Θα μπορούσε ποτέ η Κίνα να γίνει η νούμερο ένα δύναμη του πλανήτη ; Εμφατικά όχι . Μπορεί όμως να ξεπεράσει τις ΗΠΑ στην κατάταξη ισχύος ; Φυσικά και ναι . Όσο και να μας μπερδεύουν οι παραπάνω προτάσεις , που είναι φυσιολογικό , πρόκειται για μια υπόθεση διόλου απίθανη . Επειδή όμως πρόκειται για θέμα που γεμίζει βιβλία και δεν αγγίζει την πλειοψηφία των αναγνωστών , απλά θα παραθέσω συγκεκριμένα δεδομένα και ιδέες και θ’αφήσω τη σύνδεσή τους σ’εσάς .
Το μεγάλο πλεονέκτημα της Κίνας, σε αντίθεση με ό,τι ευρέως πιστεύεται , δεν είναι η οικονομική της ισχύς. Είναι η φιλοσοφία της . Υπάρχει ένα ρητό , δε θυμάμαι αυτή τη στιγμή αν είναι του Σουν Τζου ή του Λάο Τσε, που λέει πάνω κάτω το εξής : «Αν σταθείς στην όχθη του ποταμού και περιμένεις υπομονετικά , μετά από λίγο θα δεις τα πτώματα των εχθρών σου να κατεβαίνουν το ποτάμι».
Η Κίνα , είτε ως χωριστά Βασίλεια , είτε ως Αυτοκρατορία , είτε ως Λαϊκή Δημοκρατία , πάντα λειτουργούσε με το ίδιο κοινωνικοπολιτικό σύστημα , Ένα σύστημα όσο πιο βαθύ φιλοσοφικά αλλά , ταυτόχρονα , όσο πιο απλό στην έκφρασή του γίνεται , σχεδιασμένο ν’αποφέρει τα βέλτιστα αποτελέσματα στη διοίκηση αμέτρητου πλήθους ανθρώπων και να εξασφαλίσει ένα επίπεδο διαβίωσης ικανό να δημιουργεί τις ελάχιστες κοινωνικές τριβές .
Ο θεμέλιος λίθος μιας τέτοιας ιδεολογίας είναι η συνειδητοποίηση της μικροσκοπικότητας ( όχι μηδαμινότητας ) του ατόμου σε σχέση με τον ωκεανό των ανθρώπων , το ατελείωτο της Γης και το άπειρο του Χρόνου και , επομένως , η εκούσια ή ακούσια καταπίεση των όποιων αισθημάτων και βλέψεων του ατόμου προς το ηρωικό .
Με άλλα λόγια , κάθε άνθρωπος γίνεται ένας μικρός κρίκος σε μια ατέλειωτη αλυσίδα ανθρώπων που ταξιδεύει μέσα στο Χώρο και το Χρόνο , χωρίς να ορίζει τη Μοίρα του , απλά υπακούοντας κατευθύνσεις . Εξού και η δουλοπρέπεια με την οποία εμφανίζονταν οι Κινέζοι στα βιβλία , στον κινηματογράφο , στο Λούκυ Λουκ στις προ πολιτικής ορθότητας εποχές . Εξού κι ότι , αν και μιλάμε για Λαό αειθαλή , ελάχιστότατοι ήρωες , με τη δυτική έννοια του όρου και που να μη προέρχονται απ’το φολκλόρ , είναι γνωστοί παγκοσμίως .
Επομένως , αυτό που πρέπει να μας παραξενεύει , δεν είναι η οικονομική γιγάντωση της Κίνας , η οποία πάντα υπήρχε απλά δε φαινόταν γιατί τη νέμονταν οι Δυτικοί , με πρώτους ως συνήθως τους Άγγλους και η υπόλοιπη ήταν κρυμμένη στα υπόγεια του μανδαρινισμού (όπως τώρα του Κόμματος) και δε διαχέονταν στο λαό για τους λόγους που καταλαβαίνετε απ’τα παραπάνω ,αλλά το γιατί πραγματοποιείται αυτό το τεράστιο , για τα δικά τους δεδομένα , άνοιγμα προς τον Κόσμο .
Και για να προλάβω όσους προτρέξουν, θα πω πως ο παλιός Δρόμος του Μεταξιού δεν ήταν προϊόν Κινέζικης πολιτικής αλλά γνώρισε την άνθησή του μετά την κατάληψη της χώρας απ’τους Μογγόλους και αφότου η Χρυσή Ορδή (και το Ισλάμ) ξεκλείδωσαν την Κεντρική Ασία…
Αυτοί που χαράσσουν την εξωτερική πολιτική του καθεστώτος φαντάζομαι πως είναι ασφαλές να πούμε πως διέγνωσαν κάποιο παγκόσμιο κενό εξουσίας , το οποίο , υπό τις παρούσες συνθήκες , θεωρούν πως μπορούν να καλύψουν χωρίς να συναντήσουν ιδιαίτερη αντίσταση σ’αυτούς τους τους σχεδιασμούς. Γι αυτό και βλέπουμε τα τελευταία είκοσι χρόνια περίπου δυναμική επέκταση των Κινεζικών συμφερόντων στην υποσαχάρια Αφρική και στην κεντρική Ασία , σφιχτό εναγκαλισμό του Ιράν (στα όρια της ασφυξίας) και έντονες ματιές , για να το πούμε διακριτικά , στην Τουρκία και λιγότερο έντονα αλλά σταθερά στην Ελλάδα , κυρίως με πάτημα τον Πειραιά.
Σημαντικότατο γεγονός , έστω κι αν πέρασε στα ψιλά της Δυτικής ειδησεογραφίας για ψυχολογικούς λόγους προφανώς , ήταν και η πρόσφατη πετυχημένη δοκιμή του νέου υπερυπερηχητικού πυραύλου , ο οποίος μπορεί να φέρει και πυρηνικές κεφαλές και ο οποίος μπορεί επί της ουσίας να χτυπήσει οπουδήποτε πάνω στον πλανήτη χωρίς πρακτικά να υπάρχει δυνατότητα αναχαίτισης, πράγμα που σε λίγο καιρό θα καθιστά παρελθόν την υπεροπλία σε αεροπλανοφόρα και την ασφάλεια των ηπειρωτικών ΗΠΑ. Αντίστοιχο όπλο δεν υπάρχει στο Ατλαντικό οπλοστάσιο και , σύμφωνα με την παραδοχή ανώτατων Αμερικανών αξιωματικών , κάνουμε λόγο για έκπληξη ανάλογη με την εκτόξευση του Σπούτνικ από πλευράς ΕΣΣΔ!
Πραγματικά όμως θεωρώ τα όσα κοσμογονικά περιέγραψα παραπάνω δευτερεύουσας σημασίας μπροστά στο ένα και μοναδικό θεμελιώδες ερώτημα αυτή τη στιγμή . Ο Δυτικός Κόσμος θέλει πραγματικά να κερδίσει αυτό τον πόλεμο ;
Σαν πρώτο άκουσμα είναι σοκαριστικό αλλά σκεφτείτε σας παρακαλώ λίγο βαθύτερα πριν το απορρίψετε .
Το βασικότερο στοιχείο ενός τέτοιου συλλογισμού είναι το ότι όλες οι συγκρούσεις στη σύγχρονη Ιστορία της Ανθρωπότητας είναι συγκρούσεις πρωτίστως ιδεολογικές . Είτε αυτές είναι πολιτικές είτε ένοπλες , δεν έχει σημασία , το κύριο είναι η εκάστοτε ιδεολογία και πάνω σ’αυτή κουμπώνουν οικονομικές , γεωπολιτικές και λοιπές αξιώσεις . Η ιδεολογία εξάλλου είναι αυτή που γεννά αντίστοιχες δομές , συμβατό πολιτισμό και αξιώσεις απαραίτητες για την επικράτηση και διαιώνισή της .
Μέχρι εδώ , φαντάζομαι , όλα καλά . Πάμε τώρα επί του πρακτέου . Ο Σινικός Κόσμος , πατώντας και πάνω στα απλουστευμένα αλλά αληθινά προαναφερθέντα , με εξαίρεση κάποια διαστήματα (πχ Μαοϊκή Πολιτιστική Επανάσταση ) είναι εξαιρετικά συνεπής σ’αυτά που πρεσβεύει . Καλά ή κακά , οπισθοδρομικά , ανελεύθερα , σοφά ή ρηχά , αυτό μπορεί να το κρίνει ο καθένας σας . Πάντως είναι αυτά τα πέντε-δέκα συγκεκριμένα πράγματα . Στιβαρά στην πανάρχαιη μονολιθικότητά τους , γοητευτικά στο παιχνίδισμά τους με τις ατελείωτες ανθρώπινες αλυσίδες . Και , το σημαντικότερο , με απόλυτη σύμπνοια πράξης και διδαχής .
Αλήθεια , εν έτει 2021 προς 22, τι αντίστοιχο έχει ν’αντιπαρατάξει ο Δυτικός Κόσμος σ’αυτή την ιδεολογική διελκυστίνδα ; Τις γνωστές μπούρδες και αοριστολογίες περί Ελευθερίας και Δημοκρατίας , αυτά τα ρητορικά τέρατα του Λοχ Νες που όλο τα ακούμε και ποτέ δεν τα’χουμε δει ποτέ ; Ή την Ελεύθερη Αγορά των πέντε εταιριών , συν μία πετρελαϊκή και μια Τράπεζα ; Α, ξέχασα και την Κόκα Κόλα …
Πάμε λίγο πιο αναλυτικά . Πρέπει οπωσδήποτε να αποβάλλουμε συγκεκριμένα σκεπτικά που δεκαετίες , μην πω αιώνες τώρα , μας έχουν δολίως επιβληθεί με προφανή σκοπό να δεχόμαστε διάφορες καταστάσεις αδιαμαρτύρητα . Σκεπτικό πρώτο . Η Ιστορία προχωρά πάντα προς τα μπρος . Όχι ! Η Ιστορία και παγώνει και οπισθοδρομεί ! Ποια ήταν η ιστορική εξέλιξη πχ των Λαών της Υποσαχάριας Αφρικής απ’το πΧ μέχρι , ας πούμε , το 1000μΧ; Καμία απολύτως ! Ποια ήταν η εξέλιξη της Ευρώπης , πλην Αν. Ρωμ. Αυτοκρατορίας μετά την πτώση της Ρώμης και σε πολλές περιοχές της ακόμα και μετά την Αναγέννηση ; Όχι απλά καμία , αλλά όπισθεν ολοταχώς ! Αυτά ήταν δυο εύκολα παραδείγματα , αν κάτσουμε να το σκεφτούμε παραπάνω θα βρούμε πάμπολλα …
Σκεπτικό δεύτερο . Η στρατιωτική και τεχνολογική υπεροχή εγγυάται σε κάθε περίπτωση τη νίκη . Ας ξαναπιάσουμε το παράδειγμα της Ρώμης . Προφανώς και είχαν περισσότερες σιδηρόφρακτες λεγεώνες , καλύτερα εκπαιδευμένες και συνεπικουρούμενες από πλήθος πολεμικών μηχανών , από οποιαδήποτε ξυπόλυτη ορδή βαρβάρων που περίμενε τον κάθε εξωμότη του Ρωμαϊκού Στρατού (βλ Αρμίνιος) να τους μάθει να βάζουν το ένα πόδι μπροστά απ’τ’άλλο στρατιωτικά . Και , όμως , καταστράφηκαν ολοκληρωτικά !
Τι μπορεί να φταίει για τα παραπάνω ; Φαντάζομαι ότι ο προφανής λόγος είναι ότι οι κοινωνίες που περιγράψαμε παραπάνω έχασαν την πολιτική και πολιτισμική τους στόχευση και , έτσι , νομοτελειακά , έχασαν τη συνοχή και τη σφριγηλότητά τους . Δεν είχαν επι της ουσίας λόγο ύπαρξης από ένα σημείο και μετά ως κοινωνία , είχαν μετατραπεί , ιδίως στο Δυτικό κομμάτι της Αυτοκρατορίας σε ένα μείγμα από φατρίες , άτομα και στρατιωτικά τμήματα που το ένα ανταγωνίζονταν το άλλο για καθαρά υποκειμενικό όφελος , έχοντας εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια δημιουργίας δεσμών μεταξύ τους , κοινών παραστάσεων , κοινών συνηθειών , κοινού εδάφους , εν πάσσει περιπτώσει .
Ένα άλλο , άκρως σημαντικό και άμεσα συνδεόμενο με τα παραπάνω στοιχείο είναι η νοοτροπία που επικράτησε ,στα πλαίσια της κοσμοκρατορίας , σε πολλά ισχυρά άτομα , είτε πάμπλουτα , είτε ισχυρά στρατιωτικά . Η νοοτροπία αυτή έθετε το προσωπικό συμφέρον υπεράνω του συμφέροντος της Ρώμης , με αποτέλεσμα να μην έχουν ενδοιασμό ν’ανεβοκατεβάζουν στο θρόνο αυτοκράτορες-καρικατούρες , άτομα παντελώς ανίκανα για διακυβέρνηση αρκεί να εξυπηρετούν αυτά τα προσωπικά τους συμφέροντα ή να οδηγούν το κράτος σε συνεχείς συρράξεις μεταξύ των λεγεώνων και των στρατηγών τους για την πραγμάτωση προσωπικών φιλοδοξιών , με αποτέλεσμα η Αυτοκρατορία να μην ασχολείται με τις εξωτερικές απειλές και την ευζωία των πολιτών , παρά μόνο να έχει μετατραπεί σε μια τεράστια χέρσα έκταση που απλά ποτίζονταν απ’το αίμα μισθοφόρων λεγεωνάριων και βαρβάρων που οι ίδιοι έφεραν στη γη τους.
Αν και ήδη προφανές , ας δούμε τι συμβαίνει σήμερα . Δε θ’ασχοληθώ με τα σοφίσματα περί ανωτερότητας του Δυτικού Πολιτισμού και νομοτελειακής του επικράτησης απλά γιατί … έτσι , επειδή όπως προείπαμε , αυτό είναι καθαρός βιασμός και της Λογικής και της Ιστορίας . Πάμε στο πρακτικό της υπόθεσης .
Τι ακριβώς παράγει ο Δυτικός κόσμος από πλευράς πολιτισμού σήμερα ; Ή ,μάλλον, ποιο είναι το φιλοσοφικό πλαίσιο απ’το οποίο εκπορεύεται ο σημερινός πολιτισμός ; Ποιο το πλαίσιο αξιών που χρησιμοποιείται ;
Δε χρειάζεται , φαντάζομαι , να είσαι διδάκτωρ Φιλοσοφίας για ν’αντιληφθείς πως τέτοιο πλαίσιο δεν υφίσταται , εδώ και δεκαετίες . Δεν είμαι σε θέση να ξέρω τις αιτίες , η προσωπική μου άποψη πάντως , για όποιον ενδιαφέρεται , είναι πως οι βάσεις του Δυτικού οικοδομήματος ,η αποσπασματική στο εύρος της και μη κατανοητή στην ουσία της Ελληνική Γραμματεία , μπολιασμένη με την Ιουδαϊκή διδασκαλία και την Κέλτικη παράδοση , υπό τη σκέπη της Ρωμαϊκής έννοιας της Νομοθεσίας , δημιούργησαν ένα αμάλγαμα που προχώρησε την Ανθρωπότητα μέχρις του σημείου των κοινωνικοπολιτικών ζυμώσεων του δεύτερου μισού του εικοστού αιώνα αλλά πλέον οι δυνατότητές του εξανεμίστηκαν .
Ο Κόσμος πλέον κινείται με τις εναπομείνασες αναθυμιάσεις αυτού του Συστήματος . Και το χειρότερο όλων , καθώς είναι προφανές πως είμαστε εντός περιόδου τεκτονικών ιστορικά αλλαγών , το υπάρχον όχημα δεν είναι ούτε ικανό ούτε ασφαλές να επιτελέσει τη μετάβαση στη Νέα Εποχή .
Για το λόγο πως δεν έχει πλέον το ειδικό βάρος να χτίσεις πάνω του , να το εξελίξεις . Αν σκεφτούμε μάλιστα τις τρέχουσες εξελίξεις στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης και του μετασύμπαντος , δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσουμε με τρόμο πως η κυρίαρχη υλιστική , Μαρξιστική , Επικούρεια , διαλέξτε όποιο επίθετο προτιμάτε , θέαση των πραγμάτων οδηγεί σε αμφισβήτηση ακόμα και τη συνέχιση της ανθρώπινης πορείας , ενδεχομένως πιο άμεσα από κάποια οικολογική καταστροφή !
Και το χειρότερο όλων αυτών δεν είναι απλά ένας ενδεχομένως λανθασμένος τρόπος ανάγνωσης των θεωριών και θέασης των πραγμάτων ο οποίος ,στην τελική , μπορεί ν’αλλάξει , έστω και δύσκολα .
Το χειρότερο είναι πως, τη στιγμή που μιλάμε , δε φαίνεται να υπάρχει κάποια διάθεση φιλοσοφικής αναψηλάφησης γιατί , σύμφωνα και με το ιστορικό προηγούμενο, οι υπάρχουσες ελίτ του Ατλαντικού κόσμου έχουν αποσυνδέσει την ύπαρξη και ευημερία τους από τη συνέχιση της ομαλής λειτουργίας των δυτικών δομών .
Και απ’ό,τι φαίνεται , όχι απλώς έχουν αποστασιοποιηθεί αλλά , ενδεχομένως και να επιδιώκουν και μια κάποια καταστροφή των δομών αυτών .
Ας μιλήσουμε επί των γεγονότων . Υπάρχει πραγματικά σόφρων άνθρωπος που πιστεύει πως ο γέρων Πρόεδρος των ΗΠΑ έχει αυτή τη στιγμή μεγαλύτερη δύναμη πχ απ’το Μπιλ Γκέιτς ; Η ότι , επι της ουσίας , οργανισμοί σαν της Google (νυν Alphabet),της Amazon, της Apple είναι σημαντικότεροι παγκόσμιοι κυβερνητικοί παράγοντες απ’την πλειοψηφία , αν όχι την ολότητα των κυρίαρχων κρατών ;
Έχει σκεφτεί κανείς πως η αποπομπή επί της ουσίας του ακατάλληλου Τραμπ , με όλα τα θλιβερά γεγονότα που την ακολούθησαν και η αντικατάστασή του με έναν άνθρωπο εμφανώς ανίκανο , σωματικά και πνευματικά να επιτελέσει τα καθήκοντά του , μπορεί να μην είναι απλά τοποθέτηση ενός αχυρανθρώπου σε μια κρίσιμη θέση αλλά ευθεία επίθεση στη θέση καθεαυτή , υπονόμευση όσων πρεσβεύει δια της γελοιοποίησης ;
Και άντε να δεχτώ πως στην πολιτική αυτά «συμβαίνουν». Ας πιάσουμε κάτι διαφορετικό . Ξεκίνησε εδώ και καιρό μια συζήτηση για το αν ο επόμενος Τζ. Μποντ θα είναι μαύρος , γυναίκα , ομόφυλου σεξουαλικού προσδιορισμού κλπ . Είδαμε κόμικ με γκαίυ (ή μπάι) γιο Σούπερμαν . Σούπερμαν , επι της ουσίας .
Είδαμε τον Κάπταιν Μάρβελ από άντρας να γίνεται γυναίκα στο σινεμά . Είδαμε τον Αχιλλέα , για να χτυπήσουμε και τις χορδές των μεγαλύτερων , να γίνεται Νούβιος πολέμαρχος για τις τηλεοπτικές ανάγκες .
Το ερώτημα που προκύπτει από παραδείγματα σαν τα παραπάνω είναι το εξής απλό . Γιατί , σώνει και καλά , πρέπει ν’αλλάζουν φύλο , χρώμα και προτιμήσεις ήδη υπάρχοντες ήρωες και ηρωίδες της μαζικής κουλτούρας ; Η εύκολη απάντηση είναι για λόγους πολιτικής ορθότητας και «κοινωνικής δικαιοσύνης». Γιατί όμως αντί να γίνει όλο αυτό , δε δημιουργούνται απλά καινούριοι ήρωες ;
Κανείς φαντάζομαι , πλην των βαρεμένων ρατσιστών , δεν έχει θέμα να απολαύσει στον κινηματογράφο ή στη λογοτεχνία ένα χαρακτήρα οποιουδήποτε προφίλ , αν πρόκειται για καλοφτιαγμένο ρόλο σ’ένα ωραίο έργο .
Τότε γιατί εμπορικοί κολοσσοί σαν τη Ντίσνεϊ βγάζουν τη μια εμπορική αποτυχία μετά την άλλη , πετώντας εκατομμύρια , επιμένοντας στην ίδια αμφιλεγόμενη συνταγή ; Φαντάζομαι λόγω του ότι ο στόχος και σ’αυτή την περίπτωση δεν είναι το εμπορικό κέρδος . Σ’αυτή τη φάση , τουλάχιστον . Ο στόχος είναι η αποδόμηση μέσω της συγχύσεως και της γελοιοποιήσεως εμβληματικών μορφών της μυθιστορίας του δυτικού κόσμου και , συνακόλουθα , των αξιών που αυτές πρεσβεύουν είτε στο συνειδητό είτε στο υποσυνείδητο επίπεδο .
Έτσι ώστε , σταδιακά , να φτάσουμε σε μια μορφή ανθρώπου μπερδεμένου ιδεολογικά , απογοητευμένου πολιτικά και χαμένου πνευματικά , μιας και αντίστοιχα υπονομευτικά φαινόμενα παρατηρούνται και στους κόλπους της (κάθε) Εκκλησίας , με ημίτρελους ημιαγράμματους φανατικούς να ξερνάνε μίσος , παραλογισμούς και γραφικότητες απωθώντας κάθε νηφάλια σκεπτόμενο άνθρωπο και , γενικά , στους κόλπους οποιασδήποτε μορφής πνευματικής αναζήτησης..
Ας επανέλθουμε όμως , γιατί τα παραδείγματα είναι πάμπολλα και μπροστά σας, οπότε δε χρειάζεται να πλατειάζουμε . Θ’αναρωτηθείτε σωστά , μα αφού η Αμερική γεωπολιτικά πάει να κυκλώσει την Κίνα , πιέζει τη Ρωσία μέσω της Ουκρανίας , με δυο κουβέντες οι κινήσεις της φαίνονται να είναι πάνω σε μια σκληρή γραμμή , πώς εκφράζεις απόψεις σαν τις παραπάνω ;
Είναι όντως έτσι τα πράγματα , φίλοι μου, ή μήπως η πραγματικότητα είναι πιο πονηρή απ’αυτό που εκ πρώτοις φαίνεται ;
Γιατί , αυτό που παρακολουθούμε απ’το καλοκαίρι , είναι η ντροπιαστική αποχώρηση των ΗΠΑ απ’το Αφγανιστάν , τεράστιο οικονομικό και κυρίως ψυχολογικό πλήγμα στο προφίλ της μιας και μόνης Υπερδύναμης , με την ταυτόχρονη παραχώρηση , επι της ουσίας , σε Ρωσία και , κυρίως, Κίνα του δικαιώματος να ξεδιπλώσουν τη δική τους στρατηγική στην περιοχή . Αν όλα πάνε σύμφωνα με το σινικό πλάνο , καταλαβαίνετε πως άλλο ένα εμπόδιο για το Νέο Δρόμο του Μεταξιού θα φύγει απ’τη μέση .
Την ίδια περίοδο , κάτω από «καθεστώς επικοινωνιακής πίεσης», σύμφωνα με ορισμένες αστείες αναλύσεις , προχωρά η συμφωνία AUKUS και η Αυστραλία αποκτά πυρηνοκίνητα , πυρηνικά στην πράξη , υποβρύχια . «Κυκλώνεται η Κίνα», αντηχεί στους γεωπολιτικούς μαχαλάδες ντόπιας και διεθνούς δημοσιολογίας ! Αλήθεια , μέχρι χτες οι ΗΠΑ δεν είχαν τη δυνατότητα ν’αναπτύξουν δικά τους υποβρύχια στη συγκεκριμένη περιοχή ; Ή οι Αυστραλοί απαγόρευαν κάθε είδους εμπλοκή σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις ; Κι αν ναι (εδώ γελάμε), πώς και ξάφνου , στο δρόμο για τους Εμμαούς down under , είδαν το φως της Κινεζικής απειλής και αποφάσισαν να εξοπλιστούν ; Και τώρα που εξοπλίζονται δηλαδή , θα θεωρούνται κάποιου είδους «αντίβαρο» στην προκλητικότητα του Πεκίνου ; Αστεία πράγματα , φίλοι μου .
Επί της ουσίας , επομένως , η βασική συνθήκη που επετεύχθη μ’αυτή τη συμφωνία ήταν η οργή της Γαλλίας και οι αναταράξεις εντός ΝΑΤΟ .. Πας να περιορίσεις την Κίνα , λοιπόν , όχι ως ΗΠΑ αλλά ως οργανισμός κρατών και διασύρεις βασικό σου εταίρο . Μάλιστα… Και μετά φυσικά θα απαιτήσεις επιπλέον κυρώσεις απ’την ΕΕ , ολοκληρώνοντας , σε περίπτωση που συμβεί , τον Γαλλικό εξευτελισμό . Έχεις φυτέψει βέβαια και το σπόρο να βρεθείς προ εκπλήξεων αλλά , για διάφορους λόγους , ας τ’αφήσουμε στην άκρη προς το παρόν .
Κερδισμένη απ’όλη αυτή την αναταραχή φυσικά βγήκε η Μ. Βρετανία , ο γνωστός λύκος στην αναμπουμπούλα , που προσπαθεί να ξαναποκτήσει διακριτό βηματισμό στο παγκόσμιο γίγνεσθαι και η Αμερική φαίνεται να της προσφέρει αυτή την ευκαιρία . Αυτές οι επιδιώξεις, παρεμπιπτόντως , επειδή πρέπει να διαχέονται και προς τα κάτω , στον απλό λαό , προβάλλονται ξεκάθαρα στον τελευταίο Τζαίημς Μποντ, για να συνδεθούμε με τα προγραφέντα.
Γράφηκε και ειπώθηκε κατά κόρον πως μια συμφωνία σαν την AUKUS και η συμπεριφορά έναντι της Γαλλίας δείχνει εμφατικά προς όλους πως η πρωτοκαθεδρία του Αγγλοσαξονικού κόσμου έναντι Φράγκων και λοιπών είναι αναμφισβήτητη και υπεράνω λοιπών συμμαχιών . Δεν υπάρχει αντίλογος στη συγκεκριμένη θέση , απλά δυο παρατηρήσεις . Πρώτον , μετά και απ’αυτό , ποιος αφελής ακόμα πιστεύει πως μιλάμε για συστράτευση του Δυτικού Κόσμου εναντίον της «Κινέζικης απειλής» και όχι για τοποθέτηση δυνάμεων ενόψει της επόμενης μέρας της ανθρωπότητας ; Δεύτερον και τηλεγραφικώς . Ακόμα υπάρχει κόσμος εντός επικράτειας που πιστεύει πως , ασχέτως της συμφωνίας για τις φρεγάτες , οι ΗΠΑ θα παραχωρήσουν στη Γαλλία τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου ; Προσοχή στο Λονδίνο και τις Αγγλικές βάσεις στην Κύπρο ! Αυτό μονάχα…
Και , για να το μαζέψουμε , γιατί μπορεί να μιλάμε για ώρες (και θα επανέρθουμε , φαντάζομαι ). Παρόμοια περιστατικά και σκεπτικά μπορεί να βρει κανείς ουκ ολίγα , όρεξη για σκέψη να υπάρχει . Σκεφτείτε πως δε μιλήσαμε καν για Τουρκία , Ιράν κλπ! Ποιο μπορεί να είναι ένα κάποιο γενικό συμπέρασμα , πού μπορεί να οδηγείται η όλη κατάσταση ;
Ειλικρινά , δεν έχω την παραμικρή ιδέα ! Βλέπετε , συμβαίνουν τόσα πολλά και τόσο σύντομα που ελάχιστοι άνθρωποι μπορούν να έχουν την πλήρη εικόνα . Στηριζόμενος σ’ένα γενικό μοντέλο όπως το παραπάνω και πιο πολύ διαισθητικά , θ’αποτολμήσω να πω τα εξής .
Είναι πλέον φανερό ακόμα και στους πολιτικά τυφλούς πως έχουμε εισέλθει σε περίοδο κοσμοϊστορικών αλλαγών . Απ’αυτό το είδος που στρέφει ολοκληρωτικά το ρου της Ιστορίας . Επίσης πιστεύω πως , για λόγους που δε γνωρίζω , αυτές οι αλλαγές έχουν περάσει απ’το σταδιακό επίπεδο εξοικείωσης του κόσμου σε άμεση και ανεξαρτήτως κόστους εφαρμογή . Βλέπε ενεργειακά , χρηματοοικονομικά και λοιπά .
Εξ ου και η επίθεση στην προσωπικότητα του μέσου πολίτη (που ,αντίθετα απ’ό,τι πιστεύουν διάφοροι , σηκώνει κι άλλη κλιμάκωση ),ώστε μέσα από επιχειρήσεις σύγχυσης , σοκ και δέους ν’αποδεχτεί με την ελάχιστη αντίδραση τη Νέα Εποχή . Προσοχή παρακαλώ , δε θέλω να πω πως κάτι τέτοιο είναι υποχρεωτικά κακό , πως έρχεται η καταστροφή και άλλα κινδυνολογικά . Σύντομα θα έχουμε καθαρότερη ενέργεια , καθαρότερο από κάθε άποψη χρήμα , πιο προχωρημένη τεχνολογία . Απλά , όπως γινόταν πάντα ιστορικά , δε θα μπορέσουν όλοι ν’ακολουθήσουν και να προσαρμοστούν σ’αυτο τον νέο τρόπο ζωής. Πολλοί αναγκαστικά θα μείνουν πίσω , με ό,τι αυτό συνεπάγεται .
Φυσικά οι παλιρροϊκές αυτές αλλαγές , για να συντελεστούν και να εδραιωθούν , θα πρέπει να καταστρέψουν βίαια δομές και συστήματα που μέχρι σήμερα θεωρούνταν δεδομένα με μια συγκεκριμένη μορφή . Και , ναι , αναφέρομαι σε κράτη και διακρατικούς θεσμούς . Και προφανώς δεν αναφέρομαι μόνο σε μορφώματα τύπου Κόσσοβο και Βοσνία-Ερζεγοβίνη… Γι αυτό ακριβώς θέσαμε και το αρχικό ερώτημα αν η Δύση θέλει όντως να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο .
Προφανώς και κανείς δεν επιθυμεί την παγκόσμια επικράτηση ενός απολυταρχικού μισάνθρωπου ολοκληρωτισμού σαν αυτόν που εκπροσωπεί η Κίνα και δε θα συμβεί κάτι τέτοιο , όμως και το απέναντι σύστημα , όπως καταδείξαμε , έφτασε στα όριά του . Επομένως μια «ελεγχόμενη κατεδάφιση» και των δυο μπορεί να δημιουργήσει το χώρο να χτιστούν οι αρχές κάτι καινούριου , παίρνοντας στοιχεία από Ανατολή και Δύση και δημιουργώντας κάτι συμβατό με τη νέα κατάσταση . Θα ρωτήσει κανείς , θα είναι λειτουργικό κάτι τέτοιο ; Προσωπική μας άποψη πάλι , όχι , δε θα είναι .
Για τον απλούστατο λόγο πως λαθραναγνώσεις και λανθασμένη κατανόηση της εκατέρωθεν φιλοσοφίας μπορεί να λειτουργήσει βραχυπρόθεσμα αλλά σύντομα θα φανεί η ένδεια του εγχειρήματος . Κι αυτός είναι ο λόγος της βαθιάς ανησυχίας του γράφοντος . Πώς θα περάσουν την Ανθρωπότητα στην απέναντι όχθη της Ιστορίας αυτοί που επι σχεδόν έναν αιώνα τώρα ( και είμαι υπερβολικά επιεικής) , πλην της ψυχρής τεχνολογικής προόδου , γεννούν μόνο παρακμή ; Πνευματική , ψυχική , νοητική ; Πώς θα χορτάσουν τους πεινασμένους οι άρπαγες ; Πώς θα δώσουν Ελευθερία οι ολοκληρωτιστές ;
Από μόνο του το γεγονός , αν ευσταθεί η εικασία μας , πως αντί να δημιουργηθεί ένα καλύτερο πολιτισμικό-αξιακό υπόβαθρο θα γίνει προσπάθεια ένωσης συμπιλημάτων και θα πορευτούμε μ’αυτά , αρκεί να θορυβήσει και τον πιο αισιόδοξο των νεοφουτουριστών . Δυστυχώς , απ’ό,τι φαίνεται , αποτύχαμε . Οπότε ας δούμε τουλάχιστον πώς θα είναι ο Νέος Κόσμος που γεννιέται εν μέσω κλιματικών και κορωνοιικών οδυνών κι ας ελπίσουμε για το καλύτερο…
ΥΓ1) Φυσικά δε δέχονται σκέψεις σαν τις παραπάνω η πλειοψηφία των συνανθρώπων μας . Φυσικά και σ’όλες τις χώρες , σε όλες τις βαθμίδες υπάρχουν λαμπρά μυαλά που κάνουν το καλύτερο που μπορούν για τους συμπολίτες τους και τις ιδέες τους, δεν αμφιβάλλω καθόλου γι αυτό . Ποιός ξέρει , μπορεί και να έχουν δίκιο . Μπορεί και να πάμε σε κάποια ενδιάμεση λύση και μέρος του αγώνα τους να πιάσει τόπο…
ΥΓ2) Η μεγαλύτερη ιστορικά απογοήτευση , αν έστω και λίγα απ’τα παραπάνω ισχύσουν , θα είναι η Ρωσία και προσωπικά ο Πρόεδρός της . Πραγματικά κρίμα γιατί η κοινωνική σταθερότητά της στη μετά Γιέλτσιν εποχή και ο χαρακτήρας του Ρώσικου Λαού , όπως θρυλείται τουλάχιστον , θα’πρεπε να είχαν κάνει τη συγκεκριμένη χώρα πολιτισμικό οδηγό προς το μέλλον , τείνοντας μ’αυτό τον τρόπο χείρα φιλίας προς Ανατολή και , κυρίως , Δύση . Αντ’αυτού ο φοβερός και τρομερός Βλαδίμηρος αποδεικνύεται ένας απλά πολύ καλός διαχειριστής , ένας στρατηγιστής ενός παιχνιδιού που όλο και περισσότεροι σταματούν να παίζουν , ένας ηγέτης που αναμφίβολα είδε το μέλλον να έρχεται και αντί να σταθεί πρωτοπόρος , επέλεξε ν’ανοιγοκλείνει στρόφιγγες αερίου και bitcoin. Πραγματικά κρίμα . Οι συνθήκες τον προσπέρασαν και ο μεγάλος αρχηγός της προηγούμενης δεκαετίας τώρα στέκει γυμνός . Άτολμος και λίγος.
ΥΓ3) Όπου εμπλέκονται άνθρωποι , συμβαίνουν και ατυχήματα …
