Αισίως αγαπητοί μου φτάνουμε στα τέλη του φετινού καλοκαιριού. Ενός καλοκαιριού το οποίο πραγματικά νιώσαμε στο πετσί μας, καθώς είχαμε σχεδόν μόνιμη παρέα την ανομβρία και τον καύσωνα, με όλο το επιτελείο του, που λένε και στις προσφωνήσεις των πανηγυριών όταν παρουσιάζουν τα μεγάλα ονόματα που έρχονται να τραγουδήσουν στο χωριό μας…
Εξελίξεις πολλές δεν μπορώ να πώ ότι υπήρξαν, σε όλα τα επίπεδα. Εξαιρώ φυσικά τα τρομοκρατικά χτυπήματα στην αγαπημένη μου Βαρκελώνη, για τα οποία εάν γράψω αυτά που σκέφτομαι, μάλλον θα μας κλείσει το ΕΣΡ.
Οι καταστροφικές πυρκαγιές της προηγούμενης εβδομάδας δεν μπορώ να πω ότι με εξέπληξαν, ούτε και ότι έψαχνα να βρώ σύννεφο για να πέσω. Έχουμε συνηθίσει πια. Οφείλω όμως ένα μπράβο από καρδιάς σε όλους όσους κατέβαλλαν συγκλονιστικές προσπάθειες για να βοηθήσουν στην κατάσβεση των πυρκαγιών. Αυτό ένιωσα, αυτό καταγράφω.
Πραγματικά εάν επιχειρούσα μια ανασκόπηση, όπως αρχικά σκέφτηκα του φετινού καλοκαιριού, θα έπρεπε κανονικά εδώ να κλείσω το άρθρο μου.Δεν εχω σκοπό όμως να το κάνω οπότε θεωρείστε ότι αυτό που μόλις διαβάσατε ήταν ενας ανιαρός πρόλογος.
Χτές πέρασα μέσω της Ιόνιας Οδού, μέσα από το χωριό της μάνας μου και δεν συνειδητοποίησα από την αρχή που βρισκόμουν, παρά μόνο όταν είχα ήδη περάσει από εκεί που το σκέφτηκα και λέω δεν μπορεί, εκεί ήταν. Έτσι μπήκα σε σκέψεις για το πόσο έχει αλλάξει το τοπίο με την ολοκλήρωση της Ιόνιας Οδού. Η αλήθεια είναι ότι πλέον με Ιόνια και Εγνατία σε φούλ λειτουργία, εμείς οι Ηπειρώτες, εν έτει 2017 νιώθουμε ότι μπήκαμε στην Ε.Ε.
Τίποτα πια στον οδικό χάρτη δεν είναι το ίδιο και μια βόλτα θα πεισει και τον πιο άπιστο. Οι πιο ρομαντικοί βέβαια θα μου πούν ότι χάνονται κάποιες πολύ όμορφες διαδρομές, όπως αντίστοιχα χάθηκαν και με την έλευση της Εγνατίας, αλλά για μένα προέχει η ασφάλεια. Γιατί τώρα τουλάχιστον ταξιδεύοντας πχ για Αθήνα, δεν θα είμαι αναγκασμένος με το ένα χέρι να κρατάω το τιμόνι και με το άλλο να κάνω το σταυρό μου για το τι θα μου εμφάνιστεί στην αμέσως επόμενη στροφή στο αντίθετο ρεύμα.
Ξεχνάμε λοιπόν όλα αυτά, αφήνουμε πίσω μας την απομόνωση και πλέον είμαστε κόμβος και ραχοκοκκαλιά της χώρας και όχι ξεχασμένοι από το Θεό και τους εκάστοτε πολιτικούς.
Αφού λοιπόν ένιωσα σαν Ευρωπαίος πολίτης, οδηγώντας τον νέο αυτοκινητόδρομο, συνειδητοποίησα επίσης ότι αφού πλέον όλα είναι πιο κοντά μας και μάλιστα σε χρόνους που ουτε κάν μπορούσαν να φανταστούν πχ οι πατεράδες μας, και λέω «να η ευκαιρία». Τώρα μπορούμε να γίνουμε Dubai.
Αν λοιπόν έπαιρνα εγώ τις αποφάσεις για το τι μέλλει γεννέσθε, θα έβαζα πρωταρχικό στόχο και μέλημα τον τουρισμό.Διότι όλοι είδαμε τις ευεργετικές επιπτώσεις που είχε η Εγνατία για τον τουρισμό στην Ήπειρο. Φανταστείτε του χρόνου τι θα γίνει και με την Ιόνια. Πιστεύω πως η Ήπειρος θα πάρει πολύ μεγαλύτερο μερίδιο πλέον στον Τουρισμό, αυτό που πάντα της αναλογούσε. Και όπως και να το δεί κάποιος, έιτε του αρέσει είτε όχι, ο τουρισμός αποτελεί την βαριά βιομηχανία της χώρας μας και δεν θα μπορούσε η Ήπειρος να αποτελέσει εξαίρεση.
Θα μου πείτε φτάνει μόνο αυτό; Όχι. Και πρέπει να μπορείς να υποστηρίξεις τον τουρισμό σε όλα τα επίπεδα για να μπορείς να τον εκμεταλλευτείς και να τον παγιώσεις, διότι πλέον ο τουρίστας είναι πολύ πιο αυστηρός στην κρίση του, καθώς έχει πια μέτρο σύγκρισης. Δυστυχώς η εως τώρα απομόνωση της Ηπείρου μας έχει φέρει αρκετα πίσω και σε αυτόν τον τομέα, και αυτό που τώρα γράφω μπορεί κανείς ευκολα να το διαπιστώσει εάν κάνει μια βόλτα στους θεωρητικά πιο in τουριστικούς προορισμούς της Ηπείρου σε περίοδο αιχμής, είτε έχουν θάλασσα, είτε όχι.
Όλες οι μεγάλες Αυτοκρατορίες των προηγούμενων αιώνων, από τα πρώτα πράγματα που έκαναν όταν προσέθεταν μια νέα επαρχία στην έκταση τους, ήταν να φτιάξουν δρόμους. Το παράδοξο είναι ότι εδώ έγιναν τελευταία και χωρις να είμαστε Αυτοκρατορία τρομάρα μας. Δεν μπορεί όμως αυτό να αποτελέσει δικαιολογία όμως για να κάνουμε άλλα 50 χρόνια να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα του τουρισμού στην Ήπειρο από δω και στο εξής. Γιατι το τρένο, που εδω που τα λέμε δεν ήρθε και δεν θα έρθει ποτέ εδώ, θα το χάσουμε, αυτή τη φορά με ολέθριες συνέπειες για την οικονομία της περιοχής μας.
Αεροδρόμιο, καταλύμματα, υπηρεσίες και πάνω από όλα αναβάθμιση του καθενός μας για να σταθεί επάξια στο να αποτελέσει ο καθένας από τους επαγγελματίες του τουρισμού που ήδη υπάρχουν, αλλά και εκείνοι οι οποίοι θα προστεθούν τα επόμενα χρόνια, άξονα ώστε να μπορέσει να χαρακτηριστεί κάποτε η Ήπειρος ένας πανέμορφος Ευρωπαικός πια προορισμός για τουρισμό 12 μηνών.
Τότε ίσως το Dubai που σκέφτηκα εγώ σε ένα βαθμό έστω, ίσως και να προλάβουμε να το δούμε!
Ας αναλογιστεί ο καθένας το μερίδιο της ευθύνης του και ας πράξει τα δέοντα. Χρόνος δεν υπάρχει, δικαιολογίες επίσης.
Εις το επανιδείν
