Τις προηγούμενες δεκαετίες η διαπλοκή και η διαφθορά μετουσιώθηκαν σε συστατικό στοιχείο όλων των εκφάνσεων της κοινωνικοοικονομικής και πολιτικής ζωής του τόπου. Η πελατειακή γραφειοκρατία, σε συνδυασμό με την εκούσια ή ακούσια αναλγησία των ελεγκτικών μηχανισμών στο σύνολο της θεσμικής σφαίρας, οδήγησαν στον εκφυλισμό των δημοκρατικών αρχών και αξιών, δηλητηριάζοντας εν τέλει την κοινωνική συνείδηση. Το κράτος μετατράπηκε σε οργανισμό εξυπηρέτησης πολιτικών, οικονομικών και κομματικών επιδιώξεων, παραμερίζοντας όσους δεν είχαν πρόσβαση σε αυτόν τον μηχανισμό.
Οι ευθύνες που αναλογούν σε όσους ασκούσαν εξουσία ή εμπλέκονταν στο ευρύ φάσμα διακυβέρνησης της χώρας για παραπάνω από 40 χρόνια είναι συγκεκριμένες. Το διακύβευμα σήμερα για μια νέα μεταπολίτευση απαλλαγμένη από τις πελατειακές παθογένειες, τα συστήματα και τα συστηματάκια διαπλοκής και διαφθοράς, είναι ευθεία ρήξη με αυτά τα φαινόμενα, με σκοπό να αναδειχθούν όλα τα κρούσματα κακοδιαχείρισης και να αποδοθούν οι πολιτικές, ηθικές ακόμα και ποινικές ευθύνες, όπου αυτές υπάρχουν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδείξει και εμπράκτως ότι δεν συμβιβάζεται με αυτό το νοσηρό σύστημα και τους θύλακες διαπλοκής και διαφθοράς. Έχουμε τη βούληση να συγκρουστούμε και να φέρουμε στην επιφάνεια όλα τα σκάνδαλα που ζημίωσαν το ελληνικό δημόσιο και συνέβαλαν στη δημοσιονομική και ηθική χρεοκοπία της χώρας.
Εκτός από τις δράσεις εξορθολογισμού των δημοσίων δαπανών, της αντιμετώπισης της εκτεταμένης φοροδιαφυγής, της παραοικονομίας και του «μαύρου» χρήματος, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την ευθύνη να αναδείξει -μέσω του κοινοβουλευτικού ελέγχου- τα πεδία σκιώδους συνδιαλλαγής που ζημίωσαν το ελληνικό Δημόσιο. Ενδεικτικό παράδειγμα η εξεταστική επιτροπή για τον δανεισμό κομμάτων και ΜΜΕ, στο πόρισμα της οποίας αποκαλύφτηκε ο καλοστημένος μηχανισμός που επέτρεπε να δανείζονται ανεπιστρεπτί κρατικό χρήμα, αποσκοπώντας στην κερδοσκοπία, στη μιντιακή σιωπή και την πληρωμή πολιτικών «γραμματίων».
Το εν λόγω σύστημα, αποτελούμενο από κόμματα, ΜΜΕ και τράπεζες, λειτουργούσε με καύσιμη ύλη το κρατικό χρήμα. Ο ελληνικός λαός έγινε μάρτυρας κυνικών ομολογιών, όπου μεγαλομέτοχοι συγκροτημάτων Τύπου έπαιρναν δάνεια εκατομμυρίων από τις τράπεζες, χωρίς να επιστρέψουν ούτε ένα ευρώ πίσω. Μάλιστα, για κάποιους -σε αντίθεση με κάθε τραπεζική δεοντολογία- μοναδική τραπεζική εξασφάλιση ήταν ο «αέρας» της υπογραφής τους, ενώ δεν έλειψαν και οι μαρτυρίες ιδιοκτητών καναλιών που παραδέχτηκαν την ύπαρξη του περιβόητου τριγώνου της διαπλοκής.
