Το τελευταίο “αντίο” του διαμαντένιου αργηχού

Χθες το βράδυ επικράτησε το αδιαχώρητο στις κλειστές εγκαταστάσεις του ΟΑΚΑ που γέμισε από 20.000 φίλους του Παναθηναϊκού. Η ΚΑΕ Παναθηναϊκός οργάνωσε μια πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα, διήμερη εκδήλωση την Παρασκευή 16/9 και το Σάββατο 17/9 προς τιμήν του Δημήτρη Διαμαντίδη με καλεσμένες ομάδες την Barcelona BC, την Maccabi Tel Aviv, και την CSKA Moscow. Αποκορύφωμα της εκδήλωσης ήταν η βράβευση του μεγάλου αρχηγού του Παναθηναϊκού στις εννιά.Πριν την  είσοδο του Διαμαντίδη προηγήθηκε εκθαμβωτικός φωτισμός, επική μουσική και οι πιο όμορφες στιγμές του παίχτη  μέσω προβολέα στο παρκέ, μεταμορφώνοντας το σε μια τεράστια οθόνη. Συγκινητικές στιγμές που υπενθυμίζουν στους παλιούς το μεγαλείο του ελληνικού μπάσκετ, και διδάσκει στους νέους. Μετά από εννιά πρωταθλήματα, δέκα κύπελλα, τρεις κούπες euroleague,και άλλες πολλές προσωπικές διακρίσεις ο απολογισμός είναι βαρύς για τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Κατά την ολιγόλεπτη ομιλία του στο κέντρο του γηπέδου, ο αρχηγός από την Καστοριά,εμφανώς συγκινημένος, παρέμεινε όπως πάντα ταπεινός και ευχαρίστησε τους φιλάθλους, την ομάδα, την οικογένειά του, και το προσωπικό της ομάδας που τον βοηθούσαν όλα αυτά τα χρόνια. Ακολούθησε βράβευση από την οικογένεια Γιαννακόπουλου και μια σύντομη ομιλία του Δημήτρη Γιαννακόπουλου.

Στις δέκα ακολούθησε αγώνας του Παναθηναϊκού με την CSKA, όπου νίκησε 80-73. Αγώνας μικρής σημασίας για το κοινό, που φορτισμένο είπε το “τελευταίο αντίο” στον αρχηγό του. Ωστόσο, ο αρχηγός είχε ετοιμάσει μια έκπληξη για το κοινό: προς το τέλος του δεύτερου δεκαλέπτου, μπήκε στον αγωνιστικό χώρο με τα αθλητικά του και έπαιξε για λίγα λεπτά. Όλο το γήπεδο σηκώθηκε και φώναζε ρυθμικά το όνομά του. Στα 13” του δευτέρου δεκαλέπτου πριν το ημίχρονο, το χρονόμετρο πάγωσε ώστε να γίνει η ανύψωση της φανέλας με το “13” για πάντα στην οροφή του ΟΑΚΑ. Το κοινό ξανασηκώθηκε και δεν σταμάτησε να τραγουδά σε συνδυασμό με επευφημίες και χειροκροτήματα. Ένας ζωντανός θρύλος του Παναθηναϊκού και γενικότερα του Ελληνικού μπάσκετ, τιμήθηκε όπως του άξιζε στα πλαίσια αυτής της φαντασμαγορικής εκδήλωσης. Σίγουρα, θα λείψει ένας τέτοιος παίκτης και κυρίως ένας τέτοιος χαρακτήρας από τα ελληνικά και παγκόσμια γήπεδα, που λόγω αυτού, πολλά παιδιά ασχολήθηκαν και αγάπησαν τον αθλητισμό και το μπάσκετ. Το μόνο που μπορούμε να πούμε, είναι ευχαριστούμε.