Σε λίγες ώρες θα φανεί αφενός το εάν οι νεοναζί θα επιστρέψουν για κάποιο καιρό έστω στις τρύπες τους όπου ανήκουν – και το εάν θα επιστρέψει εκλογικά το εναπομείναν 3% παρά κάτι που τους ψήφισε στις τελευταίες εκλογές στην αγκαλιά της μαμάς παράταξης απ’όπου έφυγαν κάποια στιγμή δυσαρεστημένοι από την “μετριοπάθεια” της – και αφετέρου το εάν το επίσημο Κράτος αποφάσισε να λειτουργήσει επιτέλους ώς ευνομούμενη Πολιτεία όπου οι νόμοι λειτουργούν για όλους ανεξαιρέτως και χωρίς αστερίσκους βαθέως κράτους και ακροδεξιού παρακράτους.
Σε κάθε περίπτωση ο φασισμός δεν θα τελειώσει φυσικά με την τυπική καταδίκη της νεοναζιστικής οργάνωσης και από την ελληνική Δικαιοσύνη. Ο φασισμός θα εξακολουθεί να ζεί και θα βασιλεύει στις ανιστόρητες, γραφικές, τριτοκοσμικές και σκοταδιστικές αντιλήψεις της υποτιθέμενης “μοναδικότητας” και “ανωτερότητας” του ελληνικού dna, των εθνικιστικών μύθων, της συνομωσιολογίας, του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας, του μίσους για τον αδύναμο και τον διαφορετικό, του «εγώ δεν είμαι ρατσιστής αλλά…», του «εγώ δεν είμαι φασίστας αλλά…», του μικροαστισμού του κάθε κυρ Παντελή της διπλανής πόρτας που κοιτάει πάντα τη δουλίτσα του είς βάρος της κοινωνίας εν τέλει. Όλα αυτά τα στοιχεία τείνουν να γίνουν ή και έχουν γίνει ήδη νόρμα για πάρα πολλούς συμπολίτες μας.
Ο φασισμός δεν είναι δήλωση κατ’όνομα μόνον. Κυρίως είναι πλέγμα αντιλήψεων για την κοινωνία και την πρόοδο της, για τον ρόλο των ανθρώπων σε αυτή και την αξία τους, ηθικά, βιολογικά και οικονομικά. Και σε αυτό το κομμάτι μπορεί η ακροδεξιά στο πρόσωπο της Χρυσής Αυγής να ατύχησε, οι ιδέες της όμως έχουν δυστυχώς περάσει σε πολλούς ανθρώπους πέραν πάσης υποψίας με την πολύτιμη φυσικά συστηματική βοήθεια πρωτίστως των κυρίαρχων ΜΜΕ.
Ο φασισμός ανδρώθηκε όλα αυτά τα χρόνια και ξεπλύθηκε συστηματικά από πολύ συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους και πολιτικούς εκπροσώπους σε σημαντικές θέσεις εξουσίας με πολύ συγκεκριμένες δηλώσεις και πράξεις, από πολύ συγκεκριμένους δημοσιογράφους και δημοσιογραφικούς ομίλους και απο πολύ συγκεκριμένους celebrities και ανθυπο-celebrities, καλλιτέχνες, παρουσιαστές και «καλλιτεχνίζοντες».
Και χρέος κάθε ελεύθερου και δημοκρατικού πολίτη είναι να μήν ξεχνά ποιός είναι ποιός και να βρίσκεται πάντα σε εγρήγορση. Γιατί ο φασισμός δεν θα πεθάνει μόνος. Ο φασισμός πεθαίνει στο δρόμο, στη δουλειά, στο σπίτι, στο σχολείο, στο διαδίκτυο, στον καφέ, στις ανθρώπινες σχέσεις, στη καθημερινότητα μας, στο παράδειγμα που δίνουμε στα παιδιά μας όταν είμαστε ενεργοί πολίτες με κριτική σκέψη, πολιτισμό και ανθρώπινες αξίες.
