“Κάνε το καλό και ρίξ’ το στο γιαλό” λέει η λαϊκή σοφία…
Κάντε το καλό και βγάλτε το σκασμό, θα πω εγώ.
Θα αναρωτηθείτε, ποιος είμαι εγώ που το λέω αυτό καθώς κι αν είμαι κανένας σοφός, ξέρετε σεις… και πως τολμώ και εκστομίζω τέτοιες κουβέντες, την ώρα που δεκάδες αφεντικά, δωρίζουν χρήματα για αγορά ιατρικού εξοπλισμού, όπως διαδίδεται εσχάτως.
Σημασία δεν έχει ποιος είμαι, τι είμαι, τι προσφέρω πέραν από μια άποψη. Σημασία έχει η άποψη και το δικαίωμα στην άποψη.
Αυτό που συμβαίνει, λοιπόν, για να έρθω στην ουσία, είναι η πρεμούρα των αφεντικών να χορηγήσουν τις ανάγκες της υγείας. Το επικοινωνιακό τέχνασμα ενός πρωθυπουργού μιας κυβέρνησης που βάζει τους ιδεολογικούς προσανατολισμούς του/της, πάνω απ την υγεία των πολιτών. Αυτή είναι η ουσία.
Το κράτος, όπως το οραματίζεται η Νέα Δημοκρατία, είναι ψαλιδισμένο, διατηρώντας και ενισχύοντας τις υπηρεσίες προστασίας και ασφάλειας, ότι φέρει στολή και ιεραρχία δηλαδή, ενώ όλο το υπόλοιπο κομμάτι, όπου και όσο είναι περισσότερο εφικτό ώστε να μην διαταράσσονται τα ρουσφέτια, μοιράζεται στα αφεντικά, ιδιωτικοποιείται, με μια λέξη. Ο αγαθός αυτός σκοπός αφορά στην μείωση των κρατικών δαπανών, ώστε το ακαθάριστο εθνικό προϊόν να παρουσιάζει αύξηση (ευέλικτο κράτος, λιγότερα έξοδα), που δεν σημαίνει όμως και λιγότερους φόρους και επιβαρύνσεις για το μέσο πολίτη, ούτε και αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, παροχές κλπ, ώστε αυτός με τη σειρά του να επωφεληθεί απ την ιδιωτικοποίηση των πάντων, η οποία, με τα μέχρι τώρα δεδομένα, τον αφήνει εκτός εξυπηρέτησης.
Έρχομαι τώρα σ ένα απ τα “νέα” επικοινωνιακά τεχνάσματα. Εκείνο όπου τα αφεντικά, συνδράμουν στην άρνηση του κράτους να ενισχύσει σοβαρά και σταθερά την υγεία, προσφέροντας τον οβολό τους.
Έχουμε εδώ μια κατάφωρη, διττή περίπτωση χλευασμού!
Πρώτα απέναντι στον ίδιο τον πολίτη και στη συνέχεια απέναντι στον αυτό καθαυτό θεσμό του πολιτεύματος.
Το ό,τι κάθε αφεντικό , βγαίνει δημόσια και δηλώνει ότι προσφέρει χρήματα για την αγορά ιατρικού εξοπλισμού, χωρίς να “ρίχνει στο γιαλό” το καλό που διαφημίζει πως κάνει, καθώς και το ό,τι αυτό που ο μέσος πολίτης παρακολουθεί στα Μέσα Μαζικής Επιχορήγησης, ενώ δεν συνοδεύεται από αποδείξεις, όπως αντίγραφο της εντολής πληρωμής, κοινοποιήσεις στη δημοσιότητα : του email του χορηγού προς το υπουργείο υγείας, την απόφαση της τριμελούς επιτροπής για την αποδοχή και την απόδοση του ποσού στην ΙΦΕΤ ΑΕ, αποτελεί απλώς μια διαφήμιση επιχείρησης και την ατομική προβολή του “χορηγού”. Είναι κοροϊδία στα μούτρα του πολίτη, όμως είναι η κορυφή του παγόβουνου.
Είναι αυτό που επιπλέει, στα μάτια όσων βέβαια μπορούν να το αντιληφθούν κι αυτό, γιατί μη γελιόμαστε, οι περισσότεροι δεν μπορούν να δουν πέρα απ τη μύτη τους και πέρα απ τη μυωπία τους.
Εκείνο που δε βλέπει ο μέσος πολίτης, βρίσκεται, όπως και στα παγόβουνα, κάτω απ την επιφάνεια. Όταν δεν είσαι ικανός να δεις το προφανές, το να κοιτάξεις και να κατανοήσεις τι κρύβεται από πίσω ή από κάτω, είναι μάλλον αδύνατο. Είναι αρκετό άλλωστε το χειροκρότημα, για να δείξεις ότι κατάλαβες κάτι, απ το έργο που πλήρωσες να δεις. Επικαλύπτει την κάθε σου αδεξιότητα και ανικανότητα. Την κάθε σου έλλειψη. Γλύφεις την καραμέλα της “ατομικής ευθύνης” που πολύ φοριέται τελευταία και χειροκροτάς μέσα στο πλήθος τους ανίκανους φροντιστές, φωτιστές, υποβολείς και παρατρεχάμενους της παράστασης, μαζί με τους ήρωες. Εν ολίγοις χειροκροτείς την παράσταση ολόκληρη, όχι μόνο τους ήρωες που έπαιξαν επάξια το ρόλο τους, αλλά κι όλους τους άλλους που δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων.
Στην προκειμένη περίπτωση, ο μέσος πολίτης αδυνατεί να δει, αυτό που διεξοδικά συμβαίνει. Την αντικατάσταση δηλαδή των εξουσιών, απ τα αφεντικά. Γιατί πέραν της προσωπικής προβολής και της επιχειρηματικής διαφήμισης των χορηγών, όσο κι αν δεν συνοδεύεται αυτή από αποδείξεις, εμμένοντας στον ατομικό του χλευασμό, αυτό που δεν φαίνεται στον ορίζοντα, είναι το ελλειπές κράτος. Το κράτος που απ τη μια επιλέγει να αδυνατεί να προσφέρει στην υγεία, ώστε να πετύχει τους μακροοικονομικούς του, φαινομενικά και ποιος γνωρίζει ποιους άλλους στόχους, ενώ απ την άλλη, υποδέχεται τα αφεντικά ως σωτήρες των πολιτών. Αυτή είναι η ουσία! Η κυβέρνηση παρουσιάζει τα αφεντικά ως σωτήρες. Εύλογα ο μέσος πολίτης θα αποδεχτεί κάθε ιδιωτικοποίηση, καθώς βλέπει πως στα δύσκολα, τα αφεντικά φροντίζουν να τον προστατέψουν, ακόμα κι όταν συνήθως η πρώτη του σκέψη είναι πως αυτά τα ίδια αφεντικά έχουν φάει το καταπέτασμα. Αν είναι να δίνει το αφεντικό 50 ΜΕΘ, ας πάει και το παλιάμπελο, που λέει επίσης η λαϊκή σοφία…
Σε βάθος όχι μεγάλου χρόνου, έχουμε τα αφεντικά στο σύνολό τους, να χορηγούν κατά το δοκούν της προσωπικής τους προβολής και της εταιρικής τους διαφήμισης ότι η κυβέρνηση, για να κρατηθεί στην εξουσία, κρίνει πως χρειάζεται ο μέσος πολίτης, σαν αντισταθμιστικό όφελος για τα δεινά, τους φόρους, τις απαγορεύσεις και τις διώξεις που υφίσταται. Φόροι και πρόστιμα που χαρίζονται στα αφεντικά, επιστρέφουν με τη μορφή χορηγιών και φορολογικών ελαφρύνσεων. Ο μέσος πολίτης στον τρόμο του θανάτου, υποδέχεται ως σωτήρες, τα αφεντικά που απομυζούν την ικμάδα της νιότης του. Το κράτος πρόνοιας αντικαθίσταται απ το προνοών αφεντικό. Το ίδιο αφεντικό συνεχίζει να χορηγεί, τις τέχνες, τον πολιτισμό (αυτό συμβαίνει ήδη, αλλά ούτε αυτό το έχετε πάρει χαμπάρι), την παιδεία, την ανεργία, την ασφάλεια, την καταστολή, την πρόληψη, τον σωφρονισμό… Οι ανίκανοι στο σύνολό τους μέσοι πολίτες, μένουν στα κλουβιά τους, αγωγόντας τις ψυχές τους με πονήματα εγκεκριμένα των χορηγών και εξέρχονται μόνο για δουλεία στις φάμπρικες των αφεντικών και για κατανάλωση των προϊόντων τους. Οι διαφορετικές απόψεις δεν χορηγούνται. Όποιος την έχει, την κρατά για τον ίδιο. Κάθε τόλμη διάδοσης διαφορετικής άποψης, ασύμφωνης με την όρεξη των αφεντικών, καταστέλεται.
Ο μέσος πολίτης, στα δίχτυα κοινωνικών μέσων, αγαπά τους ποιητές. Στις εικονικές πραγματικότητες, προσκυνά φερ ειπίν τον Νίκο Καζαντζάκη :
Δεν φοβάται τίποτα, δεν ελπίζει τίποτα, είναι ελεύθερος! ο μέσος πολίτης…
Στην πραγματική πραγματικότητα : Φοβάται τον ιό, ελπίζει στο εμβόλιο, είναι σκλάβος !
Συμπέρασμα:
Η αγαθή ιδεολογική προσέγγιση της κυβέρνησης, καθοδηγεί το πλοίο των θεσμικών εξουσιών κατευθείαν στο παγόβουνο κι οι μέσοι πολίτες χειροκροτούν στις κουπαστές…
Στην υγειά μας ρε!
