Κάπου στο κέντρο των Αθηνών , σε μια ξεχασμένη για χρόνια γειτονιά που όμως φαίνεται πως ήρθε η ώρα της να μπει στο μάτι των εργολάβων , στέκεται ακόμα όρθια μια παμπάλαια πολυκατοικία .
Κανείς δε θυμάται πότε χτίστηκε , το πιθανότερο φυσικά είναι την εποχή της μεγάλης αντιπαροχής , κάτι δέντρα με ψηφοδέλτια καρφωμένα στον κορμό τους στο μικρό της περίβολο θεωρούνται χαριτωμένο παιχνίδισμα των ενοίκων , αλλά και πάλι , δε μπορείς να είσαι σίγουρος . Ενδέχεται να είναι και παλιότερη .
Τόσες αναπαλαιώσεις άλλωστε που έχει υποστεί έχουν αλλοιώσει την πάλαι ποτέ εντυπωσιακή μέσα στη λιτότητά της πρόσοψη . Παρ’ολ’αυτά , σαν από θαύμα , ένα μικρό αρχιτεκτονικό θαύμα , επιμένει και στέκει όρθια , με τις πόρτες της ανοιχτές .
Δε θα έλεγε κάποιος πως είναι ιδιαίτερα μεγάλη . Το αντίθετο μάλιστα , ιδιαιτέρως αν συγκριθεί με τα αποκυήματα της σχεδιαστικής ευκοίλιας του Βωβού .
Κάποια λίγα διαμερίσματα είναι ιδιόκτητα , από γενιά σε γενιά , αν και τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα βγαίνουν στο νοίκι , ενώ υπάρχουν και λίγοι επαγγελματικοί χώροι , των οποίων η κλάση των υπηρεσιών υπερκαλύπτει το μικρό τους αριθμό . Για να μη νομίζετε όμως πως τα κατεβάζω απ’το μυαλό μου , θα σας παρουσιάσω κάποιους απ’τους ενοίκους για να βγάλετε τα συμπεράσματά σας .
Είναι γεγονός πως τον τελευταίο καιρό τις εντυπώσεις έχει κλέψει ένας νεοφερμένος , ο Τζέφρι . Ο Τζέφρι είναι Αμερικανός και αν και δεν έχει μεγάλο διάστημα που ήρθε στην γειτονιά μας έχει ήδη κάνει αισθητή την παρουσία του . Εργάζεται σε μια εταιρία της πατρίδας του που δραστηριοποιείται και στη χώρα μας και όταν του προσέφερε αυτή τη θέση τη δέχτηκε με χαρά . Βλέπετε , αν και ευσυνείδητος και φιλόδοξος υπάλληλος , δεν πέρασε καλά στην προηγούμενη θέση του . Προέκυψαν ορισμένες δυσάρεστες καταστάσεις , στις οποίες δε θα’θελα να επεκταθώ , μιας και ορισμένες φαρμακόγλωσσες της γειτονιάς λένε πως έβαλε κι αυτός το χεράκι του .
Προσωπικά δεν ακούω τέτοιου είδους διαβολές , πρόκειται για έναν εξαιρετικά φιλικό τύπο , λάτρη της φύσης και του πολιτισμού , που στους λίγους μήνες παρουσίας του στη χώρα μας φροντίζει όποτε βρίσκει λίγο χρόνο να κάνει εκδρομές , να γνωρίζει τις ομορφιές της και πάντα με το χαμόγελο και τη θετική του ενέργεια να μας τονίζει πως όσα δύσκολα περνάμε και θα περάσουμε , ο τόπος μας είναι ευλογημένος και δεν αξίζει να τον παραχωρούμε σε επιτήδειους τρίτους , πχ σε Ρώσους .
Είναι να μη τον συμπαθείς αυτόν τον άνθρωπο ; Άσε που έχει και ένα άλλο , φοβερό ταλέντο . Μπορεί και λέει τα χαρτιά ! Ναι , ναι , όπως τ’ακούτε ! Για παράδειγμα , πριν κάμποσο καιρό σε μια παρέα ναυτιλομένων είπε να προσέχουν τις βόλτες στο Αιγαίο γιατί θα γίνει κάποιο επεισόδιο . Και λίγες μέρες μετά οι Τούρκοι εμβόλισαν το σκάφος του Λιμενικού στα χωρικά μας ύδατα !
Ή , τις προάλλες , είμασταν πέντε φίλοι (Νεοδημοκράτες αλλά δεν τους ξέρετε , είναι απ’το χωριό ) κι εκεί που έλεγαν πόσο θαυμάζουν και εμπιστεύονται τον Ερντογάν , πετάγεται ο δικός μας και τους λέει πως αυτός ο μύστης της Δημοκρατίας και των Θεσμών θα προκηρύξει εκλογές μέσα σε δυο μήνες !
Βρε Τζέφρι μου , του λέμε , οι εκλογές είναι να γίνουν το ’19 . Όσο και να τις αγαπά και να τις σέβεται δε γίνονται αυτά τα πράματα έτσι . Όχι , επέμενε αυτός , αφού τα χαρτιά το λένε καθαρά ! Εκλογές σε δυο μήνες ! Και να που επιβεβαιώθηκε ! Καταλαβαίνετε για τι Σατανά μιλάμε ! Τόσο που σκέφτομαι πως μπορεί να ήταν και καλύτερα να του δώσουμε εν λευκώ το δικαίωμα να κανονίζει αυτός τα εξωτερικά μας θέματα . Όχι πως δεν έχουμε Κυβέρνηση ικανή , λέμε τώρα …
Για να μη δημιουργήσουμε όμως τη λάθος εικόνα , πως τέτοιου τύπου χαριτωμένες μαγγανείες είναι γνώρισμα των ενοίκων μας και δη των Αμερικανών , ευτυχώς έχουμε και το αντίθετο παράδειγμα . Στο ημιυπόγειο της πολυκατοικίας μας λειτουργεί εκδοτικός οίκος , μικρός αλλά σοβαρός . Εκδίδει κατά βάση ιστορικά πονήματα , πανεπιστημιακού επιπέδου θα τολμούσα να πω . Θεωρώ πάντως πως η μεγάλη του επιτυχία είναι πως ο οραματιστής-εκδότης έχει καταφέρει να μετατρέψει εργαζόμενους και συγγραφείς σε μια μεγάλη οικογένεια , μια ΜΚΟ αγάπης και δημιουργίας !
Και σαν γνήσιος οραματιστής , έχει καταφέρει να εμποτίσει με το πνεύμα του όλους τους ανθρώπους του , καταφέρνοντας όλα τα βιβλία του οίκου του να υπηρετούν το προσωπικό του λογοτεχνικό διαμάντι , την αντιεπιστημονική φαντασία . Κυριολεκτικά συνωστίζονται οι φερέλπιδες Παπαρηγόπουλοι στο στενό χωλ των γραφείων του , πλειοδοτώντας στον αριθμό Ερυθροδέρμων που θα στείλουν στη μάχη της Τροίας ( που έλεγε και η παλιά ταινία )!
Αυτά όμως φέρνουν τα λεφτά και ο εκδότης μας το ξέρει πολύ καλά , γι αυτό και είναι τόσο γενναιόδωρος με τους συγγραφείς του . Πάντως , για να τα λέμε όλα , τα χρήματα δεν εξασφαλίζουν πάντα την επιτυχία . Για παράδειγμα , το τραγελαφικό ψυχόδραμα “Ερντογάν , ο Τόμας Τζέφερσον της Ανατολικής Μεσογείου” που υπέγραφε η Σία Αν, δεν κατάφερε να φτάσει στα ράφια των βιβλιοπωλείων .
Παρότι φημολογείται πως η εν λόγω χρηματοδοτήθηκε αδρά απ’τον εκδότη και το βιβλίο προμοταρίστηκε με κάθε τρόπο από κάθε θέση , τελικά η αλήθεια φάνηκε για μια ακόμα φορά κραταιώτερη της φαντασίας και οι πράξεις του μεγάλου ηγέτη κατέστησαν το συγκεκριμένο πόνημα σχεδόν λιβελογράφημα , με αποτέλεσμα ν’αποσυρθεί πριν καν κυκλοφορήσει .
Ούτως ή άλλως μικρό το κακό , μιας και στη λίστα των ευπώλητων φιγουράρει στην κορυφή το “Η Σμύρνη μάναμ’ καίγεται (απ’τους Έλληνες )”, του ΡΤΕ . Για να προλάβω πάντως τις ερωτήσεις σας σχετικά μ’αυτό το μεγαλοφυές άτομο που κοσμεί την πολυκατοικία μας , δε μπορώ να σας πω τίποτα παραπάνω απ’αυτές τις φήμες γιατί δεν τον έχω γνωρίσει . Δε μας επισκέπτεται συχνά , βλέπετε , αν και η αύρα του απλώνεται βαριά πάνω μας . Τζωρτζ κάτι λέγεται , πάντως . Το επίθετο μου διαφεύγει .
Από τα παραπάνω και μόνο καταλαβαίνετε φυσικά πως η επιχειρηματικότητα ανθεί στα μέρη μας . Και οι ξένες επενδύσεις , βεβαίως , που και μόνο η σφριγηλή τους παρουσία φτάνει να εγγυηθεί την απομείωση του χρέους και την οικονομική μας αναγέννηση . Επειδή η στήλη μας όμως απεχθάνεται τους αριθμούς και επικεντρώνεται στον άνθρωπο , ας ρίξουμε και μια ματιά στους απλούς ενοίκους μπας και καταλάβουμε κάτι και γι αυτούς .
Ο Μάιος μας έφτασε , που λέτε και οι γειτονιές μυρίζουν αγιόκλημα και γιασεμί , όπως θα έλεγαν οι ρομαντικοί του χτες και γραφικοί του σήμερα . Επίσης , όπως θα γνωρίζετε καλύτερα από μένα , δυο είναι οι αλάνθαστοι τρόποι παρακολούθησης κάποιου . Τα σκουπίδια του και τ’ανοιχτά παράθυρα . Και δόξα τω Θεώ , έχουμε μπόλικα και απ’τα δυο .
Κάθε μέρα ολόκληρη η πολυκατοικία ευωδιάζει από κολόνια Μυρτώ κι απ’τα φαγητά που μαγειρεύουν σε κάθε διαμέρισμα . Παραδοσιακά , λαϊκά φαγητά του τόπου . Σουτζουκάκια , γεμιστά , κοτόπουλο με κάρυ .. Με την τηλεόραση , το φίλο της νοικοκυράς , στη διαπασών . Ωραίες εικόνες . Το μόνο κακό είναι πως δεν έχουμε εγχώρια παραγωγή , επομένως αναγκαστικά παρακολουθούμε τα τουρκικά σήριαλ αλλά δεν πειράζει .
Αν δε βοηθήσεις το γείτονα ποιός θα το κάνει ; Τουλάχιστον είναι υψηλής καλλιτεχνικής αξίας , χαρακτηριστικό γνώρισμα άλλωστε των φίλων μας , αιώνες τώρα . Υπάρχει κι ένα σημείο κλειδί σ’αυτή τη σχέση που δε μπορούν να το δουν οι πολλοί αλλά ένα κοφτερό στην τεχνογνωσία του θεάματος μάτι το διακρίνει με τη μία . Η διαδραστικότητα μεταξύ παραγωγού και θεατή ! Αυτό είναι το σημείο βρασμού που θέτει σε κίνηση την ατμομηχανή του θεάματος !
Γιατί καλός ο Σουλειμάν με τα γιουσουφάκια του , καλοί και οι τροπικοί παιδότοποι ενηλίκων , αλλα το κοινό που έχει παιδευτεί με Μενεγάκη και Πρετεντέρη έχει μεγάλες απαιτήσεις . Και η απάντηση στο πρόβλημα αυτό είναι τα δύο Α . Αστραπιαίο και Απρόβλεπτο . Ετοιμάζει η παραγωγή επιτόπου ένα σενάριο που δεν περιμένουμε και το προωθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται . Θες αυτό να είναι με αιχμάλωτους φαντάρους ; Θες να είναι με εμπρησμούς δασών ; Θες να είναι με σημαίες που ανεβοκατεβαίνουν ; Θες να είναι “σκληρό πόκερ” του γείτονα με τον Αμερικάνο κι εμείς να παρακαλάμε σαν παραπεταμένες να τα “χαλάσουν” μεταξύ τους για να ρίξουν καμιά ματιά και στα “ταπεινά χαμομηλάκια”;
Δεν υπάρχει κάτι που δε μπορεί να σκεφτεί ο στρατός των σεναριογράφων και να μην εκτελεστεί άμεσα . Και μην ακούτε τις ανοησίες διάφορων πως αυτά γίνονται βάσει σχεδίου ή , ακόμα , πως πρόκειται για ψυχολογικού τύπου επιχειρήσεις . Αυτά είναι για τους κουτούς . Πρόκειται απλά για τηλεόραση ! Και μάλιστα υψηλού επιπέδου . Απ’αυτή που θα’κανε ο Πολίτης Καίην πενήντα χρόνια αργότερα .
Γιατί , νομίζετε πως τυχαία δεν αντιδρούμε σε όλ’αυτά ; Πιστεύετε πως δε μπορούμε ν’αντιληφθούμε την πραγματικότητα ή πως εθελοτυφλούμε ; Τότε πώς γίνεται και ο δρόμος μας λέγεται ήδη “Εθνάρχου Τσίπρα”; Αφού ξέρουμε απο τώρα πως τα πάντα είναι στη θέση τους και η θετική έκβαση είναι σίγουρη !
Ή μήπως πιστεύετε πως ο Πρωθυπουργός και ολόκληρη η Κυβέρνηση συνάμα δεν αντιλαμβάνονται τη βαριά μεν , σπανιότατη δε ευκαιρία να συνομιλήσουν με την Ιστορία και αντ’αυτού κατατρίβονται στα μικρά και επουσιώδη ; Υπάρχει όραμα ! Και εκκλησίες πολλές έχουμε να δωροδοκήσουμε το Θεό να βάλει το χέρι του , τι άλλο θέλετε , κύριοι , επιτέλους ;
Αφήστε και το πιο σημαντικό , που δεν το λέμε φωναχτά για να μη στεναχωρήσουμε τα παιδιά απέναντι για την προσπάθεια που κάνουν , στην πολυκατοικία μας δεν ισχύει ούτε το αστραπιαίο ούτε το απρόβλεπτο . Αφού έχουμε το φίλο μας το Τζέφρι που λέγαμε παραπάνω , μας χαλάει την αγωνία λέγοντάς μας από πριν τι θα παίξει στο νέο επεισόδιο . Τι να κάνεις όμως που είναι καλό παιδί και τον αγαπάμε .
Και κάπως έτσι , μέσα στο γέλιο και τη χαρά κυλάν οι μέρες στην ωραία μας γειτονιά . Κι όταν οι δρόμοι αδειάζουν και το μούχρωμα του δειλινού αγκαλιάζει τον ορίζοντα ,κάτω απ’τα πλυντήρια της νυχτερινής χρέωσης ,το κλάμα ενός γέρου ακούγεται αχνά απ’το διπλανό τετράγωνο .
Ο καημένος ο γερο Πρίαμος , όλοι φοβούνται να τον ρωτήσουν γιατί θρηνεί . Μάλλον γιατί κατά βάθος όλοι ξέρουν . Και κλείνουν γρήγορα τα παραθυρόφυλλα , μπας και προλάβουν να φυλακίσουν μέσα στα παλιά τους διαμερίσματα , να πνίξουν με τετριμμένα κουτσομπολιά και απλήρωτους λογαριασμούς αυτόν το βαθύ αναστεναγμό που λαχταρά να φτερουγίσει και σα σπουργίτι να γαντζωθεί στα καλώδια της ΔΕΗ , πάνω απ’τα κεφάλια τους . Πλήρης απελπισία .
