεις , όσο κι αν θρησκόληπτοι συμπολίτες ευτελίζουν με τα φερσίματά τους τέτοιες τελετές , ποιός μπορεί να αρνηθεί το συμβολισμό που το Ιλαρό και Ανέσπερο Φως φέρει στις ψυχές και τα μυαλά των ανθρώπων αυτές τις σκοτεινές εποχές και γιατί να τους το μαγαρίσεις ; Αυτό δε λέγεται ορθολογισμός , λέγεται σκατοψυχιά και με συγχωρείτε για την έκφραση .
ΥΓ2). Σχετικά με την πώληση της ΔΕΗ σε γερμανικά συμφέροντα , μια πρόταση . Αφού οι “θεσμοί” επιμένουν τόσο , ας τη χωρίσουμε σε “καλή ΔΕΗ” και “κακή ΔΕΗ” , ας παραχωρήσουμε το φιλέτο και ας κρατήσουμε εμείς το κακό κομμάτι . Τα λιγνιτωρυχεία πχ . Τι να τα κάνουν οι φίλοι μας αυτά ; Καρκινογόνα είναι …
