Δεν ξέρω πόσοι είδατε μια πρόσφατη φωτογραφία από ένα βομβαρδισμένο σχολείο στην Αφρίν . Προφανώς στα πλαίσια των επιχειρήσεων αυτοπροστασίας της γείτονος έναντι παιδιών και γερόντων .
Γιατί , απ’ότι φαίνεται , δυσκολευόμαστε να πετύχουμε κάνα μαχητή . Δεν είν αυτό το θέμα μας όμως . Βλέποντας το κατεστραμμένο κτήριο λοιπόν , με τις λυγισμένες σιδερόβεργες και τα ραγισμένα τσιμέντα , πέρα απ’το φρικαλέο του πράγματος , η πιο έντονη σκέψη είναι πως εκεί υπήρχε κανονική ζωή , όπως την εννοούμε και στα μέρη μας .
Κανονικά σπίτια , κανονικοί δρόμοι , κανονικές πλατείες . Όχι πλινθόκτιστες καλύβες και χωματόδρομοι .
Η οποία κανονικότητα , παρά τη βία που εξαπολύθηκε πάνω της , συνεχίζει ν’αντέχει , έστω και τραυματισμένη , ακριβώς γιατί αποκαλύφθηκε πως κάτω απ’τα χρώματα και τους σοβάδες , οι κολόνες που τη στηρίζουν έχουν μέσα σίδερο .
Επειδή βαδίζουμε απ’το κακό στο χειρότερο και ήδη έχουν αρχίσει να γράφονται και να λέγονται πικρές και άβολες αλήθειες , θα καταθέσουμε κι εμείς τη δική μας άποψη , έτσι , για να υπάρχει ακουμπισμένη σε μια γωνιά του Διαδικτύου και να μαρτυρά πως κάποια πράματα δεν ειπώθηκαν κατόπιν εορτής , αν και γι αυτό το τελευταίο δεν είμαι σίγουρος .
Δε θα μπούμε σε ιστορικές αναδρομές και κοινωνικοπολιτικές αναλύσεις περί της δομής και λειτουργίας του ελληνικού κράτους απ’την ίδρυσή του .
Αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά και παραδεκτά . Και η πελατειακή δομή του και ο κοτζαμπασισμός και τα ξενόφιλα-ξενόδουλα κόμματα και όποιες άλλες παθογένειες , καθώς και όλα τα προτερήματά του . Ούτε θα μηρυκάσουμε περί δολοφονίας του Καποδίστρια ή Μικρασιατικής Καταστροφής , ασχέτως πόσο κεφαλαιώδους σημασίας ζητήματα είναι . Θα πούμε δυο λόγια για την πορεία μας απ’το Β´ ΠΠ και μετά , όταν ο κόσμος έπαιρνε τη μορφή που γνωρίζουμε σήμερα .
Πριν ακόμα λήξει η Κατοχή , έλαβαν χώρα δυο αποφάσεις που καθόρισαν την έκτοτε πορεία της χώρας και την οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην εξαΰλωση .
Απόφαση πρώτη . Οι σφαίρες επιρροής . Γνωστά γεγονότα , δε χρειάζεται να τα ξαναγράφουμε . Αυτό που επιμελώς όμως τίθεται συνήθως εκτός σχολιασμού είναι η ευκολία με την οποία η ΕΣΣΔ παραχώρησε την Ελλάδα στη δικαιοδοσία της Βρετανίας , απ’τη στιγμή που ο παντοδύναμος ΕΛΑΣ μπορούσε να της προσφέρει την πρόσβαση στις ζεστές θάλασσες.
Το Στάλιν υποθέτω μπορείς να τον κατηγορήσεις για πολλά πράγματα , βλάκα όμως δε θα τον έλεγες σε καμία περίπτωση . Πώς αυτή η γριά αλεπού λοιπόν συμφώνησε στις προτάσεις του νικητή μεν , διαλυμένου δε Τσώρτσιλ ; Η απάντηση πιστεύω είναι προφανής . Αφενός γιατί με τις υπόλοιπες Βαλκανικές χώρες δημιούργησε κλωβό ασφαλείας γύρω απ’το κράτος του και αφετέρου είχε βάσιμους λόγους να πιστεύει πως δε θ’αποτελούσαμε κίνδυνο σ’ένα νέο πόλεμο .
Πράγμα το οποίο εξασφαλιζόταν εύκολα . Πρώτον με την εύκολη ποδηγέτηση των ηλιθίων που αποτελούσαν την ηγεσία του ΚΚΕ προς έναν εμφύλιο τον οποίον η Μόσχα δε στήριξε εμπράκτως ούτε μια στιγμή και παρά τα υψηλά και ιδεαλιστικά για τα οποία αγωνίστηκαν και πέθαναν χιλιάδες κόσμου δεν ήταν τίποτα περισσότερο από πόλεμος φθοράς του εχθρού , υλικοτεχνικής άμεσα και ψυχολογικής σε βάθος δεκαετιών , με τα αποτελέσματα του διχασμού να τα βλέπουμε μέχρι και σήμερα , απ’το καφενείο μέχρι τη Βουλή .
Δεύτερον και ενδεχομένως σπουδαιότερον , κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου , εκμεταλλευόμενοι τη δυναμική που είχαν αποκτήσει τα κομμουνιστικά κόμματα ανά την Ευρώπη , καθώς και την επιχειρησιακή ανετοιμότητα της Δύσης έναντι ψυχολογικών επιχειρήσεων , ιδίως πέραν του σκληρού ηπειρωτικού πυρήνα , οι Σοβιετικές Υπηρεσίες (…) κατάφεραν πλήθος επιχειρήσεων ιδίως σε Ελλάδα και Ιταλία με σκοπό την οικονομική διείσδυση σε πρώτο επίπεδο , με τις επακόλουθες δυνατότητες εκτροχιασμού των τοπικών Οικονομιών αν υπήρχε ανάγκη αλλά κυρίως , μη φειδόμενοι χρημάτων , πρακτόρων και μηχανισμών να δημιουργήσουν ένα πλαίσιο αποσυσπείρωσης και αποπροσανατολισμού του κοινωνικού σώματος ώστε , για να το πούμε με απλά λόγια , να γεννιόταν μια “απροθυμία” στο λαό όχι απλά επιθετικού πολέμου αλλά ακόμα και προάσπισης του πατρώου εδάφους .
Μια πλήρης αντιστροφή των μηνυμάτων και των αγώνων του Εθνικοαπελευθερωτικού Στρατού δηλαδή . Και δυστυχώς , είτε γιατί πάντα οι ηλίθιοι και οι παραδόπιστοι είναι πάρα πολλοί , είτε γιατί οι αντιστάσεις είναι μειωμένες για λόγους που θα περιγράψουμε παρακάτω , είτε γιατί οι Σύμμαχοι θεωρούν το γείτονα πιο σημαντικό από ‘σένα , είναι γεγονός πως το πλήθος επιχειρήσεων υπονόμευσης του φρονήματος είχαν τόση επιτυχία που οδήγησαν με την πτώση της ΕΣΣΔ από μια μάζα ταξικά και κοινωνικά μπερδεμένων ατόμων σε μια μάζα Συβαριτών . Με ό,τι αυτό συνεπάγεται .
Απόφαση δεύτερη . Η προστασία των δοσιλόγων . Θέλοντας η Βρετανία να επαναφέρει όσο πιο γρήγορα την “τάξη” στο προτεκτοράτο και να αντιμετωπίσει την “κόκκινη απειλή” , εγκόλπωσε ατιμωρητί στο σώμα του ελεύθερου κράτους ό,τι πιο βδελυρό , αρρωστημένο και εγκληματικό κυκλοφορούσε .
Χιλιάδες συνεργάτες και θιασώτες του ναζισμού , βιομήχανοι , γόνοι οικογενειών , λαδέμποροι , ρουφιάνοι και καταδότες εν μια νυκτί απενδύθηκαν το γερμανικό χιτώνιο και φόρεσαν την προβιά του αντικομμουνισμού , πρωτοστατώντας στο αιματοκύλισμα της πατρίδας για δεύτερη φορά .
Ανθρώπινα σκουπίδια με παπιγιόν και φράκο των οποίων τα παιδιά και τα εγγόνια ακόμα και σήμερα σουλατσάρουν σε εξώφυλλα περιοδικών και δελτία ειδήσεων δε δίστασαν για τριάντα (χιλιάδες) αργύρια να στείλουν στο θάνατο και στην καταστροφή πλήθη συμπατριωτών και να εμφανίζονται ξανά και ξανά , εξευτελίζοντας το κοινό περί δικαίου αίσθημα . Παπαδόγγονες και Χριστοφοράκοι μας έπιναν το αίμα απ’όταν άχνιζε ακόμα στα βουνά , συνεχίζουν και τώρα που στενάζουμε κάτω απ’την οικονομική κατοχή .
Το χειρότερο όλων πάντως αποδείχτηκε το γεγονός του συγκερασμού των δυο παραπάνω καταστάσεων , απ’τη δεκαετία του ογδόντα και μετά . Απ’την στιγμή δηλαδή που η αρμάδα πιστών της σχολής του Σικάγου άφησε σε δεύτερη γραμμή χούντες και πραξικοπήματα κι ενστερνίστηκε ως τρόπο λειτουργίας τις ψυχοναυτικές μεθόδους που εξέλιξε η Μόσχα και το Αν. Βερολίνο , όπως αδρά τις περιγράψαμε παραπάνω .
Σταθερά αντιπατριωτικά , σταθερά χλευαστικά στην καλύτερη έναντι του αντιλόγου , σταθερά κατά της παιδείας και υπέρ της εκπαίδευσης , σταθερά υπέρ νεοφυών “δικαιωμάτων” έναντι της λογικής και του διαλόγου . Απλά τη θέση του διεθνισμού ( που και η ίδια η Σοβ. Ένωση σταμάτησε να υπηρετεί πριν το 40 ) πήρε η “Ελεύθερη Αγορά” και το αόρατο χέρι της , δημιουργώντας έτσι ένα Γόρδιο Εσμό διαπλοκής , σκανδάλων και εγκλημάτων που διαλύει άτομα και κοινωνίες .
Κάπως έτσι κι η Ελλάδα μπήκε σε ελλειπτική κίνηση μ’αυτούς τους δυο άξονες , απλά κάποιες φορές βρίσκονταν πιο κοντά στον ένα (ΠΑΣΟΚ επί Ανδρέα , αρχή Μεταπολίτευσης) και κάποιες πιο κοντά στον άλλο (Χούντα , ΠΑΣΟΚ επί Σημίτη).
Και για να θυμηθούμε την εικόνα της αρχής , αναστυλώσαμε ένα κτήριο , απ’τις κολόνες του οποίου αφαιρέσαμε ηθελημένα όλα τα στηρίγματα . Και να που πλησιάζει και η ώρα της βόμβας !
Το τι συνέβη τις τελευταίες εβδομάδες δε νομίζω να χρήζει υπενθύμισης . Πάμε κατευθείαν στο δια ταύτα .
Πόλεμος με την Τουρκία θα γίνει . Είναι δεδομένο . Το μόνο ζητούμενο είναι αν θα γίνει τώρα , αν θα γίνει αργότερα ή αν θα γίνει και τώρα και μετά . Ο λόγος είναι απλούστατος .
Δυναμική . Η Τουρκία είναι μια χώρα με ογδόντα εκατομμύρια πληθυσμό με αυξητική τάση , η Ελλάδα το αντίθετο . Η Τουρκία έχει μια οικονομία που συνεχώς αναπτύσσεται , εμείς το αντίθετο . Και , προσοχή , όταν λέμε πως αναπτύσσεται εννοούμε πραγματικά μεγέθη , όχι δείκτες αγορών .
Δηλαδή αν μπορεί να καλύπτει τις ανάγκες του πληθυσμού και αν μπορεί παράλληλα να εξάγει. Αρκεί μόνο να πούμε πως οι ανάγκες του στρατού της καλύπτονται εσωτερικά περίπου κατά 60% αυτή τη στιγμή και συνεχώς τα νούμερα βελτιώνονται ποσοτικά και ποιοτικά .
Εμείς ;…. Και όχι , η αύξηση του τουρισμού δε βελτιώνει κανένα κρίσιμο δείκτη , οι τραπεζικοί λογαριασμοί των ξενοδόχων δεν εξασφαλίζουν ούτε τρόφιμα ούτε φρεγάτες . Επίσης , ο γείτονας λειτουργεί σαν κράτος μικρότερο απ’το έθνος , με βλέψεις σε Κύπρο , Θράκη , Ανατολία .
Ακόμα όμως κι αν δεν ίσχυε κάτι τέτοιο , η αυξανόμενη πληθυσμιακή του μάζα θα τον οδηγούσε σε αυτό το μονοπάτι . Παρεμπιπτόντως , πού λούφαξαν όλοι οι υπέρμαχοι των Σκοπιανών για αυτοδιάθεση και ελεύθερη επιλογή ονόματος ;
Δικαίωμα σε παρόμοιες ελευθερίες δεν έχει και ο Σουλτάνος όταν θέλει να διαλύσει κράτη ( βλέπε Συρία και σε λίγο καιρό Κυπριακή Δημοκρατία ) στο όνομα της Ασφάλειάς του και της “αυτοδιάθεσης” των “ομοεθνών” του ; Γιατί μετά τον εμβολισμό του σκάφους δε βγήκε ένας “καθηγητής Τάδε” ή ένας σόφρων πολιτικός να δηλώσει πως αυτά δεν πρέπει να γίνονται διότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του ;
Αλλά έτσι είναι , το αλαλούμ απόψεων και η τρικυμία εν κρανίω όταν τα γάλατα σφίγγουν σε αφήνουν έκθετο .
Ξεφύγαμε όμως . Ας δούμε τώρα τα πράγματα απ’τη μεριά του διεθνούς παράγοντα . Πες πως είσαι στη θέση της Γερμανίας ή των ΗΠΑ ή της Ρωσίας και είσαι μπροστά σ’αυτή την κατάσταση .
Και η διαμάχη είναι μεταξύ ενός που διεκδικεί κι ενός υποχωρητικού , έστω κι αν έχει δίκιο . Η λογική λέει πως συντάσσεσαι με τον διεκδικητή ώστε να επωφεληθείς κι εσύ . Ή , αν δε θέλεις να διαταράξεις σχέσεις λες απλώς ” βρείτε τα ” , ό,τι δηλαδή βλέπουμε να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας . Κι αυτό γίνεται πιο έντονο όταν τίθεται η απλή ερώτηση ” ποιόν θα ήθελα σύμμαχο “; Αυτόν που δεν τολμά να προστατεύσει τα κεκτημένα του ;
Αυτός θα με βοηθήσει αύριο ; Σε τι ; Θα μου δείξει το γρηγορότερο δρόμο για την καταστροφή ; Επομένως , όσο ανεπιθύμητη ενδεχομένως να είναι και η άλλη επιλογή , προκρίνεται δια της ατόπου …
Το παραπάνω είναι απαράβατο αξίωμα των ανθρώπινων σχέσεων , απ’το υψηλότερο μέχρι το πιο χαμηλό επίπεδο . Όπως ακριβώς εφαρμόζεται στις αισθηματικές σχέσεις , έτσι ξετυλίγεται και στις εργασιακές και στις διακρατικές επαφές .
Και μόνο η προσωπική σας εμπειρία αποδυκνείει το αληθές της πρότασης . Επομένως μην περιμένετε τίποτα καλύτερο από ευχολόγια των μεγάλων παικτών , τα οποία το πιθανότερο είναι να λειτουργήσουν ακόμα πιο διεγερτικά στο γείτονα που μυρίζεται αίμα . Δυστυχώς όσοι ακόμα ονειρεύονται διπλωματικές λύσεις και στρογγυλές τράπεζες αποφάσεων ή εθελοτυφλούν ή δεν αντιλαμβάνονται τη φύση του παιγνίου .
Και ξέρετε πότε θα το αντιληφθούν ; Σε λίγο καιρό που το τουρκικό τρυπάνι θα κατευθυνθεί στην Κυπριακή ΑΟΖ . Τότε τι κάνουμε ; Θα παρακαλάμε να αποσυρθεί ; Κι αν δεν αποσυρθεί ;
Το οποίο ,ας μη ξεχνάμε , θα είναι εξέλιξη που θα βολεύει απίστευτα τη Ρωσία για πλήθος λόγων ; Θα συρθούμε σε σύρραξη ; Αν όχι , πιστεύω πως δε χρειάζεται να’σαι Καθηγητής Γεωπολιτικής για να καταλάβεις πως ΑΟΖ μαζί με το μισό Αιγαίο πάνε περίπατο . Για την Κύπρο δε συζητάμε . Θα συζητήσει ο Πρόεδρός της …
Μια τέτοια εξέλιξη θα μας οδηγήσει αυτομάτως πέρα απ’το κρίσιμο σημείο διατήρησης του Κράτους όπως το γνωρίζουμε μέχρι σήμερα . Θα περάσουν σε άλλη φάση οι συζητήσεις με Αλβανία και ΠΓΔΜ και νέα θέματα θ’ανοίγονται συνεχώς , μιας και το πεδίο θα είναι πρόσφορο .
Τα τελευταία σπαράγματα εθνικού και κοινωνικού φρονήματος θα σβήσουν ή θα αναζητήσουν εσωτερική εκτόνωση , με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται . Και καταφανώς η σχέση μας με την Τουρκία θ’αποκτήσει όρους υποτέλειας .
Για οικονομικά και λοιπά δεν υπάρχει λόγος να συζητάμε . Ειλικρινά πιστεύω πως μπορεί να φτάσει η καταραμένη μέρα που θα λέμε ευτυχώς που ήρθαν τα μνημόνια και έφυγαν οι νέοι στο εξωτερικό μπας και συνεχίσει ο Ελληνισμός .
Οπότε ; Τι κάνουμε ; Δε μπορώ να ξέρω . Η λογική λέει πως το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να καταστήσεις μια πιθανή αναμέτρηση ανεπιθύμητη στον επιβουλευτή είτε λόγω μιας πιθανής ήττας είτε λόγω μιας ατελέσφορης νίκης .
Και μιας και τα λέμε όλα , ο πόλεμος δυστυχώς δεν πρέπει ν’αποτελεί ταμπού σ’αυτή τη φάση . Και οι απαιτούμενες προπαρασκευές . Καλύτερα να τρομάξει ο κόσμος τώρα παρά να σφάζεται αμαχητί αύριο . Ο χρόνος σφίγγει τη θηλιά στο λαιμό μας . Απ’αυτή τη στήλη τα φωνάζουμε μήνες τώρα και θα τα φωνάζουμε μέχρι την ύστατη στιγμή . Αρκεί έστω και τώρα κάποιοι ν’αντιληφθούν το νόημα του ” ουκ ελάττω παραδώσω “.
ΥΓ1) ” Κατά τας κρισίμους στιγμάς , ας διέρχεται Πατρίς ημών ,….., φρονών ότι , υπέρ ποτέ άλλοτε , τόπος έχει ανάγκην εθνικής ενότητος , όπως αντιμετωπίση αποτελεσματικώτερον εξωτερικόν κίνδυνον “.
Το παραπάνω απόσπασμα είναι απ’το τηλεγράφημα που απέστειλε ο Σοφοκλής Βενιζέλος στον Ιωάννη Μεταξά την 26/8/40, δυο μήνες δηλαδή πριν τον πόλεμο .
Ο γιος του Ελευθερίου , του πλέον άσπονδου αντιπάλου και αντίπαλος και ο ίδιος του Μεταξά επί σειρά ετών . Πόσο ξένα και ρομαντικά φαντάζουν αυτά προς τα σημερινά ήθη ! Τελικά μήπως το timing της υπόθεσης Novartis έκρυβε κάτι βαθύτερο από μια απλή χείρα βοηθείας στο σημερινό κυβερνητικό σχήμα ;
Το οτι έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν είναι δεδομένο . Μήπως όμως το όλο ξεχαρβάλωμα του πολιτικού συστήματος και η ανάδειξη του προσωπικού μίσους σε καταλύτη των εξελίξεων προδιαγράφουν και το μέλλον της Χώρας μας ; Αν ναι , τότε δε μας αξίζει τίποτα διαφορετικό .
ΥΓ2) Προ ολίγου ανακοινώθηκε ως ΑνΥπΕθΑ ο Φώτης ο Κουβέλης . Θεωρήστε όλο το παραπάνω κείμενο ως ουδέποτε γραφέν . Ευχαριστώ πολύ , καληνύχτα σας …
