Γιάννενα μου καληνύχτα,
Τι κάνεις; Πως είσαι; Μέρες έχουμε να τα πούμε, χαθήκαμε λίγο, αφήσαμε τόσα προβλήματα και σκέψεις να μπούνε ανάμεσά μας. Δεν μας βοηθάει και το κρύο, στο να διατηρηθεί η σχέση αυτή σε μια αρμονία. Ομίχλη – χιόνι – βροχή και κρύο εσύ, αδιαφορία –γκρίνια – μελαγχολία εγώ. Πέρασε και ο Φεβρουάριος, πάνε τα γλέντια, οι εκδηλώσεις και οι στολισμοί . Στα ίδια τώρα.
Φαντάζομαι θα αναρωτιέσαι , γιατί να γκρινιάζω, αλλά ναι Γιάννενά μου, το χιόνι και η βροχή τελικά διαταράσσουν τη σχέση μας. Σκέψου ότι όταν βρέχει , και έβρεξε και πολύ αυτές τις μέρες, εσύ σε τόσες γειτονιές, δρομάκια, στενάκια, παρκάκια, έχεις τόσες πολλές πλάκες μισοσπασμένες, που μου δημιούργησες πολλά προβλήματα.
Να σου τα αναφέρω μιας και έπεσα θύμα, σπασμένης πλάκας, βιαστικού οδηγού και βρεγμένης αφίσας.
Πρώτα όμως θα σου ζητήσω μια χάρη, να μην νευριάσεις μαζί μου και να δεχτείς αυτά που σου λέω σαν μια ώριμη πόλη, με μεγάλο παρελθόν. Γιατί εγώ σε αγαπάω και θέλω το καλό σου.
- Πλάκες μισο σπασμένες ή επιφανειακά τέλειες, όπου πατάς πάνω τους και αμέσως γίνεσαι μούσκεμα (αν έχεις παίζει ποτέ σου Ναρκαλιευτή, θα με καταλάβεις).
- Λακκουβίτσες αρκετές σε διάφορα σημεία ( Να αναφέρω την οδό Σουλίου και την οδό Μπιζανίου, γεμάτες λακκούβες νάρκες δηλαδή), όπου ο βιαστικός οδηγούλης φρόντιζε να σε κάνει μούσκεμα.
- Πεσμένα χαρτιά, μουλιασμένα από την βροχή, παγίδα διαστρέμματος, από τα σημεία αφισοκόλλησης, όπου πάτησα μια μέρα (στην οδό Κάνιγγος, γωνία και έφτασα στην Τσιριγώτη). Θυμήθηκα την έννοια της ισορροπίας, προσπαθώντας να μείνω όρθια , να μην γίνω θέαμα και άκουσα σχεδόν στο αφτί μου τον Χρήστο Ιακώβου να μου φωνάζει «κάτσε κάτω από την μπάρα!».
Εντάξει, να πω την αλήθεια, το χειρότερο από τα τρία προαναφερθέντα γεγονότα είναι το δεύτερο. Γιατί εκεί, γίνεσαι μούσκεμα κυριολεκτικά. Και πιστεύω ότι δεν είμαι μόνο εγώ που το έπαθα αυτές τις μέρες. Είναι και άλλοι, πολλοί, που είναι ανάμεσά μας, αλλά ντρέπονται να το πούνε.
Και που έδωσα βραβείο και φώναξα στον βιαστικό οδηγό, τι κατάλαβα; Τίποτα. Εγώ έγινα μούσκεμα με λασπόνερα, εγώ εκνευρίστηκα και χάλασε η διάθεσή μου, εγώ μετά ντράπηκα που πήγαινα για μάθημα και δεν είχα το χρόνο να επιστρέψω σπίτι μου να αλλάξω. Εγώ κρύωνα την υπόλοιπη μέρα γιατί είχε βραχεί το παντελόνι μου και τα παπούτσια μου. Λες και έπαιζα τελικά σε ένα παιχνίδι, με λακούβες, νερό, πολύ νερό, διάστρεμμα, που όλα αυτά θα με κρατήσουν εκτός των υπολοίπων αγωνισμάτων.
Ενώ εσύ τι έπαθες; Να σου απαντήσω εγώ. Τίποτα. Εγώ το κρύωμα και εσύ τα μετάλλια. Εγώ να εκνευρίζομαι και εσύ σκέφτεσαι πλατείες τώρα. Εσύ «ξηλώνεις» τα ίδια σημεία για άλλο λόγο τώρα. Εσύ αδιαφορείς για εμένα και την καθημερινότητά μου. Με θεωρείς δεδομένη στη σχέση μας.
Ένα θα σου πω και πάρ` το όπως θέλεις. Να μην με έχεις δεδομένη και να μην εκμεταλλεύεσαι την αγάπη που σου έχω Γιάννενά μου, ακούς;
Άντε καληνύχτα τώρα.
