Οι εξελίξεις τρέχουν , υπογείως μεν , με φρενήρεις ρυθμούς δε . Επομένως , για να μη μας προλάβουν , θα κάνουμε δυο βήματα πίσω και θα προσπαθήσουμε να δούμε τη μεγάλη εικόνα . Όχι στις λεπτομέρειές της , μα σε ένα πιο αδρό πλάνο , το οποίο θα μπορεί ο καθείς , ανάλογα με τις γνώσεις και τη φαντασία του να το εμπλουτίσει .
Να επαναλάβουμε τη θεωρία περί heartland-rimland το θεωρώ περιττό μετά από τόσες φορές . Ας περιοριστούμε στα εξής βασικά . Έχουμε τις τρεις κεντρικές ηπείρους , Ευρώπη , Ασία , Αφρική . Συνδέονται ; Ναι . Πού ; Στην Ανατολική Μεσόγειο . Πιο συγκεκριμένα ; Στο χώρο μεταξύ Ελλάδος-Κύπρου-Μ. Ασίας . Επιπλέον «στηρίγματα» υπάρχουν ; Ναι , τα στενά του Σουέζ κυρίως , του Γιβραλτάρ λίγο πιο έξω . Αυτό είναι καθαρά γεωπολιτική προσέγγιση ; Όχι . Ακόμα και καθαρά γεωγραφικά , βλέποντας τις τρεις ηπείρους πάνω στη γήινη σφαίρα , διαπιστώνεις πως το «κέντρο βάρους» τους βρίσκεται σ’αυτή την περιοχή . Επομένως , σύμφωνα και με την Αρχιμήδεια λογική , «δώσω μου ένα μέρος να σταθώ και θα μετακινήσω τον κόσμο», μάλλον η λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου είναι το ιδανικό μέρος να σταθείς αν θες να μετακινείς τα πάντα γύρω σου . Καλά ως εδώ ;
Ποιά ήταν η τελευταία χώρα που ήλεγχε η ίδια την περιοχή αυτή ; Η Βρετανική Αυτοκρατορία , όταν είχε στην κατοχή της Κύπρο , Σουέζ , κομμάτια της Μέσης Ανατολής και Γιβραλτάρ . Συν το προτεκτοράτο Ελλάδα και τον άμεσα ελεγχόμενο «μεγάλο ασθενή» Τουρκία . Μετά τους Μεγάλους Πολέμους η περιοχή ελέγχεται απ’τις ΗΠΑ μέσω αντιπροσώπων . Τι αποδυκνείουν αυτά ; Ότι οτιδήποτε άλλο γίνεται στον πλανήτη , η κυριαρχία στον Ειρηνικό , οι νέοι δρόμοι που ανοίγουν στον Αρκτικό κύκλο , οι δρόμοι του μεταξιού κλπ, μπορεί να είναι μέσα άκρατου πλουτισμού και απόκτησης ισχύος , πλην όμως δε σου εξασφαλίζουν Κοσμοκρατορία . Αυτό το κομμάτι στην εξασφαλίζει ..
Παρεμπιπτόντως , αυτός ενδεχομένως να είναι και ο λόγος ( ένας απ’τους λόγους , τουλάχιστον ) της εξαφάνισης τόσων και τόσων ελληνικών αποικιών σε Γαλλία , Ισπανία κλπ . Ότι , όσο εύρωστες και να κατέστησαν κάποια στιγμή , πχ Μασσαλία , ήταν απλά «περίχωρα», μακριά απ’το κέντρο των εξελίξεων . Επομένως , όταν δυσκόλεψαν οι συνθήκες , απλά αφέθησαν στη μοίρα τους . Κλείνει η παρένθεση .
Το καθεστώς λοιπόν που δημιουργήθηκε τον εικοστό αιώνα και ιδίως μετά τους Π. Πολέμους , προς διασφάλιση όσο γινόταν της παγκόσμιας ειρήνης , άφησε την περιοχή ελεγχόμενη απ’τα εδώ κράτη , υπό τη σιδηρά ομπρέλα του ΝΑΤΟ βεβαίως και παράλληλα άφηνε κάποια παραθυράκια στις υπόλοιπες δυνάμεις (ΕΣΣΔ παλιότερα , Ρωσία και Κίνα σήμερα) ώστε να μη προκαλείται ασφυξία , άρα κίνδυνος πολέμου , αναγνωρίζοντας όμως την Αμερικανική κυριαρχία .
Έλα όμως που τα τελευταία χρόνια ήρθαν τα πάνω κάτω ! Οι φαινομενικά αλλοπρόσαλλες αποφάσεις της Δυτικής Αυτοκρατορίας έχουν δημιουργήσει μια αλυσίδα χάους απ’το Αφγανιστάν ως τη Συρία , με προφανή σκοπό τον περιορισμό της Ρωσίας σ’έναν κλοιό πολέμου και καταστροφής , με παράλληλη απεμπλοκή από προσπάθειες ανοικοδόμησης των κατεστραμμένων χωρών . Σχέδιο επιεικώς ανόητο , αν κρίνει κανείς εκ του αποτελέσματος , μιας και η Ρωσία δε ζει τα χρόνια του Γιέλτσιν . Όσο για την Κίνα , ας το αφήσουμε καλύτερα …
Τέλος πάντων , εκεί που θέλουμε να καταλήξουμε είναι πως αυτά του είδους τα σχέδια έφεραν το χάος στη Συρία , στα όρια της περιοχής που μας ενδιαφέρει , ενώ η μη ανάμειξη των ΗΠΑ ( στο βαθμό που συνηθίσαμε ) έχει επιτρέψει σε χώρες της περιοχής να επεξεργάζονται ημιαυτόνομα σενάρια δράσης , με πρώτη την Τουρκία . Με τα γνωστά αποτελέσματα .
Όλα αυτά βέβαια ίσχυαν και ένα μήνα πριν . Τι άλλαξε σ’αυτό το διάστημα και επιτάχυνε τις εξελίξεις ; Προφανώς όχι η «συνετή» πολιτική του εσμού των Σημιτοφυλάκων που ανακατέλαβαν τα πόστα και παλεύουν έως την ύστατη ώρα να μας ξαπλώσουν σε προκρούστειες κλίνες διαπραγματεύσεων υπό τις γερμανικές ευλογίες . Τότε ;
Λοιπόν , για να μη μακρηγορούμε . Ο καταλυτικός παράγοντας ονομάζεται Ισραήλ . Για μια σειρά λόγων , είτε προφανών είτε αδιόρατων με την πρώτη ματιά .
Ο προφανής λόγος είναι φυσικά η συνάντηση του φίλου μας με την ηγεσία της Χεζμπολάχ στο Προεδρικό Μέγαρο της γείτονος . Τουτέστιν , με κάθε επισημότητα . Και φυσικά , η επίσκεψη δεν περιορίστηκε στο τυπικό (που κι αυτό θ’αρκούσε για ν’ανάψουν οι φωτιές) αλλά συνεχίστηκε με επιδόσεις διαβατηρίων σε πρόσωπα που η Ιερουσαλήμ θεωρεί τρομοκράτες και εθνικό κίνδυνο . Παράλληλα , η Τουρκία μοιράζει απ’ό,τι ακούγεται αφειδώς έγγραφα σε Παλαιστίνιους . Φαντάζομαι είναι φανερό πως αν το επιχειρησιακό κέντρο της οργάνωσης μεταφερθεί απ’τη Γάζα ή το Λίβανο στη γείτονα θα πρόκειται για τρομακτική αναβάθμιση και στις δυνατότητες της Χ. και στην επιρροή (απειλή) της Άγκυρας έναντι του Ισραήλ .
Πάρτε τώρα αυτή την κατάσταση και πολλαπλασιάστε τη επί όσες φορές θεωρείτε ότι θα χειροτερέψει με την υπόθεση ότι σ’έναν Ελληνοτουρκικό πόλεμο ή σε μια σειρά ενδοτικών συζητήσεων ,η γείτονας αποκτά τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου .
Αυτομάτως γίνεται μεγαλύτερη απειλή ακόμα κι απ’το Ιράν ! Αυτά τα πράγματα ήταν πραγματικά ανήκουστα δέκα με είκοσι χρόνια πριν , όμως τα σοβαρά κράτη τρέχουν να προλάβουν ώστε μετά να μη χρειαστεί να θεραπεύουν .
Υπάρχει όμως μια εξίσου βαθιά απειλή , την οποία κανείς ( πλην ημών ) δεν τολμά να την ξεστομίσει αλλά , πιστέψτε με , είναι ο νούμερο ένα λόγος ανησυχίας στα Ιεροσόλυμα . Το μέλλον της σχέσης ΗΠΑ-Ισραήλ . Σας φαίνεται απίστευτο ; Αφήστε με παρακαλώ να σας εξηγήσω .
Επειδή εκ προοιμίου γνωρίζω πως θα υπάρξουν αντιδράσεις , θα κάνω μια εισαγωγούλα με Νόρμαν Μέηλερ , πολλές δεκαετίες πίσω . Έγραφε ο μεγάλος Αμερικανός λογοτέχνης , όχι πολύ μετά τον Πόλεμο του Γιομ Κιπούρ πως , παρά τα φαινόμενα , ο μεγάλος φίλος του Ισραήλ δεν είναι οι ΗΠΑ αλλά η Σαουδική Αραβία ! Και εξηγούσε πως , παρά τις δυσκολίες της εποχής , για το καθεστώς των Σαούντ το εβραϊκό κράτος ήταν ο κυματοθραύστης της εσωτερικής αντίδρασης , ο διάβολος που έδειχναν με το δάχτυλο για να απομακρύνουν το βλέμμα απ’τον τρόπο με τον οποίον διοικούσαν όταν τα πράγματα δυσκόλευαν . Συν του ότι η ύπαρξη του Ισραήλ απέτρεπε τη μετοίκηση των επικίνδυνων ιδεολογικά Παλαιστινίων στην πλούσια χώρα τους , με ό,τι αυτό θα συνεπαγόταν ( την πολιτική κατάσταση που επικρατούσε στο Λίβανο και εν μέρει στην Ιορδανία , δηλαδή ). Γι αυτό και πέραν κάποιων λεκτικών κορωνών , ΟΥΔΕΠΟΤΕ ήρθαν σε αντιπαράθεση ουσιαστική με το ΤέλΑβίβ (τότε), ενώ δεν έκαναν και ιδιαίτερη προσπάθεια να κρύψουν πως αντιμετώπιζαν το Παλαιστινιακό σαν κάποιου είδους οικογενειακό βάρος , με συγκατάβαση μεν , αποστασιοποιημένα δε .
Όσο για την Αμερική , η κοφτερή ματιά και το δημοσιογραφικό δαιμόνιο που είχε σε αφθονία του επέτρεπαν ν’αναγνωρίζει την απόλυτη ταύτιση και προστασία προς το Ισραήλ και τις θέσεις του , με καλά συγκαλυμμένη δυσφορία όμως γι αυτή την κατάσταση . Και η δυσφορία αυτή δεν προερχόταν όπως θα πίστευε ενδεχομένως κάποιος αφελής απ’το Νότο και τις ιδεοληψίες του αλλά απ’τη Νέα Αγγλία , τους πάμπλουτους και άκρως ρατσιστές WASPs , ελληνιστί Λευκούς Αγγλοσάξωνες Προτεστάντες , που η κοινωνική και θρησκευτική τους πρακτική δεν τους επέτρεπε να δεχτούν πως έπρεπε , εκόντες άκοντες να υπακούν στα κελεύσματα του Λόμπι και λοιπών Κύκλων . Κι αυτοί δηλαδή είχαν δεχτεί τη λογική του οικογενειακού προβλήματος , που λέγαμε παραπάνω , υπακούμε , δε μιλάμε και περιμένουμε …
Τούτων γραφέντων , πάμε να δούμε πώς έχει η κατάσταση σήμερα που τα λέμε . Η καλή πλευρά των πραγμάτων έχει να κάνει με τη συμφωνία Ισραήλ-Εμιράτων . Όπου στο βάθος βλέπετε και τη Σ. Αραβία , προφανώς . Λίγο τα προβλήματα με τις τιμές του πετρελαίου λόγω κορονοϊού , κόντρας Σ.Α.-Ρωσίας κλπ που δημιουργούν προβλήματα σε μονοπαραγωγικές Οικονομίες (πώς είμαστε εμείς με τον τουρισμό), λίγο η εγκληματική πρόσδεση των Παλαιστινίων στο άρμα Τουρκίας-Ιράν , λίγο η παρέμβαση Τραμπ , οι αντιστάσεις εκατέρωθεν κάμφθηκαν και επήλθε μια συμφωνία που απ’τη μια μεριά προσφέρει αναγνώριση στο Ισραηλιτικό κράτος (με πρωτεύουσα Ιερουσαλήμ ), απ’την άλλη προσφέρει την τεχνογνωσία της Μοσσάντ στην πρόληψη και καταστολή ενδεχόμενων ανατρεπτικών κινήσεων στην Αραβική χερσόνησο .
Πάμε τώρα και στην κακή πλευρά . Η οποία είναι πολύ πολύ κακή και πολύ πιεστική χρονικά πλέον . Και μιλώ για την κατάσταση στο εσωτερικό των ΗΠΑ . Επειδή πρόκειται για θέματα τα οποία γεμίζουν άρθρα από μόνα τους , θα είμαι κι εδώ όσο επιγραμματικός μπορώ και όποιος επιθυμεί τα ψάχνει περαιτέρω .
Έχουμε και λέμε . Παρά τις προσπάθειες Τραμπ , η αμερικανική οικονομία δέχτηκε τεράστιο πλήγμα λόγω της φετινής πανδημίας . Περίπου πενήντα εκατομμύρια εργαζόμενοι έχασαν τις δουλειές τους μέχρι τώρα και το νούμερο όλο και αυξάνεται . Μιλάμε για κοινωνική πρωτίστως καταστροφή μεγαλύτερη απ’αυτή του Μεγάλου Κραχ . Και ως γνωστόν , σε τέτοιες συνθήκες και οι πολύ πλούσιοι που έγιναν πλουσιότεροι και οι φτωχοί που έγιναν φτωχότεροι , για τους δικούς τους λόγους ο καθένας ψάχνουν τον «ένοχο». Τον οποίον , αν κρίνουμε απ’αυτά που γράφονται και λέγονται ήδη από ακραίες προς το παρόν φωνές , τον έχουν ήδη βρει . Ή , για να ακριβολογούμε , τον έχουν ξαναβρεί . Είτε τον βαφτίζουν Νέα Τάξη Πραγμάτων , είτε «Ρότσιλντ» και Σια , είτε Εβραίοι , Σιωνιστές και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο , καταλαβαίνετε πως μιλάμε για το ίδιο πράγμα . Κι αν υπό άλλες συνθήκες αυτά τα επικίνδυνα περιορίζονταν στα κλειστά δωμάτια της συνωμοσιολογίας και της γραφικότητας , στις μέρες που θα ακολουθήσουν θα έχουν δυο επίφοβους συμμάχους . Τους απελπισμένους άνεργους που προαναφέραμε , που το χαμηλό επίπεδο της πλειοψηφίας τους τους καθιστά εύφλεκτο υλικό και τη δεύτερη πλέον πληθυσμιακή ομάδα στις ΗΠΑ , τους Ισπανόφωνους και γενικά τους επονομαζόμενους «Λατίνους».
Δεν είναι μυστικό πως όλες οι συνοριακές Πολιτείες , από Καλιφόρνια μέχρι Φλόριντα κατοικούνται πλέον σε μεγάλη πλειοψηφία από ισπανόφωνους . Πολλοί εκ των οποίων δε μιλούν Αγγλικά ούτε ως δεύτερη γλώσσα ! Και αυτή η κατάσταση σιγά σιγά εξαπλώνεται και στις βορειότερες περιοχές . Επομένως , η λογική δηλώνει πως είναι θέμα χρόνου να έχουμε Λατίνο Πρόεδρο στην Υπερδύναμη . Δηλαδή σκληρό καθολικό Πρόεδρο , γιατί το πρόβλημα δεν είναι στο χρώμα . Κι επειδή οι μεγαλύτεροι ηλικιακά θα θυμάστε τι χαμός έγινε όταν εκλέχτηκε ο καθολικός Ιρλανδός Κέννεντυ , φαντάζεστε τι θα γίνει με μια κυβέρνηση προσώπων μεγαλωμένων με τα σκληρά δόγματα του Ισπανικού Ρωμαιοκαθολικισμού , με την αντίστοιχη εκλογική βάση και μια χαώδη κοινωνικοοικονομική κατάσταση , αν αυτή δε λυθεί ΧΘΕΣ !..
Για να μην έχουμε παρεξηγήσεις , δεν πιστεύω πως θα έχουμε Νύχτες Κρυστάλλων και πογκρόμ . Απλά θεωρώ πως είναι εξαιρετικά αυξημένες οι πιθανότητες να απεμπλακούν οι ΗΠΑ απ’το ρόλο του άνευ όρων προστάτη του Ισραήλ και ν’αρχίσουν να δείχνουν δυσφορία έως και άρνηση στο ν’ακολουθούν τα βήματά του στην περιοχή .
Δεν πέρασαν πολλά χρόνια ,άλλωστε, απ’την εποχή Ομπάμα , όπου οι σχέσεις των δυο κρατών έφτασαν στο ναδίρ . Απλά οι συνθήκες δεν ήταν ώριμες για ν’αυτονομηθούν οι τροχιές τους .
Τι σημαίνουν ολ’αυτά πρακτικά ; Πρώτον , πως το χρονικό περιθώριο να διευθετηθούν οι υποθέσεις της Μ. Ανατολής υπέρ της Ιερουσαλήμ στενεύει . Εξ ου και η βία του Νετανιάχου να τρέξει άμεσα το σχέδιο Κούσνερ . Η αλήθεια είναι πως στο πρόσωπο του Τραμπ βρέθηκε ο πρόθυμος σύμμαχος να πραγματοποιήσει το εγχείρημα , μακριά από ευαισθησίες και γενικότερους προβληματισμούς , αρκεί να εξασφάλιζε στήριξη για την επανεκλογή του . Όπως και έγινε .
Ενώ όμως όλα κυλούσαν ρολόι , ήρθε η λαίλαπα Ερντογάν ν’ανατρέψει το σκηνικό . Όσο καιρό βλέπετε περιοριζόταν στη Συρία , άντε και στη Λιβύη , το χάος που προκαλούσε ήταν ελεγχόμενο , μην πούμε και καλοδεχούμενο . Στη συνέχεια βέβαια μας προέκυψε Αιγαίο …
Και κάπου εδώ τα πράγματα άρχισαν να στραβώνουν επικίνδυνα . Γιατί πλέον το ανάστημα που σηκώνει ρίχνει τη σκιά του μέχρι την Ιουδαία και τη Σαμμάρεια . Τη βεβήλωση της ΑγιαΣοφιάς ακολούθησαν οι κορώνες για το Τέμενος του Ομάρ και η προβολή του ως προστάτης των Παλαιστινίων και του Ιερού τους Αγώνα . Δεν είναι κρυφό πως ο συγκεκριμένος τύπος μέσα στις ιδιότητες που αποδίδει στον εαυτό του είναι κι αυτή του χαλίφη και η πραγμάτωση αυτών των βλέψεων περνάει μέσα απ’το στραγγαλισμό του Εβραϊκού Κράτους . Βασικά , ποτέ δεν το έκρυψε , απλά οι άλλοι επέλεγαν μέχρι τώρα να το προσπερνάνε .
Μιας και ο χρόνος (ο βιολογικός) πιέζει το δημοκράτη φίλο μας , όμως , αν θέλει να πραγματοποιήσει ο ίδιος τα οράματά του κι όχι κάποιος απ’τους μετέπειτα , τότε πρέπει ν’αναλάβει δράση στο μέτωπο της Γαλάζιας Πατρίδας . Όπως και πράττει .
Και όσο κι αν επιμένουν κάποιοι μικρόνοες , όσο κι αν ο ίδιος προσπαθεί να θολώσει τα νερά με τρυπάνια και ενεργειακές διεκδικήσεις , ο στόχος είναι γεωγραφικός . Τα υπόλοιπα είναι , καλοδεχούμενα και επιθυμητέα μεν, παραφερνάλια δε . Άλλωστε , είπαμε , το σχέδιο λέγεται Γαλάζια Πατρίδα , όχι Γαλάζιο Ντεπόζιτο ! Η Ανατολική Μεσόγειος στην έκτασή της είναι το διακύβευμα , για τους λόγους που παραθέσαμε στην αρχή του κειμένου .
Κι επειδή θεωρεί πως η Ελληνική πλευρά , με την αρωγή των Γερμανών φίλων μας αργά ή γρήγορα θα κατεβάσει τα παντελόνια , θα επιχειρήσει με βάση τα κεκτημένα που (θεωρεί πως) θ’αποκτήσει να δημιουργήσει θαλάσσιο κλοιό γύρω απ’το Ισραήλ . Άρα και προνομιακή θέση σε οποιαδήποτε συζήτηση με το ίδιο και τους συμμάχους του . Αν βάλουμε στην εξίσωση και το Ιράν από ξηράς , συν Χαμάς , Χεζμπολάχ και λοιπές εν τουρκική δυνάμει ισχυροποιημένες οργανώσεις , σα ν’ακούμε απ’τα βάθη του Χρόνου την κλαγγή από Βαβυλωνιακές αλυσίδες …
Φυσικά όμως αυτές του οι βλέψεις θα παραμείνουν στη σφαίρα της ονειροφαντασίας . Γιατί αυτός ο αντίπαλος που διάλεξε ούτε ήταν ούτε και σκοπεύει να γίνει Καραγκιόζ μπερντές όπως κάποιοι άλλοι ( όνομα και μη χωριό ). Ας παρακολουθήσουμε λοιπόν μαζί μια σειρά τυχαίων γεγονότων που , όλως τυχαίως επίσης , συνέβησαν σε διάστημα λίγων εβδομάδων μετά τη διαβόητη συνάντηση στο Παλάτι του Ερντογάν .
Αρχικά , οι ΗΠΑ θυμήθηκαν ξαφνικά πως εκκρεμούν κάτι κυρώσεις για τους S400 που ενδεχομένως να εφαρμοστούν κάποια στιγμή σύντομα .
Στη συνέχεια ο Ντόναλντ , ο οποίος λίγες μέρες πριν εκθείαζε το «μεγάλο σκακιστή» φίλο του Ρετζέπ και καμάρωνε πως είναι ο μόνος που μπορεί να τον βάλει σε μια σειρά , μετά από μια άκρως επιθετική ανακοίνωση του Στειτ Ντηπάρτμεντ εναντίον της Τουρκίας , ανέκρουσε πρύμναν και πήρε ΔΥΟ φορές σε τρεις μέρες τηλέφωνο τον Κούλη για να «ενημερωθεί» για την κατάσταση με το Ορούτς Ρέις . Πραγματικά , γνωρίζοντας τα πεπραγμένα και τις συμπάθειες του Τραμπ (για να μη πούμε και για τις φημολογούμενες μπίζνες με την οικογένεια Ερντογάν ), υπάρχει έστω κι ένας που να μη καταλαβαίνει πως του έβαλαν το τηλέφωνο στα μούτρα και του είπαν «Πάρε τώρα αλλιώς ξεχνάς την Προεδρία»!; Κι αφού αναγκάστηκε και το έκανε , του επιβλήθηκε σιωπή μέχρι νεοτέρας ; Τώρα τρέχει να δείξει πρόσωπο και έργο , όπως καλή ώρα με τη συμφωνία Σερβίας-Κοσσόβου , που εκτός των θεμάτων των χωρών μεταξύ τους , όλες ( ιδίως οι μουσουλμανικές ) υπογράφουν και αναγνώριση των Ιεροσολύμων ως πρωτεύουσας του Ισραήλ . Πώς κερδίζονται οι εκλογές , νομίζετε ;
Πάντως , για να τα λέμε όλα , οι αμερικάνικες δηλώσεις επιμένουν εμμονικά να μιλούν για τις ενέργειες του «υπάρχοντος καθεστώτος» και όχι της Τουρκίας γενικότερα . Δεν πειράζει , αργά ή γρήγορα ( μάλλον γρήγορα ) θα τους πουν πως το παιχνίδι πρέπει ν’αλλάξει μορφή και πολλά παιδιά και εκεί και στο ΝΑΤΟ θα οδηγηθούν σε πρόωρη συνταξιοδότηση . Εδώ είμαστε και θα τα δούμε .
Πάμε τώρα και στα δικά μας . Θα τα πιάσουμε μαζί τα Ελληνοευρωπαικά αυτή τη φορά . Λοιπόν , χωρίς φόβο και χωρίς πάθος . Είναι πλέον φανερό πως στη ντόπια πολιτική σκηνή επικρατούν δυο γραμμές . Η μια είναι η γραμμή που επιβάλλει η Γερμανική πολιτική και συμφέροντα και επιτάσσει την πλήρη υποταγή στα τουρκικά θέλω , μιας κι αυτά ταυτίζονται για μια ακόμα φορά με τα θέλω του Βερολίνου και στους εγχώριους υποστηρικτές τους εξασφαλίζουν την παραμονή σε θέσεις εξουσίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται .
Η άλλη γραμμή ήταν μέχρι πρόσφατα σε θέση μάχης οπισθοφυλακών , ήταν όλοι αυτοί σε πολιτική ηγεσία , Στρατό και Διπλωματικό Σώμα που για τους δικούς του λόγους ο καθένας αντιδρούσαν στον κατάφωρο βιασμό της Εθνικής Κυριαρχίας και Αξιοπρέπειας και την πειρατική υφαρπαγή της γης και περιουσίας του Ελληνικού Λαού που τόσο ξεδιάντροπα επιχειρήθηκε και συνεχίζει να επιχειρείται .
Αυτοί που μέχρι πριν λίγο καιρό έβλεπαν το έδαφος να «γκριζάρεται» κάτω απ’τα πόδια τους , τις τηλεφωνικές προσπάθειες
και τις νουθεσίες της Μέρκελ να τελειώνουμε στα γρήγορα με τη μεταβίβαση , τους «φίλους» να λένε βρείτε τα , καθώς αυτοί αγωνιούσαν για το δημοκρατικό μέλλον της Λευκορωσίας .
Και τότε , κάτι άρχισε ν’αλλάζει . Καταρχήν , η συμφωνία με την Αίγυπτο για την ΑΟΖ . Καλή , κακή θα το συζητήσουμε άλλη φορά . Το θέμα είναι , όπως είπε και ο Δένδιας , «μπήκα στο αεροπλάνο και νόμιζα πως πήγαινα για συνομιλίες , όχι για να υπογράψω». Επομένως , κάποιο αόρατο χέρι φρόντισε να επιταχύνει τις καταστάσεις . Και δεν ήταν απ’τη δική μας επίσημη μεριά , γιατί η Γερμανία πιάστηκε στον ύπνο , εξ ου και ο εκνευρισμός .
Χτύπησαν τότε τα καμπανάκια αλλά χρόνος ακόμα υπήρχε . Ο Τούρκος συνέχισε τις βόλτες κι εντός Σημίτιδες , Μπίστηδες ,53 και λοιποί πεμπτοφαλαγγίτες ξεσπάθωναν υπέρ των τουρκικών δικαιωμάτων , με την ίδια επιχειρηματολογία που χρησιμοποιούσε το τουρκικό ΥΠΕΞ ! Τυχαία , πάντα …
Οι γλώσσες κόπηκαν όμως και τα χέρια κουλάθηκαν λίγες μέρες μετά , όταν ανακοινώθηκε πως η Γαλλία στέλνει καράβια στην περιοχή και ξανανοίγουν οι βαλτωμένοι φάκελοι των φρεγατών , καθώς και των Ραφάλ , για τα οποία το ενδιαφέρον μέχρι πριν λίγο καιρό θα το χαρακτηρίζαμε φιλολογικό . Τι άλλαξε τόσο απότομα σε τόσο σύντομο διάστημα και ο Μακρόν , απ’τη συμπάθεια του Μαίου πέρασε στην έμπρακτη στήριξη του Σεπτεμβρίου ; Και γιατί στις εν λόγω επαφές δεν πρωτοστάτησε ο Μητσοτάκης , οι σύμβουλοι του οποίου συζητούσαν παράλληλα σε κλειστά γερμανικά γραφεία αλλά ο Δένδιας ; Λέτε να οφείλεται στους κοινούς φίλους που έχει με το Γάλλο Πρόεδρο ; Μπορεί …
Και γιατί σιγά σιγά η ΕΕ και οι μανδαρίνοι της αρχίζουν να ενοχλούνται με τη στάση της Άγκυρας , να ακυρώνουν επισκέψεις και να ψελλίζουν κάτι μισόλογα για κυρώσεις ; Τι συμβαίνει και η αγκαλιά της Άνγκελας χαλάρωσε λίγο ;
Για να μη το κουράζουμε περαιτέρω το θέμα , γιατί τη μεγάλη εικόνα την είδατε . Επειδή το τόξο Κύπρος-Θεσσαλονίκη-Κεντρικά Βαλκάνια είναι το στρατηγικό βάθος που χρειάζεται το Ισραήλ για να επιβιώνει , δεν υπάρχει ουδεμία περίπτωση να αποκτήσει η Τουρκία κυριαρχία σ’αυτό , πέραν κάποιων συγκεκριμένων οικονομικών απολαβών .
Προφανώς και μέχρι τώρα συνέφερε η Ελλάδα και η Τουρκία να αναλώνονται σε διάφορα μέτωπα ένθεν κακείθεν και στην περίπτωση σύρραξης να αποδυναμώνονταν κι οι δυο σε βαθμό που να μη μπορούν να σηκώσουν κεφάλι πέραν του Οίκου τους . Πλέον όμως μιλάμε διαφορετικά . Επειδή ο χρόνος πιέζει σήμερα τον Ερντογάν να κάνει τη Μεγάλη Κίνηση και το Ισραήλ να διαφυλαχτεί από έναν ΜΗ ΑΠΟΜΟΝΩΜΕΝΟ , όπως επιμένουν οι εκνευριστικοί εμμονικοί , διεθνώς , ισχυρότατο εχθρό για τα επόμενα εκατό χρόνια τουλάχιστον , απ’τη στιγμή που η Ελλάδα ούτε ήταν , ούτε είναι , ούτε και θα είναι εχθρός , η λύση είναι μονόδρομος . Ή τα πράγματα θα μείνουν ως έχουν ή , σε περίπτωση σύρραξης επιβάλλεται να επικρατήσει η Ελλάς . Γι αυτό πήραν απ’το χεράκι τους Έλληνες πολιτικούς , γι αυτό βρήκες σ’ένα μήνα συμμαχίες και όπλα και , αν συνεχιστεί η κατάσταση , θα βρεις κι άλλα . Φυσικά δεν υπάρχει κανείς σώφρων που να πιστεύει πως το Ισραήλ θα εμπλακεί στρατιωτικά . Και γενικά ελπίζουμε πως ο απέναντι , έστω και στο τέλος , θα ξεθολώσει και θα δει μέχρι πού τον παίρνει . Εμείς απ’τη μεριά μας αρκεί για μια φορά επιτέλους να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων κι από δω και στο εξής ( αν και δεν το βλέπω ) να κατανοήσουμε πως είμαστε Κράτος και όχι βιλαέτια και ν’αρχίσουμε να κινούμαστε αναλόγως …
ΥΓ) Έβλεπα τη φάτσα του Μητσοτάκη και τη γλώσσα του σώματός του στην κοινή συνέντευξη των ηγετών εκεί στα χωριά του Βοναπάρτη . Δεν είχε ύφος «όταν γυρίσω σπίτι , το τι ξύλο θα φάω απ’τη μαμά δε λέγεται»;
ΥΓ2) Ρωσία-Κίνα σιγή ασυρμάτου . Προς ώραν . Μήπως βρισκόμαστε μπροστά στο Μεγάλο Παίγνιο του 21ου αιώνα ;
