Μετά από 58 χρόνια ζωής στη χώρα αυτή έχω κατασταλάξει σε ένα συμπέρασμα. Οι πολιτικοί, λόγω DNA ίσως, έχουν ένα καθορισμένο τρόπο σκέψης και στόχων, πλήν μειοψηφίας εξαιρέσεων. Οι περισσότεροι πάσχουν από “εξουσιοφρένεια” (γουστάρουν καρέκλα και χειροκρότημα). Αλλοι επιθυμούν έμμεσα ωφέλη (πχ μίζες, δωρεές, αφροδισιακές παροχές, κλπ), άλλοι καρριέρα και εξασφάλιση, και ελάχιστοι επιθυμούν αφιλοκερδή κοινωνική προσφορά και δράση. Στούς στόχους τους αυτούς προσπαθούν με δόντια και με νύχια να εκλεγούν. Ας δούμε μερικά αληθινά γεγονότα που περιγράφουν γlαφυρά αυτό το φαινόμενο “να εκλεγώ κι άς πεθάνω”…
Πρώτη περίπτωση: Ο αείμνηστος πατέρας μου μου περιέγραφε το σκηνικό προσέλκυσης ψηφοφόρων από υποψήφιους βουλευτές της άμεσης μεταπολεμικής περιόδου στην Αρτα (1949-1955). Οι βουλευτές αυτοί κουστουματισμένοι περιέρχονταν τις φτωχογειτονιές στό “πετροβούνι” Άρτας (στό λόφο δηλαδή) συνοδευόμενοι από 1-2 βοηθούς που μοίραζαν δωρεάν ΤΙ ΛΕΤΕ? Φέτες μπακαλιάρο αλατισμένο ο ένας και σύρμα κουλούρα ο άλλος!!! Και καλά ο μπακαλιάρος. Γέμιζε το πεινασμένο στομάχι. Το σύρμα τι ρόλο έπαιζε? Γιά περίφραξη καταπάτηση οικοπέδων στό “πετροβούνι”. Ολη η Άρτα έτσι κτίσθηκε. Με οικόπεδα καταπατηθέντα μεταπολεμικώς. Και ….με μπακαλιάρο!
Δεύτερη περίπτωση: Το 1982 Ημουν φαντάρος στα σύνορα (κεντρικό τριεθνές) και ο περιπτεράς πατέρας μουστο Χαλάνδρι, μεταξύ πολλών επωνύμων, είχε πελάτη και ένα δικηγόρο υποψήφιο Βουλευτή. Του λέει:
– Μάκη, θέλω βοήθεια. Κάνε ότι μπορείς να εκλεγώ.
– Θα προσπαθήσω κύριε Κώστα.
– Και ότι θέλεις από μένα άν εκλεγώ. Τελικά εξελέγη.
– Μάκη ζήτα μου ότι θέλεις.
– Κοίτα, δεν θέλω τίποτε ιδιαίτερο. Το “παιδί” να φέρεις πιό κοντά, υπηρετεί στά σύνορα.
– Αυτό μόνο? Σε χρόνο ρεκόρ! Δώσε μου στοιχεία και Τάγμα.
Ο καιρός πέρασε, το “παιδί” απολύθηκε και πήγε αγροτικό και ο Βουλευτής κάποτε ξαναπέρασε από το περίπτερο, πολυάσχολος πλέον ών.
– Μάκη, σε έχω υπ όψη μου. ΔΕΝ σε ξέχασα!
– Με δουλεύεις ρέ ντενεκέ μαλάκα? Τι υπ όψιν μου λές! Το “παιδί” απολύθηκε εδώ και έξι μήνες και πήγε αγροτικό!!!
Τρίτη περίπτωση: Ετος 1993. Αλλάζω όλα τα στοιχεία για να μήν φωτογραφίσω τον υποψήφιο Βουλευτή και το κόμμα του. Περνάω μπροστάαπό ένα Εκλογικό Κέντρο υποψήφιου Βουλευτή. Βλέπω περίπου 50-70 ROMA (αθίγγανους) να φωνασκούν ακαθόριστα. Πλησιάζω και ρωτάω.
– Τι έγινε βρέ παιδιά? Γιατί φωνάζετε?
– Τι να μή φωνάξουμε ρέ αδερφέ! Τι μας πέρασε?
– Τι έγινε βρέ παιδιά?
– Μας κάλεσε εδώ ο κύριος Βουλευτής να μας κεράσει από 5 σουβλάκια γιά να τον ψηφίσουμε!!! Τι μας πέρασε? Γιά πεινασμένους?
– Σοβαρά μιλάς τώρα?
– Ε βέβαια! Δεν ήρθαμε γιά τα σουβλάκια. Είμαστε άνθρωποι και ήρθαμε να διαμαρτυρηθούμε γιά τα προβλήματα διαβίωσης που έχουμε. Οχι γιά τα σουβλάκια.
– Σωστά!
– Ε, και αυτός μας έστησε μιά ώρα και δεν εμφανίσθηκε!
– Να πάρει τον πούλο αδερφέ.
– Θα τον πάρει!!!
Τέταρτη περίπτωση: Ετος 2008: Ασθενής μου μου εξομολογήθηκε ότι παλιά ετοίμασε πακετάκι 5.000.000 δραχμών γιά να δοθεί σε βουλευτή με σκοπό τον διορισμό της κόρης στό Δημόσιο. Κατάφερα παρανόμως να τον βιντεοσκοπήσω με μικρή κάμερα.
– Ετοιμάζω το πακετάκι και το στέλνω με δικό μου άνθρωπο.
– Το πήρε?
– Λέει, με τα χρήματα αυτά θα πληρώσω πολλά άτομα στό μηχανισμό γιά το διορισμό.
– Κι άν δεν διορισθεί η κοπέλα θα τα πάρουμε πίσω?
– Απίθανη περίπτωση αλλά δεν μπορώ να εγγυηθώ.
– Μπορούμε να έχουμε μιά απόδειξη γιά να τα πάρουμε πίσω άν δεν διορισθεί?
– Ααααααααα αυτό δεν γίνεται!!!
– Και τελικά?
– Τα πήραμε πίσω τα χρήματα.!!! ΔΕΝ διορίσθηκε τότε. Διορίσθηκε μετά από πολλά χρόνια με ΑΣΕΠ.
Εχω και μιά πέμπτη περίπτωση αλλά όσο και να αλλάξω τα στοιχεία φωτογραφίζονται πλήρως τα πρόσωπα. Οπότε αποφεύγω να τη δημοσιεύσω. Οποιος θέλει να του την πώ, να έρθει στό Μουσείο Τεχνών και Επιστημών Ηπείρου να πιούμε καφέ.
Αυτά από τις Ελληνικές Εκλογές και τους Υποψήφιους συμπατριώτες μας.
ΕΣΥ φίλε ψηφοφόρε? Σε ποιά ομάδα ανήκεις?
Σε αυτούς που έφαγαν ..μπακαλιάρο και …σουβλάκια?
Σε αυτούς που έδωσαν ….πακετάκι?
Η σε αυτούς που εντάχθηκε το οικόπεδο στό σχέδιο πόλεως?
Αντε καλή Ψήφο σε σένα και …Ψόφο στούς κακούς πολιτικούς!!!
