Ως υπέρμαχος της Ελληνοϊσραηλινής προσέγγισης, δεν θα μπορούσα παρά να αισθάνομαι χαρούμενος για την προ ημερών συνέντευξη στο κυρίου Ζαν Κοέν στη σελίδα της Epirusnow.gr. Συγχαρητήρια στη συντακτική ομάδα, κυρίως για τις ερωτήσεις που έγιναν. Σας παροτρύνω να τη διαβάσετε, αν δεν το έχετε κάνει ήδη και ιδιαιτέρως στα σημεία που διατυπώνει τις απόψεις του επί του ρόλου της Τουρκίας στην περιοχή και τη θέση στην οποία βρίσκεται ο Ερντογάν.
Ας έρθουμε όμως και πάλι στα δικά μας. Προ ημερών και χωρίς τυμπανοκρουσίες, ανακοινώθηκε η σύναψη αμυντικής συμφωνίας μεταξύ της Ελλάδας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ), η οποία αφορά στην υποχρέωση βοήθειας ενός των μερών, σε περίπτωση που το έτερο δεχθεί επίθεση από άλλη χώρα. Από ότι έχει ανακοινωθεί, επί της συμφωνίας υφίσταται και ρήτρα, πράγμα που την καθιστά σοβαρότερη.
Ήταν περίπου 2 μήνες πριν, όταν από εδώ γράφαμε ότι η Ελλάδα, οφείλει να προσεγγίσει χώρες με μόνιμα και σταθερά αντικρουόμενα συμφέροντα με την Τουρκία και συνάψει συμφωνίες μαζί τους. Μάλιστα, ως παράδειγμα είχα φέρει τα ΗΑΕ. Όταν αναφερόμαστε σε συμφωνίες, δεν εννοούμε φυσικά μόνο τις αμυντικές συμφωνίες και τα εξοπλιστικά προγράμματα, αλλά και κάθε είδους συμφωνία, που επαυξάνει την επιρροή και την αποτρεπτική ικανότητα της Χώρας μας.
Διεθνείς παράγοντες όπως τα ΗΑΕ, εκπροσωπούν το λεγόμενο «κοσμοπολίτικο» Ισλάμ. Το στοιχείο εκείνο δηλαδή, που επιθυμεί να ξεφύγει από τον «επαναστατικό» (με τη διεθνολογική έννοια) χαρακτήρα του Ισλάμ και να προσεγγίσει το δυτικό τρόπο ζωής. Είναι δηλαδή, το κομμάτι εκείνο του Ισλάμ, που στον ελεύθερο χρόνο του ταξιδεύει στην Αγγλία για ψώνια και αγώνες της Premier League και στο Vegas για διασκέδαση.
Αυτό το κομμάτι του Ισλάμ, αντιμετωπίζει τον Ερντογάν ως αντίπαλο. Πρώτον, διότι ο Ερντογάν επιθυμεί να αποκτήσει την πρωτοκαθεδρία στον Ισλαμικό κόσμο, αν και η καταγωγή του δεν έχει καμία σχέση με του Άραβα Μωάμεθ. Δεύτερον, διότι συνεργάζεται, διατηρώντας άριστες επαφές, με τους «αδελφούς μουσουλμάνους», τους οποίους δεν επιθυμούν να δουν να επανέρχονται στο προσκήνιο, υποβοηθούμενη από κράτη όπως η Τουρκία και το Κατάρ.
Κοντολογίς, η κίνηση προσέγγισης της Χώρας μας με τα ΗΑΕ, από τα όσα έχουν ανακοινωθεί μέχρι σήμερα που μιλάμε, είναι θετική και σίγουρα στο παρασκήνιο υπάρχουν και άλλες δυνάμεις που έχουν βάλει το χεράκι τους, όπως η Γαλλία. Μακάρι, με ένα οργανωμένο στρατηγικό πλάνο, να δούμε από και στο εξής ανάλογες κινήσεις.
Άλλη μια κίνηση, που επίσης πέρασε στα «ψιλά γράμματα» ήταν και η προσέγγιση των ΗΠΑ για τη δυνατότητα ταχείας παραγγελίας και παράδοσης, ενός αριθμού αεροσκαφών F-35, που κυμαίνεται από 18 έως 24. Μια τέτοια παραλαβή, που δεν ξέρουμε αν μπορεί να προχωρήσει επί του παρόντος καθώς δεν έχει απαντηθεί από τη μεριά των ΗΠΑ, αποτελεί όπως καταλαβαίνουμε παράγοντα εξασφάλισης μεγάλης αεροπορικής υπεροχής στον εθνικό εναέριο χώρο, ειδικά όταν αυτά συνδυαστούν με τα γαλλικά Rafale, που επίσης αναμένονται μέσα στο επόμενο έτος.
Και εδώ πρέπει να τονίσουμε γι άλλη μια φορά ότι η Ελλάδα, έχει μείνει χωρίς αξιόλογο εξοπλιστικό πρόγραμμα εδώ και χρόνια, επιτρέποντας να δημιουργηθεί ένα μεγάλο κενό ανάμεσα σε αυτή και την γείτονα. Είναι εύκολο να μιλάμε όλοι μας για την «αιμορραγία» την οποία βεβαίως και επιφέρουν στον εθνικό προϋπολογισμό, αλλά και για χρήματα που θα μπορούσαν να δοθούν στην υγεία και στην παιδεία. Ωστόσο, η εσωτερική λειτουργία του κράτους, έχει ως προϋπόθεση την ασφάλεια αυτού. Αυτή είναι η σκληρή διεθνοπολιτική πραγματικότητα από σύστασης κόσμου.
Τέλος, θα ήθελα για άλλη μια φορά να τονίσω τον προβληματικό και επικίνδυνο ρόλο που συνεχίζει να διαδραματίζει στην ευρωπαϊκή κοινότητα η Γερμανία, η οποία έχει συνάψει και προς το παρόν προχωράει, πρόγραμμα χορήγησης υποβρυχίων στην Τουρκία. Συγκεκριμένα εκείνων των κακών υποβρυχίων που … «έγερναν». Το συγκεκριμένο πρόγραμμα πρέπει να γίνει ο πρώτος στόχος εξουδετέρωσης από την ελληνική διπλωματία. Έτσι… για να συνεχιστούν οι ορθολογιστικές κινήσεις. Εκτός αν γίνονται στην τύχη ή λόγω καθοδήγησης.
Άρης Δούμπος
Twitter: @aris_dou
