Για συνέχιση ενός παρασιτικού οικονομικού μοντέλου από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το οποίο διατηρεί τις ανισορροπίες που οδήγησαν στην πρόσφατη χρεοκοπία τη χώρα μας, κάνει λόγο ο πρώην πρύτανης του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Ο κ. Γάτσιος επισημαίνει ότι «ο μόνος δρόμος για να ξεπεραστεί οριστικά η μακροχρόνια κρίση είναι ο δρόμος της παραγωγικής και δημιουργικής Ελλάδας».
Συγκεκριμένα, ο πρώην πρύτανης του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και υποψήφιος πριν ένα χρόνο για την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής, Κωνσταντίνος Γάτσιος, εκφράζει την απογοήτευσή του για την κατάσταση και τις προοπτικές της οικονομίας, επισημαίνοντας «τους κινδύνους για την εθνική μας ανεξαρτησία και ακεραιότητα και μιας νέας χρεοκοπίας», όπως αναφέρει. Εξηγεί τις ανισορροπίες που συνεχίζουν να υφίστανται κι επικρίνει τόσο την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όσο και τη ΝΔ πως «είτε δε θέλουν είτε δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν την δύσκολη κατάσταση της ελληνικής οικονομίας».
Ο τομεάρχης Οικονομίας και Ανάπτυξης και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κινήματος Αλλαγής υποστηρίζει ότι «τα πλεονάσματα που εμφανίζει η κυβέρνηση είναι τα χρεωστούμενα του κράτους που δεν έχει καταβάλλει». Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά «Είναι συντάξεις που όφειλε να έχει πληρώνει, είναι επιστροφές φόρων που δεν έχει αποδώσει, είναι δημόσιες δαπάνες για επενδύσεις που είναι απαραίτητες να γίνουν για να επιβιώσει η χώρα και που δε γίνονται. Όλα αυτά η κυβέρνηση τα παρακρατά και τα παρουσιάζει σαν πλεονάσματα». Ενώ υπογραμμίζει ότι «ο μόνος δρόμος για να ξεπεραστεί οριστικά η μακροχρόνια κρίση και να σταθεί στα πόδια της η χώρα είναι ο δρόμος της παραγωγικής και δημιουργικής Ελλάδας κι όχι η συνέχιση ενός παρασιτικού οικονομικού μοντέλου το οποίο οδήγησε στη πρόσφατη χρεοκοπία».
«Μία οικονομία δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τραπεζικό σύστημα, και η Ελλάδα αυτή τη στιγμή δεν έχει τραπεζικό σύστημα. Το ύψος των μη εξυπηρετούμενων δανείων είναι τόσο μεγάλο, ώστε δεν υπάρχει δυνατότητα να κυκλοφορήσει το χρήμα στο οικονομικό κύκλωμα και να πάρει τη μορφή πιστώσεων για νέες επενδύσεις», σημειώνει.
Και προσθέτει: «Όταν δε γίνονται επενδύσεις σε μία οικονομία ή όταν, όπως συμβαίνει στη χώρα μας, οι επενδύσεις είναι λιγότερες από τις αποσβέσεις, δηλαδή από τη φθορά που υφίσταται ο κεφαλαιουχικός εξοπλισμός σε μία περίοδο, αυτό σημαίνει ότι η οικονομία χάνει με την πάροδο του χρόνου το κεφαλαιακό της απόθεμα. Μία οικονομία που δεν έχει κεφαλαιουχικό απόθεμα είναι μία οικονομία που δεν μπορεί να δώσει απασχόληση σε εργαζόμενους, δηλαδή είναι μία οικονομία η οποία αργοπεθαίνει».
Αναφερόμενος στην έξοδο της Ελλάδας στις αγορές ο κ. Γάτσιος αναφέρει ότι «θα πρέπει οι δυνητικοί δανειστές να έχουν την πεποίθηση ότι θα ξαναπάρουν πίσω τα λεφτά τους. Αυτή τη στιγμή κάτι τέτοιο δυστυχώς δε συμβαίνει, λόγω της αντιαναπτυξιακής και εχθρικής πολιτικής της κυβέρνησης προς τις δυνάμεις της εργασίας και της παραγωγής. Εάν συνεχιστεί η κατάσταση την οποία ζούμε, πολύ φοβάμαι ότι η δυσπιστία των δανειστών θα αυξηθεί. Έτσι, η έξοδος στις αγορές απομακρύνεται χρονικά όλο και περισσότερο».
Ο κ. Γάτσιος σημειώνει, ακόμη, ότι «το Κίνημα Αλλαγής δεν ζητά μόνο την ακύρωση της περικοπής των συντάξεων, αλλά και την αλλαγή του λεγόμενου “νόμου Κατρούγκαλου” ως μιας αποτυχημένης διευθέτησης του ασφαλιστικού μας προβλήματος».
Σχετικά με τις εξωτερικές απειλές και τις επιπτώσεις που αυτές έχουν στην οικονομία μας τονίζει ότι «Παρά το γεγονός ότι οι εξωτερικές απειλές υπάρχουν, δεν μπορούμε να τις χρησιμοποιούμε ως άλλοθι προκειμένου να μην παίρνουμε τις αναγκαίες αποφάσεις για τη μεταρρύθμιση της χώρας. Το κλειδί της κάθε λύσης βρίσκεται σε μας τους ίδιους. Το λέω αυτό διαρκώς. Μία δυνατή, δημιουργική και παραγωγική Ελλάδα δεν έχει να φοβάται κανέναν. Αντίθετα, μία Ελλάδα παρασιτική, φοβισμένη και φτωχή πράγματι κινδυνεύει από τις εξωτερικές απειλές.»
Τέλος, για την πιθανότητα ενός νέου μνημονίου ο Κωνσταντίνος Γάτσιος επισημαίνει πως «Αν και δε θέλω καν να σκέπτομαι ένα τέτοιο ενδεχόμενο, φυσικά και είναι πιθανό. Εάν η χώρα βρεθεί σε αδυναμία να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της, αδυναμία η οποία μπορεί να προέλθει από πολλούς παράγοντες όπως, για παράδειγμα, μία κατάρρευση των τραπεζών ή μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων, τότε τι άλλο μένει να κάνουμε από το να ζητήσουμε πάλι δανειακή υποστήριξη, δηλαδή ένα νέο μνημόνιο;». Και συμπληρώνει ότι «Υπάρχει, όμως, κάτι πιο τραγικό απ’ αυτό και το οποίο πολλοί αρνούνται να το συζητήσουν: ότι στην απευκταία περίπτωση που ζητήσουμε ένα τέταρτο μνημόνιο μπορεί, πιθανότατα, να μην μας δοθεί, εάν οι δανειστές θεωρήσουν ότι δε θα μπορούμε να αποπληρώσουμε τα δάνειά μας».
