Γιάννενά μου Καληνύχτα, τι κάνεις;
Περάσανε δύο μήνες, από την τελευταία φορά που τα είπαμε και να σου εξομολογηθώ ότι μου έλειψες. Ήθελα να επικοινωνήσω μαζί σου αλλά δεν είχα διάθεση. Πραγματικά δεν ξέρω αν με νιώθεις και με καταλαβαίνεις. Είχα χρόνο αλλά λίγο η αλλαγή στην δουλεία μου, λίγο η αλλαγή στην καθημερινότητά μου και στις συνήθειές μου, λίγο η αλλαγή στην επικοινωνία, λίγο η αλλαγή στα κιλά μου, θέλει πολύ ο άνθρωπος; Δεν θέλει;
Αλλά είμαι ακόμα εδώ και είμαι καλά. Να σκεφτώ τα θετικά μου, όχι τα αρνητικά μου. Δεν θέλω αρνητικά δεδομένα και σκέψεις τώρα. Αυτά θα βρούνε τον χρόνο τους για αργότερα.
Είμαι καλά και αυτό είναι που μετράει. Και δεν το λέω εγωιστικά. Είμαι καλά και είναι και οι δικοί μου οι άνθρωποι καλά. Και Αντίστροφα, είναι οι δικοί μου άνθρωποι καλά και είμαι έτσι και εγώ καλά.
Ίσως άλλαξα λίγο το σκεπτικό μου. Δεν ξέρω για σένα Γιάννενά μου, αλλά είχα χρόνο να σκεφτώ. Να αξιολογήσω πράγματα, καταστάσεις και ανθρώπους.
Ναι, αφιέρωσα περισσότερο πραγματικό χρόνο στα παιδιά μου, στους γονείς μου, στα αδέρφια μου, στον σύντροφό μου, στους φίλους μου. Αν και κάποιοι σωματικά μακριά και όμως τόσο ψυχικά κοντά.
Με τους περισσότερους δεν βρεθήκαμε λόγω της «καραντίνας» και του «μένουμε σπίτι», αλλά τους άκουγα στο τηλέφωνο. Και πραγματικά τους άκουγα, αυτή τη φορά. Ίσως η φυσική επαφή που χάθηκε, ίσως οι εικόνες και τα γεγονότα από τις άλλες χώρες που είδα, με επηρέασαν να σκεφτώ ή να θυμηθώ, το πόσο «μικροί» είμαστε, το πόσο εύθραυστη είναι η υγεία και πόσο πολύτιμοι είναι οι δικοί μας άνθρωποι. Θυμήθηκα ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο και τίποτα και κανέναν δεν θα πρέπει να έχουμε για δεδομένο. Ποτέ.
Έδειξα μεγαλύτερη στοργή στον σύντροφό μου και στην οικογένειά μου. Με περισσότερες αγκαλιές και φιλία. Μαγείρεψα, ότι συνταγή είδα στην τηλεόραση σχεδόν, άλλες φορές με επιτυχία και άλλες με αποτυχία. Και θυμήθηκα να «κακομάθω» τον εαυτό μου, με χαλάρωση, ταινίες, γλυκά και διάφορες μάσκες προσώπου και μαλλιών.
Ναι, ίσως εκτίμησα περισσότερο τη φύση, τα λουλούδια, την παρέα και τον καφέ μου. Είχα καιρό να ανέβω στην ταράτσα της πολυκατοικίας και να σε χαζέψω Γιάννενά μου. Είχα καιρό να κοιτάξω περισσότερο τον ουρανό και να μην σκεφτώ τίποτα και κανέναν και να ηρεμίσει το μυαλό μου.
Όμως ανακάλυψα ότι μπορώ να προσαρμοστώ σε καταστάσεις και πρέπει. Και τα γάντια μιας χρήσης αγόρασα, και τις μάσκες. Και όταν πήγα στο σουπερμάρκετ δεν αγόρασα τα 10 μπουκάλια αντισηπτικού που υπήρχαν στο ράφι, αγόρασα ένα «1», αυτό που χρειαζόμουν πραγματικά και σεβάστηκα τον συνάνθρωπο.
Και αν πήρα και κανένα κιλό ή σταμάτησα την γυμναστική, το τρέξιμο, το περπάτημα; Δεν γκρίνιαξα. Δεν πειράζει, θα έχω στόχο ως προς τον εαυτό μου Γιάννενά μου, να κερδίσω τον εαυτό μου. Να γίνω καλύτερη από πριν. Και αν μπορώ εγώ, μπορείς και εσύ. Στόχος δεν είναι να ξεπεράσω τον «γείτονα», αλλά τον παλιό μου εαυτό.
Τελικά θα ακουστώ σαν σλόγκαν ή διαφήμιση, αλλά δεν με νοιάζει. Με λένε Ζωή και είμαι ΚΑΛΑ και θα περάσει και αυτό.
