Το σημερινό άρθρο θα μας βγει λίγο περισσότερο οργισμένο απ’ τα προηγούμενα . Θες ο “σκληρός Απρίλης”, θες οι μαζεμένες πληροφορίες των ημερών , δεν υπάρχει ούτε η υπομονή και κυρίως ούτε η διάθεση για γυάλισμα των σκέψεων . Θα σας τα δώσω όπως μου έρχονται .
Δε θα μιλήσουμε ούτε για τις εξελίξεις στην -προς το παρόν- πατρίδα του γραφικού καλαθοσφαιριστή Άντιτς , ούτε για τα δέντρα που απέκτησαν δικαίωμα ψήφου στη γειτονική μας Δημοκρατία , ούτε για πλεονάσματα και κόφτες . Άλλωστε το θέμα “κόφτης” το’χε αναλύσει τόσο τέλεια στο σύνολό του ο μακαρίτης ο Πετρόπουλος που το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να παραπέμπουμε συνεχώς στα κείμενά του . Δυο πράγματα μόνο για τις Γαλλικές Εκλογές , για να μπούμε στο κλίμα .
Τα βασικά τα’χαμε πει σε προηγούμενο άρθρο , δε χρειάζεται να επαναλαμβανόμαστε . Δεν ήταν δα και κάτι δύσκολο να προβλέψεις . Αυτό που κεντρίζει το ενδιαφέρον στην όλη διαδικασία και ομολογώ πως δεν το περίμενα , είναι η πολιτική οξυδέρκεια διάφορων αναλυτών , Γάλλων και μη , ως προς την επεξεργασία των γεγονότων . Σας παραπέμπω , για παράδειγμα , στο μεστό κείμενο του καθηγητού Γ. Πρεβελάκη ” Το γαλλικό πολιτικό πείραμα “. Κρυστάλλινη εικόνα .
Απ’την όλη διαδικασία κρατάμε δυο βασικά πράγματα . Πρώτον , γίνεται και τυπικά αναπόφευκτο κομμάτι των εκλογικών διεργασιών στο Δυτικό κόσμο ο κυβερνοπόλεμος . Και μιλάμε για πόλεμο και όχι απλή προσπάθεια επηρεασμού με ψεύτικα νέα και ψυχολογικής στόχευσης αναρτήσεις μιας και όσο πιο κρίσιμες είναι οι εκλογές , τόσο περισσότερες χώρες εμπλέκονται , με ορισμένες εδώ και χρόνια να διατηρούν πλήρως λειτουργικές υπηρεσίες επ αυτού . Και η όλη διαδικασία φέρει όλα τα χαρακτηριστικά του πολέμου , με επίθεση και αποτροπή , με συμφεροντολόγους προδότες , με χρήσιμους ηλίθιους , με επίλεκτες μονάδες και απλούς φαντάρους , με επίδειξη τεχνολογικής ισχύος .
Το δεύτερο που κρατάμε είναι οτι πλέον ο κόσμος περνάει σε μια νέα πολιτική φάση όπου κόμματα και κραταιές ιδεολογίες του παρελθόντος μπαίνουν υπό αυστηρή κρίση . Ο Τραμπ χρησιμοποίησε τις Ρεπουμπλικανικές δομές σαν όχημα , λόγω του σφιχτού ( προς το παρόν ) Αμερικανικού Συστήματος . Ο Μακρόν δε χρειάστηκε ούτε αυτό . Η πλειοψηφία του λαού πλέον δε διαθέτει κομματική ταυτότητα , δε συγκινείται από ιδεολογίες . Και πώς θα μπορούσε άλλωστε . Θέλετε να τα πιάσουμε πιο γενικά τα πράγματα ; Απ’την εποχή της Βιομηχανικής Επανάστασης και μέχρι πριν 40 με 50 χρόνια ο εργάτης ήταν η κοινωνική πρωτοπορία . Αυτός χειριζόταν τις μηχανές ενώ η πλέμπα έσκαβε στα χωράφια . Λογικό ήταν οι δικές του ανησυχίες ( όπως θεωρητικοποιήθηκαν και εκφράστηκαν απο φιλοσόφους ) να οδηγήσουν σε κοινωνικές αλλαγές . Η Οκτωβριανή Επανάσταση μήπως πιστεύει κανείς πως ήταν παλλαϊκός ξεσηκωμός ; Έργο της φωτισμένης μειοψηφίας ήταν και οι υπόλοιποι ( θέλοντας και μη ) ακολούθησαν . Όπως και όλες οι επαναστάσεις στην Ιστορία της Ανθρωπότητας .
Το κρίσιμο ερώτημα βέβαια είναι , συνεχίζει η εργατική τάξη να αποτελεί πρωτοπορία ; Φυσικά και όχι . Άρα , για να μη το κουράζουμε , αποκλείεται ιστορικά να πραγματοποιήσει κάποιου είδους επανάσταση . Αντίστοιχα , οι χιλιοτραγουδισμένοι γιάπηδες της σχολής του Σικάγου (greed is good) με τις τόσο κραυγαλέες αποτυχίες σε όλα τα επίπεδα και σε τόσο σύντομο διάστημα γίνεται να είναι η απάντηση ; Είναι να γελάει κανείς .
Επομένως ; Επομένως , τα πράγματα είναι απλά . Όσο και να μην αρέσει στους δεινόσαυρους του παρελθόντος το Νέο Κύμα είναι εδώ , εδώ και χρόνια . Λέγεται Facebook , YouTube , Instagram και συνεπικουρείται με τη διαρκή τεχνολογική εξέλιξη . Απ’τον πρόεδρο των ΗΠΑ και της Ρωσίας μέχρι τον αγρότη στη Νιγηρία ( η οποία παρεπιπτόντως κατασκευάζει δικά της smartphones ), όλοι έχουν πρόσβαση σε πληροφορίες , όλοι επικοινωνούν με όλους , διαμορφώνουν προσωπικό βηματισμό και κοσμοθεωρία χωρίς να νιώθουν την ανάγκη καθοδήγησης .
Και επειδή η Ιστορία επαναλαμβάνεται , πόσοι άραγε έχουν αντιληφθεί οτι υπάρχει ήδη η δυνατότητα της αντικατάστασης του εργατικού δυναμικού στις μεγάλες μονάδες αποκλειστικά από μηχανές ; Παρατηρήσατε οτι μπαίνει σιγά σιγά στο τραπέζι το θέμα της φορολόγησης των μηχανών ; Στη Γαλλία μπήκε ήδη σε αυτές τις εκλογές . Ο μόνος ανασταλτικός παράγοντας είναι το τι θα γίνει με το πλεονάζον ανθρώπινο δυναμικό που θα μείνει άνεργο . Η πορεία της βιομηχανοποιημένης Ευρώπης μας δίνει βέβαια μια λύση , την οποία όλοι απευχόμαστε .
Ενόσω συμβαίνουν όλα αυτά τα κοσμοϊστορικά , εδώ στο Ελλαδιστάν συζητάμε για συντάξεις και ομαδικές συμβάσεις . Τα προσπερνάμε γρήγορα ολ’ αυτά μιας και πρόκειται , καλώς ή κακώς , για ανησυχίες κάποιας γενιάς που δεν περιμένω τίποτα πλέον απ’αυτήν . Το ποιόν της το έδειξαν τα έργα και οι ημέρες της . Αυτό που με θλίβει και με θυμώνει είναι το από’δω και πέρα . Διαβάζω πως το 76% των νέων ανθρώπων σκέφτονται σαν πρώτη επιλογή τη μετανάστευση . Λογικό . Θλιβερό αλλά λογικό . Το παράλογο , σύμφωνα με όλα τα παραπάνω και δε θα το θέσω καθόλου κομψά είναι το ” πού πας ρε Καραμήτρο ;”. Χιλιάδες παιδιά σκέφτονται μια καλύτερη ζωή μακριά από τη χώρα μας χωρίς ποτέ να μπαίνουν στη διαδικασία να σκεφτούν τι θα αντιμετωπίσουν και αν έχουν τα απαιτούμενα εφόδια . Δε φταίνε βεβαίως τα παιδιά . Φταίμε όλοι οι υπόλοιποι . Που οδηγούμε ακόμα μια γενιά στην καταστροφή . Και εξηγούμαι . Λαμβάνοντας υπόψιν όσα προαναφέραμε , τι μπορούμε να προσφέρουμε εμείς στον κόσμο που δε θα έχει ήδη σε υπεραυθονία ; Χέρια ; Δηλαδή , στον ήδη πλημμυρισμένο από φτηνούς εργάτες ( μετανάστες – πρόσφυγες ) δυτικό κόσμο θα πάμε εμείς να κάνουμε τη διαφορά ; Αστεία λέμε ; Ή σε ένα Σύστημα που λογικά για να αποφύγει τον πλήρη κατακερματισμό θα πρέπει να παρουσιάσει σύντομα κάποια Πανανθρώπινη Αποστολή , πχ ο εποικισμός του Άρη ( θα το ξανασυζητήσουμε μελλοντικά ) εμείς θα προσφέρουμε επιστημονικό δυναμικό ; Αυτή η κοινωνία μας που αργοψήνεται στον πυρετό των Μνημονίων και έχει παραλύσει πλήρως , βλέπετε εσείς να μπορεί να εξάγει οτιδήποτε εκτός απο λαντζέρηδες στη Γερμανία και ταξιτζήδες στην Αυστραλία ; Και προφανώς δε μιλώ για τις φωτεινές εξαιρέσεις που δυστυχώς παραμένουν αυτό .
Μπορούμε , έστω και τώρα να αντιληφθούμε πως το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε δεν είναι μόνο το προφανές ποσοτικό ( υπογεννητικότητα ) αλλά και το εν δυνάμει πιο επείγον ποιοτικό ; Πως ακόμα και στην ώρα καμπής , σαν κοινωνία προτιμούμε να στροβιλιζόμαστε μεταξύ survivor , Παντελίδη και συστημάτων Παννεληνίων σα να μην υπάρχει αύριο ; Σα να μην υπάρχουν αυριανές και μεθαυριανές προκλήσεις να αντιμετωπίσουμε ; Πώς γίνεται να χτίζουμε μέγαρα ( με δάνεια ) που έλεγε και μια ψυχή , λες και θα ζήσουμε για πάντα ; Πώς γίνεται η ιριδίζουσα Σημιτική φούσκα της ” ισχυρής Ελλάδας” να σπάει με τα δηλητηριώδη Ραμφίσματα της πνευματικής και κοινωνικής υποτέλειας ; Απλά τα πράγματα . Δε γίνεται !
Δε γίνεται η μόνη βλέψη του Νεοέλληνα να φτάνει στο διορισμό στο Δημόσιο , είτε αυτό το λες ΔΕΗ είτε το λες Βουλή . Και να γυρνά η σβούρα με συναισθηματική απάθεια φτωχοδιάβολου μεταξύ ” Παρ’τα όλα ” και ” Έχασες τα πάντα ” και να μη τρέχει τίποτα . Δεν έχουμε αυτή την πολυτέλεια ! Δε γίνεται να κινούμαστε με τη σιγουριά ” έχουμε αέριο , δε μας πειράζει κανείς ” γιατί ” τα κορμιά και τα μαχαίρια άντε κάποτε αλλάζουν χέρια “! Οπότε ;
Οπότε , ενδοσκόπηση , αγαπητοί μου ! Η εποχή που έρχεται θα είναι η εποχή της αλήθειας . Άσε τι λέγαν οι θεωρίες , εσύ τι λες ! Τι μπορείς να προσφέρεις . Ευτυχώς εμείς έχουμε . Αρκεί να ψάξουμε στο βάθος . Αυτά που κουβαλάμε σα φορτίο αιώνων να τα περάσουμε στην καθημερινότητά μας μέσω εκπαίδευσης και συνήθειας . Να συνειδητοποιήσουμε επιτέλους πως ούτε τα νούμερα ούτε η ψυχοσύνθεση μας θέλουν εργάτες . Σ’ αυτές τις δύσκολες εποχές μόνο η Παιδεία θα μας οδηγήσει στην άκρη του
δρόμου . Ας γίνει αυτό το εθνικό μας στοίχημα . Πρωτοπορία σε τέχνη και ( όσο μπορούμε ) επιστήμη . Δεν τα λέω σαν ευχολόγιο , τα λέω σαν οδηγό επιβίωσης . Και θα επανέρχομαι συνέχεια , όσο και να με περιορίζει ο χώρος και οι πολιτικές και τα γεγονότα . Η μόνη διαφυγή είναι προς τα πάνω !
ΥΓ1) Μιας και είχαμε τη θαυμάσια πρωτοβουλία της Συνόδου των αρχαίων πολιτισμών αυτές τις μέρες . Διάβαζα τις προάλλες ένα άρθρο , πως στην Τεοτιχουακάν , σε μια πυραμίδα-ταφικό μνημείο , όπως θεωρούνταν μέχρι σήμερα , δε βρέθηκε τάφος αλλά οι έρευνες δείχνουν ότι απο κάτω βρίσκεται θάλαμος με μεγάλες ποσότητες υδραργύρου , πιθανότατα αναπαρειστούσες το γνωστό κόσμο ( θάλασσες , ποτάμια κλπ). Ακριβώς το ίδιο πράγμα έβλεπα στην τηλεόραση τις προάλλες σχετικά με την πυραμίδα-τάφο του πρώτου Κινέζου Αυτοκράτορα στο National Geographic . Πως υπάρχουν θάλασσες υδραργύρου κάτω απ’το μνημείο αλλά το κράτος δεν έχει δώσει ακόμα την έγκριση για ανασκαφές . Επειδή δε γνωρίζω τίποτα περί αρχαιολογίας , αν θα μπορούσε κάποιος απ’τους φίλους της στήλης , σχετικός με τη συγκεκριμένη επιστήμη να μας διαφώτιζε σχετικά , θα το εκτιμούσα . Καλή Εργατική Πρωτομαγιά !
ΥΓ2) ΑΖΩΘ: Με αυτό το τετραγράμματο αποκαλούσαν οι αλχημιστές τον υδράργυρο . Οι αποκρυφολόγοι χρησιμοποιούσαν τη λέξη αυτή με την έννοια και το συμβολισμό της αρχικής μονάδας , η οποία είναι και η “πρωταρχική φύση” , απ’την οποία απορρέουν τα πάντα .
