2019. Ωραία χρονιά για ν’αλλάξει ο Κόσμος !

Χρόνια πολλά , καλή χρονιά . Δεν ξέρω κατά πόσο έχει γίνει πλήρως αντιληπτό το μέγεθος της κίνησης του Τραμπ να αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα απ’τη Συρία . Και η εγχώρια και η διεθνής αρθρογραφία ανέλυσαν εμπεριστατωμένα τις συνέπειες της κίνησης αυτής στην ευρύτερη περιοχή , πράγμα που δείχνει πως υπάρχει και η γνώση και η άποψη για τα τεκταινόμενα . Νομίζω θα σας κουράσω , γιορτινές μέρες , γράφοντας τα ήδη διαβασμένα γεωστρατηγικά , επομένως πάμε για έναν ελιγμό-αστραπή και να πιάσουμε το θέμα από άλλη άκρη ..
Σαφώς και αν υιοθετηθεί στην πληρότητά της η συγκεκριμένη εντολή , οδηγεί σε ένα μπουκέτο ακανθοφόρων λουλουδιών του Κακού για τη Δυτική υπερδύναμη . Πρώτο και πιο δηλητηριώδες , το γεγονός πως δεν πρόκειται απλά για μια αλλαγή στρατηγικής . Απ’το λυκαυγές της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής έως πρόσφατα κοινός τόπος ήταν πως όλες οι αποφάσεις στηρίζονταν σε αξίες και ιδανικά υπέρτερα της realpolitik , με ένα εκ των πλέον σημαντικών πως οι ΗΠΑ στέκονται πάντα στο πλευρό των συμμάχων τους . Προσέξτε , δε μιλώ για το τι πραγματικά συνέβαινε αλλά για τον ηθικό μανδύα με τον οποίο κάλυπταν το σώμα των ενεργειών τους , με αποκορύφωμα την εποχή απ’τον Ά ΠΠ και προς τούδε . Αν οι κινήσεις Τραμπ , σε συνδυασμό με τα τηλεφωνήματα με τον Ερντογάν , εκληφθούν απ’τη διεθνή κοινότητα ως εγκατάλειψη των φίλων και συμμάχων Κούρδων στο έλεος του Θεού , γίνεται εύκολα αντιληπτό πως αυτομάτως η Αμερική απεμπολεί το όποιο ηθικό πλεονέκτημα διατείνονταν πως είχε και υποβιβάζεται αυτομάτως σε μια ακόμη στυγνά υπολογιστική Αυτοκρατορία , με όλα όσα αυτό συνεπάγεται ως προς τη σύμπηξη σταθερών συμμαχιών από δω και πέρα , καθώς και στην Ήπια Ισχύ της που πλέον θα υποβιβαστεί απ’το ηρωικό χολυγουντιανό πρότυπο σε απλή μπακαλική .
Δεύτερον και εξίσου πονηρό . Απ’την στιγμή που δηλώθηκε πομποδώς πως ο ISIS ηττήθηκε , άρα τα αμερικανικά στρατεύματα αποχωρούν , ποιός θα εμπόδιζε τη Ρωσία ή το Ιράν να ελαττώσουν τα χτυπήματα εναντίων των τζιχαντιστών για κανα χρόνο ώστε να δείξουν οτι ο πόλεμος ακόμα μαίνεται και να τους συντρίψουν στη συνέχεια , δηλώνοντας πως οι μεν το έβαλαν στα πόδια φοβούμενοι νέο Βιετνάμ ενώ οι δε έμειναν μέχρι τέλους και κατήγαγαν περηφανή νίκη ; Όσο και να μην είναι έτσι τα πράγματα , πιστεύει κανείς πως η χλεύη δε θα επικαλύψει τους νεκρούς και τα δις που άφησε η Ουάσιγκτον στην περιοχή ; Ποια θα είναι τότε η αντίδραση στο εσωτερικό του Στρατού ;
Τρίτον , πώς αντιμετωπίζουν οι σύμμαχοι στην περιοχή αυτή τη συμπεριφορά ; Και κυρίως το Ισραήλ και δευτερευόντως η Αίγυπτος και η Σ. Αραβία (Ελλάδα και Κύπρος είναι για άλλη μια φορά αμελητέες πολιτικά οντότητες). Αν πιστέψουμε το ρεπορτάζ ο Νετανιάχου είναι ήδη στα κεραμίδια και προσπαθεί ν’ανατρέψει αυτή την απόφαση νιώθοντας την ανάσα των Φρουρών της Επανάστασης στην πόρτα του , ενώ οι Κούρδοι ψάχνουν τη φόρμουλα με Άσαντ και Πούτιν για να αποτραπεί Τουρκική εισβολή .
Νομίζω δε χρειάζεται να το απλώσουμε περαιτέρω , καταλαβαίνετε πως η κατάσταση είναι εξαιρετικά ευαίσθητη . Και υπάρχει μια περίπτωση να ξετυλίξουμε εν μέρει το κουβάρι , αν το συνδέσουμε με κάποια γεγονότα που συμβαίνουν παράλληλα στην άλλη μεριά του Ατλαντικού . Σιγά σιγά όμως .
Καταρχήν ας επιβεβαιώσουμε κάποιες φωνές που ξεκινούν να ακούγονται περί επαφής Τραμπ-Πούτιν . Φυσικά και υπάρχει αυτή η επαφή . Και δε μιλάμε για τις ανοησίες περί ρώσικης εμπλοκής στις αμερικάνικες εκλογές . Μιλάμε για συχνότατη επικοινωνία και κοινή ατζέντα σε μια σειρά ζητημάτων . Και όχι , ούτε συνομωσιολόγοι είμαστε , ούτε μέντιουμ . Αυτό κραυγάζει η απλή λογική ! Ας αρχίσουμε απ’τα προφανή . Και οι δυο βλέπουν την Κίνα ως απειλή για το άμεσο μέλλον , για μια σειρά λόγων που έχουμε περιγράψει σε παλιότερα άρθρα . Κι ενδεχομένως για τον Βλαδίμηρο το πρόβλημα να είναι πιο επείγον , όσο καλές σχέσεις και να διατηρεί με το Πεκίνο .
Για τον Ντόναλντ το ζήτημα είναι πιο πρακτικό . Υπάρχει επιτακτική ανάγκη να κρατήσει ικανοποιημένους τους ψηφοφόρους του ώστε να διατηρήσει τη λαϊκή στήριξη για να προωθήσει τη σκληρή του ατζέντα . Πώς θα διατηρήσει τη λαϊκή στήριξη ; Μειώνοντας την ανεργία σε όλες τις πληθυσμιακές ομάδες (το έκανε), αυξάνοντας τα ημερομίσθια (το έκανε), φέρνοντας τα στρατεύματα πίσω στο σπίτι και ξαναναπτύσσοντας την εγχώρια βιομηχανία . Και για κορωνίδα ,το τείχος με το Μεξικό . Τα τρία τελευταία , δυσκολότερα γαρ, τον δυσκολεύουν . Για να τα πιάσουμε να δούμε τι γίνεται . Για τη Συρία προφανώς υπήρξε συνεννόηση με τη Ρωσία . Με τη μεσολάβηση του ΡΤΕ που σαν ενδιάμεσος κολαούζος κάνει τη βρώμικη δουλειά και προσδοκά δώρα . Αν όχι με τους Κούρδους , αλλού … Αν διαβάζει κανείς από Αθήνα-Λευκωσία … Οι Ρώσοι θα προστατεύσουν τους ντόπιους από τζιχάντ και Τουρκία και θα χαλιναγωγήσουν το Ιράν σε σχέση με το Ισραήλ , οι αμερικανικές απώλειες τελειώνουν , ο Άσαντ παραμένει μέχρι νεοτέρας , όλοι ευχαριστημένοι . Εκτός κι αν κάνει καμία χαζομάρα ο γείτονάς μας αν και δε φαίνεται να του το επιτρέπουν . Στο Αυγανιστάν ακούγεται πως κι εκεί γίνονται συνεννοήσεις με τους Ταλιμπάν , επομένως και σ’εκείνη την περιοχή δρομολογούνται αποχωρήσεις .
Πάμε τώρα στο Τείχος . Για να ικανοποιήσει τους (ευάριθμους) ακραίους ψηφοφόρους του Νότου κυρίως , η Ναυαρχίδα των προεκλογικών υποσχέσεων πρέπει ν’αρχίσει να υλοποιείται . Δεν είναι τυχαίο πως το συγκεκριμένο θέμα είναι μέχρι στιγμής η κυριότερη αιτία δημοσκοπικής αιμορραγίας του Προέδρου . Και πρέπει να λυθεί . Οι Δημοκρατικοί θα προσπαθήσουν να το φρενάρουν με κάθε τρόπο , ιδίως με την εκλογή της γηραιάς Νάνσι Πελόζι , του μόνου εναπομείναντος αξιόλογου στελέχους μετά τη λαίλαπα Ομπάμα-Κλίντον στην προεδρεία της Βουλής των Αντιπροσώπων , οπότε εδώ θα γίνει ο χαμός .
Όλα τα παραπάνω όμως πιστεύω πως αποτελούν απλά βήματα μέχρι την τελική αναμέτρηση , η οποία είναι ο έλεγχος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας . Η οποία έχει ανεβάσει επτά φορές (!) τα επιτόκια απ’τη μέρα της εκλογής Τραμπ , αν δεν απατώμαι , με καμία πρόθεση να σταματήσει και τον πρόεδρος της , τον καθηγητή Πάουελ , να δηλώνει πως δε σκοπεύει να παραιτηθεί αν του ζητηθεί απ’το Λευκό Οίκο. Κάτι σαν το Στουρνάρα , δηλαδή , αλλά στο πιο επιτυχημένο ..
Οι συγκεκριμένες κινήσεις εκλαμβάνονται ως εχθρικές απ’το προεδρικό επιτελείο , καθώς θεωρούν πως έτσι εμποδίζονται οι προσπάθειες επιστροφής των μεγάλων βιομηχανιών στις ΗΠΑ. Πράγμα λογικό . Και δημιουργείται ένα κλίμα τοξικό , με υπόνοιες πως το χρηματοπιστωτικό Σύστημα της χώρας επί της ουσίας λειτουργεί ως Δούρειος Ίππος των πολυεθνικών και , σε δεύτερο επίπεδο , του χαϊδεμένου παιδιού του υφιστάμενου παγκόσμιου status quo , της Κίνας .
Κι εδώ ερχόμαστε στο δια ταύτα , που μας αφορά όλους . Θα γίνει ο Ντόναλντ Τραμπ ο πρώτος Αμερικανός Πρόεδρος που θα επιχειρήσει την επανακρατικοποίηση της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ ; Αν συμβεί κάτι τέτοιο , μπορεί κανείς ν’αντιληφθεί τις συνέπειες στην Παγκόσμια Τάξη Πραγμάτων ; Φυσικά και θα πρόκειται για πόλεμο με το υπάρχον ιδιοκτησιακό καθεστώς του εν λόγω Ιδρύματος , καθώς και όλους τους παρελκόμενους Οργανισμούς , πχ Δ.Ν.Τ. WWF , Unesco  και πλήθος άλλων , ακόμα και της σημερινής μορφής του ΟΗΕ ! Προφανώς αυτά τα πράγματα δε γίνονται έτσι ξαφνικά . Γι αυτό όμως δεν υπάρχει αυτή η συννενόηση με τη Ρωσία ( η οποία έχει κρατική κεντρική τράπεζα ή όχι;); Γι αυτό μήπως στάλθηκε ο Στηβ Μπάνον στην Ευρώπη ,με πακτωλό εκατομμυρίων στο δισάκι του , για να αποτελειώσει τη θνήσκουσα Ευρωπαϊκή Αριστερά της μυωπικής “Οικολογίας” και των “Δικαιωματάκηδων” και να δημιουργήσει συνθήκες αντίδρασης και σ’αυτή τη μεριά του Ωκεανού ; Μήπως γι αυτό οι ΗΠΑ αποσύρονται απ’τις περιβαλλοντικές , ανθρωπιστικές και πυρηνικές συνθήκες ;
Αν συμβεί κάτι τέτοιο , με τις υπάρχουσες δομές και τεχνολογίες , θα’ναι σα να μιλάμε για την Αμερικανική , τη Γαλλική και τη Λατινοαμερικάνικη  Επανάσταση μαζί . Οι αλλαγές θα είναι κατακλυσμιαίες σε όλα τα επίπεδα . Και αν κρίνουμε απ’τη ρητορική των πρωταγωνιστών , θα μιλάμε για ολική επαναφορά , ή , έστω , επαναπροσέγγιση ιδεών που κυριαρχούσαν πριν τα ανωτέρω Κινήματα . Αντιλαμβάνεστε , επομένως , πως για να αποφευχθεί η ανατροπή της υπάρχουσας Τάξης δυο είναι οι δρόμοι . Ο ,ήδη μισοφραγμένος απ’τις αμαρτίες του παρελθόντος ,εκτινάξεως του βιοτικού επιπέδου των πολιτών , με παράλληλο σεβασμό σε εθνικά και κοινωνικά πιστεύω ή το άμεσο ξερίζωμα του συστήματος Τραμπ . Το “κακό” είναι οτι αποδυκνείεται πολύ πονηρός για να καθαιρεθεί και πολύ χορτάτος για να δωροδοκηθεί . Οπότε , δια της ατόπου , μην αποκλείετε τη λύση “Χάρβεϊ Όσβαλντ”…
Θα επανέλθουμε ..