Το «Καλό Κόμμα» και το Κακό Παιδί

Άρθρο του Άρη Δούμπου

Έχει περάσει περίπου ένας μήνας από την ημέρα που στην Τουρκία ανακοινώθηκε η δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα με την ονομασία «Καλό Κόμμα». Αρχηγός του είναι η κ. Μεράλ Ακσενέρ, η οποία δεν είναι καθόλου νέα στο χώρο και φιλοδοξεί να αποτελέσει τον αντίπαλο δέος στον Πρόεδρο Ερντογάν.

Με μια πρώτη ματιά στις προγραμματικές της δηλώσεις, φαίνεται ξεκάθαρα η φιλοδυτική της ρητορική, η οποία έχει ως κύριο αφήγημα ότι στην παρούσα κατάσταση η χώρα είναι «άρρωστη» και κάποιος πρέπει να την εξυγιάνει· να την κάνει «καλά». Και με το «καλά» εννοεί πιο δημοκρατική, με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και με οικονομική ανάπτυξη.

Γίνεται αμέσως αντιληπτό ότι η κ. Ακσενέρ (στα 60 της παρεμπιπτόντως), ξεκίνησε με ευθείες βολές κατά του σημερινού τουρκικού πολιτικού συστήματος. Για κάποιους, η κίνηση για δημιουργία νέου πολιτικού κόμματος εξυπηρετεί τον ίδιο τον Ερντογάν, με την έννοια ότι δημιουργεί ένα επιπλέον ανάχωμα στην πολιτική του δύναμη. Αν και δεν φαίνεται (κατά την άποψή μου πάντα) αυτό να ισχύει, είναι έτσι δομημένο το τουρκικό πολιτικό σκηνικό που μπορεί πράγματι, αυτό να συμβεί.

Και εξηγώ: για να εξασφαλίσει ένα κόμμα την είσοδό του στο τουρκικό κοινοβούλιο, χρειάζεται το 10% των ψήφων. Μεγάλο ποσοστό. Καταλαβαίνουμε ότι αν αυτό συμβεί, στην περίπτωση που το «Καλό Κόμμα» εξασφαλίσει αυτό το ποσοστό, πολύ πιθανό να έχει αποδυναμώσει τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Στην ουσία δηλαδή, αυτό το 10% επιτρέπει στο ΑΚΡ (στην παράταξή του Ερντογάν) να έχει μια ισχυρή πλειοψηφία στο κοινοβούλιο και να νομοθετεί ότι θέλει! Διότι ο «αγαπητός» Τούρκος Πρόεδρος είναι πραγματικά ραδιούργος.

Ο οποίος Πρόεδρος, δεν ξέρω αν και κατά πόσο έχετε πληροφορηθεί ότι εδώ και μήνες, έχει επιδοθεί σε μια εκστρατεία αντικατάστασης των Δημάρχων. Και αφού αντικατέστησε (κατόπιν ισχυρών πιέσεων) μεγάλο αριθμό από εκείνους που δεν προερχόντουσαν από την παράταξή του, εδώ και μέρες άρχισε να εξαπολύει και «φίλια πυρά», οδηγώντας ουσιαστικά σε παραίτηση τους Δημάρχους της Κωνσταντινούπολης, της Άγκυρας και όχι μόνο.

Στεκόμαστε στους δύο αυτούς δημάρχους, διότι είχαν μια μακρόχρονη παρουσία ως Δήμαρχοι στις πόλεις τους. Ο Δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης είχε θητεία περίπου δεκατριών χρόνων, ενώ εκείνος της Άγκυρας είχε ξεπεράσει τα είκοσι! Οι πρώτες εκτιμήσεις έκαναν λόγο για εκκαθάρισή τους από τον Ερντογάν, καθώς ο ίδιος ήταν δυσαρεστημένος από την πλειοψηφία του «όχι» κατά το πρόσφατο δημοψήφισμα στις πόλεις αυτές, πράγμα για το οποίο τους θεώρησε υπεύθυνους.

Όμως αυτές οι εκτιμήσεις είναι πολύ ρηχές για μια προσωπικότητα όπως ο Ερντογάν. Και για να γίνω λίγο Urbi et Orbi, ποιος ήταν ο Δήμαρχος Κωνσταντινούπολης όταν στην Ελλάδα μεσουρανούσε ο Μπίγαλης και ο Χαριτοδιπλωμένος; Ναι, ήταν ο Ρ.Τ. Ερντογάν. Επομένως, ο Τούρκος Πρόεδρος, μέσα σε όλα τα μέτωπα που έχει ανοίξει, δεν ξεχνάει να εκτελεί και «εκκαθαριστικές επιχειρήσεις» για τους υποψήφιους πολιτικούς του αντιπάλους.

Θα πρέπει βέβαια, να τονίσουμε ότι εδώ και κανένα τρίμηνο, αρχίζει να παρουσιάζει και μια οικονομική ανάπτυξη, ωστόσο, το χρονικό διάστημα είναι μικρό ώστε να προχωρήσουμε σε ασφαλείς εκτιμήσεις. Και για να πάμε και στα πιο «πιασάρικα» θέματα που μας αφορούν, ας αναφέρουμε και δύο πράγματα για τα εξοπλιστικά.

Καταρχήν, για το 2018 η τουρκική κυβέρνηση σχεδιάζει αύξηση των αμυντικών δαπανών κατά 30%. Το νούμερο είναι τεράστιο, ωστόσο, πρέπει να έχουμε κατά νου ότι αυτό σημαίνει πως θα καλυφθεί και από αντίστοιχη άμεση ή έμμεση φορολογία. Ποια είναι τα δύο μεγάλα προγράμματα που μας ανησυχούν ως Ελλάδα; α) Οι S – 400, από τη Ρωσία και β) τα F 35 από τις ΗΠΑ.

Ως προς τους S-400, οι εκτιμήσεις λένε πως όσο η Τουρκία παραμένει στο ΝΑΤΟ, το πρόγραμμα αυτό είναι δύσκολο να υλοποιηθεί. Μην ξεχνάμε ότι και στο παρελθόν προσπάθησε να κάνει το ίδιο με κινεζικό πυραυλικό σύστημα και εν τέλει, το ακύρωσε υποχωρώντας στις πιέσεις. Επίσης, πέρα από την παραβίαση των διασυμμαχικών συμφωνιών την οποία θα προκαλούσε η αγορά των S-400 από μη σύμμαχο, μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την προμήθεια και των F 35, υπό τον φόβο η τεχνολογία τους να έρθει έτοιμη στο πιάτο της Ρωσίας.

Οι δύο αυτές συμφωνίες έχουν ακόμα πολλά επεισόδια μέχρι να καταλήξουν κάπου και σε όλο το επόμενο διάστημα, είμαι σίγουρος ότι θα δούμε αρκετές ακόμα φορές τον Ερντογάν να πλησιάζει πότε τη μια και πότε την άλλη πλευρά, όπως άλλωστε βλέπουμε παρέα 1,5 χρόνο τώρα. Αυτά τα «πήγαινε – έλα» του είναι που του προκαλούν πτώση της αξιοπιστίας του.

 

Άρης Δούμπος

(www.twitter.com/aris_dou)