Τι θα δούμε απόψε αγάπη μου;

old-tv

Μια φράση που ξεπηδάει μέσα στο μυαλό μου από το παρελθόν, χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς από πού. Ίσως να τι άκουγα στις αρχές του 80, όπου δειλά-δειλά η τηλεόραση μπήκε στη ζωή μας.Ίσως σε κάποια διαφήμιση της εποχής, όπου καθόταν ο άντρας ερχόμενος από τη δουλειά και η γυναίκα του έφερνε τις παντόφλες για να κάτσουν στη συνέχεια μαζί να δούν τηλεόραση, χωρίς φυσικά να θυμάμαι ούτε καν τι μπορεί να διαφμιζόταν.

Είναι γεγονός ότι η τηλεόραση αποδείχθηκε για τον Έλληνα μάννα εξ ουρανού, δεδομένων των δυσκόλων περιόδων που πέρασαν λιγα χρόνια πρίν την έλευσή της στη χώρα.Ένα μέσον που μπορούσε επιτέλους να μάθει ένα νέο, ή ακόμα και να δεί μια από τις λιγοστές, αλλα πολύ ποιοτικές σειρές που έπαιζε η ΥΕΝΕΔ αρχικά και κατά τη μετεξέλιξή της η ΕΡΤ. Το κλασσικό σήμα έναρξης του προγράμματος το πρωί, ο εθνικός ύμνος το βράδυ, έχουν μείνει ανεξίτηλα χαραγμένα στο μυαλό όλων όσων λόγω ηλικίας πρόλαβαν να τα ζήσουν, σηματοδοτώντας την έλευση του καινούριου, αλλά και τη νέα εποχή, αυτή της πληροφόρησης που έστω σε πρωτόγονη μόρφή ήταν πρό των πυλών.

Έπειτα στις αρχές της δεκαετίας του 90, μπήκαν στο παιχνίδι τι ιδιωτικά κανάλια και άλλαξε άρδην το τηλεοπτικό τοπίο.Σειρές,δελτία ειδήσεων, τηλεπαιχνίδια, τηλεοπτικά σόου, πρωινάδικα, κουτσομπολίστικα μεσημεριανάδικα και άλλα πολλά, άρχισαν να βομβαρδίζουν την καθημερινότητά μας, χωρίς έλεος. Αυτό αρχικά μας άρεσε, γιατί ήμασταν μαθημένοι με 2 κανάλια, άντε τρία. Όταν μέσα σε ένα πρωί σου γίνονται επτά με οκτώ, σίγουρα έχεις περισσότερες επιλογές και γουστάρεις.

Η εξέλιξη συνεχίστηκε καθώς φτάσαμε στο σημείο κάθε πόλη της χώρας να έχει οπωσδήποτε ένα κανάλι τοπικό, για να μην  αναφέρω τους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Ο κακός χαμός. Τηλεοπτικός και όχι μόνο σε μερικές περιπτώσεις(βλέπε προγράμματα που έφταναν τα όρια της τσόντας), οργασμός ο οποίος έφτασε στην κορύφωσή του και λογικό είναι, βασιζόμενο στην αρχή που λέει πως ότι ακμάζει, παρακμάζει, έφτασε η ώρα της παρακμής.

Βέβαια η ώρα της παρακμής είχε έρθει εδώ και αρκετά χρόνια, καθώς το μόνο πράγμα που δούλευε στο φούλ ήταν τα δελτία ειδήσεων ή προπαγάνδας, ή παραπληροφόρησης ή όπως θέλετε ονομάστε τα. Τα υπόλοιπα προγράμματα πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων ήταν επιπέδου IQ χαρτοπετσέτας. Επαναλήψεις επί επαναλήψεων, σε σημείο που ήξερες επακριβώς ακόμα και το σημείο που θα πάρει ανάσα ο ηθοποιός, τούρκικες, βραζιλιάνικες και δεν ξέρω κι  εγώ τι άλλης εθνικότητας σειρές, που πραγματικά κατέτρωγαν το κεφάλι μας όλα αυτά τα χρόνια, βγάζοντας όμως προς τα έξω το πρόβλημα που υπέβοσκε, και που τελικά έκανε την εμφάνισή του με παταγώδη τρόπο ειδικά τον τελευταίο χρόνο.

Δεν θα μιλήσω ούτε για το μαύρο στην ΕΡΤ, ούτε για το μαύρο στο ΜΕΓΚΑ, αλλά ούτε και για την περίφημη διαδικασία αδειοδότησης των καναλιών, αυτό που σκέφτονται οι περισσότεροι άνθρωποι είναι το τι επιλογές υπάρχουν, εάν θέλω να δώ τηλεόραση έτσι για να χαλαρώσω ρε αδελφέ, ένα βράδυ. Αυτό ψάχνω να βρώ γράφοντας αυτό το άρθρο και αυτό είναι που στην τελική είναι αυτό που ενδιαφέρει τον απλό κόσμο. Ξαναξεκινάς το ζάπινγκ και μετά λύπης σου διαπιστώνεις ότι έπεσες έξω και αυτό το βράδυ. Τζίφος, τίποτα, το απόλυτο μηδέν. Και πίνεις γρήγορα- γρήγορα το κρασί σου και πας ξενερωμένος για ύπνο,αναπολώντας τις χρυσές εποχές της τηλεόρασης. Και το χειρότερο είναι ότι δεν πρόκειται και να ξαναέρθουν, πάντα από την άποψη της ποιότητας και όχι της άθλιας ποσότητας.

Κάτι πρέπει όμως να κάνεις φίλε μου. Δεν μπορεί να μην έχεις πια τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσεις τη σούπερ-ντούπερ σμάρτ τηλεόραση 50 ιντσών που ακόμα την πληρώνεις με δόσεις και την καμαρώνεις σαν το γύφτικο σκεπάρνι. Ας δούμε κάποιες πιθανές επιλογές.

Αν είσαι τυχερός  και το κατέχεις το άθλημα, θα μπορεις να κατεβάσεις ότι τραβάει η ψυχή σου από το «θείο», μέσω διαδικτύου και από ταινίες και σειρές είσαι καλυμμένος. Μεγάλο μειονέκτημα αυτού είναι ότι ναι μέν βλέπεις ότι εσύ θέλεις και όπως το θέλεις και όποτε το θέλεις, αλλά δεν υπαρχει ροή.Γιατί όταν κάθεσαι να δεις μια σειρα ή μια ταινία που γουστάρεις, δεν μπορείς ακριβώς να χαλαρώσεις γιατί είσαι στη φάση του να ανακαλύψεις πρίν το δείς τι παίζει παρακάτω. Αν απλά θες να δείς κάτι έτσι απλά για να παίζει η τηλεόραση κι εσυ να κάνεις κάτι άλλο η απλά να κοιτάς και λίγο το ταβάνι, αυτό εδώ δεν παίζει.

Πάμε στην άλλη λύση.Υπάρχει η συνδρομητική τηλεόραση με την οποία προσπαθούν να ασχοληθούν όλοι οι πάροχοι τηλεφωνίας και πέραν των δύο γνωστών δορυφορικών παρόχων, οι υπόλοιποι είναι απλά για γέλια.Και αυτοι όμως που δεν είναι για γέλια, είναι για κλάματα. Και το κλάμα το ρίχνεις όταν πας και ρωτάς και με ύφος χιλίων καρδιναλίων ο υπάλληλος σου ανακοινώνει ότι κύριε το φούλ πακέτο μαζί με αθλητικά, ταινίες κλπ έχει πχ 60 ευρώ το μήνα.

Αν το αντέχεις οικονομικά, το κάνεις και τουλάχιστον έχεις επιλογές. Πόσοι όμως  σήμερα αντέχουν να δίνουν ένα μηνιάτικο το χρόνο για να μπορούν να δούν κάτι αξιοπρεπές στην τηλεόραση; Από ότι βλέπω όχι και πολλοί.

Η Τρίτη και τελευταία δυστυχώς επιλογή είναι να μείνεις όπως είσαι, με την φοβερή και τρομερή ψηφιακή ελληνική τηλεόραση( που υπάρχουν πολλά χωριά που ουτε κάν πιανει κανάλι μετα την ψηφιοποίηση του σήματος και έχουν ξεμείνει μόνο με την ΕΡΤ και αυτή υπο προυποθέσεις.

Μπορείς βέβαια να πείς ότι κόβω και την τηλεόραση και αράζω σπιτι, διαβάζω ένα βιβλίο, σερφάρω στο ίντερνετ, μιλάω με τον άνθρωπό μου, επικοινωνώ.Δεν μου ακούγεται πολύ άσχημο αυτό.Άλλωστε πάσχουμε από σωστή επικοινωνία τα τελευταία χρόνια.

Τι διαλέγεις τότε; Φαίνεται ξεκάθαρα πια ότι οδηγούμαστε κατά τα αμερικανικά ή και ευρωπαικά πρότυπα σε δορυφορική, καλωδιακή, συνδρομητική τηλεόραση.Πολλοί το έλεγαν, λίγοι στην Ελλάδα το πιστευαν.Γιατί;Γιατί εδώ υπήρχαν πολλά ταμπού.Τράπεζες, Δημόσιο,ΕΣΥ κλπ.Τώρα τι υπάρχει από αυτά;Λίγα πράγματα.Ετσι και για την τηλεόραση ήρθε το πλήρωμα του χρόνου από ότι δείχνουν τα πράγματα.Και πλέον στην Ελλάδα αφού μόνο για την ανάσα σου δεν πληρώνεις πια ( κύριοι της Κυβέρνησης μην σας μπαίνουν ιδέες) σου λέει πλήρωσε και για να βλέπεις τηλεόραση.Θα μου πείτε και πολύ σωστά γιατί τόσα χρόνια δεν πληρώνω για την ΕΡΤ μέσω της ΔΕΗ;Και το πιο τραγικό όταν η ΕΡΤ είχε πλέον κλείσει το τέλος ακόμη το πληρώναμε σαν κερατάδες.

Το πλέον απογοητευτικό της υπόθεσης είναι ότι η ελληνική τηλεόραση ουσιαστικά δεν υφίσταται.Ελληνικές παραγωγές τέλος,πέραν κάποιων πολύ αξιόλογων προσπαθειών στον κινηματογράφο, έλληνες ηθοποιοί με την κυριολεκτική έννοια του όρου,ελάχιστοι, για ποια τηλεόραση να ανησυχήσω λοιπόν;

Έλα όμως που έστω για παρέα χρειάζεται καμιά φορά,Και κάποιοι μου στερούν τη δυνατότητα να έχω κάτι ποιοτικό να βλέπω,και αν χρειάζεται οπωσδήποτε να πληρώσω γιαυτό, θα το κάνω εάν δεν νιώθω ότι βάσει τιμής γίνομαι αντικείμενο κοροιδίας.

Και μη γελιέστε, έστω και τωρα με ότι έχει γίνει στο τηλεοπτικό πεδίο της χώρας, σίγουρα στο πίσω μέρος του μυαλού των περισσοτέρων, βρίσκεται η τηλεόραση επι πληρωμή.Το ερώτημα είναι όμως ποια τηλεόραση;Αυτή που καίει τα εγκεφαλικά μου κύτταρα, ή αυτή που μπορώ να δώ, να πληροφορηθώ, να μάθω και να μου μείνει και κάτι;

Μάλλον για το πρώτο το βλέπω.

Τι θα δούμε άρα απόψε αγάπη μου;

Τηλεόραση και δη ελληνική πάντως δεν νομίζω. Και καλό θα είναι να μην βλέπουν όσοι έχουν τη δυνατότητα να το πράξουν.Μήπως και καταλάβει κανείς ότι για να σε δώ καια κόμη περισσότερο για να πληρώσω για να σε δώ, πρέπει και εν μέσω κρίσης να αξίζεις κάθε σέντ από τα λίγα ευρώ που θα πρέπει να σου δίνω.

Μέχρι να συμβεί αυτό, εγώ θα τη βγάζω με κουβέντα, βιβλίο, και ότι μπορώ να βρώ από το «θείο».

Και αφήνω αυτούς που κρατάνε το τηλεοπτικό τοπίο στα χέρια τους να κάνουν παιχνίδι.

Το παιχνίδι όμως δεν θα το κάνουν πάνω σε μένα, καθώς επίσης και σε πολλούς άλλους. Κύριοι μελλοντικοί και μη καναλάρχες,αν δεν θέλετε σε λίγα χρόνια να είστε απλά ένα σύντομο κεφάλαιο σε αυτό που λέγεται ελληνική τηλεόραση φροντίστε να αλλάξετε τακτική και μυαλά. Ο κόσμος έχει κρίση και γνώση και αφου θα μας ζητήσετε που θα μας ζητήσετε λεφτά, φροντίστε να αξίζει αυτό που πουλάτε.

Αλλιώς απερίφραστα μάυρο σε όλους. Μόνο έτσι θα ασπρίσει η τηλεοπτική ζωή μας.