Η ολοφάνερη αποτυχία της παρούσας κυβέρνησης να εμπνεύσει τον κόσμο και να δημιουργήσει κοινωνικά ρεύματα δε νομίζω να είναι κάτι που χρήζει αναλύσεως . Σαφώς και δε μιλάμε για μια κατάσταση σαν την προηγούμενη και τις αντιδράσεις που ξεσήκωσε , όμως η ουσία δεν αλλάζει και είναι η εξής .
Ο κυβερνητικός συνασπισμός και πρωτίστως ο ΣΥΡΙΖΑ , μιας και οι ΑΝΕΛ αυτή τη στιγμή κοντράρονται με το Λεβέντη αν θα εξαερωθούν στις κάλπες ή πιο πριν , γι αυτό και είναι περιττή κάθε κουβέντα περί πολιτικής , σε καμία περίπτωση δεν έφερε την Ελπίδα που ευαγγελιζόταν , το αντίθετο μάλλον . Κατάφερε και την έθαψε για τα καλά , στο μυαλό και την καρδιά της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων .
Πιστεύουμε πως αυτό θα αποτυπωθεί και στις κάλπες , όποτε κι αν στηθούν , με την αποχή να πιάνει δυσθεώρητα ποσοστά . Κάτι τέτοιο θα αποτελεί και τη μεγαλύτερη αποτυχία της πρωτοδεύτερης φοράς Αριστερά μιας και μεσοπρόθεσμα σχετικά θα μετακινήσει το εκλογικό εύρος σε άλλη βάση , αυτή την κουβέντα όμως θα την κάνουμε σύντομα μεν , μελλοντικά δε.
Προς το παρόν απλώς αναφέρουμε πως αυτή ακριβώς η αποχή αποτελεί το μεγαλύτερο όπλο της ΝΔ στην επερχόμενη μάχη , γιατί αν περίμενε την πρωθυπουργική αύρα του κυρίου Μητσοτάκη και των συν αυτώ , απ’τα συνεχόμενα αυτογκόλ θα είχαν περιέλθει σε κατάσταση αμόκ …
Η διαφαινόμενη λυσσώδης μονομαχία των πολιτικά αναξιοπαθούντων ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ και η , παρά τις διαψεύσεις , μελλοντική συγκυβέρνησή τους , ελλείψει άλλης επιλογής , δεν πρέπει να είναι κάτι που μας στεναχωρεί .
Τολμώ να πω , το αντίθετο μάλιστα . Απ’την στιγμή που τα λοιπά πολιτικά δεκανίκια δε θα μπορούν να προσφέρουν την πολυπόθητη στήριξη , αυτό το παράδοξο σχήμα αποτελεί τη μόνη ρεαλιστική επιλογή .
Μια επιλογή που εξ όσων γνωρίζουμε διαβλέπει και ο ξένος παράγων , γι αυτό και πληθαίνουν οι συζητήσεις σε σπίτια , εστιατόρια και ξενοδοχεία εντός και εκτός Ελλάδος , οι οποίες στοχεύουν στο να κάμψουν τις όποιες αντιστάσεις και ενδοιασμούς προς αυτή την κατεύθυνση .
Βέβαια , το τι θα γεννήσει τούτος ο Χυμικός Γάμος των μοντέρνων Ρόζενκροϊτς λίγο πολύ μπορούμε να το προβλέψουμε και δε φαίνεται να είναι καμιά Φιλοσοφική Λίθος . Ή μάλλον , για να το θέσω διαφορετικά , μπορεί να αποδειχτεί το καπνισμένο τσουκάλι μέσα στο οποίο θα ριχτεί η Κοινωνία κι εκεί , προσθέτοντας συγκεκριμένα ξύσματα εξελίξεων , θα παίρνουμε και διάφορες μετουσιώσεις .
Απευχόμαστε την περίπτωση οι Αλχημιστές μας να είναι κομπογιαννίτες , κάτι τέτοιο όμως απασχολεί άπαντες , όχι μόνο εμάς …
Ας αφήσουμε όμως τα μελλούμενα για την ώρα τους . Ας πιάσουμε το τώρα , το οποίο μπορεί να αποδειχτεί πολύ πιο ενδιαφέρον απ’ ό,τι παρουσιάζει η πρώτη ματιά . Δεν πρόκειται να σας κουράσω με τα των Σκοπίων .
Δεν έχουμε να συμπληρώσουμε κάτι πέρα απ’αυτά που επισημάναμε μήνες πριν . Όπως φαντάζομαι προσέξατε πως δε σας απασχόλησα ούτε πριν λίγες μέρες με τη σύλληψη και την αστραπιαία απελευθέρωση των Τούρκων στρατιωτών στον Έβρο και με διάφορων τύπων συγκρίσεις και αφορισμούς .
Άλλωστε ολόκληρη η ελληνική κοινωνία και όχι μόνο ο Τύπος αντιμετώπισε το συγκεκριμένο γεγονός περίπου ως μη γενόμενο ,επομένως δεν υπάρχει λόγος να ασχολούμαι , τουλάχιστον σε πρώτο επίπεδο . Επειδή όμως υπάρχουν και τα βαθύτερα επίπεδα , τι θα λέγατε να κάνουμε μια κατάδυση ;
Τα δεδομένα που έχουμε είναι τα εξής . Μια συμφωνία με τα Σκόπια , την οποία η συντριπτική πλειοψηφία του Λαού την αντιμετωπίζει ως μη νίκη και μια σημαντική μερίδα ως κατάφωρη ήττα .
Αναλογιζόμενοι βέβαια την Ισχύ του έτερου διαπραγματευόμενου , αυτή η “μη νίκη” δεν είναι καθόλου ευκολοχώνευτη για τον κόσμο , εξ ου και οι μουδιασμένες και χλιαρές αναλύσεις , παρά τη θριαμβολογία του κύριου κυβερνητικού εταίρου .
Μια στάση σχεδόν τέλειας υποτέλειας προς την Τουρκία και τους σχεδιασμούς της , κάτι που προκαλεί έντονη ανησυχία αν αναλογιστεί κανείς πως παρά την οικονομική φουρτούνα που περνά η γειτονική μας χώρα και το έντονο φλερτ της με το Δ.Ν.Τ. παραμένει αξεπέραστο φόβητρο και για την πολιτική και για τη στρατιωτική και για την επιχειρηματική μας ηγεσία , πράγμα που είναι οφθαλμοφανές , αν αναλογιστεί κανείς όλες τις περιπτώσεις τα τελευταία χρόνια που αντί να διεκδικήσουμε σθεναρά και αποφασιστικά το δίκιο μας , είτε μεταξύ μας είτε διεθνοποιώντας το πρόβλημα ,χαρακτηρισμοί όπως δουλοπρεπής και φοβική στάση είναι μάλλον κολακευτικοί για μας .
Ο πολίτης δεν είναι χαζός και δε χρειάζεται να γνωρίζει όλες τις λεπτομέρειες . Και μόνο αυτή η κακομοίρικη εικόνα αρκεί για να τσακίσει τα φτερά που δίνει η Εθνική Αξιοπρέπεια και η Λαϊκή Κυριαρχία και να τον οδηγήσει στην απαξίωση αυτών που θα έπρεπε να τον κάνουν περήφανο και γεμάτο αυτοπεποίθηση .
Αφήνοντας στην άκρη τις κομματικές ευθύνες , όλο και πιο έντονη γίνεται η εικόνα ανεπάρκειας που βγάζει το Πνευματικό , Ακαδημαϊκό και μη Προσωπικό της χώρας . Ο ψόγος δέκα χρόνια πριν , γιατί οι άνθρωποι του Πνεύματος δε βγήκαν μπροστά στη λαίλαπα των Μνημονίων , έδωσε σιγά σιγά τη θέση του στην απογοήτευση μπροστά στην πραγματικότητα , οτι δε βγήκαν και ούτε πρόκειται να βγουν μπροστά γιατί δεν έχουν κάτι να πουν .
Όπως και στα υπόλοιπα πεδία και η συγκεκριμένη ελίτ , πλην πραγματικά ελαχίστων εξαιρέσεων , είναι δραματικά ελλιποβαρής , ένα μπουλούκι από κρατικοδίαιτες αυτοαναφορικότητες χωρίς το μεγάλο ταλέντο , χωρίς το μεγάλο όραμα , χωρίς το Άστρο να ξεχωρίσουν απ’το σωρό .
Όλη αυτή η εκνευριστικά νερόβραστη πνευματική κοινότητα , αφού εξοβέλισε τα εν δυνάμει άξια και πρωτοπόρα στελέχη , φυσικά και με τη συνδρομή άξεστων και αμόρφωτων Πατρώνων , έμεινε για ολόκληρες δεκαετίες να περιφέρει τη θλιβερότητά της σε Τηλεοπτικούς Σταθμούς κάτω του χυδαίου , σε παρουσιάσεις ψοφοδεών πονημάτων και διαφόρων τύπων “γκαλά”, να αυτοθαυμάζεται και να αυτοσυγχαίρεται , μη τολμώντας να συγκριθεί με το παρελθόν και μη μπορώντας ν’ανοίξει βηματισμό προς το μέλλον .
Εξ ού και η θλιβερή αγκίστρωσή της σε ξενόφερτες ιδέες και καταστάσεις , παντελώς ασύμβατες με την ελληνική πραγματικότητα . Και , εννοείται , οι πιο σύγχρονες εξ αυτών είναι τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια παλιές για τον πολιτισμένο κόσμο ! Για τέτοια αφομοίωση και κριτική σκέψη μιλάμε !
Όσον αφορά την οικονομική ελίτ της χώρας , περιττό να πούμε οτι εκτός απ’τις σκέψεις και τις προσευχές τους για το δοκιμαζόμενο Λαό , έτερον ουδέν .
Εκτός της άσχημης εντύπωσης που αφήνει η απορία , πώς γίνεται άνθρωποι που ζυμώθηκαν μαζί με την κοινωνία , απ’τον Εμφύλιο και μετά , να παρουσιάζουν τέτοια απουσία αντανακλαστικών .
Φυσικά και δεν περίμενα να γεμίσει ο τόπος Ευεργέτες αλλά όχι και τέτοια ένδοια ρε αδερφέ ! Ποτέ στο παρελθόν δεν πέρασε απ’αυτόν τον τόπο τέτοια στρατιά Εφοπλιστών και Βιομηχάνων και να μην υπήρξε ούτε ένας με όραμα !
Σαν τους μπακάληδες , τρεις το λάδι , τρεις το ξύδι και φιλανθρωπίες όσο βοηθάνε στη φοροαπαλλαγή . Και επαναλαμβάνω , πάντα υπήρχαν κι αυτά , όμως τώρα αγγίζουμε το απόλυτο .
Το σκηνικό που με αδρές γραμμές περιγράψαμε παραπάνω , όπως καταλαβαίνετε , δε γίνεται να συνεχιστεί έτσι για πολύ . Γιατί πρόκειται για θέμα επιβίωσης . Κι ευτυχώς έχουν έρθει έτσι τα πράγματα που πολλοί το αντιλαμβάνονται πλέον .
Γι αυτό και αν παρατηρήσατε τους τελευταίους μήνες , στον Τύπο κάθε μορφής , ξεπηδούν όλο και πιο έντονα απόψεις που επιρρίπτουν ευθύνες σε όλες τις παραπάνω κατηγορίες , όχι μόνο στο πολιτικό προσωπικό της Χώρας που ,στην τελική , είναι και ο εύκολος στόχος . Δε μπορώ να ξέρω τους βαθύτερους μηχανισμούς και τις αναγκαίες Συνθήκες , οφείλω να σας ομολογήσω πάντως πως ψυχανεμίζομαι Αλλαγή . Πολυεπίπεδη .
Πλήθος κόσμου εμετρήθη , εζυγίσθη και ευρέθη ανεπαρκές . Επομένως με τον ένα ή άλλο τρόπο θα απομακρυνθεί απ’τις θέσεις του . Ευσχήμως μεν , πλην όμως θα φύγει απ’την Ηγεσία . Τώρα αν αυτό θα προηγηθεί ή θα ακολουθήσει μια Τραγωδία , θα φανεί στην πορεία . Κι επειδή πάντα υπάρχουν και οι δύσπιστοι , ιδίως για τα οικονομικά και την εκεί “αλλαγή προσωπικού”, θα τους παραπέμψω στον Ελληνικό Κινηματογράφο .
Τον παλιό , καλό και τον παλιό , λιγότερο καλό . Ας προσέξουν λίγο τα ονόματα των κρατούντων που χρησιμοποιούνταν πριν και μετά την Τραγωδία της Κύπρου . Αυτά και όποιος κατάλαβε …
ΥΓ) Μιας και τον τελευταίο καιρό , λόγω του θλιβερού περιστατικού του θανάτου ενός συμπολίτη μας ξεσηκώθηκε ολόκληρη η καφενειακή ιντελιγκέντσια εναντίον των “νοικοκυραίων”, με τις “δουλίτσες” τους και τις “ιδιοκτησιούλες” τους , έτσι , χάριν ίντριγκας , για ν’ακούσουμε τι έχει να πει ένα απ’αυτά τα κουμάσια , αν και την απόφασή μας την έχουμε πάρει .
“Η ιδιοκτησία είναι ελευθερία”! “Η ιδιοκτησία είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να σταθεί ως αντίβαρο στο Κράτος”! “Η ιδιοκτησία είναι η μεγαλύτερη επαναστατική δύναμη που υπάρχει, με εκπληκτική ικανότητα να στέκεται ενάντια στην εξουσία “!
Χρειάζεται να πει κι άλλα αυτό το φασιστοειδές για να μας εκνευρίσει κι άλλο ;
Είναι τυχερός βέβαια που πέθανε , αλλιώς θα μάθαινε τι πάει να πει Αγώνας . Για την ιστορία πάντως , Πιερ Ζοζέφ Προυντόν λεγόταν . Ορισμένοι μπορεί να τον γνωρίζετε και σαν πατέρα της Αναρχίας .
Βλέπετε , όσο μεγάλωνε (όχι μόνο ηλικιακά) αυτός ο μικροαστός , κάπου πήρε το αυτί του πως η ιδιοκτησία είναι φυσικό δικαίωμα , άρα εμπίπτει στους φυσικούς νόμους οι οποίοι πολλές φορές είναι άγραφοι και ισχυρότεροι των γραπτών .
Νομίζω όποιος ξέρει να διαβάζει θα καταλάβει ποια θα’ναι η κατάληξη της συγκεκριμένης υπόθεσης . Οι υπόλοιποι ας παν στον τάφο του στο Μονπαρνάς να γράψουν “Δολοφόνος”.
