Αυτά, ούτε στην τηλεόραση!

Είναι πραγματικά υπέροχο το να βλέπεις στη χώρα που εξέλεξε με σαρανταφεύγα τα εκατό το Γιωργάκη Παπανδρέου η συζήτηση να περιστρέφεται γύρω από προβληματισμούς που γεννά το “House of cards” . Τόσο με τον πρόσφατο ντόρο σχετικά με τις χειραψίες του Ντόναλντ και το λευκό φόρεμα της γυναίκας του , όσο και με την προβληματική που ξεκίνησε ιδίως στους τελευταίους κύκλους . Πολλοί δε θα θυμάστε οτι το καλοκαίρι πριν παιχτεί η πρώτη σαιζόν ο Κέβιν Σπέησι είχε περάσει ,θριαμβευτικά ομολογουμένως και απ’την Επίδαυρο με το Ριχάρδο το Γ´ ,αν δε με απατά η μνήμη μου . Ρόλος που ταιριάζει γάντι με τον εμβληματικό Φρανκ Άντεργουντ . Μετά την παράσταση , που λέτε , έχει κανονιστεί να μαζευτούν οι συντελεστές της παράστασης σε συγκεκριμένο χώρο όπου θα πιούνε τα ποτάκια τους και θα δεχτούν τις εκδηλώσεις θαυμασμού των υψηλών φιλότεχνων . Έξω απ’τον περιφραγμένο χώρο έχει μαζευτεί και αρκετός κόσμος με την ελπίδα να δούνε τον χολυγουντιανό σταρ που δεν έχει προσέλθει ακόμα . Τα γκαρσόνια πήγαιναν πέρα δώθε με φρενήρεις ρυθμούς και οι δίσκοι άδειαζαν απ’τα απεριτίφ εν ριπεί οφθαλμού . Κάπου τότε ήταν που ένας φίλος μου ακούει ένα σερβιτόρο να τον ρωτάει ” Τι περιμένουν όλοι αυτοί “; Αυτόματα απάντησε ” Να δουν τον Κέβιν “. Και τότε ο συμπαθής σερβιτόρος που δε μπορούσε να κρύψει τη χαρά για την ευκαιρία που του δόθηκε , σκόραρε . ” Φίλε , Κέβιν είναι μόνο ένας . Ο Μιραλάς “!
Το άστρο του Βέλγου ποδοσφαιριστή σκοτείνιασε μεμιάς των Γυόρκ τον Ήλιο και χάρισε μια αθάνατη ατάκα στον γράφοντα , όμως πέρα απ’το ευτράπελο της υπόθεσης τι πιστεύετε ; Πρόκειται για εξαίρεση ή για τον πλειοψηφικό κανόνα στη χώρα μας ; Φυσικά αυτό ευτυχώς ούτε αποθάρρυνε ούτε και πρόκειται να αποθαρρύνει έξι χρόνια τώρα αρθρογράφους και γενικότερα ανθρώπους με άποψη να συνδέουν τους προβληματισμούς τους με αυτή την καταπληκτική σειρά , απλά για τη χώρα που επίσημες σφραγίδες με το πρόσωπο του Παπαδιαμάντη μπαίνουν πάνω σε αφίσες παλλαϊκής υποδοχής κάποιου Ντάνου , δε γίνεται να μη σου ξεφύγει ένας αναστεναγμός απογοήτευσης .
Μιας και πιάσαμε την τηλεοπτική κουβέντα  , θα ήθελα κι εγώ με τη σειρά μου να σας προτείνω μια σειρά . Ας το κάνουμε λίγο αργότερα όμως , μιας και πρώτα θα’θελα να συζητήσουμε γενικότερα κάποια θεματάκια . Για παράδειγμα , τις πρόσφατες συζητήσεις για το Κυπριακό . Έχουμε αναφερθεί στο θέμα κατά τη διάρκεια των προηγούμενων γύρων συζητήσεων αλλά όσο οι Άιντε αυτού του κόσμου επανέρχονται συνεχώς , οφείλουμε κι εμείς να κάνουμε το ίδιο . Σε πολύ μεγάλο βαθμό το άρθρο του φίλου Δούμπου με έχει καλύψει , δε θα ήθελα να επαναλάβω πράγματα που έχετε διαβάσει . Και μάλλον ευτυχώς που γίνεται έτσι , καθώς η εκ φύσεως ευγένεια του Άρη του επιτρέπει να θίξει θέματα που σ’αυτή τη στήλη θ’αντιμετωπίζονταν με λιγότερο κομψό τρόπο .
Δε θα σας κρύψω πάντως πως όταν άκουσα πως ο Κύπριος Πρόεδρος θα ξανανέβαινε στην Ελβετία για το θέμα που λίγους μήνες πριν δεν υπήρξε κάν προσέγγιση παρά τις τερατώδεις κατ’ εμέ υποχωρήσεις του , το στομάχι μου σφίχτηκε . Ιδίως όταν , κατά τη διάρκεια των συνομιλιών διέρρευσε η πληροφορία πως θα ζητούσε να πάρει πάνω του εξολοκλήρου τη διαπραγμάτευση , πληροφορία η οποία ευτυχώς δεν επιβεβαιώθηκε . Και το λέω γιατί πιστεύω πως ουδείς αιρετός άρχοντας δικαιούται να πάρει επ ώμου αποφάσεις που κρίνουν την ύπαρξη ολόκληρης χώρας . Γιατί επί της ουσίας αυτό είναι το διακύβευμα . Και δεν ξέρω αν οι Κύπριοι του έχουν τυφλή εμπιστοσύνη , μετά τις προ μηνών συμπεριφορές και κουβέντες περί ” επισκεπτών απ’την Ελλάδα ” εγώ ως Καλαμαράς δεν του έχω και τόση σε θέματα που εμμέσως πλην σαφώς με αφορούν . Ευτυχώς που δυο βασικά σημεία , ο ¨παράγων Κοτζιάς” και η πλεονεξία του Δημοκράτη γείτονα εμπόδισαν μια τερατογένεση που θα μας οδηγούσε αλλού …
Υπήρξε και ένας τρίτος παράγοντας . Ο ενεργειακός . Με τις γεωτρήσεις προ των πυλών (και την υπόσχεση χρήματος και ισχύος που αυτές προσφέρουν) , προφανώς και η πίεση για “όποια” συμφωνία που ευαγγελίζονται διάφοροι ύποπτοι τύποι και σήμερα που μιλάμε δεν ήταν τόσο επιτακτική . Εκεί οφείλεται κατά την προσωπική μας άποψη και η καλή συνεργασία αυτή τη φορά με την Ελλαδική πλευρά και το εν τέλει μη αρνητικό αποτέλεσμα . Θα μου επιτρέψετε όμως να σταθώ σε αυτόν τον τρίτο παράγοντα λίγο παραπάνω και να εκθέσω δυο προσωπικές μου ανησυχίες , οι οποίες δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα και μακάρι να μην έχουν αλλά παρ’ ολ’ αυτά δε μπορούν να ξεκολλήσουν απ’το μυαλό μου .
Πλήθος αναλύσεων έχουν διατυπωθεί τον τελευταίο καιρό σχετικά με τις Κυπριακές γεωτρήσεις , με τις γαλλικές φρεγάτες και το αμερικανικό αεροπλανοφόρο που εμποδίζει τις τουρκικές υπερπτήσεις και τη θωράκιση που απολαμβάνει η Μεγαλόνησος απ’τους Συμμάχους της . Και δε μπορώ να μην αναρωτιέμαι πόσο ισχυρή είναι αυτή η θωράκιση . Εντάξει , προφανώς και δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί το παραμικρό στην υπάρχουσα εξόρυξη , ούτε επίθεση ούτε σαμποτάζ . Τι θα γινόταν όμως στην περίπτωση που η Τουρκία είτε μέσω Κατεχομένων είτε καθεαυτή αποφάσιζε να στήσει δική της πλατφόρμα σε κάποιο απ’τα οικόπεδα της Κυπριακής ΑΟΖ ; Είναι τόσο σίγουρο πως θα την εμπόδιζαν οι Σύμμαχοι ; Δε συζητώ κάν διάφορα σενάρια με τη συμμετοχή της Τουρκοκυπριακής Κοινότητας , φέρνω για προβληματισμό αυτό το ακραίο , πως αποφασίζει ο Σουλτάνος με το έτσι θέλω και κάνει κίνηση . Θα μου πεις , εύλογα , πως υπάρχει Διεθνές Δίκαιο . Βεβαίως και υπάρχει ! Και όταν έγινε η εισβολή υπήρχε . Και τώρα συζητάνε Κοινότητες , όχι Κράτος με Εισβολέα . Επίσης στη Συρία που εισέβαλε ο Τουρκικός στρατός δεν προσεκλήθη όπως πχ οι Ρώσοι . Δε βλέπω όμως ιδιαίτερη αντίδραση στις κινήσεις αυτές (ούτε τις πρόσφατες , ούτε τις μέλλουσες) από τη Διεθνή Κοινότητα . Επομένως , αν πιάσουμε αυτό το ακραίο και απευκταίο σενάριο , εμείς τι κάνουμε ; Και με το “εμείς” εννοώ Ελλάδα και Κυπριακή Δημοκρατία . Έχουμε δημιουργήσει πολιτική και επιχειρηματική ασπίδα ή θα ζήσουμε νέες επώδυνες εποχές “Δεν ξεχνώ”; Γιατί κάτι μου λέει οτι ξεχνάμε …
Και όσο σκεφτόμαστε αυτά τα παράλογα , ας προτείνω κι εγώ μια σειρά , που λέγαμε και παραπάνω , να βλέπουμε και να ξεχνιόμαστε . Το διαμάντι των αδερφών Κοέν , “Fargo”, τη δεύτερη σαιζόν . Το χιονισμένο τοπίο είναι ό,τι καλύτερο για ένα ζεστό καλοκαίρι . Δε θα επιμείνω στην κλασική για τα αδέρφια θεματολογία και πλοκή , θα επιμείνω ιδιαίτερα όμως σε μια στιχομυθία , αν δεν κάνω λάθος στο δεύτερο επεισόδιο . Εκεί που ακούγεται η φράση “πολλές φορές αυτοί που πολέμησαν φέρνουν τον πόλεμο πίσω στο σπίτι”. Δε σκοπεύω να εμβαθύνω . Θ’αφήσω τον καθένα σας να τρέξει τους συλλογισμούς του . Έτσι κι αλλιώς πιστεύω πως οι αναγνώστες αυτής της στήλης γνωρίζουν ιστορία , εγχώρια και διεθνή . Θα πω μονάχα τούτο . Αυτή τη φορά δεν θα υπάρξουν ούτε δρόμοι ούτε Χρηματιστήρια  για να κρύψουν τη ζημιά (ψυχολογική – κοινωνική – οικονομική) κάτω απ’το χαλί . Και έχουν έρθει έτσι τα πράματα που το ίδιο ισχύει σε γενικές γραμμές και για την απέναντι πλευρά . Επομένως ό,τι και αν γίνει , καλό είναι να ξέρουμε πως δεν θα υπάρξει  γυρισμός για κάποιον απ’τους δυο . Αυτός βέβαια είναι και ο λόγος που πιστεύω πως η ισορροπία θα διατηρηθεί αλλά απ’την άλλη , όταν κάποιος σκοπεύει να αναδιαμορφώσει συλλογικά αφηγήματα , τότε είναι που οι ισορροπίες καταρρέουν σα σπίτι από τραπουλόχαρτα …

ΥΓ1) Προσοχή στην Αγγλία . Πάντα προσοχή στην Αγγλία !

ΥΓ2) Ετοιμάζονται ωραία θεματάκια . Ευελπιστώ να σας τα παρουσιάσω σύντομα .