Γιάννενα μου καλησπέρα, τι κάνεις; Τώρα που σου γράφω, το ρολόι δείχνει 2:56πμ, και είναι μια περίεργη ώρα για να μιλάμε και να σου λέω τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου. Αλλά ξέρω ότι και για εσένα όλη αυτή η εβδομάδα δεν ήταν και εύκολη. Τόσα άκουσες, τόσα είδες και άλλα τόσα δεν έκανες.
Όμως, με τι να πρωτοξεκινήσω; Τι να σου πω και εγώ, ένα κορίτσι που σε αγαπάει τόσο πολύ και τελικά στα συγχωρεί όλα; Αφού τα ξέρεις τα προβλήματά σου, πάλι τα ίδια θα λέμε; Θα κουραστεί η σχέση μας έτσι, θα βαλτώσει και θα χάσεις την όλη αγάπη που σου έχω. Δεν είπαμε να κοιτάζεις μπροστά, σε νέες τάσεις και νέες ιδέες; Και πέρυσι και πρόπερσι και κάθε χρονιά, στα `λεγα με τα φύλλα, τα φρεάτια και την λίμνη. Μια εποχή μάλιστα, με κάποιους συμπολίτες μαζεύαμε φύλλα, σκουπιδάκια, κλαδάκια κτλ γύρω από την λίμνη, με τον τίτλο τον εθελοντών.
Αλλά εσύ βλέπω, τα ίδια. Δηλαδή, ευτυχώς που δεν πέσανε ακόμα και δέντρα, ώστε να πανικοβληθείς χειρότερα. Φύτεψες λάχανα άλλωστε που κρατάνε στην βροχή, προνόησες (εξαιρετικά αυτά με το μωβ χρώμα).
Τέλος πάντων, το «κύμα» γκρίνιας απόψε, δεν θα είναι ούτε για τα φύλλα, ούτε για το νερό της λίμνης, ούτε για τις λακκούβες των δρόμων σου. Είναι για την συμπεριφορά σου. Ναι όπως το ακούς. Αλλά ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή.
Δεν ξέρω πραγματικά πως θα το δρομολογήσεις ένα τέτοιο σχέδιο, αλλά η οδική συμπεριφορά όλων μας, θέλει διόρθωση, στήριξη, υποστήριξη και για κάποιους αφαίρεση διπλώματος. Δεν μπορεί Γιάννενά μου να έχεις φτιάξει έναν κυκλικό κόμβο όπως η Κενάν Μεσαρέ και κάποιοι να μην σέβονται το STOP και να μην παραχωρούν προτεραιότητα ή ακόμα χειρότερα, να κάνουν την πονηριά τους και να στρίβουν ερχόμενοι από Ανατολή, αριστερά όπου και απαγορεύεται.
Τι να σου πω; Ότι στον δρόμο που κάποιος έρχεται από Κενάν Μεσαρέ και κατευθύνεται προς Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, να έχουν μπλοκάρει αστικό – αυτοκίνητα – φορτηγάκι, και ο συμπαθητικός κύριος, να μην αφήνει τα αυτοκίνητα από την οδό Στρατηγού Βογιάννου (ο καινούργιος δρόμος που σε πηγαίνει μώλο, με τα ωραία φώτα) να μπούνε στον κόμβο και να κατευθυνθούνε είτε προς κέντρο, είτε προς Ανατολή.
Και να γίνεται της κακομοίρας, αλλά ο συμπαθητικός κύριος, προσηλωμένος στην κίνηση, να μην ιδρώνει. Δεν φάνηκε να έχει άγχος. Και αναρωτήθηκα, τι συμπεριφορά θα είχε, αν ήταν στην αντίθετη θέση, δηλαδή, εκείνου του οδηγού που θα ήθελε να μπει στον κόμβο. Μπορεί και να μην τον ένοιαζε, το ξέρεις; Δεν το ξέρεις.
Αλλά Γιάννενά μου, να πω την αλήθεια, δεν ήταν μόνο αυτό. Απλά αυτό ήταν η σπίθα για να παρατηρήσω καλύτερα και άλλα σημεία και περιοχές. Το ξέρεις το πρόβλημά μου.
Παρατήρησα, ότι ελάχιστοι οδηγοί δίνουν προτεραιότητα σε κάποιον να περάσει με το αυτοκίνητό του και να στρίψει σε κάθετο δρόμο (τον αφήνουν να μπλοκάρει το ρεύμα κυκλοφορίας του, αργά και σταθερά), ελάχιστοι σταματάνε για να περάσει η μαμά με το παιδάκι που το πηγαίνει σχολείο από την διάβαση και δεν υπάρχει σχολικός τροχονόμος ( σε 2-3 διαβάσεις σταματάνε κάποιοι, σε αυτές της Νομαρχίας και όχι όλοι, όσοι μπορούνε ή το σκέφτονται) και κάποιοι οδηγούνε αφηρημένοι και για να σταματήσουν ή να στρίψουν, ξεχνάνε ότι διαθέτει το αυτοκίνητό τους φλας ή αλάρμ (όποιον πάρει ο χάρος και σε κοιτάζουν και με ύφος).
Δεν ξέρω πως θα το τακτοποιήσεις. Τώρα θα πεις «χρήματα δεν υπάρχουν για τέτοια θέματα, εδώ δεν μπορώ να λύσω βασικά, το νερό μου και τα σκουπίδια μου».
Να προτείνω κάτι; Ξεκίνα από τις μικρές ηλικίες. Πιάσε τον «κακό» οδηγό, από το δημοτικό. Ναι, όπως το ακούς. Συνεργάσου με την Πρωτοβάθμια εκπαίδευση, την Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, την Αστυνομία, ακόμα και με σχολές οδηγών. Μην μείνεις στην απλή ενημέρωση ή επίσκεψη, κάνε το μάθημα εβδομαδιαίο και ετήσιο. Να το φτάσεις ως το υπουργείο παιδείας, μπορείς. Είναι σοβαρό το θέμα, προλαμβάνεις, δεν θεραπεύεις.
Όπως σε λίγο καιρό θα μοιράζεις φρούτα στα σχολεία, «μοίρασε» και μελλοντική οδηγική συμπεριφορά. Από τις μικρές ηλικίες μπαίνουν οι γερές βάσεις και τα θεμέλια. Να το βλέπει το στοπ, αλλά να μάθει και τι είναι και τι σημαίνει. Να μάθει και τους «ηθικούς» κανόνες της οδήγησης π.χ. όχι σκουπίδια από το παράθυρο, όχι χειρονομίες και να δίνει και προτεραιότητα όπου μπορεί και χρειάζεται.
Γιάννενά μου, λυπάμαι που σε κουράζω με τα δικά μου και που σου γκρινιάζω συνέχεια. Αλλά πρέπει να τα συζητάμε τα προβλήματά μας, γιατί έτσι η σχέση μας εξελίσσετε. Έχουμε ανοδική πορεία.
Αλλά που να σε προβληματίζω τώρα και με αυτό, εδώ λείπουνε άλλα βασικά. Βασικότερα. Ο ύπνος. Γιαυτό Γιάννενά μου κοιμήσου. Καληνύχτα. Τι τα συζητάμε τα σήματα, τους δρόμους και τα πιτσιρίκια τώρα; Να σε λίγο καιρό η τεχνολογία θα καταργήσει τα αυτοκίνητα και θα διακτινιζόμαστε (μόνο να μην χρειάζεται να είμαστε γυμνοί), οπότε να κάτσεις να σκάσεις; Σε κάτι τέτοιο να ελπίζεις και στην παγκόσμια ειρήνη.
