Δηλαδή, συμπεριφέρομαι (Κλιτικό Νέας), Ετυμολογία: [<αρχ. συμπεριφέρομαι < σύν + περιφέρομαι]. Μας το μαθαίνανε και αυτό, και μάλιστα από μικρή ηλικία. Φυσικά οι γονείς μου βάζανε μπροστά από την λέξη και ένα «Θα» και η λέξη για εμένα αποκτούσε άλλο νόημα. θα συμπεριφέρεσαι σωστά εσύ. Εσύ να κάνεις το καλό, το σωστό κτλ.
Φυσικά Γιάννενα, να πω την αλήθεια μου, όσο και καλή διάθεση να έχεις και να προσπαθείς… υπάρχουν και οι στιγμές αδυναμίας.. όπως πριν λίγες μέρες σε μια τράπεζα στην Λεωφόρο Γ…….
Είναι η στιγμή εκείνη, όπου έχεις το χαρτάκι με τον αριθμό στο αριστερό χέρι και στο δεξί χέρι κρατάς τα χρήματα, την ταυτότητα και τον λογαριασμό. Κοιτάζεις όλα τα ταμεία και ξέρεις ότι σε λίγο θα χτυπήσει το νουμεράκι για εσένα… μιας και περίμενες 55 ολόκληρα λεπτά, χωρίς καμία διαμαρτυρία, γιατί θέλεις απλά να κάνεις την δουλειά σου, όπως όλοι.
Να όμως που βλέπεις τον ταμία να ετοιμάζεται να χτυπήσει το κουμπάκι που αλλάζει τα νουμεράκια στην οθόνη και αρχίζεις να πλησιάζει… και τσουπππ….. κάνει νόημα σε έναν κύριο να πάει. Και ο κύριος πηγαίνει.
Και είναι τότε… που λίγο η κούραση… λίγο η ανυπομονησία …. λές στον ταμία «Συγνώμη κύριε, τα νουμεράκια δεν ισχύουν; Να ξέρω γιατί περιμένω 55 λεπτά».
Και τι έγινε; Στην αρχή με κοιτάξανε όλοι. Μετά κοιτάξανε τον ταμία και τον κύριο. Τότε ο ταμίας με ενημερώνει ότι ο κύριος έχει πολύ ώρα που περιμένει. Του λέω ότι πριν λίγο ήρθε ο κύριος και φυσικά πολύ μετά από εμένα. Εκνευρίζεται ο ταμίας και με ρωτάει τι πρόβλημα έχω που είπε να εξυπηρετήσει έναν κύριο που ήρθε νωρίτερα αλλά ξαναέφυγε. Και τότε λέω την ατάκα…. Συγνώμη αν σας φέρνω σε δύσκολη θέση, να φωνάξουμε τον διευθυντή του μαγαζιού σας.
Συμπέρασμα: 1ο. Ο κύριος μου ζήτησε συγνώμη και είπε ότι δεν είχε έρθει νωρίτερα αλλά βιαζόταν και έκανε νόημα στον ταμία. 2ο. Ο ταμίας με εξυπηρέτησε, αλλά σίγουρα με έβριζε από μέσα του και δεν καλέσαμε τελικά τον διευθυντή (το ύφος του και ο τρόπος που μου πέταξε τα ρέστα και το χαρτάκι πληρωμής, ήταν πολύ άσχημο). 3ο. Δεν ξαναπηγαίνω στο συγκεκριμένο υποκατάστημα.
Αλλά η νοοτροπία του Έλληνα δεν αλλάζει. Και δεν ξέρω αν φταίει η ηλικία μου, οι ορμόνες, το άγχος αλλά πλέον δεν αντέχω να με κοροϊδεύουν και ειδικά μπροστά στα μούτρα μου. Δεν είμαι 5 χρονών που μου παρουσιάζανε το γιαουρτάκι για παγωτό και το έτρωγα, για να μην κρυώσω ή με πονέσει το λαιμουδάκι μου. ΟΧΙ. Δεν λέω ότι θα τσακωθώ με τον άλλο, αλλά θα διεκδικήσω το δίκιο μου με ήρεμο τρόπο.
Και δεν ανέχομαι να με κοροϊδεύουν , όπως έγινε σε μια δημόσια επιχείρηση, όπου όλοι περιμέναμε στην ουρά για να πληρώσουμε τον λογαριασμό και ο σεκιούριτι περνούσε τους γνωστούς του, στο ταμείο απευθείας.
Να μην μιλήσω που λέει ο νόμος μέσα σε σχολείο, μην καπνίζετε και ο συνάδελφος να καπνίζει. Και προσπαθώ να του πω κάτι και με κοιτάζει λες και είμαι εξωγήινη. Και πολλά άλλα.
Αλλά φυσικά εγώ είμαι η παράξενη, όπως πάντα………………. Γιαυτό Γιάννενα καληνύχτα. Δεν πειράζει. Κοιμήσου. Και τι έγινε να περιμένεις ώρες στην τράπεζα, στην υπηρεσία και εγώ δεν ξέρω που αλλού.
