«Ο Βολευτίνος»

Γράφει η Ζωή Καλύβα

Γιάννενα μου Καληνύχτα,
χαίρομαι που είσαι καλά και δεν αγχώνεσαι με τίποτα και για κανέναν.
Θα αναρωτιέσαι τώρα γιατί το λέω, απλά τα πράγματα. Τόσα θέματα έχεις να διαχειριστείς, αλλά εσύ γιόρτασες και φέτος τον Βαλεντίνο σου. Μάλλον .. γκουχου γκούχου (βήχω τώρα συνθηματικά) Βολευτίνο σου!
Τώρα ξέρω ότι θα πεις ότι είμαι περίεργη, lγκρινιάρα και ότι δεν πρέπει να αλλάζω το όνομα του Βαλεντίνου σε Βολευτίνου ή Βολευτίνης. Ναι καλά λέω.
Ξέρω ότι αναρωτιέσαι. Ξέρω ότι σου δημιουργεί μια αναστάτωση αυτή η «νέα» λέξη αλλά αν με παρακολουθήσεις, έχω όλα τα σωστά και τεκμηριωμένα παραδείγματα, ώστε να σε κάνω να με καταλάβεις.
Και δεν θα αρχίσω με τις κοινές φράσεις: είναι η γιορτή για τα ζαχαροπλαστεία, τα ανθοπωλεία και να «φεσωθούν» οι κάρτες, με άσκοπες αγορές. ΟΧΙ. Όπως όλα τα επαγγέλματα και ο ζαχαροπλάστης έχει ψυχή και προσωπικό που πρέπει να πληρώσει και ο ανθοπώλης έχει τα έξοδά του.
Είναι καθαρά ατομική επιλογή το κοστολόγιο της συγκεκριμένης ημέρα.
Απλά εγώ τον λέω Βολευτίνο, συγκριτικά με τον άνθρωπο και τις ανθρώπινες σχέσεις.
Μιλάω για τους ανθρώπους, που διαφημίζουν τον έρωτα της ζωής τους, χωρίς να είναι ο έρωτας τους. Μιλάω για εκείνες και εκείνους, που απλά βολεύονται σε μια κατάσταση, γιατί απλά δεν θέλουν την μοναξιά (καλύτερα να είμαι με έναν άνθρωπο απλά για να λέω ότι έχω σχέση παρά μόνη ή μόνος), δεν θέλουν να τους λυπούνται (κρίμα τέτοιο κορίτσι ή αγόρι να μην μπορεί να στεριώσει κάπου) ή ακόμα χειρότερα να μην τους θεωρούνε «προβληματικούς» (τι 40 χρονών και δεν έχεις παντρευτεί; Κάτι σημαίνει, να το κοιτάξεις).
Αλλά δεν κατηγορώ κανέναν από όλους αυτούς τους παραπάνω. Αυτούς που δίνουν, που θέλουν να δίνουν ή νομίζουν ότι δίνοντας παίρνουν αγάπη.
Κατηγορώ όμως τους ανθρώπους που εκμεταλλεύονται. Η εκμετάλλευση δεν έχει φύλο. Δεν είναι προνόμιο του αρσενικού ή του θηλυκού. Το έχεις μέσα σου ή δεν το έχεις. Σου αρέσει να εκμεταλλεύεσαι ή νιώθεις αποστροφή.
Κανένας δεν θα έπρεπε στο όνομα της μοναξιάς, του φόβου και της αφέλειας, να εκμεταλλεύεται την καρδιά ενός ανθρώπου, με σκοπό ένα δώρο. Ένα ακριβό δώρο σε όμορφο κουτάκι, να το πλαισιώνουν ο ανθόκηπος της γειτονιάς και το δείπνο του 5άστερου ξενοδοχείου.
Αλλά Βολευτίνε μου, εδώ είσαι κάθε χρόνο. Έτσι και αλλιώς εσύ μια λέξη είσαι, μια μέρα στην εβδομάδα. Φταις; Δεν φταις. Άλλος επιλέγει.
Αλλά ας στείλουμε Γιάννενά μου ένα μήνυμα σε όλους τους Βολευτίνους και τις Βολευτίνες: Κάποια στιγμή η μάσκα της ψεύτικου έρωτα και αγάπης πέφτει. Και όλα βγαίνουν στο φώς. Δεν πειράζει.
Αλλά ας μην γκρινιάζω. Το κόκκινο σου πάει. Γέμισες μπαλονάκια, λουλουδάκια, καρδούλες Μικρές-Μεγάλες και ζωγραφιές. Άρεσες σε όλους. Κάθε γειτονιά είχε και τις καρδιές της. Μα από μαγαζί με εσώρουχα, από τσιπουράδικο, από ζαχαροπλαστείο κτλ.
Άντε στολίστηκες πάλι Γιάννενά μου και αρχίζω να πιστεύω ότι σου αρέσουν μόνο τα «λούσια» (η πολυτέλεια) και τα αρώματα.