Λόγος μάζας προς άτομο

 

Σε συνέχεια του προηγούμενου άρθρου , θα παραμείνουμε για λίγο ακόμα στα της εσωτερικής πολιτικής σκηνής . Απρόθυμα , είναι η αλήθεια , μιας και μόνο θλίψη γεννά αυτή η επιμονή , αναγκαστικά απ’την άλλη , για να ισορροπήσουμε αφενός το δίπολο ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ , αφετέρου να στοχαστούμε πάνω σε συγκεκριμένες τάσεις που εμφανίζονται όλο και πιο στιβαρές στο κοινωνικό μας σώμα .
Εκλογές ΠΑΣΟΚ , λοιπόν . Ομολογώ πως , λόγω βίτσιου προφανώς , παρακολούθησα και τα δυο debate των υποψήφιων αρχηγών . Και απ’ ό,τι διαπίστωσα απ’τα ποσοστά τηλεθέασης , ανήκω σε ένα πληθυσμιακό ποσοστό όμοιο με τους παρενδυσίες ή τους ερμαφρόδιτους συμπολίτες μας , επομένως αργά ή γρήγορα κάτι θα νομοθετηθεί και για μένα , στα πλαίσια της “ανοιχτής Κοινωνίας”.

Μου έκανε τρομακτική εντύπωση το γεγονός πως σε μια διαδικασία εννιά υποψηφίων , δεν υπήρχε ούτε ένας με τη στόφα του Αρχηγού ! Πρέπει να προσπαθήσεις πολύ για να πετύχεις κάτι τέτοιο ! Για τις απόψεις δε συζητώ καν , συνοθύλευμα κοινοτοπίας και κενοτοπίας ομού , πασπαλισμένο με τσιτάτα και ευχολόγια . Ιδίως των ισχυρών υποψηφίων . Αλλά δε μας αφορά . Απ’ τη στιγμή που πρώτα ψάχνουμε για Αρχηγό και μετά θα ψάξουμε για ιδεολογικό στίγμα , καταλαβαίνετε πως αυτά περιττεύουν .

Η εικόνα όμως , ο “αέρας”, είναι εκ των ων ουκ άνευ και θα το εξηγήσουμε παρακάτω .
Τελείωσαν όλα τα παραπάνω , έφτασε και η ώρα της ψήφου και είδαμε εντυπωσιακότατη , σε σχέση με την τηλεθέαση , συμμετοχή κόσμου . Και αφήνοντας κατά μέρους τις εσωκομματικές “αναλύσεις” και πρωτοσέλιδες θριαμβολογίες , μήπως να αναρωτηθούμε αν υπάρχει κάποιου είδους εθισμός του Έλληνα στις ψηφοφορίες ;

Μιλάω πολύ σοβαρά , μπορεί κάποιος να θεωρήσει πως αυτή η συνήθεια , γιατί περί συνήθειας πρόκειται μιας και όπως διαπιστώσαμε με σκληρό τρόπο στο πρόσφατο παρελθόν δεν αλλάζει τίποτα , να είναι κάποιου είδους υποσυνείδητη ροπή προς την αυτοσυντήρηση ; Να αισθάνεται ο πολίτης πως τα πράγματα παίρνουν άσχημη πορεία και να προσπαθεί να επέμβει ; Ή απλά , όπως συνέβαινε ανέκαθεν , οι κάθε είδους εκλογές ήταν πανηγύρι , ευκαιρία συνάντησης με παλιούς φίλους και άλλοθι για απόδραση απ’την καθημερινή ρουτίνα ;
Μάλλον λίγο περισσότερο το δεύτερο . Άλλωστε , όπως γράφτηκε , πριν τις εκλογές είχαμε Φώφη Πρόεδρο , Ανδρουλάκη Ευρωβουλευτή και Καμίνη Δήμαρχο . Μετά τις εκλογές … το ΠΑΣΟΚ κατά 600.000 πλουσιότερο χωρίς ν’αλλάξει τίποτε .
Και μπορεί να ισχύει , πλην όμως μας άφησε παρακαταθήκη ορισμένες διαπιστώσεις . Πρώτον , τη δύναμη των κομματικών μηχανισμών . Δεν είναι τυχαίο πως μιλάμε για “εκλογές ΠΑΣΟΚ” και όχι “Δημοκρατικής Συμπαράταξης”. Καταρχάς δεν ξέρουμε αν θα υπάρξει Συμπαράταξη . Κατά δεύτερον , η έννοια της μαζικής κινητοποίησης ψηφοφόρων υπέρ μιας συγκεκριμένης θέσης είναι κάτι που σηκώνει πολλή κουβέντα .

Είναι κάτι που χρησιμοποιείται απ’την εποχή της Αθηναϊκής Δημοκρατίας ως τις Αμερικανικές Εκλογές , με βρετανική συνέπεια και χασιδική προσήλωση .

Τέτοιους μηχανισμούς χρησιμοποίησαν οι Μπολσεβίκοι ομοίως με τις Βασιλικές Οικογένειες ανά την Ευρώπη . Για τον απλούστατο λόγο πως μόνο έτσι μπορείς να ασκήσεις εξουσία άμεσα , χωρίς να χαθείς στην ανθρωπομετάφραση .
Ιδίως για το ΠΑΣΟΚ , με τα Μπααθικά χαρακτηριστικά που έφερε απ’την ίδρυσή του μέχρι και τα μέσα τουλάχιστον της δεκαετίας του 90 , η δημιουργία και αξιοποίηση στο έπακρο τέτοιων αυτοματισμών ήταν όχι μόνο αυτονόητη αλλά και επίσημα διακηρυγμένη και ψηφισμένη από το ανώτατο κομματικό όργανο στα μέσα των 80s .

Με τα ορατά αποτελέσματα στη λειτουργία Κράτους και Κοινωνίας . Δε θα κρίνουμε αν είναι καλό ή κακό , μπορούμε να ομολογήσουμε όμως πως είναι ο κανόνας και λειτουργεί . Γι αυτό και όλη η γκρίνια στο εσωτερικό του Ποταμιού , όχι γιατί οι άλλοι χρησιμοποίησαν τέτοια μέσα αλλά γιατί αυτοί δεν είχαν παρόμοια . Τι να κάνουμε όμως , μέχρι πρόσφατα υπήρχε το συγκρότημα Ψυχάρη να παίζει (και) αυτό το ρόλο , πλέον δεν υπάρχει ούτε η δυνατότητα ούτε και η Ανάγκη .
Και κάπως έτσι πλησιάζουμε στο δια ταύτα της κουβέντας . Πόσο πιθανό είναι αυτές οι χιλιάδες ψηφοφόρων να επαναπατριστούν , όπως εύχονται οι Ιωάννηδες Βαπτιστές του Μεταπολιτευτικού Μεσσιανισμού ; Ελάχιστα , κατά την προσωπική μας άποψη . Και η εξήγηση είναι στοιχειώδης . Φυσικά και οι περισσότεροι εξ αυτών ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ τις τελευταίες αναμετρήσεις .

Φυσικά και είναι απογοητευμένοι μιας και δεν επέστρεψαν στην κατάσταση που προσδοκούσαν . Φυσικότατα και πολλοί θα επιστρέψουν στο κόμμα της καρδιάς τους απ’τη στιγμή που θεωρούν πως η μετακίνησή τους υπήρξε κενό γράμμα . Αλλά ! Μήπως να έμπαινε κάποιος στον κόπο να μας πει πόσοι θα ακολουθήσουν την αντίστροφη πορεία απογοητευμένοι από την επανεκλογή της κυρίας Γεννηματά ;

Πχ πόσοι απ’τους ψηφοφόρους του Ποταμιού ή των κυρίων Ραγκούση-Καμίνη δε θα στραφούν προς τη ΝΔ λόγω απόψεων και θα εμπιστευτούν τον άθραυστο κομματικό σωλήνα των δυο τελικών διεκδικητών του δεύτερου γύρου ;
Απ’τη στιγμή που όπως όλα δείχνουν η “Κεντροαριστερά”, μη παίρνοντας το πανευρωπαϊκό μάθημά της, θα συνεχίσει να αποτελεί παρακολούθημα της Δεξιάς , σε συνδυασμό με την ακλόνητη θέση και επαμφοτερίζουσα πολιτικά στάση των κυρίων Σημίτη-Βενιζέλου-Λοβέρδου και το αναιμικό ηγετικό προφίλ της Προέδρου , πώς γίνεται να προεξοφλεί κάποιος επιστροφή ψηφοφόρων και όχι περαιτέρω μετακίνηση προς το ΣΥΡΙΖΑ ;

Ο οποίος , παρεμπιπτόντως , κάνει φιλότιμες προσπάθειες να διώξει ψηφοφόρους μπαζώνοντας ροές με τόνους ιδεολογικής καθαρότητας και κυβερνητικής αφέλειας , πράγμα που ο κύριος Τσίπρας θα βρει μπροστά του . Γιατί η αυθαίρετη βόλεψη των θέλω των λίγων μπορεί ν’αποδειχτεί μοιραία όταν έρθει η καταιγίδα και οι μηχανισμοί σου είναι ανεπαρκείς . Όμως αυτό δεν αποτελεί δικό μας πρόβλημα…
Και το σημαντικότερο όλων . Δυστυχώς για το ΠΑΣΟΚ , το κυβερνητικό κόμμα αποτελεί αυτή τη στιγμή στη συνείδηση του ψηφοφόρου ο κύριος εκφραστής του χώρου που φιλοδοξεί να απευθυνθεί .

Γιατί , πέρα από ιδεολογικές διαφορές , εκπληρώνει καλύτερα αυτή τη στιγμή το βασικό λόγο ψήφου . Την υπόσχεση για εξουσία . Το έχουμε αναλύσει πολλάκις αλλά δε βλάπτει να τα ξαναπούμε . Σε αντίθεση με παλαιότερες εποχές , η παγκοσμιοποιημένη αγορά και πληροφορία έχουν ομογενοποιήσει γρηγορότερα και σε μεγαλύτερο βαθμό τις Δυτικές Κοινωνίες κοινωνίες . Που σημαίνει πως η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου έχει διαμορφωθεί με κύριο χαρακτηριστικό της την κατανάλωση .

Ο μέσος πολίτης είναι καταναλωτής . Υλικών προϊόντων , πληροφοριών , τεχνολογίας . Και αυτή η κατανάλωση αποδεικνύεται η νούμερο ένα αξία , διαπερνώντας τάξεις και αμβλύνοντας ιδεολογίες . Πλέον δεν υπάρχει διαφορετικό ταξικό και ιδεολογικό στίγμα μεταξύ πχ ενός εργάτη , ενός εμπόρου κι ενός δημοσίου υπαλλήλου .

Όλοι τρέφουν ακριβώς την ίδια ανάγκη-απαίτηση για ευδαιμονία , η οποία ταυτίζεται με το προαναφερθέν τρίπτυχο . Οι τυχόν αποκλίσεις πιο πολύ είναι αισθητικής φύσης και σαφώς εντός των πλαισίων που προσφέρει η μεταμοντέρνα κοινωνία αλλά θα τα κρατήσουμε αυτά για επόμενο άρθρο . Το σημαντικό για τώρα είναι πως η ευδαιμονία αυτή προσφέρεται άνωθεν , επομένως και η στήριξη του λαού θα στραφεί προς αυτόν που είναι πιθανότερο να έχει την εξουσία να του την προσφέρει .

Αυτού του είδους η μαζοποίηση όμως , καταλαβαίνετε πως μοιραία (και μάλλον ηθελημένα) έχει ως αποτέλεσμα και πτώση του κοινωνικού επιπέδου . Η κατανάλωση μπορεί να επιτευχθεί με ένα διορισμό με μέσο , η πληροφορία με κατανάλωση fake news , η ιδεολογία με ικανοποίηση κάποιου “αισθήματος δικαιοσύνης”, εν πολλοίς ομιχλώδους .

Προς επίρρωσιν του τελευταίου , δείτε τη στάση του έτερου κυβερνητικού πυλώνα , των ΑΝΕΛ , σχετικά με την κόντρα τους με τον Βαγγέλη Μαρινάκη . Υπάρχει άραγε αυτή τη στιγμή κάποιος που να μπορεί να διατυπώσει με ακρίβεια τι ακριβώς πρεσβεύει αυτό το κόμμα ; Εντάξει , είναι “δεξιοί”, το ξέρουμε , όμως τι ακριβώς πρεσβεύουν ; Είναι φιλελεύθεροι , νεοφιλελεύθεροι , χριστιανοδημοκράτες , κάτι άλλο ; Ποιός μπορεί να πει ;
Και όμως , ο κύριος Καμμένος , ως άριστος γνώστης του επικοινωνιακού παιχνιδιού
,εμφορούμενος προφανώς και από προσωπικά πάθη , εκμεταλλεύτηκε τον προσωπικό του πόλεμο με τον εν λόγω επιχειρηματία-αυτοδιοικητικό παράγοντα για να τα παίξει όλα για όλα σχετικά με το προσωπικό αλλά και το παραταξιακό μέλλον που αποδεικνύονταν φθίνοντα αμφότερα .

Για να λέμε τα πράγματα με τ’όνομά τους , η πολιτική θέση των ΑΝΕΛ αυτή τη στιγμή και μέχρι την ώρα των εκλογών είναι η εξής . Ο Μαρινάκης είναι έμπορος ναρκωτικών (βλέπε Noor 1) και ποδοσφαιρικός εγκληματίας . Θα τον κλείσουμε φυλακή και θα μας ψηφίσουν οι αντιολυμπιακοί ανά την επικράτεια (συν το μόνο σταθερό ψηφοφορικό πυρήνα , συγκεκριμένων μη αιρετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων).

Αν δεν τα καταφέρουμε θα καταστραφούμε λόγω φθοράς και μη ύπαρξης σταθερής κομματικής βάσης . Το ποντάρισμα δηλαδή είναι σαφώς υπέρ της εικόνας έναντι της ιδεολογίας . Οτι , επι της ουσίας , ένας πολιτικός ανέλαβε το ρόλο της Δικαιοσύνης σ’αυτή τη χώρα και τα κατάφερε . Βέβαια και ο Μαρινάκης δεν είναι κανας χτεσινός , είναι δεδομένη και η little help from his friends , επομένως πιστεύω πως θα’χουμε να γράφουμε τους επόμενους μήνες .

ΥΓ1) Για το θέμα των βλημάτων θα επανέρθουμε . Δυο πράγματα μόνο . Πρώτον , έναντι ποιανού μικροκομματικού συμφέροντος δημοσιοποιεί οποιοσδήποτε απόρρητα έγγραφα ; Και από πού πηγάζει το απύθμενο θράσος του να δηλώνεις πως δεν τα θεωρείς απόρρητα ; Ποιός νομίζεις πως είσαι ; Και δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στο Λοβέρδο .. Και δεύτερον , αν στην πλευρά του αγοραστή ήταν η δικιά μας χώρα , τι θα κάναμε ; Όχι πως κάνουμε τέτοιες αγορές , προς Θεού , απλά να μπαίνουμε στη θέση των άλλων μια στο τόσο . Α , και ένα τρίτο . Όταν αύριο μεθαύριο σε διεθνείς συζητήσεις στη φορέσουν αυτή την πώληση σα στενό νανοβιονικό γιλέκο δε θα φταιν αυτοί …

ΥΓ2) Τελικά , μήπως θα έπρεπε να παρέμβει η Ρωσία στις Γερμανικές Εκλογές για να βγάλουμε Καγκελάριο ; Γιατί τα ποσοστά επιτυχίας του Βλαδίμηρου , αν ισχύουν τα λεγόμενα , είναι εντυπωσιακά .

ΥΓ3) Τα φαινόμενα μαζοποίησης που περιγράψαμε παραπάνω προφανώς και αφήνουν άπλετο ιδεολογικό (και όχι μόνο) χώρο δράσης σε περιθωριακούς σχηματισμούς , αμφιβόλου (sic) πολιτικής αξίας . Η τρέχουσα δεκαετία φαίνεται δεν έβαλε μυαλό σε κανένα . Επομένως , αν στα καραγκιοζιλίκια του Ρουβίκωνα και στην ανεκδιήγητη στάση της Κυβέρνησης απέναντί του δεν υπάρξει σοβαρή θεσμική αντίδραση , μην απορήσει κανείς αν αύριο εμφανιστεί στους δρόμους ένας σιδηρόφρακτος αντι-Ρουβίκωνας . Επειδή οι εναπομείνασες ευαίσθητες πολιτικά κεραίες δέχονται σταθερά μόνο σήματα ακραίας πόλωσης , να ξέρετε όλοι πως το επόμενο αθώο αίμα που θα χυθεί θα πέσει στα κεφάλια σας . Εκτός αν ισχύει η άποψη πως δεν υπάρχει αθώο αίμα …

ΥΓ4) Τελικά , υπάρχει περίπτωση εδώ που τα λέμε , η σημερινή Κοινωνία να μην αποκρίνεται επακριβώς στις επιταγές του Μεταμοντέρνου που η ίδια ευαγγελίζεται ; Μήπως υπάρχει σταθερά και αναλλοίωτα στο χρόνο η παρουσία του Λόγου , ως αρχιτέκτονα και χειραγωγού παράλληλα κάθε ποικιλομορφίας που εμφανίζεται και θα εμφανιστεί ; Ή μήπως η πορεία προς το μέλλον μεταφράζεται απλώς σε σκαριφήματα και προσπάθεια επίλυσης μιας εξίσωσης με συνεχώς και τυχαία μεταβλητούς συντελεστές ; Δε νομίζω να το μάθουμε ποτέ …