Κατήφορος

Ομολογώ πως δεν παρακολουθώ ιδιαίτερα το όλο θέμα που έχει προκύψει, με τις υποκλοπές.
Το μόνο που πραγματικά βρίσκω ενδιαφέρον στην όλη κατάσταση είναι τα δυο ερωτήματα , «ποιοί» και «γιατί τώρα», μιας που όμως κανείς δεν ασχολείται μ’αυτά , δε θα σας χαλάσω την Ιερή Οργή για την προσβολή της «Δημοκρατίας μας», ούτε θα κακοκαρδίσω αυτούς που πιστεύουν πως αυτά πάντα γίνονταν , έτσι πρέπει να γίνονται και πάμε παρακάτω .
Βασικά και οι δυο απόψεις έχουν ένα μέρος δίκιο κι ένα μέρος άδικο . Το χειρότερο όμως είναι πως αμφότεροι αποτελούν μέρος μιας παθογένειας που δεν είναι τυχαία ούτε προσωποποιείται απολύτως .
Είναι παθογενής νομοτέλεια . Και εξηγούμαι αμέσως ..
Για να βγει μια άκρη σ’ετούτο το , φαινομενικά , χάος , η λύση είναι μια . Επιστροφή στα βασικά . Πλάτων-Αριστοτέλης . Στη συγκεκριμένη περίπτωση , Πολιτεία Πλάτωνος . Μακριά απ’τους μεταμοντερνισμούς του κάθε μυαλοφυγόδικου , μακριά απ’την υποκειμενική μετριότητα του κάθε συμφεροντολόγου . Κατευθείαν στην ουσία .
Πάμε λοιπόν , εν συντομία . Τα ατελή πολιτεύματα , αυτά που επι της ουσίας δε διασφαλίζουν την ομαλή λειτουργία της Πόλης και ,σταδιακά , οδηγούν στην καταστροφή της είναι , από πάνω προς τα κάτω : Τιμοκρατία (Τιμαρχία), Ολιγαρχία, Δημοκρατία , Τυραννία . Δε θ’αναλύσουμε τώρα τα πώς και τα γιατί , είναι όλα γραμμένα , απλά κρατάμε τα εξής τρία σημεία .
Πρώτον , η Δημοκρατία είναι πάνω απ’την Τυραννία και μετά είναι η κατάρρευση της Πόλης . Δεύτερον , η ανοδική πορεία στην κλίμακα θέλει πολύ χρόνο και κόπο , ενώ η καθοδική είναι πολύ συντομότερη και ευκολότερη .
Τρίτον , αυτή είναι η μόνη αβίαστη μετάβαση μεταξύ πολιτευμάτων . Πχ, για να πάμε απ’την Τιμαρχία στην Τυραννία πρέπει υποχρεωτικά να μεσολαβήσει εξωγενής παράγων (παρέμβαση άλλης χώρας , καταστροφές κλπ).
Ας δούμε τώρα το κομμάτι που μας αφορά . Η Δημοκρατία εκφυλίζεται ταχύτατα όταν άρχουν ανίκανοι δημαγωγοί . Για να καλύψουν την ανικανότητά τους και να διασφαλίσουν ότι δε θα χάσουν την τόσο προσοδοφόρα εξουσία , φροντίζουν να χαμηλώνουν όλο και περισσότερο το επίπεδο του Δήμου .
Υποβαθμίζονται τα σχολεία , ευτελίζεται η ψυχαγωγία , λουμπενοποιείται η κοινωνία . Το αποτέλεσμα ; Να γεμίζει όλο και πιο συχνά η Βουλή και τα Υπουργία με ανίκανους καραγκιόζηδες και να φτάνουν πρωθυπουργοί , αν και συνυπεύθυνοι , να δηλώνουν πως οι βουλευτές τους είναι «μόνο για να πάνε στα πανηγύρια».
Το διαφαινόμενο κοινοβουλευτικό τέλμα οδηγεί πρόσωπα και ομάδες προσώπων να διαπιστώνουν πως η Χώρα δε μπορεί να κυβερνηθεί μ’αυτούς τους ηλίθιους .
Επομένως , μια πιθανή λύση είναι να δημιουργηθεί ένα παράλληλο σύστημα από επιτελικά στελέχη που θα κινούνται εκτός ελέγχου του Κοινοβουλίου κι επι της ουσίας θα δίνουν αναφορά σε έναν , αυτόν που συνήθως έχει επιλεγεί σαν Πρωθυπουργός .
Παράλληλα , ο έλεγχος της είδησης , καθώς και ο έλεγχος βασικών υπηρεσιών , μυστικών και μη , επιτρέπουν τον καλύτερο έλεγχο των μαζών . Με τη συναίνεση της αντιπολίτευσης (μετά τις δέουσες υποσχέσεις εναλλαγής σε θέσεις εξουσίας και , φυσικά , ατιμωρησία), σε διάφορες περιόδους αυτό το σύστημα κρίνεται ως το βέλτιστο ως μη χείρον.
Να γίνουμε ακόμα πιο συγκεκριμένοι , σχετικά με τη νεοελληνική πραγματικότητα ; Ας γίνουμε . Απ’την εποχή του Σημίτη και του επάρατου «εκσυγχρονισμού» του είχε ήδη διαπιστωθεί πως το κράτος δε γινόταν πλέον να κυβερνηθεί από λαϊκιστικά παλαιοπασοκικά στοιχεία τύπου Κουτσόγιωργα , Γιαννόπουλου κλπ .
Οι προκλήσεις της εποχής , λέγε με χειροπόδαρη δέσμευση στον ξένο παράγοντα προς εξυπηρέτηση αλλότριων σχεδιασμών , καθώς και η ηθικοπολιτισμική βουτιά που είχε προηγηθεί , επέβαλλαν άμεση προσαρμογή σε άλλα δεδομένα .
Επομένως , νέα σχετικά πρόσωπα , υποτιθέμενοι «τεχνοκράτες», στην πραγματικότητα πτυχιούχοι της σειράς και ανθυποπρακτορίσκοι διαφόρων Κέντρων , πλην όμως διψασμένοι για εξουσία πέραν των αντικειμενικών τους δυνατοτήτων , ενδύθηκαν τον πολιτικό μανδύα και ανέλαβαν κυβερνητικές θέσεις .
Με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα . Για να πραγματοποιηθεί αυτή η μετάβαση όμως, ήταν αναγκαία η περαιτέρω υποβάθμιση του επιπέδου του Λαού και , σταδιακά , σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία , η απαξίωση της θέλησης και των απόψεών του , ως οπισθοδρομική και επικίνδυνη για «το καλό του».
Η μετάβαση , εν τέλει , στην κυβέρνηση Καραμανλή-Βούδα , όταν πλέον τα σκουπίδια και η μπόχα απ’τα σκάνδαλα και τις αποτυχίες έφταναν στη στρατόσφαιρα και η μεσοβέζικη προσπάθεια να επανέλθει η διακυβέρνηση σε πλαίσια πολιτικής , έφεραν τα μαθηματικώς προϋπολογισμένα αποτελέσματα . Αποτυχία …
Κάτι που ήταν απολύτως λογικό , μιας και η προηγηθείσα υποβάθμιση των ψηφοφόρων που λέγαμε ήταν αναμενόμενο να φέρει στην επιφάνεια άτομα φαύλα και ανίκανα . Συν την παροιμιώδη παραγωγή όλο και πιο αστείων και ανόητων γόνων απ’τα παραδοσιακά «τζάκια» της Δεξιάς , που λόγω καταγωγής βρίσκονται ψηλά στην κομματική επετηρίδα , κατέστησαν την κατάσταση μη διαχειρίσιμη . Σκάνδαλα και σκανδαλάκια , διαχειριστική ανικανότητα και αδυναμία παραγωγής πολιτικής , οδήγησαν στην αυτοδυναμία ΓΑΠ …
Τα όσα ολέθρια ακολούθησαν απο’κει και πέρα , θα τα δούμε άλλη στιγμή . Σήμερα επικεντρώνουμε στο γεγονός πως ήδη απ’τα μέσα της πρώτης δεκαετίας του αιώνα στη χώρα μας είχε γίνει αντιληπτό πως η Δημοκρατία , αυτό το πράγμα , εν πάσει περιπτώσει , που αναγνωρίζουμε ως «Δημοκρατία» , πνέει τα λοίσθια .
Προφανώς δε γίνεται να ομολογηθεί κάτι τέτοιο , πλην όμως , αν παρατηρήσετε , μέχρι σήμερα γίνονταν διάφορα πειράματα με κυβερνητικές ποσοστώσεις Κοινοβουλευτικών και μη Υπουργών και αύξηση του ρόλου Γραμματέων και Συμβούλων , σε μια προσπάθεια να βρεθεί μια λειτουργική ισορροπία . Φεύ …
Επομένως , φτάσαμε στη σημερινή Κυβέρνηση Μητσοτάκη . Η οποία , σύμφωνα με τα παραπάνω , δεν είναι μια κακιά και μοχθηρή Κυβέρνηση που σκοπό έχει να καταστρέψει τις ζωές μας με σκοπό να καλοπερνάνε οι ίδιοι και οι φίλοι τους . Όχι . Αυτό , ακόμα κι αν θεωρείτε ότι συμβαίνει , είναι κάτι ατυχώς παράπλευρο , δεν είναι η ουσία .
Ο κύριος Μητσοτάκης απλά , λόγω ψυχισμού , φαντάζομαι και λόγω οικογενειακού περιβάλλοντος , έχει ξεκάθαρο μέσα του και το εκφράζει άκομψα , πως ο λαός , οι «πλεμπαίοι» , για να χρησιμοποιήσουμε μια έκφραση του συρμού , δεν έχουν και δεν πρέπει να έχουν κανένα λόγο στην άσκηση Εξουσίας .
Είναι απλώς μια μάζα χαμηλοτάτου επιπέδου , απ’όλες τις απόψεις , που κάποιοι άλλοι αναγκάζονται , μέσα σ’όλα τα άλλα που έχουν να κάνουν , να ασχοληθούν και με το βάρος της διακυβέρνησής τους , όπως περίπου ο τσοπάνης με το κοπάδι . Κάτι τέτοιο ,βέβαια , περιλαμβάνει και το καλό και το άγριο . Και fuel pass και παρακολουθήσεις . Και εν κρυπτώ διπλωματία και επιδοματική πολιτική (που εφάρμοσαν και οι προηγούμενοι). Οι ποσότητες αλλάζουν , τα υλικά , πάνω κάτω , είναι ίδια .
Αυτό ακριβώς είναι το πικρό δώρο που μας προσφέρει ο Πρόεδρος της παρούσης Κυβερνήσεως και οι συνεργάτες του . Την αλήθεια αμακιγιάριστη . Να είστε σίγουροι , φίλοι μου , πως οι ίδιες ακριβώς πρακτικές , μπορεί για λίγο να υποχωρήσουν στις σκιές , σε βάθος χρόνου όμως όχι απλώς δε θα σταματήσουν αλλά θα ενταθούν και θα πολλαπλασιαστούν . Το μόνο που λείπει είναι ένας Πρωθυπουργός πιο αδίστακτος και πιο ευφυής , σ’αυτό τον τομέα τουλάχιστον , απ’τον τωρινό .
Όσο για εμάς ; Όπως θα λέγαν κι οι μανάδες μας , «Ας προσέχατε , να διαβάζατε όταν έπρεπε»… Τώρα είναι αργά . Ο κύκλος θα κλείσει .