Γιάννενά μου. Καληνύχτα.
Ας αρχίσω με τα τυπικά λόγω της ημέρας. Χρόνια πολλά και Καλή Χρονιά. Με υγεία πάνω από όλα, λιγότερα προβλήματα (μιας και δεν μπορούμε να τα εξαλείψουμε) και αν γίνεται με λιγότερη γκρίνια (αλλά ούτε αυτό βλέπω να συμβαίνει και φέτος).
Καλά πέρασες Γιάννενά μου, το είδα εγώ, στολίστηκες (όσο μπορούσες με βάση τα λίγα λεφτουδάκια σου), έκανες τον διαφημιστικό σου χαμούλη και φέτος (εικαστικό Δεντράκι), φιλοξένησες πολύ κόσμο (100% πληρότητα στα καταλύματα σύμφωνα με τις τοπικές ειδήσεις) , χόρεψες, τραγούδησες, έφαγες καλά και χόρτασες γέλια φέτος.
Αλλά εγώ Γιάννενά μου, δεν θα μείνω σε αυτό. Ξέρεις εσύ. Ήθελα να σου πω ( να σου δείξω καλύτερα) κάτι που είδα πριν τις γιορτές, αλλά δεν πρόλαβα.
Κοίτα λίγο μια εικόνα σου, που θα έπρεπε να σε βάλει σε σκέψεις.
Κοίτα και δεύτερη .
Τι βλέπεις; Ένα σκισμένο δίχτυ, στρώματα, ένα άσχημο δάπεδο σιγά θα μου πεις.
Να σου πω όμως εγώ τι βλέπω;
Έναν κρύο χώρο, όπου εκεί γυμνάζονται πολλά παιδιά καθημερινά. Που δεν τα βοηθάει να γυμναστούνε και να ασχοληθούνε με τον αθλητισμό, την ομαδικότητα. Έναν χώρο ατυχημάτων. Για να μπω σε αυτόν το χώρο, 8:30 το απόγευμα δεν υπήρχαν φώτα. Γονείς και μαθητές από το σημείο που αφήνουν τα αυτοκίνητα μέχρι να φτάσουν εκεί, ανοίγουν τον φακό του κινητού τους για να βλέπουν (μην παραπατήσουν κάπου).
Υπερβολές. Σιγά τώρα. Θα πεις. Τι θέλω δηλαδή στα Ελληνικά σχολεία; Κάτι τέτοιο; Για κάθε άθλημα; Θα καταστραφεί το κράτος, η δωρεάν παιδεία μας.
Σου έχω και άλλη εικόνα.
Και άλλη.
Αλλά αυτό που δεν μπορώ να περιγράψω, την προσπάθεια των παιδιών που κάνανε το ζέσταμά τους στο κρύο για να παίξουν. Που αγαπάνε τον αθλητισμό. Θέλουν κάποια από αυτά να πάνε και σε επαγγελματικό επίπεδο, αλλά τι να λέμε τώρα, θα πρέπει να ρωτήσουμε και να ρωτήσουν το κράτος πρώτα.
Αλλά εσύ Γιάννενά μου, τι να καταλάβεις; Μια παραλίγο πολιτιστική πρωτεύουσα, τι σε νοιάζει τώρα ο αθλητισμός. Και σε τι κλειστά κάνουν προπονήσεις τα παιδιά. Καλά τώρα, έχουμε άλλα θέματα. Είπαμε. Πρώτα οι χοροί και τα τραγούδια, καμιά παράσταση και ξόφλησες. Είσαι εντάξει.
Που να ασχοληθείς τώρα με ένα κλειστό γυμναστήριο, ή ένα γήπεδο, όπου ο πατέρας ή η μητέρα, πηγαίνουν το σπλάχνο τους να παίξει εκεί, όπου προπονούνταν και οι ίδιοι, πριν πολλά χρόνια, και στο μέλλον πιθανόν να προπονείται το εγγονάκι τους εκεί. Δεν θα έχει αλλάξει τίποτα, στασιμότητα αγάπη μου, πολύ φοβάμαι.. και ίσως στο μέλλον, κάποια άλλη παράξενη όπως εγώ θα το σχολιάσει.
Ας μην τσακωθούμε μέρες που είναι Γιάννενά μου. Άλλωστε πολιτισμός σημαίνει φως……..
Και μια ιστορία από τα παλιά…. Σε ένα χωριό που δεν είχε νερό (δεν λέμε όνομα) και όποτε είχε νεράκι κοβότανε κιόλας ( ειδικά το καλοκαίρι) η τοπική αρχή αποφάσισε να χρηματοδοτήσει παραστάσεις και εκδηλώσεις στην πλατεία του χωριού. Μα έλα που δεν πήγε κόσμος και ήταν μια αποτυχία η εκδήλωση. Αναρωτήθηκαν όλοι το γιατί. Έλεος… ο άλλος δεν είχε νερό να πλυθεί, να πιεί. Αλλά αυτά δεν συμβαίνουν εδώ στο νομό αυτό, αλλά αλλού, είπαμε Γιάννενά μου, εμείς εδώ τα έχουμε όλα τέλεια. Να μας ζηλεύουν.
Καληνύχτα τώρα και φτου μας, φτου μας (για το μάτι, μην πηγαίνει ο νους κάπου αλλού).
