Την ώρα που στην Ελλάδα εφευρίσκουμε νέους τρόπους καλλιέργειας διχόνοιας και προσπαθούμε να διαπιστώσουμε αν υπάρχουν περιπτώσεις που η άσκηση βίας, γίνεται δικαιολογημένη ή ακόμα και… απαραίτητη διαδικασία (!!!), στη γείτονα χώρα οδηγούμαστε ολοταχώς προς την τελική ευθεία των Προεδρικών εκλογών.
Έχει περάσει μεγάλο διάστημα από την τελευταία μου τοποθέτηση επί του θέματος και τα δεδομένα που έχουμε σήμερα από τα αντίπαλα στρατόπεδα, μας βοηθούν να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη άποψη. Ο Ρ.Τ. Ερντογάν, μέσω της Εθνοσυνέλευσης, προχώρησε σε μία πολύ σημαντική ρύθμιση του συντάγματος, η οποία αφορά στην εκλογική διαδικασία. Ενώ μέχρι τώρα τα ψηφοδέλτια των εκλογών όφειλαν να έχουν το επίσημο υδατογράφημα και την επίσημη σφραγίδατης αρμόδιας επιτροπής, προκειμένου αυτά να θεωρούνται έγκυρα, η δεύτερη προϋπόθεση καταργήθηκε.
Επίσης, με την ίδια ρύθμιση, σε περίπτωση ύπαρξης τρομοκρατικού κινδύνου κατά τη διεξαγωγή της εκλογικής διαδικασίας σε μία περιοχή, η εκλογική διαδικασία, μπορεί να μεταφερθεί σε άλλο τόπο και να γίνει συγχώνευση των εκλογικών περιφερειών.
Τι επιτυγχάνει με αυτό τον τρόπο ο Ερντογάν; Αρχικά, δηλώνει προς το εσωτερικό της χώρας, ότι λαμβάνει μέτρα κατά των κατηγοριών που του απέδωσαν για νοθεία κατά το περυσινό δημοψήφισμα. Στην ουσία όμως, αποκτά τη δυνατότητα για πολύ μεγαλύτερη νοθεία, αφού η προϋπόθεση της επίσημης σφραγίδας έχει καταργηθεί, και ωθεί τις περιοχές των Κούρδων – όπου είχε καταγραφεί οι μεγάλες καταγγελίες περίνοθείας – και εκείνες που βρίσκονται κοντά στα σύνορα με τη Συρία, σε αυξημένη αποχή.
Ταυτόχρονα, ο συνασπισμός Ερντογάν – Μπαχτσελί, οδηγεί τη χώρα στις εκλογές μέσα από τις δυνατότητες που τους παρέχει το καθεστώς «έκτακτης ανάγκης», το οποίο έχει ως αφετηρία το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 και με συνεχιζόμενες παρατάσεις, θα ξεπεράσει και την ημερομηνία των εκλογών.
Η αντιπολίτευση από την άλλη, αν και αρχικά έδειξε μία μεγάλη αποφασιστικότητα απέναντι στο συνασπισμό του Ερντογάν, ο οποίος έφτασε στο σημείο οι Κεμαλιστές να βάλουν στην άκρη τις ιδεολογικές τους διαφορές με το «καλό κόμμα» της Ακσενέρ και να «δανείσουν» σε εκείνη 15 βουλευτές, ώστε να συμπληρώσει την απαραίτητη κοινοβουλευτική ομάδα και να μπορέσει να λάβει μέρος στις εκλογές μαζί τους, παρουσιάζει μεγάλες αγκυλώσεις που θα επιφέρουν κόστος.
Από τη μία, η Ακσενέρ, που δηλώνει συνεχώς ότι θα είναι υποψήφια Πρόεδρος και από την άλλη, η απουσία συνεννόησης ή και κατάλληλου προσώπου που θα μπορούσε να ηγηθεί του αντιπολιτευτικού συνασπισμού, σε συνδυασμό με τον λιγοστό χρόνο για αμοιβαία συνεννόηση, δεν επιτρέπουν την επίτευξη της απαιτούμενης συσπείρωσης απέναντι στον Ερντογάν.
Ενός Ερντογάν ο οποίος βλέποντας την τουρκική λίρα να διολισθαίνει, φτιάχνει όμορφα και εύπεπτα αφηγήματα για τον λαό, περί «εθνικού νομίσματος» και «προκατειλημμένων ξένων». Ο Τούρκος Πρόεδρος γνωρίζει καλά, ότι το νόμισμα διολισθαίνει συνεχώς, λόγω της πολιτικής αστάθειας, της εύθραυστης τουρκικής οικονομίας και του φόβου που υπάρχει στις αγορές για σειρά κυρώσεων προς τις τουρκικές τράπεζες που κατηγορούνται για παράνομες συνδιαλλαγές με το Ιράν.
Διότι, μπορεί κατά το 2017 η Τουρκία να παρουσίασε ένα εντυπωσιακό ποσοστό ανάπτυξης, κυρίως κατά το δεύτερο μισό του έτους, ωστόσο, δεν παύει αυτό να είναι συγκρινόμενο με το αντίστοιχο του 2016, κατά το οποίο, λόγω του πραξικοπήματος, κατρακύλησε.
Φυσικά και η Τουρκία ανέβασε πολύ το ποσοστό των εξαγωγών της, ενώ και ο τουρισμός της αρχίζει να ξαναπαίρνει τα πάνω του, ωστόσο, είναι μία εύθραυστη οικονομία και οι επιλογές του Ερντογάν για την οικονομία, με προεξάρχουσα τις αμυντικές δαπάνες, έχουν δημιουργήσει ισχυρή πίεση.
Ο Ερντογάν, γνωρίζει πολύ καλά τι θα επακολουθήσει για την οικονομία της χώρας του την επομένη των εκλογών και ακόμα καλύτερα, το πόσο σκληρά οικονομικά μέτρα θα απαιτηθούν. Για το λόγο αυτό, έχει επιλέξει την περίοδο αυτή να λάβει βραχυπρόθεσμα μέτρα, που κρύβουν το πρόβλημα «κάτω από το χαλί», ώστε να μην προκληθούν αναταραχές στο εσωτερικό μέχρι τις εκλογές.
Άρης Δούμπος
