Θέματα του Δεκεμβρίου

Του Άρη Δούμπου

Είναι αλήθεια ότι ο τελευταίος μήνας της χρονιάς που μας άφησε, είχε διάφορα θεματάκια, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο, τα οποία είχαν σοβαρό αντίκτυπο.

Μέσα στις πρώτες μέρες του Δεκεμβρίου, ο Τραμπ έβαλε (κυριολεκτικά, για όσους είδαν το βίντεο) φαρδιά – πλατιά την υπογραφή του στην απόφαση μεταφοράς της αμερικανικής πρεσβείας του Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ, αναγνωρίζοντας έτσι ως πραγματική πρωτεύουσα της χώρας την τελευταία. Ο αντίκτυπος βέβαια ήταν τεράστιος σε διεθνές επίπεδο, με τον ΟΗΕ να συνεδριάζει και να καταψηφίζει με συντριπτική πλειοψηφία (128 κατά της ενέργειας των ΗΠΑ έναντι 8 υπέρ αυτής) και τον Αραβικό κόσμο να αντιδρά.

Προσωπικά, η απόφαση του Τραμπ δεν μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Ήταν άλλωστε Νοέμβριος του 2016, όταν κόντρα σε απόψεις που υποστήριζαν ότι ο Τραμπ πήρε μια νίκη ενάντια στο εβραϊκό λόμπι, είχα γράψει στο άρθρο μου: «Ντοναλντ Τραμπ: Μια εξίσωση με πολλούς αγνώστους», ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος είχε λάβει τη δέσμευση αυτής της κίνησης απέναντι στο εβραϊκό λόμπι. Αυτή ακριβώς τη δέσμευσή του υλοποίησε, συνεκτιμώντας την εκλογική βοήθεια που πήρε. Υπενθυμίζω δε, ότι ο γαμπρός του είναι εβραϊκής καταγωγής, ενώ και η κόρη του, έχει προσχωρήσει στην εβραϊκή θρησκεία.

Στην απόφασή του αυτή, έναν επιπλέον ρόλο έπαιξε επίσης, και η βούλησή του να ικανοποιήσει την σοβαρή (ποσοτικά) μερίδα του κοινού του που έχει ασπαστεί τους Ευαγγελιστές. Πρόκειται για ένα κοινό, το οποίο έχει στο προσκήνιο της πίστης του την Παλαιά Διαθήκη και χαρακτηρίζεται ως βαθειά συντηρητικό στις απόψεις και τον τρόπο ζωής του.

Και αν κάποιοι πιστεύουν ότι με τις αντιδράσεις που προέκυψαν, ο «πλανητάρχης» θα υπαναχωρήσει, θα ήθελα να επισημάνω πως αν και δεν μπορούμε να πούμε ότι αυτό αποκλείεται να συμβεί, όταν είσαι υπερδύναμη, τέτοιου είδους υπαναχωρήσεις προκαλούν φθορά στον παράγοντα «κύρος»· έναν πολύ σημαντικό παράγοντα στη διεθνή πολιτική. Επομένως, μια τέτοια κίνηση, είναι εξαιρετικά δύσκολο να τη δούμε.

Μία τελευταία, προσωπική επισήμανση για το θέμα είναι ότι εγώ διαφωνώ με τη στάση της Ελλάδας στον ΟΗΕ να ψηφήσει ενάντια στην απόφαση Τραμπ. Όπως η Ελλάδα είναι σύμμαχος με την ΕΕ, έτσι είναι και σύμμαχος με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Και ίσως περισσότερο με τους δύο τελευταίους…

Και πάνω που έρχονται οι γιορτές, εμφανίζεται και πάλι το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων. Βλέπετε, όταν τα οικονομικά σου είναι χειρότερα (βασικά, πάρα πολύ χειρότερα) και από της Ελλάδας και όταν η ένταξή σου στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ είναι πλέον ζωτικής σημασίας, η ανάγκη για γρήγορη λύση γίνεται περισσότερο επιτακτική από ποτέ.

Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι πλέον, η πληθυσμιακή σύσταση της χώρας είναι εντελώς διαφορετική σε σχέση με τότε που εμείς ήμαστε στα συλλαλητήρια. Οι Αλβανοί κατέχουν πλέον ένα σημαντικό και συνεχώς αυξανόμενο ποσοστό, το οποίο ελάχιστα ενδιαφέρεται για την ονομασία της χώρας, ενώ αντίθετα αγωνιά για καλύτερες μέρες. Βλέπει και τους συγγενείς στο Κοσσυφοπέδιο και κατανοεί τι σημαίνει «φρέσκο χρήμα» από την ΕΕ.

Ωστόσο, οι Σλάβοι έχουν υποστεί επί δεκαετίες «πλύση εγκεφάλου» για τη «βασιλική» καταγωγή τους και οι απόψεις του Ζάεφ ότι «οι προηγούμενες κυβερνήσεις χειρίστηκαν το ζήτημα με υπερβολές», θα χρειαστούν πολύ λεπτούς, μαεστρικούς χειρισμούς ώστε να δημιουργήσουν το απαραίτητο αφήγημα που θα προκαλέσει την εσωτερική νομιμοποίηση.

Προσοχή και σοβαρότητα φυσικά, οφείλει ή μάλλον είναι απολύτως υποχρεωμένος να επιδείξει και ο ελληνικός πολιτικός κόσμος, θέτοντας πραγματικά στην άκρη μικροκομματικά συμφέροντα για χάρη του εθνικού. H χρονική συγκυρία φαίνεται να δημιουργεί ευκαιρία για την Ελλάδα για μια οριστική και συμφέρουσα λύση.

Καλή χρονιά σε όλους σας, με υγεία και πνευματική πρόοδο.

 

Άρης Δούμπος

(www.twitter.com/aris_dou)