Η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο καιρό, δεν είχα και πολύ έμπνευση. Ήθελα να γράψω, αλλά δεν ήξερα πιο θέμα να πραγματευτώ. Ώσπου ένας παλιός γνώριμος (της στήλης), έγινε η αφορμή ο κοινωνικός μου περίγυρος (συγγενείς και φίλοι) να με πολιορκήσει ζητώντας την άποψή μου σχετικά με τις θέσεις που εκείνος εξέφρασε. Ήταν ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας (ΥΕΘΑ) κ. Πάνος Καμμένος.
Προβληματίστηκε λοιπόν ο κόσμος, όταν μετά από μία σειρά τουρκικών προκλήσεων που έλαβαν χώρα κατά τον τελευταίο μήνα, άκουσαν τον κ. ΥΕΘΑ να απαντάει ότι σε περίπτωση που οι τουρκικές δυνάμεις επιχειρήσουν στρατιωτική ενέργεια σε ελληνικό νησί, θα αντιμετωπιστούν και κατόπιν «να δούμε πως θα φύγουν», όπως χαρακτηριστικά πρόσθεσε.
Σου λέει ο μπαμπάς (την ώρα του φαγητού), ότι προβληματίζεται μήπως τέτοιες δηλώσεις προκαλούν την αντίπαλη πλευρά, δυναμιτίζουν το κλίμα και ουσιαστικά παρέχουν την αναγκαία αφορμή για να ξεσπάσει μια νέα κρίση. Ωστόσο, δεν αδικώ κανέναν. Και ο μόνος λόγος είναι ότι, παρά τις σπουδές μου, ίδιες σκέψεις περνάνε και από το δικό μου μυαλό κατά καιρούς. Ισχύουν όμως;
Στο παρελθόν – και μέσω της στήλης – έχω ασκήσει αρκετά αυστηρή κριτική στον κ. Καμμένο, τολμώντας δε να παρομοιάσω τις ενέργειές του με εκείνες ενός μικρού παιδιού που παίζει «πόλεμο» με τα στρατιωτάκια του. Όμως δεν πρέπει να συγχέουμε τα πράγματα. Σε πρώτο επίπεδο, πρέπει να κατανοήσουμε ότι ο ΥΕΘΑ διαθέτει ένα στενό πλαίσιο συμβούλων, μέσα στο οποίο κυρίαρχη θέση κατέχουν, ο Αρχηγός του ΓΕΕΘΑ και οι Αρχηγοί των τριών Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ).
Οι παραπάνω στενοί του σύμβουλοι και συνεργάτες, εφοδιάζουν τον πολιτικό τους προϊστάμενο (δηλ, τον Υπουργό) με τις πλέον επίκαιρες πληροφορίες τόσο για την κατάσταση των ελληνικών ΕΔ, όσο βέβαια και για εκείνη των αντίστοιχων τουρκικών. Για τις τελευταίες δε, όπως έχουμε επισημάνει σε όλα μας τα σχετικά άρθρα, η κατάσταση δεν είναι η επιθυμητή στη μετά πραξικοπήματος εποχή. Προσοχή! Δε λέμε ότι είναι σε διάλυση, ωστόσο, βρίσκονται σε μία κατάσταση της οποίας κύρια χαρακτηριστικά είναι: το αρκετά μειωμένο αξιόμαχό τους, η μειωμένη επάνδρωση της πολεμικής αεροπορίας τους και ο γενικότερος προβληματισμός – φόβος των διωγμών – δυσαρέσκεια του προσωπικού τους.
Όλα αυτά τα γεγονότα είναι ευρέως γνωστά, όπως επίσης, γνωστή είναι και η εμπλοκή σημαντικού μέρους των τουρκικών ΕΔ στη φλεγόμενη νοτιοανατολική τους γειτονιά. Πολύ δε περισσότερο, αν αποδειχθεί αληθινή η έντονη φιλολογία που έχει αναπτυχθεί αυτές τις μέρες, ότι τα κουρδικά καντόνια είναι στα πρόθυρα της συνένωσης, τα προβλήματα για τη γείτονα θα φτάσουν στο ζενίθ. Για τους παραπάνω λόγους, ο ΥΕΘΑ νιώθει άνετος να προβαίνει σε τέτοιου είδους δηλώσεις, οι οποίες στέλνουν σαφή μηνύματα, όχι μόνο σε εχθρούς και φίλους, αλλά και στο εσωτερικό της χώρας.
Σε όλους εμάς δηλαδή, που κάνουμε αρνητικές σκέψεις για ενδεχόμενη εμπλοκή με τους Τούρκους. Εδώ φυσικά, εδράζεται και η ευθύνη των πολιτικών ελίτ της χώρας μας οι οποίες έχουν καλλιεργήσει συνθήκες εθισμού στην τακτική του κατευνασμού που – για χρόνια ολόκληρα – ακολουθούμε απέναντι στις τουρκικές ενέργειες και προκλήσεις. Διότι, ο κατευνασμός ως στρατηγική, εκπέμπει σταθερά και εύηχα μηνύματα αδυναμίας από τη μία πλευρά, τα οποία αυτομάτως μεταφράζονται σε μηνύματα ισχύος για την άλλη. Είναι δε εξαιρετικά δύσκολο και απαιτείται τεράστια ικανότητα και πολιτική μαεστρία ώστε ένα κράτος να ανατρέψει μια τέτοια κατάσταση και να περάσει σε μία νέα, πιο ορθολογική πορεία.
Να λοιπόν γιατί δε συμμεριζόμαστε (σε πρώτο επίπεδο) όλοι εμείς την αισιοδοξία και τη σιγουριά του Υπουργού. Μη ξεχνάμε ότι παρόμοια μηνύματα εκπέμφθησαν κατά το ίδιο χρονικό διάστημα και από τη στρατιωτική ηγεσία. Ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού όχι μόνο επισκέφθηκε τις ακριτικές Οινούσσες στέλνοντας το δικό του μήνυμα ισχύος, αλλά και ισχυρίστηκε σε αντιπροσωπεία ξένων στρατιωτικών, ότι ηγείται του καλύτερου στρατού στον κόσμο. Γίνεται νομίζω κατανοητό, ότι άλλο που δεν ήθελε και ο ΥΕΘΑ…
Δε διαφωνώ προσωπικά με όλα τα παραπάνω. Ο ελληνικός λαός, μέσα στα τόσα του προβλήματα, θα πρέπει να νιώθει πάντοτε τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας ως τον εγγυητή της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής κυριαρχίας και να κατανοεί ότι οι θυσίες που ο ίδιος έχει υποστεί για τη συντήρησή τους, είναι μια εγγυημένη «επένδυση» μακράς απόδοσης. Η μόνη δήλωση που δε με βρίσκει σύμφωνο, είναι αυτό το «ο ελληνικός λαός μπορεί να κοιμάται ήσυχος». Όχι. Ο ελληνικός λαός μπορεί να εργάζεται ήσυχος, να παλεύει για να τα βγάλει πέρα ήσυχος, να προοδεύει ήσυχος, να ευημερεί ήσυχος, όχι όμως να κοιμάται. Αρκετά έχουμε «κοιμηθεί» σε πολλά ζητήματα μέχρι σήμερα. Τώρα χρειαζόμαστε πολίτες δραστήριους, χωρίς εφησυχασμούς!
Και το ζήτημα που προσωπικά με ανησυχεί, είναι αυτό της Κύπρου. Εκεί θέλω να πιστεύω ότι θα επικρατήσει ψυχραιμία και σοβαρότητα. Ελπίζω να μη διαψευστώ.
Άρης Δούμπος
(www.twitter.com/aris_dou)
