Τα “χελιδόνια” της Ηπείρου επέστρεψαν και φέτος

Η Ήπειρος ως γνωστόν έζησε στο πετσί της, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη περιφέρεια της χώρας, τη φτώχεια, η οποία ήταν και ο καθοριστικός παράγων που οδήγησε στην μετανάστευση πολλές χιλιάδες νέους, οι οποίοι αναγκάστηκαν να αφήσουν τα πάτρια εδάφη και να φύγουν για άλλες πολιτείες, διασκορπίζοντας στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

Η αλήθεια είναι ότι οποιοδήποτε μέρος του κόσμου και αν επισκευτεί κανείς, είναι πολυ δύσκολο να μην συναντήσει Έλληνα και αν γίνει αυτό οι πιθανότητες να είναι ηπειρώτης είναι πάρα πολλές. Μπορεί λοιπόν οι Ηπειρώτες να διασκορπίστηκαν σε όλη την Οικουμένη, αλλά όπου και να πήγαν άφησαν το στίγμα τους, πρόκοψαν, προσέφεραν, τα κατάφεραν.Είναι εξαιρετικά όμορφο να μιλάει κανείς με τους ηπειρώτες της διασποράς.Έχουν τόσα πολλά να πούν, αρκεί να έχεις το κουράγιο να τους ακούσεις, γιατί θέλει κότσια να διαπιστώσεις ότι κάποιος που ζεί χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του, γνωρίζει και έχει να σου πεί περισσότερα για τον τόπο που εσύ καθημερινά ζείς.

Για την αγάπη και την συνεισφορά των απόδημων ηπειρωτών δεν μπορεί κανείς να πεί κάτι που δεν έχει ήδη ειπωθεί ή γραφτεί. Εκείνο που  γι αυτούς όμως παίζει καθοριστικό ρόλο είναι η επιστροφή. Μπορεί λόγω συνθηκών να μην είναι εύκολη αλλά είναι δεδομένη. Πίσω στον τόπο τους, στις οικογένειές τους, εκεί που γεννήθηκαν. Μόνο αυτό μετράει για εκείνους και τις οικογένειες τους. Γιατί το πιο σημαντικό τους επίτευγμα είναι ότι έχουν μεταλαμπαδέψει στις επόμενες γενιές, στους απόδημους ηπειρώτες τρίτης ή και τέταρτης γενιάς την άσβεστη κάψα γιαυτόν το τόπο.

Έτσι σε όλα τα χωριά μας, τα “χελιδόνια” της Ηπείρου γύρισαν και πάλι πίσω στις φωλιές τους.Περνάνε μέρες ηρεμίας και ξεγνοιασιάς, αφήνοντας στην άκρη προβλήματα και έννοιες, μέχρι να περάσουν οι μέρες και να επιστρέψουν πίσω, όπου ο καθένας ζεί.

Και απο την ώρα που θα φύγουν, ξεκινάει η αντιστροφη μέτρηση για την ημέρα που θα επιστρέψουν. Και πάλι από την αρχή και ξανά και ξανά. Με την ίδια πίστη, την ίδια χαρά, την ίδια κάψα να ξαναδούν τη γεννέτειρά τους, τους φίλους και τους συγγενείς τους, το σπίτι τους. Τη φωλιά τους.