Μας τέλειωσαν και οι γιορτές και επιστρέψαμε στην καθημερινότητα με σύνοδο στη Γενεύη . Αυτό είναι το μόνο θέμα των ημερών και μην ακούσω καμιά ανοησία περί αξιολόγησης , Eurogroup και λοιπών θλιβερών . Αυτά είναι να ‘χαμε να λέγαμε . Απλά βγήκε και κάτι θετικό απ’ αυτά , ορίστηκε ο χρόνος αποπεράτωσής της . Θα ολοκληρωθεί περίπου όταν θα βγει ο νέος δίσκος των Τοοl . Αυτά είναι τα καλά όταν διαπραγματεύεσαι με μουσικόφιλους …
Πάμε όμως πίσω στα σημαντικά γιατί ξεφύγαμε . Λόγω του πιεστικού των συνομιλιών ο αναγνωστικός χρόνος συμπυκνώθηκε έντονα , διαβάσαμε πλήθος αναλύσεων και ρεπορτάζ σε μικρό για τα δεδομένα της κατάστασης διάστημα αλλά είχαμε και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να παρατηρήσουμε συμπεριφορές και αντιδράσεις που ενδεχομένως και να μας οδηγήσουν σε περίεργα συμπεράσματα . Διεθνολόγος βέβαια δεν είμαι και πιθανότατα η σκέψη μου να ακολουθεί λάθος μονοπάτια αλλά θα τολμήσω να τη μοιραστώ μαζί σας , έτσι , χάριν επικοινωνίας .
Ας ξεκινήσουμε απο δυο παρατηρήσεις . Παρατηρούμε , μήνες τώρα , τον Πρόεδρο Αναστασιάδη να κρατά μια στάση ,δε θέλω να τη χαρακτηρίσω ενδοτική , ας πούμε της ” λύσης πάσει θυσία ” . Σα να βιάζεται για κάποιο λόγο να κλείσει ένα πρόβλημα δεκαετιών σε λίγες μέρες . Και χωρίς να είμαστε σίγουροι πως ο λαός του συμφωνεί μ’ αυτές τις κινήσεις . Έχω διάθεση να αντιπαρέλθω κάτι σχόλια περί ” επισκεπτών απ’ την Ελλάδα ” όπως και καυστικά άρθρα της απέναντι πλευράς σχετικά με προσωπικές έξεις που τον οδηγούν σε αδυναμία διαπραγμάτευσης . Σε τέτοιο επίπεδο δε μπορεί να ισχύουν αυτά μιας και οι συνομιλίες δεν είναι προσωπικές .
Και φυσικά δε στεκόμαστε στα περί στήριξης στο Σχέδιο Αννάν διότι μετά την απάντηση των Κυπρίων στο Δημοψήφισμα και τη σκιά του Τάσσου Παπαδόπουλου πάνω απ’ το Προεδρικό Μέγαρο δεν υπάρχουν περιθώρια για προσωπικές προτιμήσεις . Επομένως ; Γράφηκε για ανοιχτές υποθέσεις του δικηγορικού του γραφείου με την Αμερικανική Δικαιοσύνη . Μαστίγιο . Γράφηκε για υπόσχεση για Νόμπελ Ειρήνης . Καρότο . Διαβάζοντας και για το βίο και την πολιτεία της κυρίας Νούλαντ , δε μας φαίνεται και πολύ απίθανο αυτό το σενάριο . Μπορούμε επομένως να οδηγηθούμε στο πρώτο κρατούμενο , οτι υπάρχει Ατλαντικός δάκτυλος στη διαδικασία .
Παρ’ ολ’ αυτά βέβαια , θα μπορούσε να πει κάποιος πως ούτε η απειλή του μαστιγίου ούτε η γλύκα του καρότου δικαιολογούν την κατάλυση επί της ουσίας ενός κράτους . Όπως προείπαμε , η αντίσταση σε τέτοιες πιέσεις είναι ο δρόμος προς την Ιστορία . Και δεν υπάρχει περίπτωση αυτό να μη γίνεται αντιληπτό . Άρα μήπως συμβαίνει κάτι άλλο ; Κάτι βαθύτερο και πιο περίπλοκο απ’ αυτό που συλλαμβάνει η πρώτη ματιά ; Μήπως , για παράδειγμα , έχουν δωθεί κάποιου είδους εγγυήσεις οτι το εγχείρημα θα πετύχει ; Υπάρχει περίπτωση η συνύπαρξη αυτή Ελλήνων και Τούρκων σε μια ενιαία κοινότητα να πριμοδοτηθεί οικονομικά και πολιτικά ( ΕΕ-ΝΑΤΟ ) ώστε να αποδειχτεί βιώσιμη ;
Αν ισχύει αυτό το τραβηγμένο σενάριο προφανώς περνάμε σε νέες ατραπούς . Δια της πλαγίας οδού η Τουρκία συνδέεται με την ΕΕ . Δε χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση . Επίσης αυτομάτως ξεχνάμε ΑΟΖ και λοιπές περιπέτειες και σιγά σιγά περνάμε στο δόγμα του οικονομικού ” ρεαλισμού ” που θα δηλώνει εμφατικά ” αφού δεν υπάρχει άλλος τρόπος , γιατί να μη συνεκμεταλλευτούμε τα ενεργειακά μας αποθέματα ;” . Λογικό δεν είναι ; Απ’το ολότελα .. Επομένως , με πρώτο βήμα την Κύπρο μπορεί να επέλθει στενή γεωπολιτική σύνδεση μεταξύ ημών και της γείτονος .
Και κάπως έτσι οδηγούμαστε στη δεύτερη παρατήρηση . Μεγάλη εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως εκτός του ” κακού ” Κοτζιά , το ναυάγιο προς ώρας των διαπραγματεύσεων προήλθε απ’ την πλευρά Ερντογάν . Όσο και να σκούζει στις κάμερες πως η Ελληνική πλευρά τορπίλισε τις συνομιλίες , είναι κάτι παραπάνω από εμφανές πως ο Σουλτάνος δεν ήθελε επ ουδενί συμφωνία . Κι ας του προσφέρθηκε γη και ύδωρ ! Δεν είναι σχιζοφρενικό ; Ιδίως αν θυμηθούμε τις πρόσφατες αλυτρωτικές του δηλώσεις . Βάζοντας τα κομμάτια αυτού του τρελού παζλ στη θέση τους όμως , βλέπουμε πως η στάση του είναι απολύτως λογική . Μιας και , αν ισχύει ο παραπάνω μακρόπνοος σχεδιασμός , στο κάδρο της ιδιότυπης αυτής ” Ένωσης ” δεν υπάρχει χώρος για Πολυχρονεμένους . Επομένως η προσωπική του επιβίωση συνδέεται άμεσα με την αποτυχία του εγχειρήματος . Κάτι για το οποίο θα τον συμβούλεψε και ο νέος του φίλος .
Αποδεχόμενοι τις παραπάνω θεωρίες ως πραγματικές , ας τραβήξουμε λίγο παραπάνω το σκοινί . Έστω οτι ισχύει αυτός ο Αμερικανικός σχεδιασμός . Ας το τερματίσουμε το θέμα για τη χαρά του παιχνιδιού . Ας πούμε οτι αποσκοπεί στη δημιουργία Ελληνοτουρκικής Ομοσπονδίας κάποιου τύπου . Ποιός ο λόγος να συμβεί κάτι τέτοιο ; Η μόνη λογικοφανής εξήγηση είναι ότι θέλουν να δημιουργηθεί μια οντότητα στα νότια της Ρωσίας η οποία εκτός από κάποια οικονομική και στρατιωτική δύναμη θα εξουδετερώνει και κάποια απ’ τα αφηγήματα του Πούτιν , με κυριότερα την Ευρασιατική του διάσταση ( μιας και πλέον δε θα το προσφέρει μόνο αυτός ) και την Πατρωνία των Ορθόδοξων πληθυσμών ( απ’τη στιγμή που θα αποκατασταθεί η δύναμη του Οικουμενικού Πατριαρχείου ). Αυτοί οι λόγοι δεν είναι αρκετοί για να αντιδράσει η Ρωσία ; Μα , αντέδρασε . Και μέσω δηλώσεων για τη διεθνή νομιμότητα και των ψηφισμάτων του ΟΗΕ που πρέπει να τηρηθούν στις διαπραγματεύσεις και πιέζοντας εξωθεσμικά προς την αποτυχία των συνομιλιών .
Άλλος κρισιμότατος παράγοντας είναι το Ισραήλ . Πώς θα αισθανόταν με τη δημιουργία ενός τέτοιου υπερκράτους στην περιοχή ; Υπάρχει περίπτωση τέτοια σχέδια να επέφεραν τη ρήξη στις σχέσεις Νετανιάχου – Ομπάμα ; Αντικατοπτρίζεται κάτι τέτοιο στο ψήφισμα του ΟΗΕ για τους επικοισμούς ;
Και τι έχει να πει επ’ αυτού ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ ; Αν ο αντίπαλος είναι η Κίνα , δε θα πρέπει τέτοιοι σχεδιασμοί να πάνε περίπατο ; Ή μήπως , όπως ξεκίνησε ήδη το επιτελείο του να δηλώνει ” νούμερο ένα απειλή παραμένει η Ρωσία “;
Ας εξετάσουμε έν τάχει και κάποια άλλα ζητήματα . Όπως πολύ σωστά διαμαρτύρονται οι Ελληνοκύπριοι πως δε νοείται Ομοσπονδία με το 20% να έχει ίδιο λόγο με το 80% , το ίδιο αλλά αντεστραμμένο ισχύει και για την ιστορία που εξετάζουμε . Μπορεί να λυθεί αυτό το πρόβλημα ; Πώς θα σας φαινόταν αν οι ΗΠΑ αποφάσιζαν την έκδοση του ιμάμη Γκιουλέν στην Τουρκία ; Θα υπήρχε σοβαρή περίπτωση εμφυλίου ή όχι ; Και μέσα στην όλη αναταραχή θα υπήρχε η δυνατότητα απόσχισης των Κουρδικών περιοχών ή όχι ; Δε θα επερχόταν έτσι μια κάποια εξισορρόπηση των πληθυσμιακών συσχετισμών , παράλληλα με τη δημιουργία δυο ακραιφνώς δυτικόστροφων κρατών που θα ελέγχουν όλες τις ενεργειακές οδούς στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας ; Δεν το λες και άσχημο .
Σε κάθε τέτοια υπόθεση εργασίας βέβαια καλό είναι να εξετάζεται και η θέση των άμεσα εμπλεκομένων . Εμείς για παράδειγμα πώς θα στεκόμασταν απέναντι σε μια τέτοια προοπτική ; Θα επικρατούσε μια νεοΒυζαντινική άποψη πολυπολιτισμικότητας ή ένας αρχαιοπρεπέστερος τρόπος σκέψης με τον ” εχθρό ” απέναντι ; Τι θα εξυπηρετούσε αποτελεσματικότερα τα ένστικτα επιβίωσης και ιστορικής συνέχειας που κάθε άνθρωπος διαθέτει ; Ο συγκριτισμός ή the devil you know ; Στην πρώτη περίπτωση χρειάζεται πνευματικό βάθος και συνεχής παραγωγή πολιτισμού ώστε να μην απορροφηθείς και έν τέλει χαθείς από το χάρτη . Τα διαθέτουμε ; Στη δεύτερη , απαιτείται ψυχική δύναμη και ισχύς τόση που να δρα αποτρεπτικά ως προς την πλήρη καταστροφή αλλά παράλληλα , σαν το νερό με τη φωτιά , η αέναη διαπάλη να σπρώχνει και τους δυο προς το μέλλον . Μπορεί να διατηρηθεί τέτοια ισορροπία , ιδίως όταν πρόκειται για διαφορετικά μεγέθη στη ροή των αιώνων ;
Καταλαβαίνω πως σας κούρασα , απλά κάτι τέτοια φανταστικά σενάρια μπορεί καμιά φορά να μας δείξουν πράγματα για τους εαυτούς μας που δε θα διαπιστώναμε υπό άλλες συνθήκες . Τα λέμε σύντομα .
