Με είχε πιάσει μία ανησυχία το τελευταίο διάστημα. Ένα άγχος ότι ενδεχομένως στα άρθρα μου επαναλαμβάνομαι. Δεν σας κρύβω ότι το έψαξα αρκετά το θέμα, αλλά το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα είναι ότι η κατάσταση που επικρατεί στην εξωτερική μας πολιτική, είναι αυτή που με οδηγεί να διαπιστώνω διαχρονικά, τα ίδια και επαναλαμβανόμενα λάθη.
Κατά την προσωπική μου άποψη (και όχι μόνο), υφίσταται ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα αυτή τη στιγμή στη χώρα μας: ένας αναδυόμενος και τροφοδοτούμενος εσωτερικός διχασμός. Έχω ξανατονίσει βεβαίως μέσα στο έτος που μας αφήνει το ζήτημα αυτό, αλλά νομίζω ότι η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος στην οποία έχουμε εισέλθει σχεδόν από το καλοκαίρι έχει εντείνει το πρόβλημα.
Το ζήτημα ωστόσο, είναι ότι η παρούσα περίοδος δεν αφήνει την «πολυτέλεια» της φαγωμάρας. Δυστυχώς όμως, οι καλά καλλιεργημένες και πιστά ακολουθούμενες «συνταγές προεκλογικής περιόδου», στις οποίες έχει γαλουχηθεί το πολιτικό προσωπικό της χώρας, σε συνδυασμό με τη στοχοθεσία που πραγματοποιεί ο κάθε πολιτικός φορέας για την επομένη των εκλογών, μας βοηθάει να κατανοήσουμε ότι αυτή η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει.
Γύρω μας όμως, η κατάσταση δυσκολεύει. Η Τουρκία συνεχίζει σταθερά την αναθεωρητική της πολιτική, πιστά εναρμονισμένη στη στρατηγική της και με φανερό στόχο και σκοπό τη συμμετοχή της στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της Μεσογείου, την ίδια ώρα που η FYROM μπαίνει στην τελική ευθεία κύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών, διαδικασία η οποία αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί έως τις 15 Ιανουαρίου. Επαναλαμβάνω ότι, για τη συγκεκριμένη Συμφωνία, συν τοις άλλοις, δεν υπάρχει μηχανισμός ελέγχου και η μεγαλύτερη απόδειξη για αυτό είναι όλο αυτό το διάστημα παραβιάζεται από τα πλέον υψηλόβαθμα στελέχη της γειτονικής χώρας, χωρίς να γίνει το παραμικρό.
Την ίδια ώρα, στην Ελλάδα γίνεται και πάλι το απίστευτο: ο αντιπρόεδρος του δεύτερου σε συμμετοχή, κόμματος της συγκυβέρνησης, βγαίνει δημοσίως και λέει ότι η Συμφωνία, μπορεί να μην προλάβει να ψηφιστεί από την ελληνική βουλή, ίσως και από ένα θερμό επεισόδιο με την Τουρκία που θα έχει προηγηθεί.
Προσωπικά πιστεύω ότι ο άνθρωπος έκανε αυτή τη δήλωση για δύο λόγους: πρώτον, γιατί το κόμμα του βρίσκεται εδώ και μήνες σε μία σταθερή και πιεστική διαδικασία να προσπαθεί να αποποιηθεί των ευθυνών του για την υπογραφή της Συμφωνίας στις Πρέσπες και των παραγόμενων αποτελεσμάτων αυτής και δεύτερον, διότι έχει πλήρη άγνοια του τρόπου λειτουργίας της διπλωματίας και της διεθνούς πολιτικής γενικότερα, χωρίς βέβαια να είναι ο μόνος…
Με αυτή τη λογική και η χώρα μας παρουσιάζει μία σταθερότητα στην εξωτερική της πολιτική∙ τη σταθερότητα του «αχταρμά»… Η δήλωση του κ. Σγουρίδη, η οποία αναπαράχθηκε από ΜΜΕ του εξωτερικού, έπληξε για άλλη μια φορά το κύρος της χώρας, δείχνοντας σε όλους ότι ουσιαστικά δεν υφίσταται μία και ενιαία εθνική στρατηγική. Επιπλέον, έδωσε ένα όπλο στη φαρέτρα της Τουρκίας σε ότι αφορά τη ρητορική της.
Για άλλη μια φορά λοιπόν, δεν αποφύγαμε τα λάθη στην διεθνοπολιτική μας παρουσία. Λάθη τα οποία αφενός μεν, δεν διορθώνονται, αφετέρου δε, παράγουν ή οδηγούν σε αποτελέσματα και δίνουν μια τελική βαθμολογία για την παρουσία της χώρας μας , υπό του μηδενός…
Άρης Δούμπος
Twitter: @aris_dou
