Ξεκινώντας από τα του οίκου μας το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό ανήκει και οφείλουμε να ανήκει στο παρελθόν. Βέβαια οι τραυματισμοί των Ακόστα και Τζημόπουλου σε συνδυασμό με την αποβολή του Πασχαλάκη σε κάνουν τρως τα νύχια σου από την ατυχία και όχι τόσο από το αποτέλεσμα. Το καλό είναι ότι το βάθος του ρόστερ σε κάνει να ηρεμείς για την αντικατάσταση των απουσιών. Στο αγωνιστικό έτσι όπως στράβωσε ο αγώνας δε μπορούσε ο Γιάννης Πετράκης και τα παιδιά να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο. Ότι και να σχολιάσουμε για το σύστημα, την τακτική και την αγωνιστική απόδοση των ποδοσφαιριστών, πάει στον κάλαθο των αχρήστων. Οπότε, πάμε για άλλα και το ματς με τον Πλατανιά.
Η ΑΕΚ πέρασε από τη Βέροια και παρά το 2 στα 2 δε με πείθει ότι είναι ικανή για μεγάλα πράγματα. Καλός ο Αλμέιδα (βγήκαν τα παραπανίσια κιλά στη φόρα), χρυσός ο Μπακασέτας, αλλά σαν ομάδα δε διαθέτει το κάτι παραπάνω.
Ο Ολυμπιακός πήρε αυτό που “δικαιούνταν” στην έδρα του Ηρακλή. Αναμενόμενα εύκολα σφυρίγματα, παλιάς καλής εποχής και το διπλό ήρθε υπό “ερυθρόλευκες” συνθήκες. Αγωνιστικά; Μηδέν πλάνο, άναρχες καταστάσεις και εικόνα που δεν είναι άξια να λες μεγάλες κουβέντες.
Ο ΠΑΟΚ ήταν εξαιρετικός για ένα μισάωρο στην Τρίπολη, αλλά αντί να είναι άνετος με παίκτη παραπάνω έχασε τα αυγά και τα πασχάλια για παραπάνω από ένα ημίχρονο. Πρωταγωνιστής της αναμέτρησης ο κύριος Αρετόπουλος που ενώ πήγαινε με τα μπούνια τον δικέφαλο μέχρι το 0-2, από εκεί και πέρα έβλεπε… Αστέρια.
Κατά τ’ άλλα, Ατρόμητος και Αστέρας απογοητεύουν με τις μέχρι τώρα εμφανίσεις τους περισσότερο από τα αποτελέσματα.
Τέλος, ο Πανιώνιος έχει θέλξει με την αγωνιστική του εικόνα και σε συνδυασμό με το δύο στα δύο δείχνει ικανός για σπουδαία πράγματα.
