Ημέρες γιορτινές και μασκαρεμένες και “παγώσαμε” με το άκουσμα του τρομερού τροχαίου. Ένα συμβάν που “μεγάλωσε” στα μάτια μας λόγω ύπαρξης κάμερας. Εφιαλτικό σενάριο, ωσάν να βλέπεις Fast And Furious. Ο υπαίτιος του τραγικού αυτού γεγονότος έλαχε να είναι γόνος γνωστής οικογενείας και αυτό σήμανε “πόλεμο” ύβρεων και χυδαιότητας από μεγάλη μερίδα διαδικτυακής… καβλάντας. Γιατί μόνο έτσι μπορεί να θεωρηθεί όλο αυτό το αδυσώπητο πανηγύρι δικαιοσύνης που στήνεται κάθε φορά που κρίνουμε τους πάντες. “Άντε μωρέ τον παλιό μ%^*& που έτρεχε και έκανε ότι γούσταρε. Έτρωγε τα λεφτά του μπαμπά και το έπαιζε λεζάντα” και πολλά άλλα παρόμοια σκεπτικά τα οποία ξεστομίζονται όλες αυτές τις μέρες. Τελικά, γιατί μπαίνουμε στην διαδικασία να κρίνουμε τα πάντα; Ποιος λόγος; Τι ευχαρίστηση μπορεί να προσφέρει το “κράξιμο” σε θανόντες; Πόσο γελοίοι μπορεί να γινόμαστε όταν χλευάζουμε όσους έχουν παραπάνω αγαθά από εμάς και ακόμα και σε στιγμές τραγικές σαν και εκείνη προ ημερών “απολαμβάνουμε” την κατακλείδα του γεγονότος;
Ας αποφασίσουμε να αρχίζουμε σιγά σιγά να εφαρμόζουμε τον Κ.Ο.Κ. και ας αφήσουμε τα “δικαστικά όργια” για τους καθ ύλην αρμόδιους. Είτε λέγεσαι Παντελίδης (λαϊκή πλευρά και αυτοδημιούργητος), είτε λέγεσαι Βακάκης (γόνος πλούσιας οικογενείας), το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο και δυστυχώς το πιο μακάβριο. Να αφήσουμε κινητά, μαγκιές, γκαζώματα και όλα αυτά που μας κάνουν να νιώθουμε καμπόσοι και ας μη παίζουμε με τις ζωές μας και συνάμα των άλλων.
