Οι εξελίξεις έτρεχαν τις τελευταίες εβδομάδες κι εμείς, όπως καταλαβαίνετε, αν θέλαμε έστω και στοιχειωδώς να ανταποκριθούμε στα στάνταρ ρου έχουμε θέσει σ’αυτό το σάιτ, οφείλαμε να τις κυνηγήσουμε. Τελικά, όχι μόνο τις κυνηγήσαμε απλά αλλά τις προσπεράσαμε κιόλας, πράγμα που δεν το λες κι άσχημο για σελίδα λίγων ημερών.
Επειδή όμως δεν είναι του γούστου μας να ευλογούμε τα γένια μας, αλλά δυο αλήθειες πρέπει να λέγονται, αναγνωρίζουμε το κριτήριο του κόσμου που σε τόσο σύντομο διάστημα, χωρίς να γνωρίζει προσωπικά τους περισσότερους από μας, αγκάλιασε αυτή την προσπάθεια μόνο και μόνο απ’ τις απόψεις που διάβασε. Σωστές ή λάθος, δεν έχει τόση σημασία, όσο το ότι αποδεικνύεται πως στην Ήπειρο(και όχι μόνο, σύμφωνα με τα στοιχεία μας) υπάρχουν άνθρωποι με κριτήριο και αισθητική.
Κόσμος που δεν αρκείται πλέον σε ξερά δελτία τύπου ή κατευθυνόμενη αρθρογραφία αλλά έχει τη δίψα για πραγματικά αδέσμευτες γνώμες και την καλλιέργεια να τις επεξεργαστεί, να κρατήσει τα χρήσιμα και να απορρίψει ότι δεν τον εκφράζει. Δε θέλω να επεκταθώ περαιτέρω, απλά έχω την όρεξη να σας κάνω ένα δωράκι.
Επειδή εδώ δεν είμαστε το ημερολόγιο της Πολυάννας, αλλά, όπως θα διαπιστώσετε αρκετά σύντομα, γνωρίζουμε διάφορα και διάφορους, λέω να πάρουμε κάποιες σκέψεις που μας εκμυστηρεύτηκαν, κάποια μισόλογα που ακούσαμε, κάποιες κινήσεις που διακρίναμε και να σας τα προσφέρουμε ώστε να βγάλετε κι εσείς τα συμπεράσματά σας. Κάτι παραπάνω δε μπορώ να αποκαλύψω στην παρούσα φάση.
Γιατί «βλαστοκύτταρα» ,λοιπόν..Για όσους δε γνωρίζουν, πρόκειται για εκείνα τα «αρχικά» κύτταρα του οργανισμού που μετασχηματίζονται στην πορεία στα διάφορα όργανα. Πώς βλέπεις μια μάζα από όμοια κύτταρα να γίνονται σιγά σιγά μωρό, με τα μάτια του, την καρδούλα του, τα χεράκια του; Aυτά είναι τα βλαστοκύτταρα, που διαφοροποιούνται ανάλογα με τις ανάγκες του οργανισμού.
Για να μη σας κουράζω, όμως, το κλείνω λέγοντας πως η επιστήμη έχει προχωρήσει τόσο που μπορεί να κατευθύνει πλέον την πορεία που θα ακολουθήσει το κύτταρο, ανάλογα με την πίεση, τη θερμοκρασία, το θρεπτικό υπόβαθρο που του προσφέρουμε, έτσι ώστε να μπορείς σε συνθήκες εργαστηρίου να δημιουργήσεις ένα συκώτι, μια σπλήνα, ένα οστό, ότι θες. Εντάξει, το παρουσιάζουμε υπερβολικά απλοποιημένο αλλά αυτή είναι η ουσία.
Παραλληλίζοντας όμως το εργαστήριο με τη σημερινή πολιτική μας πραγματικότητα μπορούμε εν μέρει να καταλάβουμε πώς προέκυψαν ορισμένες καταστάσεις, πώς βγήκαν μπροστά και υπερπροβλήθηκαν ορισμένα πρόσωπα και ,ωσάν μικροί βιοτεχνολόγοι να προβλέψουμε πού οδηγούν τα μονοπάτια που ακολουθούνται.
Καλό δεν ακούγεται; Ας το δοκιμάσουμε λοιπόν!
Το πιο ενδιαφέρον παράδειγμα αυτή τη στιγμή είναι, χωρίς αμφιβολία, ο χώρος της ΝΔ.
Θα περίμενε κάποιος η ήττα στις εκλογές πέρυσι να λειτουργήσει αποσυμπιεστικά για τις δομές και το νέο αρχηγό( όποιος κι αν ήταν αυτός) ώστε το κόμμα να οργανωθεί ,σε πλατύ φάσμα μεν, σε ενιαία γραμμή δε, για τις επόμενες αναμετρήσεις. Ε, αυτός ο κάποιος θα ήταν βαθιά νυχτωμένος!
Η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Στο «εργαστήριο ΝΔ» οι συνθήκες είναι ακραίες. Η πίεση και η θερμοκρασία είναι υπέρ το δέον υψηλές, ενώ το θρεπτικό υπόστρωμα λιγοστό. Να τα πούμε πιο αναλυτικά;
Μέσα στην παράταξη υπάρχουν, επί της ουσίας, τρεις φατρίες. Μητσοτακικοί, Καραμανλικοί, Σαμαρικοί. Κάθε μια με διαφορετική ιδεολογία, στόχευση, τρόπο δράσης. Μετά τις εσωκομματικές εκλογές φαίνεται πως το Μητσοτακέϊκο έχει τον πρώτο λόγο στις εξελίξεις. Και, μάλιστα, σε μια περίοδο κομβικής σημασίας για το μέλλον της δεξιάς.
Αν θυμάστε, κατά τη διάρκεια αυτών των εκλογών σταθήκαμε μάρτυρες ορισμένων παράδοξων γεγονότων, όπως, πχ, η Ντόρα να στηρίζει άλλον υποψήφιο κι όχι τον αδερφό της, ή να σπάει το δίδυμο Άδωνις-Βορίδης. Πού πας ωρέ Βαγγέλα, να συμπληρώσουμε εμείς. Προφανέστατα επρόκειτο για κινήσεις φατριών, με απώτερο σχεδιασμό σε περίπτωση ήττας να μη βρεθούν στο περιθώριο.
Για να επανέρθουμε στο σήμερα, οι πηγές μας θεωρούν πως το θερμόμετρο θα συνεχίσει ν’ανηφορίζει γιατί ο στόχος του Κυριάκου είναι διττός :Αφενός να καταφέρει να γίνει πρωθυπουργός(ποιος αρχηγός-πλην Κουτσούμπα-δεν το θέλει αυτό;),εξ ου και οι Λέσχες Μπιλντεμπεργκ και τα λοιπά διεθνή Φόρα, απ’την άλλη όμως υπάρχει και ο βασικός στόχος, ο οικογενειακός. Ο οποίος απαντά στο όνομα Μπακογιάννης jr.
Πράγματι, τώρα είναι η χρυσή ευκαιρία ώστε ο Κυριάκος να καθαρίσει το Κόμμα απ’τους εσωτερικούς «εχθρούς» και να το καταστήσει πλήρως όργανο της Οικογένειας, με όσα θετικά(θετικότατα!)συνεπάγεται αυτό. Φυσικά ο νούμερο ένα στόχος είναι οι Καραμανλικοί, οι (αυτο)θεωρούμενοι ως θεματοφύλακες-ιδιοκτήτες της παράταξης και των ιδεών της. Το πρώτο αίμα χύθηκε στην ΟΝΝΕΔ και αναμένονται εκκαθαρίσεις σε όλα τα επίπεδα. Εκκαθαρίσεις που θα γίνουν σε μικρό σχετικά βάθος χρόνου και θα περιλαμβάνουν και πρόσωπα-εκπλήξεις (προς γνώσιν και συμμόρφωσιν).
Κάτι τέτοιο, βέβαια, ούτε απαρατήρητο περνάει, ούτε αναπάντητο μπορεί να μείνει απ’το αντίπαλο στρατόπεδο. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως κι εκεί υπάρχει σχεδιασμός για το μεθαύριο, με τον Καραμανλή jr να προαλείφεται για επόμενος Ηγέτης. Επομένως, δε χρειάζεται πολύ σκέψη να καταλάβεις πως θα δούμε πράματα και θάματα. Και καλό θα ήταν για τα τοπικά στελέχη να προσέχουν ιδιαιτέρως τις κινήσεις και τα λεγόμενά τους γιατί οι ισορροπίες είναι λεπτές και δε γνωρίζουμε πόσο θ’αντέξει το σκοινί (φιλική συμβουλή).
Αυτά όσον αφορά τη θερμοκρασία. Για την πίεση τώρα, θα παρατηρήσει το έμπειρο επιστημονικό μάτι ότι κι αυτή βρίσκεται στα ύψη.Κι ο βασικός λόγος γι’αυτό,ας μη κρυβόμαστε, είναι ότι η ΝΔ λαχταρά την άμεση επιστροφή στην Εξουσία. Αυτή η απομάκρυνση απ’το θρεπτικό υπόστρωμα (λέγε με και Δημόσιο) προκάλεσε τόσο ισχυρό σοκ που κανείς δε μπόρεσε να συλλάβει. Ιδίως τώρα που φάνηκε πως δε στέκει η ανοησία περί «Αριστερής Παρένθεσης», η ανάγκη για ανακατάληψη των Κέντρων Ισχύος παίρνει μορφή φρενίτιδας.
Αν βάλουμε όλα τα παραπάνω μαζί, βλέπουμε την ευκολία με την οποία οδηγούμαστε σε τερατογεννέσεις. Είτε αυτές εμφανίζονται ως επιλογές Αντιπροέδρων, είτε ως επικοινωνία προς τα έξω καταφανώς λανθασμένων απόψεων και πολιτικών, το αποτέλεσμα της «πειραματικής διαδικασίας» φαίνεται να ρέπει προς την αποτυχία.
Ακόμα κι αν ο Άδωνις, πχ, καρατομηθεί όταν τελειώσει ο εμφύλιος και έχει ολοκληρώσει το έργο του (κάνει ενδιαφέρουσες κινήσεις αλλά στο φινάλε δεν ξέρουμε κατά πόσο θα έχουν σημασία),ακόμα κι αν γονατίσουν οι Σαμαρικοί (γιατί τίποτα δεν ξεχνιέται),το πράγμα πιο πολύ φαίνεται να γέρνει προς το γκροτέσκο και το δυσλειτουργικό παρά προς την επιτυχία.
Πάμε τώρα στο εργαστήριο ΣΥΡΙΖΑ. Κι εδώ δε μπορούμε να πούμε πως πάμε για το Νόμπελ. Υπάρχει βέβαια άφθονη τροφή(…),ικανός παράγοντας ανάπτυξης ή, έστω, επιβίωσης. Και η θερμοκρασία είναι σχετικά σταθερή.
Φαίνεται πως όλοι έχουν καταλάβει πλέον αυτό που βλέπει όλος ο κόσμος, πως πολιτικός οργανισμός ΣΥΡΙΖΑ δεν υφίσταται. Υπάρχει μόνο Αλέξης Τσίπρας. Και Νίκος Παππάς. Οι υπόλοιποι είναι για να γεμίζουν τις φωτογραφίες. Το κατάλαβαν στο πετσί τους κάτι Λαφαζάνηδες και Σια πως, πρώτον, το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα δεν ήταν ούτε κατ’ελάχιστον δικό τους, ανήκε στο Λαό και μόνον σ’αυτόν και, δεύτερον, στο συλλογικό συνειδητό οι δυνατότητές τους φτάνουν στο 2-3%.Καλώς ή κακώς, είναι άλλο θέμα, εμείς σχολιάζουμε γεγονότα.
Αυτό φαίνεται να το αντιλαμβάνονται οι λοιποί γι’αυτό και έκατσαν στ ‘αυγά τους. Κάτι εσωκομματικές μαγκιές, κάτι «Κινήσεις» και λοιπές ζυμώσεις είναι τσίχλες, όλοι γνωρίζουν πως αυτά είναι προιόντα αυτοικανοποίησης με μηδενικό αντίκρυσμα στην Κοινωνια, επομένως, πλέον και με αντίστοιχο κομματικό.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι κι εδώ, η πίεση. Απ’τους κατάφωρα εχθρικούς εξωτερικούς παράγοντες (εταίρους και μη) που δημιουργούν συνεχόμενα και εντεινόμενα προβλήματα, καθόλου εύκολα να τα διαχειριστείς, πόσο μάλλον να τα λύσεις.
Φυσικά,πιέζει και ο Λαός. Το ΟΧΙ είναι ΟΧΙ, κύριε Πρωθυπουργέ ,ότι και να λέμε. Προφανώς οι εκβιασμοί ήταν τεράστιοι, προφανέστατα βγήκαν πολλά όπλα πάνω στο τραπέζι και, κυρίως, κάτω απ’αυτό, αλλά…
Όταν φορτώνεις το Λαό με όλο και σκληρότερα μέτρα, όταν η Τιμωρία επί Αδίκων όλο και χάνει το δρόμο της, είναι αυτονόητο ότι έχεις θέμα.
Και το τρίπτυχο της πίεσης ολοκληρώνεται για τα ροζ βλαστοκύτταρα με δραματικό για όλους μας τρόπο.
Με τη θλιβερή διαπίστωση πως δε μπορεί να σταθεί μια Κυβέρνηση όταν τα περισσότερα στελέχη της είτε δε θέλουν, είτε δε δύνανται, είτε είναι ανίκανα να κυβερνήσουν! Δεν είναι δυνατόν από ένα σχήμα εικοσιτόσων Υπουργών να επιδεικνύουν έργο δυο-τρεις!
Δεν είναι δυνατόν η -συμπαθής- Όλγα Γεροβασίλη να τρέχει κάθε φορά να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα!
Πώς είναι δυνατόν να εμπνεύσεις τον κόσμο όταν, για παράδειγμα, έχεις τον απερίγραπτο Κοντονή να πάει να λύσει το ποδοσφαιρικό καρκίνωμα με νομικισμούς και αλλοπρόσαλλες μανούβρες; Καλές οι ισορροπίες αλλά υπάρχει και ο Νόμος. Παρανόμησες; Θα πληρώσεις!
Όταν ο κόσμος βλέπει πως πνίγεσαι στα μικρά πώς να σε εμπιστευτεί για τα μεγάλα; Εκτός κι αν πας με το σκεπτικό Πολλάκη, «καλύτερα να είμαστε εμείς πάνω, παρά οι άλλοι».
Το θετικό για το βιοχημικό Αλέξη, βέβαια, έγκειται στο εξής. Απ’τη στιγμή που το «πείραμα» είναι επί της ουσίας προσωπικό, δεν είναι υποχρεωμένος να τηρήσει κομματική επετηρίδα. Μπορεί να ξεδιαλέξει εύκολα νέα κύτταρα, αυτά που αντέχουν στις συγκεκριμένες συνθήκες και φαίνονται λειτουργικά και τα υπόλοιπα να τα στείλει στον κλίβανο. Αυτό είναι το ένα του εργαλείο.
Το άλλο είναι η απλή αναλογική.
Χωρίς ποσοστώσεις είναι πιθανό να κλείσουν διάφορα ημιπαράνομα εργαστήρια, βλέπε ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι κλπ, που αυτή τη στιγμή λειτουργούν σαν το τροχόσπιτο στο Breaking Bad.Είναι πολύ πιθανό έτσι τα δυο μεγάλα εργαστήρια να απορροφήσουν νέους επιστήμονες και έξτρα πειραματικό υλικό που μπορούν να το επεξεργαστούν υπό νέες συνθήκες..
Επειδή το ξέρω πως σας κούρασα, θα πιάσουμε τα υπόλοιπα κόμματα-πειράματα σε επόμενο κείμενο .Όσοι έχετε διάθεση, έτσι, σαν καλοκαιρινό κουίζ προσπαθήστε να βρείτε ποιος μπορεί να είπε τι. Για να σας βοηθήσουμε (ελάχιστα),οι περισσότεροι δεν είναι Ηπειρώτες. Αλλά, όπως έγραψε και ο Warren Ellis,κάμποσα χρόνια πίσω..
“The point is, the only real tools we have are our eyes and our heads. It’s not the act of seeing with our own eyes alone.It’s correctly comprehending what we see..”
