Μέρες προσφερόμενες για διαπιστώσεις αυτές που πέρασαν , έρχονται και δένουν με το αποκριάτικο κλίμα της μεταμφίεσης του ανομολόγητου πίσω απ’ την κωμικότητα . Κοινώς , μπορούν να γεννήσουν εξελίξεις . Πάμε όμως να τα πιάσουμε απ’την αρχή , να δούμε πού θα μας οδηγήσει ..
Ένα απ’τα θέματα που ξεχώρισαν στη διεθνή ειδησεογραφία ήταν οι δηλώσεις Τραμπ περί ΝΑΤΟ , η παρωχημένη του δομή και λειτουργία και η ανάγκη αλλαγής του . Αναλύσεις επί αναλύσεων που ακολούθησαν δε μας έκαναν σοφότερους αλλά όσο κι αν αυτό δεν αρέσει καταδείκνειαν το προφανές του λόγου του Προέδρου των ΗΠΑ . Πολύ ωραίο ήταν μάλιστα ένα κείμενο του κυρίου Φρίντμαν , του Ινστιτούτου Stratfor . Για να ανοίξουμε μια παρένθεση , αν και διαβάζω διάφορες αναλύσεις τους θεωρώ πως τις περισσότερες φορές πρόκειται για wishful thinking που λένε και στο χωριό μου ή σε κάποιες άλλες περιπτώσεις για αυτοεκπληρούμενες προφητείες μιας και υπάρχουν τα μέσα να υλοποιηθούν οι “προβλέψεις”-οδηγίες , ωστόσο ο Φρίντμαν εκτός από αξιολογότατος αναλυτής είναι εξίσου καλός συγγραφέας , πράγμα σημαντικό και σπάνιο στο συγκεκριμένο χώρο , γι αυτό και σας προτείνω ανεπιφύλακτα τα βιβλία του.
Για να μη μακρηγορούμε , στη συγκεκριμένη παρέμβαση παρουσίασε με σαφή τρόπο το αναχρονιστικό της λειτουργίας του Οργανισμού , αναφερόμενος παράλληλα και στην “απροθυμία” των Ευρωπαίων εταίρων να συμβάλουν ουσιαστικά στη λειτουργία του . Σε καμία περίπτωση δε διαφωνούμε . Μήπως όμως θα έπρεπε να εξετάσουμε το ζήτημα και από μια άλλη σκοπιά , εξίσου Αμερικανική αλλά παντελώς ανομολόγητη ;
Πράγματι , όλες οι υπόλοιπες χώρες-σύμμαχοι έχουν επικουρικό ρόλο και δε μπορούν σε καμία περίπτωση να υποστηρίξουν επιχειρήσεις χωρίς αμερικανική συνδρομή . Το είδαμε στη Λιβύη , το βλέπουμε στη Συρία . Υπάρχει περίπτωση όμως αυτό να είναι κάτι που μέχρι σήμερα εξυπηρετούσε την Ουάσιγκτον ; Καταρχάς , η συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων αφορά καθαρά Αμερικανικά συμφέροντα . Η ύπαρξη οποιασδήποτε συμμαχίας είναι το προκάλυμμα νομιμοποίησής της . Είναι αλλιώς πχ να επιτίθενται οι ΗΠΑ στο Βιετνάμ και αλλιώς ένας συμμαχικός στρατός στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου . Αλλιώς να επιτίθενται στη Γρανάδα μόνες τους ( το θυμάστε 😉 και διαφορετικά να υπάρχει μια ” Συμμαχία των Προθύμων ” στο δεύτερο πόλεμο του Κόλπου . Φυσικά το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο αλλά η νομιμοποίηση διαφορετική . Ακόμα κι αν σου την προσφέρει το Βασίλειο του Μαρόκου και το εξωτικό Παλάου . Ποιά χώρα- σύμμαχο συνέφερε ο αιματηρός διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας ; Πώς θα δύνατο ο κύριος Κλίντον να τον πράξει χωρίς τη Νατοϊκή βοήθεια ; Επομένως μπορεί η Σοβιετική κατάρρευση να διαφοροποίησε τον προσανατολισμό , δε φαίνεται πουθενά όμως οτι αυτή η αλλαγή καθήλωσε την Ατλαντική Συμμαχία και την κινητήρια Δύναμή της . Μάλλον το αντίθετο .
Δεύτερον , η θεωρία της Rimland , γνωστή στους αναγνώστες της στήλης , και η αποδοχή της ως βασικό άξονα των αμερικανικών σχεδιασμών δεν επιτρέπει σε καμία περίπτωση την εγκατάλειψη ορισμένων χωρών στην τύχη τους . Η Γερμανία , η Ιαπωνία , η Γαλλία , η Τουρκία , η Ελλάδα (μπορεί) , ακόμα και να δήλωναν παραίτηση απ’τα αμυντικά τους καθήκοντα πρέπει να στηριχτούν οπωσδήποτε για να μη καταρρεύσει η Παγκόσμια Κυριαρχία . Αν τώρα ο Τραμπ επιλέξει το ρομαντικό ρόλο της Νέας Ατλαντίδας , πάω πάσο . Το θεωρείτε όμως πιθανό ;
Τρίτον και σε άμεση σύνδεση με το πρώτο . Όμορφα τα ιδεαλιστικά αλλά εδώ υπάρχει και το πρακτικό του πράγματος . Όπερ σημαινόμενον , το ΝΑΤΟ χτίζει καριέρες . Τρανταχτό παράδειγμα η σημερινή Κυβέρνηση των ΗΠΑ . Το ίδιο είναι να’σαι απλώς ένας απόστρατος , άντε ένας απόστρατος πολεμοχαρής που ισοπέδωσες μια τριτοκοσμική χώρα , το ίδιο να είσαι Διοικητής μιας πολυεθνικής δύναμης που προάγει τα συμφέροντα της χώρας σου παγκοσμίως ; Αυτή η διαφορά κύρους ανοίγει πάμπολλες πόρτες και είμαι σίγουρος πως κανείς δε θέλει να τις κλείσει στο όνομα μιας πιο ισορροπημένης Συμμαχίας που ενδεχομένως θα αφήνει μικρότερα περιθώρια για προσωπικούς σχεδιασμούς .
Υπό αυτό το πρίσμα βέβαια , εξηγούνται και διάφορα δικά μας θέματα , της Ευρωπαϊκής Ένωσης . Το γραφειοκρατικό οικοδόμημα της οποίας ούτε αχρείαστο είναι , ούτε , πολύ περισσότερο , τυχαίο . Αφενός διότι δίνεται η δυνατότητα να εφαρμοστούν αποφάσεις που περνούν στα μέλη ως οδηγίες διαφόρων επιτροπών , τμηματικά , που δε θα ήταν καθόλου εύκολο να περάσουν αποκλειστικά απ’τα εθνικά Κοινοβούλια , αφετέρου δημιουργείται μια τεράστια δεξαμενή προσώπων που διαχέονται στους εκάστοτε κρατικούς μηχανισμούς , εξυπηρετώντας συγκεκριμένες ατζέντες . Αυτό δηλαδή που με την πρώτη ματιά φαίνεται δυσλειτουργικό , αποδεικνύεται απολύτως στοχευμένο .
Το μεγάλο πρόβλημα της συγκεκριμένης περίπτωσης όμως είναι το κατά πόσο η ΕΕ συνεχίζει να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Αμερικής με τη σημερινή της δομή . Η δεκαετία του 90 πέρασε , η( υποχρεωτική ) διεύρυνση ολοκληρώθηκε και τα αποτελέσματα ήταν εντελώς διαφορετικά στους δυο Οργανισμούς που τότε ακολουθούσαν παράλληλη πορεία . Φτάσαμε επομένως νομοτελειακά στο σημείο το ΝΑΤΟ είτε στην παρούσα ή σε κάποια παραλλαγμένη του μορφή να εξακολουθεί να είναι απαραίτητο για τις ΗΠΑ , η Ευρώπη όμως με αυτό το σχήμα όχι . Κάτι που γίνεται αντιληπτό και εντός συνόρων .
Βέβαια , εδώ αρχίζει το μεγάλο πρόβλημα . Γιατί η Γηραιά Ήπειρος για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται ανίκανη να αντιμετωπίσει τα προβλήματά της . Και καταφεύγει σε παλιές αποτυχημένες συνταγές με επικίνδυνα αποτελέσματα . Καθόλου τυχαίο δεν είναι που η σημερινή πραγματικότητα προσομοιάζει με την προ Β´ ΠΠ εποχή . Δε θα το αναλύσουμε περαιτέρω στο παρόν άρθρο . Ούτε η άνοδος της Λεπέν είναι τυχαία , ούτε το προβάδισμα του σωσία του Τιερί Ρουσέλ στην Ολλανδία , ούτε ο Όρμπαν στην Ουγγαρία , ούτε τα Βαλκάνια που είναι έτοιμα να εκραγούν . Και , φυσικά , όπως φωνάζουμε χρόνια τώρα , ούτε η αναθεωρητική στάση της Τουρκίας έναντι Ευρωπαϊκού εδάφους είναι τυχαία , ούτε το πρόβλημα της Ελλάδας είναι οικονομικό . Είναι βαθύτατα και καθαρά πολιτικό ! Και ως τέτοιο θα έπρεπε να το αντιμετωπίζαμε , αν είχαμε τη βούληση . Κάτι τέτοιο άλλωστε φαίνεται και απ’ τις κινήσεις της Γερμανικής ηγεσίας τώρα που μπαίνει σε προεκλογική περίοδο αλλά αυτά προσεχώς ..
Και κάπως έτσι φτάνουμε στο βασικό ερώτημα . Εμείς τι κάνουμε ; Με κίνδυνο να σας κουράσω , θα αναφέρω ένα παράδειγμα . Τα παλιά τα χρόνια , όταν Πρωθυπουργός ήταν ο δαιμόνιος Ρισελιέ , η Γαλλία αντιμετώπιζε τεράστιο πρόβλημα . Οι πόλεμοι την είχαν αφαιμάξει οικονομικά , το κράτος ήταν στα πρόθυρα κατάρρευσης και τα έσοδα μηδαμινά . Γιατί κάποιος να αγόραζε Γαλλικά σιτηρά , όταν η Ρουμανία είχε τριπλάσια παραγωγή και πουλούσε σε εξευτελιστικές τιμές ; Τι κάνεις ; Κάνεις το εξής . Πουλάς αέρα ! Μάλιστα ! Ο πανέξυπνος Καρδινάλιος δημιούργησε απ’το πουθενά το Γαλλικό στυλ . Τα Γαλλικά ρούχα είναι ανώτερα απ’τα Ιταλικά . Γιατί ; Γιατί το λέω εγώ ( και οι ανά τον κόσμο φίλοι που χρηματοδοτώ ). Η Γαλλική Κουζίνα είναι η ανώτερη ! Και ας τρώμε αυτιά μοσχαριού και πόδια χήνας απ’την πείνα , που σε άλλες χώρες δεν τα τρων ούτε οι ζητιάνοι . Με άλλα λόγια , δημιούργησε μια ανάγκη . Προφανώς η εκκλησιαστική του διαδρομή τον βοήθησε να καταλάβει πως γινόμενος απαραίτητος δεν υπάρχει λόγος να το δικαιολογείς και πρακτικά . Συν του οτι χρεώνεις όσο θες .
Και καταλήγω . Σκεπτόμενοι όλα τα παραπάνω και αντιλαμβανόμενοι τα πλείστα πλεονεκτήματα που διαθέτουμε ως χώρα , υπαρκτά και όχι αέρας κοπανιστός , υπάρχει κάποιος που να θεωρεί πως δε μπορούμε να καταστούμε υπεραπαραίτητοι και στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ και σε όποιον έν δυνάμει σύμμαχο ; Απλά χρειάζεται θέληση και προσήλωση στο στόχο που , όπως και στο παραπάνω παράδειγμα , κατέστησε αυτόν που το εφάρμοσε σημαίνον μέγεθος σε βάθος αιώνων . Εκτός βέβαια αν όλα όσα διαβάσατε έχουν ήδη προαποφασιστεί και δρομολογηθεί διαφορετικά , οπότε .. Καλή Αποκριά !
