Ομολογουμένως, ο Ερντογάν (και πάλι) συνεχίζει να μας εκπλήσσει, μονοπωλώντας σχεδόν το ενδιαφέρον μας. Αφού άνοιγε τόσο καιρό μέτωπα όπου μπορούσε, διαπίστωσε ότι μάλλον αυτά δεν ήταν αρκετά και αποφάσισε να συνεχίσει την ξέφρενη πορεία του (και να συνεχίζει να πιστοποιεί όλα όσα αναφέρουμε συνολικά τόσο καιρό και όχι μόνο από αυτή τη στήλη της EpirusNow.gr).
Για να ξεκινήσουμε από το εσωτερικό της Τουρκίας, η συνταγή που ακολουθείται από την πολιτική ηγεσία της χώρας είναι γνωστή όσο και παλαιά. Μόνο που επειδή τα βρίσκει κάπως δύσκολα να δώσει στον κόσμο τον «άρτο» (δεν είναι και λίγα τα εκατομμύρια), προτιμάει τα «θεάματα». Και δεν εννοούμε φυσικά τόσο τις μεγάλες επενδύσεις στον αθλητισμό, όσο τις επεκτατικές – εμπρηστικές δηλώσεις, τις παραβιάσεις και τις κανονικότατες απειλές προς κάθε κατεύθυνση, με τελευταία αυτή της προηγούμενης βδομάδας, περί του φόβου που διασπαρθεί στους ευρωπαίους πολίτες. Όλα αυτά φυσικά, υπό το πρίσμα της συσπείρωσης, μιας και τα πρόσφατα δεδομένα δημιουργούν αμφιβολίες για την εξέλιξη του δημοψηφίσματος.
Βεβαίως, έτσι άρχισαν να καταλαβαίνουν και κάποιες άλλες χώρες της Ευρώπης το μέγεθος του προβλήματος. Έσχατα παραδείγματα ήταν η Ολλανδία, αλλά και η υπερήφανη για την (προβεβλημένη) ουδετερότητά της στα πάντα, Ελβετία, της οποίας ο υπουργός εξωτερικών δήλωσε ευθέως στον Τσαβούσογλου (ΥΠΕΞ Τουρκίας), ότι η χώρα του θα ερευνήσει την πιθανότητα παρακολούθησης Ελβετών πολιτών από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες (με αφετηρία το προσεχές δημοψήφισμα της Τουρκίας), τονίζοντας ότι η ελευθερία της έκφρασης, αποτελεί θεμελιώδη αξία για τη χώρα.
Και αφού αναφερόμαστε στον Τσαβούσογλου, να επισημάνουμε ότι ο Τούρκος Υπουργός παραχώρησε μία συνέντευξη της προάλλες στη (φιλορεπουμπλικανική) Washington Times, όπου στάθηκε στο Κυπριακό ζήτημα. Εκεί αφού αναφέρθηκε (μιλώντας γενικόλογα) στα πολλαπλά οφέλη που θα έχει η Ελληνοκυπριακή πλευρά (μόνο οικονομικά ήταν αυτά και τίποτα άλλο), έθεσε τους όρους της Τουρκίας στο δρόμο για μια λύση. Αυτοί είναι:
- Να δημιουργηθεί ένας διζωνικός – δικοινοτικός συνεταιρισμός.
- Η ΕΕ να εγγυηθεί τις βασικές παραμέτρους της λύσης.
- Να υπάρξει μία ελληνοτουρκική ισορροπία ισχύος στο νησί (δηλαδή εκατέρωθεν, ισόρροπη στρατιωτική παρουσία).
- Η λύση να διαιωνίζει το σύστημα των εγγυήσεων, ώστε να μην υπάρξουν δυσάρεστες καταστάσεις του παρελθόντος.
Επομένως, δε χρειάζεται να ξαναμπούμε σε διαδικασία συζήτησης για το Κυπριακό, καθώς οι δύο πλευρές απέχουν πολύ στα κομβικά ζητήματα, στα οποία έχουμε ήδη αναφερθεί στις πρόσφατες τοποθετήσεις μας. Βεβαίως, θα περίμενα και εγώ με τη σειρά μου, μία αντίστοιχη διακήρυξη των ελληνικών θέσεων επί του ζητήματος σε όλα τα διεθνή επίπεδα. Πόσο μάλλον, μετά τη δήλωση του Τούρκου Υπουργού Ενέργειας (και γαμπρού του Ερντογάν), ότι και η Τουρκία θα ξεκινήσει έρευνες υδρογονανθράκων στη Μεσόγειο.
Επιστρέφουμε και πάλι στα τουρκικά μέτωπα. Σε ό,τι αφορά τις ΗΠΑ, η Τουρκία εξέφρασε και πάλι τη δυσφορία της σχετικά με τη συνεργασία των πρώτων με τους Κούρδους του YPG στη Συρία. Από την άλλη μεριά, ενώ κάποιοι έσπευσαν (και όχι μία φορά) να μας ενημερώσουν ότι η Τουρκία έληξε την «παρεξήγηση» με τη Ρωσία, τώρα (ξανα)διαψεύδονται, αφού αφενός μεν, η Ρωσία συνεχίζει και αυτή με τη σειρά της να συνεργάζεται με το YPG, αφετέρου δε, οι Κούρδοι υποστηρίζουν ότι η ρωσική πλευρά ετοιμάζει και βάση εκπαίδευσης Κούρδων Μαχητών στην περιοχή. Έτσι, οδηγούμαστε σε νέα κλιμάκωση των ρωσο-τουρκικών σχέσεων.
Και η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Στη γειτονική μας Βουλγαρία, οι εθνικιστές πραγματοποίησαν κινητοποιήσεις στα σύνορά τους με την Τουρκία, διαμαρτυρόμενοι για τουρκική παρέμβαση στις εκλογές της 26ης Μαρτίου και μπλοκάροντας την είσοδο Τούρκων στη χώρα. Είχε προηγηθεί η αποχώρηση του Βούλγαρου Πρέσβη από την Άγκυρα. Σε περίπτωση που δεν είναι γνωστό, το κόμμα – δάκτυλος του Ερντογάν στη χώρα, έλαβε κάτι λιγότερο από 3%, εν τέλει.
Τέλος, ένα άλλο «ηχηρό» περιστατικό έλαβε χώρα ανάμεσα στις σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ, καθώς το τελευταίο συνέλαβε τον επικεφαλής της τουρκικής κυβερνητικής υπηρεσίας ΤΙΚΑ, με τη κατηγορία της συνεργασίας με τη Χαμάς. Μετά τη σύλληψη του Τούρκου αξιωματούχου, οι Ισραηλινοί αποκάλυψαν ότι ο ίδιος είχε λάβει στο παρελθόν εκπαίδευση από τη Χαμάς και ήταν ενεργό μέλος της. Μια ομορφιά δηλαδή και από εκεί!
Πραγματικά, είναι να απορεί κανείς για το που το πηγαίνει ο Τούρκος Πρόεδρος με τις ενέργειές του. Ωστόσο, ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι επόμενες κινήσεις της διεθνούς κοινότητας, μεγάλο μέρος της οποίας μόλις τώρα άρχισε να αντιλαμβάνεται τον προβληματικό αυτό παράγοντα.
Άρης Δούμπος
(www.twitter.com/aris_dou)
