“Νόμιζα ότι τα είχα αφήσει όλα πίσω μου: Τους ανθρώπους που μ’ ανάθρεψαν, τον τόπο που γεννήθηκα, το στεφάνι που φόρεσα…
Λένε πως η ανθρώπινη μνήμη είναι επιλεκτική… Μέχρι τη στιγμή που ένα γλυκό λεμονάκι θα την ξυπνήσει και θα τα θυμηθεί όλα…”
Στις σελίδες της ιστορίας που γράφτηκαν με αίμα, δεν θρηνούμε μόνο τις καταστροφές και τις αμέτρητες ανθρώπινες ψυχές που έχασαν την ζωή τους για την ελευθερία. Θρηνούμε κι εκείνους που επέζησαν από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μέχρι τα βαθιά γεράματα τους, δεν αντίκρισαν ποτέ τον τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν, αφού για να σωθούν από την μανία των κατακτητών ξέφυγαν σε πολλές χώρες του εξωτερικού. Δεν αντίκρισαν ποτέ ξανά τους δικούς τους ανθρώπους και δεν αγκάλιασαν ποτέ τα παιδιά τους που άφησαν πίσω τους.
Όλοι τους ήρωες πραγματικοί, όπως και ο Κωνσταντής που άφησε πίσω την γυναίκα του την Ασημούλα για να πολεμήσει. Από την Καβάλα καταλήγει στη Γερμανία του Κάιζερ, αφήνοντας για πάντα πίσω του όχι μόνο την κατεστραμμένη του ζωή αλλά και τους αγαπημένους του ανθρώπους. Τα χρόνια περνούν, ο δικός του Γολγοθάς τεράστιος, αντιμετωπίζοντας καθημερινά την βία, τον όλεθρο του πολέμου, τον θάνατο και την ξενιτειά. Αυτό όμως που συνθλίβει την καρδιά του, είναι πως δεν μπορεί πια να θυμηθεί το πρόσωπο της αγαπημένης του.
Πόσο εύκολο είναι να καταστραφεί η ζωή σου; Πολύ και κυρίως όταν ακολουθούν κι άλλα δεινά, κι άλλοι πόλεμοι, και τα χρόνια μαστιγώνουν ανελέητα την ψυχή σου, για τα λάθη που είχες κάποτε πράξει. Κι αυτά τα άτιμα, δεν ξεχνιούνται όσα χρόνια κι αν περάσουν. Καταστρέφονται οικογένειες, σχέσεις και ισχυροί δεσμοί, αλλά εκείνα συνεχίζουν να σε στοιχειώνουν, μέσα από το παράξενο παιχνίδι της μοίρας. Διαβάζοντας το, θα νιώσετε πόνο, πίκρα, αγανάκτηση, θυμό και αγάπη. Θα σκεφτείτε, θα νιώσετε και στο τέλος, θα καταλάβετε πως οι ανθρώπινες σχέσεις, διαλύονται τόσο εύκολα, σαν τον αέρα που σκορπά το οξυγόνο στην πλάση.
Ένα συγκινητικό μυθιστόρημα, βασισμένο σε αληθινά γεγονότα που φέρνει στο φως μια από τις πιο άγνωστες πτυχές της ελληνικής ιστορίας.
