Η φιλοσοφία και οι φιλόσοφοι, που γεννήθηκαν στην χώρα που θέσπισε την δημοκρατία, σαν το καλύτερο πολίτευμα στον κόσμο τη μείωσαν και την αγνόησαν. Ο Πλάτωνας θεωρεί « ότι ο άνδρας είναι το καλύτερο από την διπλή ανθρώπινη φύση». Ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά, αναφέρει «το εκ φύσεως άρχον με το εκ φύσεως αρχόμενο για την από κοινού επιβίωσή τους». Η πρώτη όμως ιστορικά εδραιωμένη αντίληψη για την θέση της γυναίκας, έρχεται από τον Εβραϊκό θεό που έφτιαξε τον κόσμο όπως τον περιγράφει η Γένεσις. Αφού ο θεός είδε ότι ο άνθρωπος δεν ήταν καλό να είναι μόνος και αφού δεν βρήκε κάτι από το ζωικό βασίλειο να του ταιριάζει, έφτιαξε από την πλευρά του την γυναίκα! Είναι προφανές λοιπόν ότι εμείς δεν γεννηθήκαμε από την γυναίκα μάνα μας αλλά η γυναίκα γεννήθηκε από τον άνδρα!!
Ο Απόστολος Παύλος έλεγε : «Όπως η εκκλησία υποτάσσεται στον Χριστό, έτσι και οι γυναίκες πρέπει να υποτάσσονται σε όλα στον σύζυγό τους».
Ο Τερτυλλιανός έλεγε: «Γυναίκα! Είσαι η πύλη του διαβόλου. Εξαιτίας σου αναγκάστηκε να πεθάνει ο γιος του θεού. Θα έπρεπε να κυκλοφορείς πάντα με μαύρα ρούχα και κουρελιασμένα».
Ο άγιος Αμβρόσιος αποφαίνεται: «Ο Αδάμ οδηγήθηκε στην αμαρτία από την Εύα και όχι η Εύα από τον Αδάμ. Το δίκαιο είναι να δεχθεί σαν αφέντη της, εκείνον που οδήγησε στην αμαρτία».
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος έλεγε: «Από όλα τα άγρια θηρία το πιο βλαβερό είναι η γυναίκα» …
«Η γυναίκα είναι ατελής άνδρας» και «η γυναίκα, είναι υπόδουλη από τους απαράβατους νόμους της φύσης, σε σύγκριση με τους σκλάβους που έγιναν σκλάβοι εξαιτίας του νόμου των περιστάσεων της ζωής!», φιλοσοφεί ο Θωμάς ο Ακινάτης.
«Η γυναίκα είναι αδύναμο και ασταθές ανθρώπινο πλάσμα» διδάσκει ο άγιος Αυγουστίνος.
Ο γεννημένος θεός από την γυναίκα μάνα, δεν στάθηκε άξιος, να την δικαιώσει και να απαιτήσει ισότητα και δικαιοσύνη αλλά πρόσφερε απλόχερα ισότητα στην αμαρτία και στην θεία κρίση. Οι συνεχιστές του χριστιανισμού, ο απόστολος Παύλος, στις επιστολές προ Κορινθίους, γράφει ξεκάθαρα «ου γαρ εστί ανήρ εκ γυναικός , αλλά γυνή εξ ανδρός». Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς κήρυττε «ότι η γυναίκα οφείλει να πεθάνει από την ντροπή της και με την σκέψη μόνο ότι γεννήθηκε γυναίκα».
Ο διαφωτισμός διακύρηξε ισότητα, ελευθερία και δικαιοσύνη για όλους. Η ισότητα άνοιξε τον δρόμο της εκπαίδευσης για της γυναίκες, μιας που η πρόσβαση στην γνώση θα έπρεπε να είναι για όλους τους ανθρώπους. Οι επιστημονικές γνώσεις, έφεραν και κοινωνικές αλλαγές που οδήγησαν στην γαλλική επανάσταση μια ευκαιρία για την αναγνώριση των δικαιωμάτων της γυναίκας. Το δικαίωμα ψήφου που απαίτησαν και το δικαίωμα στην εργασία, με την συμμετοχή τους στα δημόσια και ιδιωτικά έργα, οδήγησε πολλές από αυτές στην λαιμητόμο. Ο τύπος της εποχής, μετά την καταδίκη της Μανόν, έγραφε πως το επαναστατικό δικαστήριο έδωσε ένα μάθημα επιτέλους στις γυναίκες!
Ο Μαρξισμός αδιαφόρησε, με το σκεπτικό ότι οι διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών δεν υπάρχουν εξαιτίας του φύλου αλλά εξαιτίας της παραγωγικής διαδικασίας!
Οι σουφραζέτες, μετά από αγώνες θα κατορθώσουν να πάρουν το δικαίωμα ψήφου μετά τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο. Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος και η έλλειψη αντρικού εργατικού δυναμικού που δημιούργησε, θα επιτρέψει στις γυναίκες να εργαστούν στην παραγωγή. Ακόμα μέχρι και σήμερα το εργασιακό καθεστώς είναι άθλιο για τις γυναίκες. Παίρνουν μικρότερες αμοιβές, αλλά φορολογούνται το ίδιο! Οι μαχήτριες δολοφονούνται ή τρομοκρατούνται. Οι κακοποιήσεις, οι ξυλοδαρμοί, οι βιασμοί, το εμπόριο σάρκας, οι εξευτελισμοί αυξάνονται μέρα με την μέρα. Είναι σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα. Όλες οι γυναίκες μητέρες, οφείλουν να μαθαίνουν στα κορίτσια τους, να απαιτούν τουλάχιστον τον σεβασμό που οφείλουμε σε αυτές, να αγωνίζονται για την ουσιαστική ισότητα και στα αγόρια τους, να αγαπούν και να σέβονται τις γυναίκες, γιατί η ύπαρξή μας και η επιβίωση μας, σαν είδος μέχρι σήμερα, οφείλεται σε αυτές.
Η πρώτη επαναστατική πράξη, για την απελευθέρωση από την δουλεία του παραδείσου, και την πορεία προς τον εξανθρωπισμό του ανθρώπινου γένους, έγινε από την Εύα, με την βρώση του απαγορευμένου καρπού της γνώσης και όχι από τον δουλόφρονα Αδάμ.
Η δημιουργία της οικογένειας και της οικιακής οικονομίας είναι εφεύρεση των γυναικών και δικαιούνται κάθε σεβασμό γι’ αυτό.
Χωρίς τις γυναίκες, στην απαρχή της ζωή μας θα στερούμασταν κάθε βοήθεια, στην μεσαία φάση της ζωής μας θα στερούμασταν κάθε χαρά, και στο τέλος της ζωής μας θα στερούμασταν κάθε παρηγοριά…
Η ευημερία του γένους μας, έχει αφεθεί στα χέρια τους. Πρέπει να τις βοηθήσουμε με κάθε τρόπο, ώστε να επιτελέσουν απερίσπαστες αυτό το καθήκον.
