Κάπου γύρω στα 1850 ο Ερνέστ Κερντερουά έγραφε τους «Λαθροθήρες» του , ένα δυσεύρετο στις μέρες μας κείμενο το οποίο από πολλούς ομοϊδεάτες και μελετητές θεωρείται ως το πρώτο βιβλίο καθαρά αντιεξουσιαστικού χαρακτήρα που εκδόθηκε ποτέ .
Η κεντρική ιδέα του ήταν μια εισβολή Κοζάκων στην Ευρώπη , προκαλώντας την κατάρρευση όλων των δομών εξουσίας , όπως περίπου είχε συμβεί με τις βαρβαρικές ορδές που κατέστρεψαν τη Ρώμη . Πάνω στα ερείπια του πολιτισμού θα στηνόταν μετέπειτα μια κοινωνία αλληλεγγύης και δικαιοσύνης και η Ιστορία θα έπαιρνε το δρόμο της ..
Την ιδέα του αυτή χρησιμοποίησαν άλλοι αγωνιστές , στη θέση του βάρβαρου κατακτητή όμως έθεσαν το οργανωμένο εργατικό κίνημα που θα κατέλυε βιαίως την παλιά Τάξη και θα εγκαθίδρυε αυτό τον Νέο Κόσμο .
Πολλά χρόνια πέρασαν και αρκετά πράγματα άλλαξαν από τότε . Όχι τόσα όμως ώστε να σβήσουν τα κάρβουνα αυτής της αυτοκαταστροφικής-αυτοκαθαρτικής φωτιάς που σιγοκαίει στις βάσεις του Δυτικού πολιτισμού .
Τώρα , θα μου πείτε , γιατί σας τα γράφω αυτά . Θα δείτε παρακάτω πώς σχετίζονται με το σήμερα . Ο πρώτος λόγος είναι πως ,σύμφωνα με τα παραπάνω , θεωρώ πως στις μέρες του κορονοϊού το αναρχικό-αντιεξουσιαστικό κίνημα ήταν το ιδεολογικό ρεύμα που επλήγη περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο . Για τον απλούστατο λόγο πως ουσιαστικά κανείς δεν έδειξε διατεθειμένος ν’ακολουθήσει τα κελεύσματά του . Γιατί , τι πιο εύκολο , απ’τη στιγμή που πρεσβεύεις την κατάλυση που αναφέραμε παραπάνω , να φροντίσεις με όλες σου τις δυνάμεις να εξαπλωθεί ένας ιός με συγκεκριμένα ποσοστά θνησιμότητας μεν , που όμως μπορούσε να οδηγήσει το όλο Σύστημα αν όχι σε κατάρρευση , τουλάχιστον στα ακραία όριά του ; Το ξέρω πως την παραπάνω σκέψη τη θεωρείτε αρρωστημένη , το αποδείξατε άλλωστε με τη στάση σας . Το θέμα όμως είναι πως στάση ίδια με τη δική σας κράτησαν και οι διάφοροι «επαναστάτες» εντός και κυρίως εκτός της χώρας μας , αποδεικνύοντας δυο-τρία πράγματα με αυτή τους την υπευθυνότητα , εντός ή εκτός εισαγωγικών . Πρώτον , ότι τα διάφορα fight club, casa de papel και Mr robot , είναι ωραία όταν τα βλέπεις στην τηλεόραση και δε ρισκάρεις το δικό σου κεφάλι . Δεύτερον , οι Κερντερουά και Ντεζάκ αυτού του Κόσμου , καλό θα ήταν να αναθεωρήσουν τις ψευδαισθήσεις τους περί της μαζικής συμμετοχής στο Τσουνάμι της Αλλαγής . Ό,τι γίνει , αν ποτέ γίνει , θα είναι ή προϊόν ατυχήματος ή συνωμοσία λίγων . Τρίτον , δια της ατόπου , τα όσα γίνονται αυτή τη στιγμή στην Αμερική , αφού δεν πληρούν τα κριτήρια της αντίθεσης στην κάθε εξουσία , πρόκειται απλώς για αντίθεση στη συγκεκριμένη εξουσία (Τραμπ) και άρα καθίστανται καθαρά εξουσιαστικά φαινόμενα τα ίδια . Δε θα ήθελα να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες περί ατζέντας και χρηματοδότησης , που άλλωστε δε γνωρίζω , απλά αφήνω σ’αυτή τη γωνιά κι αυτή τη ματιά για όποιον θέλει να επεξεργαστεί τα γεγονότα πάνω σ’αυτή τη βάση.
Πάμε τώρα και στα του Συνταγματικού μας Τόξου . Η καραντίνα ήρθε , έφυγε και ξαναγυρνά σιγά σιγά με τη μορφή τοπικών lockdowns . Τι μας απέμεινε απ’την όλη διαδικασία , σε πολιτικό επίπεδο ; Αρχικά , πως το πλεονέκτημα του Μωϋσή , όχι του δικού μας , του άλλου, απ’τη διαχείριση της κατάστασης ξεπετσώθηκε με τα σκόιλ ελλικικού και τις λίστες της ντροπής των δουλικών ΜΜΕ . Εξ ου και οι όποιες σκέψεις για εκλογές πέταξαν σαν άλμπατρος ..
Γενικά , η εικόνα της Κυβέρνησης δεν είναι και πολύ καλή εδώ που τα λέμε . Με μπροστάρηδες τους υπεραποτυχημένους Χρυσοχοΐδη -Θεοχάρη – Αυγενάκη να απειλούν ανα πάσσα στιγμή να τινάξουν την όλη κατάσταση στον αέρα με τις επιλογές τους , με τον ηλιοκαμένο Σπυράδωνι να περιφέρεται από κανάλι σε κανάλι κι από ράδιο σε ράδιο χωρίς λόγο επί της ουσίας (αν τα έργα του συμβάδιζαν με τις εμφανίσεις του θα’μασταν κάτι μεταξύ Ντουμπάϊ , Σινγκαπούρης και Μετρόπολις ), με τον Κικίλια εξαφανισμένο τώρα που τα κρούσματα αυξάνονται ξανά , με το Δένδια να’χει πάθει βέρτιγκο απ’τις διεθνείς εξελίξεις και να εκλιπαρεί τους εργοδότες του να δώσουν μια κάποια λύση γιατί εμείς δεν , πρόκειται για μια εικόνα που όπως καταλαβαίνετε δε μπορεί να τη στηρίξει ούτε ο πιο φανατικός Νεοδημοκράτης .
Το καλό βέβαια για τον Μητσοτάκη είναι πως έχει μια πλειάδα στελεχών σε επιτελικές θέσεις που του βγάζουν έναν όγκο έργου, μιας και οι υπουργάρες είναι για τα μπάζα , καθώς και η τυφλή , πέραν της δουλικότητας στήριξη που απολαμβάνει από σύσσωμο τον Τύπο , με αμελητέες εξαιρέσεις . Και , φυσικά , η πλήρης ανυπαρξία αντιπολίτευσης , με το ΣΥΡΙΖΑ να μη δύναται ν’ανταποκριθεί ούτε
καν στα στοιχειώδη του ρόλου που του επιτάσσει το Σύνταγμα της Χώρας .
Ειλικρινά , αυτό που συμβαίνει με το συγκεκριμένο Κόμμα είναι άνω ποταμών !
Τα της ανεπάρκειας των στελεχών του φαντάζομαι δε χρειάζονται ανάλυση . Σκουρλετοβούτσηδες και Μαριλιζομπίστηδες λειτουργούν ως σίγουροι δρόμοι για την επιστροφή στο 3%. Κι αν προσθέσετε τα σπίτια του Παπαδημούλη , τις λαμογιές του Παππά , την ανερμάτιστη και πολιτικά ανόητη Νεολαία και λοιπούς σανδαλοφόρους ταγαροφέροντες , που μόνο στην ιδέα να ξαναπιάσουν πόστα σου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο ( θυμηθείτε τις πρόσφατες εκδηλώσεις εναντίον του Ισραήλ -άκουσον άκουσον!- και υπέρ των Παλαιστινίων με τα πανό «Καλωσόρισες Νέε Πορθητή» και τις συνομιλίες για ανακήρυξη ΑΟΖ με την Τουρκία , για τα οποία σκοπεύω να επανέλθω ),το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα .
Για να πω την αλήθεια πάντως , βλέποντας όλα τα παραπάνω , πίστευα πως ο Τσίπρας είχε πάρει τις αποφάσεις του , δηλαδή πως ήδη είχε κάνει τις κουβέντες του για την επόμενη μέρα , μια μορφή συγκυβέρνησης με τον ίδιο επικεφαλής μιας ήπιας σοσιαλδημοκρατικής παράταξης . Γι αυτό και αφήνει όλους τους τελειωμένους και τους περιθωριακούς να εκτίθενται στα μάτια του κόσμου χωρίς να αντιδρά , γι αυτό και δεν συμμερίζεται τις φωνές που ζητούν εκκαθάριση του ΣΥΡΙΖΑ απ’τα βλαβερά ζιζάνια . Γιατί προφανώς θεωρεί ολόκληρο το οικοδόμημα κατεδαφιστέο και μετά τις εκλογές , όποτε κι αν γίνουν , θα προχωρήσει για άλλες πολιτείες , αφήνοντας στη μοίρα τους τα μπάζα . Δεν του είναι δύσκολο , άλλωστε … Οι εξελίξεις όμως στο θέμα Μιωνή , όπου προφανώς και είχε εικόνα , μου δίνουν την εντύπωση πως κάποιοι θέλουν να τον «κοντύνουν» σε σχέση με τον μελλοντικό κυβερνητικό εταίρο και να του δώσουν να το καταλάβει . Επομένως , αν θα αντιδράσει και πώς θα αντιδράσει , μένει να αποδειχτεί .
Καταλαβαίνετε από τα παραπάνω πως η όλη κατάσταση εκπέμπει κάτι το τραγικό και πεισιθανάτιο . Και έτσι είναι , ας μη κοροϊδευόμαστε . Ευτυχώς όμως , μιας και μυστήριες οι βουλές του Κυρίου , που λέει και το ποίμνιο , σαν τελευταίο σωσίβιο μας ήρθε η παρουσία του ανθρώπου που όπως γράφαμε παλιότερα , πρέπει να του στήσουν άγαλμα σε όλες τις πλατείες της χώρας . Αναφέρομαι φυσικά στο δημοκράτη Πρόεδρο της γείτονος , τον πρώην μπαλαδόρο , πρώην σαλεπιτζή , ουισκομάχο και γενικότερα Οραματιστή , τον Ρ.Τ. Ερντογάν .
Θλίβομαι που γνωρίζω , όπως κι εσείς φαντάζομαι , πολλούς συμπολίτες που θαυμάζουν το πολιτικό ανάστημα του ανδρός και μετά χαράς θα ήθελαν κάτι αντίστοιχο και στον τόπο μας . Και δεν είναι μόνο οι γνωστοί πουσαιπαπαδόπουλοι . Είναι πολύ περισσότεροι . Όπως , αντίστοιχα , προβληματίζομαι όταν διαπιστώνω το φόβο που προκαλεί στην από δω πλευρά των πολιτικών η ιδέα και μόνο της αντιπαράθεσης μαζί του , καθώς και η απόγνωση του κόσμου όταν τον συγκρίνει με τους Τσιπροκούληδες . Οπότε , θα σας πω κάποιες απόψεις και όποιος θέλει τις κρατά .
Καταρχήν , ψυχραιμία . Απέναντι δεν έχουμε τον Ντισραέλι ούτε το Μπίσμαρκ . Όπως αντίστοιχα δεν είναι τέτοιος ούτε ο έτερος πολιτικός ογκόλιθος της γείτονος και επίσης αντικείμενο θαυμασμού της ντόπιας ιντελιγκέντσιας , ο Νταβούτογλου .
Μη κοιτάτε που η δική μας παραγωγή ιδεών είναι υπό του μηδενός . Ένας Κονδύλης φτάνει και περισσεύει . Και ναι , έχω διαβάσει κι εγώ τα γνωστά πονήματα του ενός κυρίου . Ο άλλος είναι αγράμματος .
Επομένως , με τι έχουμε να κάνουμε ; Προφανώς με έναν ηγέτη με υπέρμετρη φιλοδοξία , καθώς και έναν οικονομικό παράγοντα που θέλει να αυξάνει συνεχώς τις οικογενειακές μπίζνες και να δημιουργήσει παράλληλα ένα καθεστώς ασυλίας για τους διαδόχους όταν ο ίδιος δε θα είναι παρών . Δυστυχώς ή ευτυχώς καμία μορφή πολιτεύματος δε μπορεί να εμποδίσει κάποιους που σκέφτονται έτσι να το επιχειρήσουν και συνήθως να το καταφέρουν . Όχι μόνο τα απολυταρχικά , αλλά και η δημοκρατία . Τα ζούμε στο πετσί μας άλλωστε , ας μη στρουθοκαμηλίζουμε .
Όσο για τη φιλοδοξία , χωρίς αυτή δε θα υπήρχε πολιτική . Το κακό δεν είναι πως θέλει να ξεπεράσει τον Κεμάλ , το κακό είναι πως δε βρίσκεται κάποιος Έλληνας να θέλει να ξεπεράσει τον Καποδίστρια πχ .
Και πώς τον βλέπουμε να προσπαθεί να επιτύχει τους στόχους του αυτούς ; Κινούμενος σε συγκεκριμένους άξονες . Οικονομία , διπλωματία , στρατιωτικές επιχειρήσεις και εσωτερική καταστολή .
Για το τελευταίο δε χρειάζεται να πούμε πολλά , οι πάντες γνωρίζουν πως πρόκειται περί ενός ανελεύθερου , απολυταρχικού καθεστώτος που σιγά σιγά έφτασε στο σημείο να στραγγαλίζει την οποιαδήποτε αντίθετη φωνή . Κυριολεκτικά και μεταφορικά .
Κάτι τέτοιο επετεύχθη χάρη στην άνοδο του οικονομικού επιπέδου του λαού την προηγούμενη δεκαετία κυρίως , καθώς και στα μυωπικά και ανεδαφικά σχέδια των ΗΠΑ που όλο τρων σφαλιάρες στην ευρύτερη περιοχή αλλά μυαλό δε βάζουν , δείχνοντας ανοχή , αν όχι στήριξη , σε πρόσωπα και καταστάσεις που στο τέλος θα φτάσουν τον Πούτιν και την Κίνα ως την Ανταρκτική και η Ουάσιγκτον ακόμα θ’αναρωτιέται πού στραβοπάτησαν οι σχεδιασμοί της .
Η άνοδος του οικονομικού επιπέδου όμως έχει χρόνια που έπιασε ταβάνι και ήδη πριν την πανδημία έχει αρχίσει η πτώση των δεικτών . Επομένως , σύμφωνα με τους ευσεβείς πόθους πολλών επαϊόντων , είναι θέμα χρόνου η κατάρρευση της Τουρκικής Οικονομίας , επομένως δεν υπάρχει η δυνατότητα πολέμου ευρείας κλίμακας . Θα μου επιτρέψετε να πω , ανοησίες . Για πλήθος λόγων , βασικοί εκ των οποίων είναι οι εξής . Πρώτον , στα μέτωπα που έχει ανοίξει μέχρι τώρα ο φίλος μας πολεμά δι αντιπροσώπων , άρα τα κόστη είναι ελεγχόμενα . Δεύτερον , στα μεταξύ μας προφανώς και έχει την πρωτοβουλία έναντι των φοβικών κυβερνήσεών μας , επομένως μπορεί και προγραμματίζει τις κινήσεις εκείνες που θεωρεί πως του εξασφαλίζουν το μέγιστο κέρδος με τις ελάχιστες απώλειες . Τρίτον και σημαντικότερον , ακόμα κι αν η οικονομία του φτάσει στο ναδίρ , τι θα έπρεπε να κάνει ; Να παρακολουθεί τη συρρίκνωση μέχρι ανηποληψίας της χώρας του και να αγωνιά αν θα βγαίνει να πληρώσει τις συντάξεις , σα μερικούς ντόπιους Σημιτοφύλακες ή να προσπαθήσει έστω και απονενοημένη φυγή προς τα μπρος ; Θυμίζω πως θεωρεί εαυτόν μεγάλο ηγέτη με πεπρωμένο να εκπληρώσει και πως η Θεία Πρόνοια άπλωσε γύρω του κότες , Σύριους δικτατορίσκους και Λίβυους φύλαρχους . Εσείς τι θα κάνατε στη θέση του ;
Και κάπως έτσι , για να μη μακρηγορούμε , φτάσαμε στην τωρινή κατάσταση . Που για όλους τους παραπάνω λόγους θεωρώ πως είναι Θείο Δώρο ! Θα σας εξηγήσω κατευθείαν …
Ο τυπάκος αυτός θα μείνει στην ιστορία της χώρας του όχι ως Μεγάλος αλλά ως Μοιραίος και για όλους τους υπόλοιπους ως ένα γραφικό Μουσολινοειδές για έναν απλούστατο λόγο . Δεν κατάφερε στο μυαλό του να ξεχωρίσει τον Ελληνικό λαό (αυτός είναι ο εχθρός) απ’τις ελληνικές ηγεσίες . Την ανημπόρια και την ηττοπάθεια των δεύτερων προβάλλει εμμονικά στον πρώτο
και κινείται αναλόγως .
Αγαπητοί μου , απ’τα τέλη του 19 και μέχρι σήμερα , η ελληνική Κοινωνία , με τις ουκ ολίγες παθογένειές τις (που πάντως δεν είναι περισσότερες απ’των «προηγμένων» χωρών) , έδωσε σαφές στίγμα .
Βασικά , το έδωσε με το μεγαλειώδες ΟΧΙ του δημοψηφίσματος , άλλο που ο Αλέξης κιότεψε , ήρθε όμως να το επιβεβαιώσει πως διαθέτει φρόνημα και αξίες που όταν χρειαστεί βγαίνουν μπροστά κι ας ουρλιάζουν οι περίεργοι όσο θέλουν .
Αναφέρομαι στα γεγονότα του Έβρου , εκεί που έπεσε η πρώτη σφαλιάρα στο φίλο μας . Εκεί που στρατός , σώματα ασφαλείας ( που δυο μέρες πριν τα στειλαν να δείρουν νησιώτες ) και απλός κόσμος που έτρεξε εθελοντικά να συνδράμει , απέτρεψαν την επιχείρηση εισβολής που επιχειρήθηκε . Γιατί , φυσικά , περί τέτοιας επρόκειτο . Κάποιοι άμοιροι ανακατεύτηκαν με στίφη φανατικών και τμημάτων στρατιωτικών και παραστρατιωτικών και επιτέθηκαν στα σύνορα ευρωπαϊκής χώρας νομίζοντας πως εδώ είναι Ιράκ , να μπαινοβγαίνουν . Την κατάληξη την είδαμε . Αφού οι ελίτ μονάδες της στρατοχωροφυλακής έχαναν όπλα και ασυρμάτους μέσα στο ποτάμι ( άραγε οι ΝΑΤΟικοί σύμμαχοι καμάρωσαν τη «δεύτερη μεγαλύτερη δύναμη»;), αφού οι κατσαπλιάδες μη μπορώντας να κάνουν βήμα μπροστά άρχισαν να γεμίζουν την περιοχή με κορωνοιό ( στην Κων/πολη είχαμε θέματα όταν τους έτρεχαν στα νοσοκομεία ), αναγκάστηκε να τους ξαναφορτώσει στα λεωφορεία της χαράς και να τους επιστρέψει στο πουθενά απ’όπου τους έφερε , με τα αυτιά κατεβασμένα .
Εκτός απ’το πρακτικό του πράγματος όμως , δεν ξέρω αν θυμάστε δυο πράγματα από τότε . Εκτός του στρατού που ούτως ή άλλως υπήρχε στα σύνορα , πρώτα πήγε ο απλός λαός και μετά στάλθηκαν οι ΜΑΤατζήδες . Οι οποίοι έδειξαν περισσό ζήλο , είναι η αλήθεια , μπας και ξεπλύνουν τη διπλή ντροπή του να πάνε να δείρουν άοπλους πολίτες και στο τέλος να φεύγουν δαρμένοι οι ίδιοι αλλά αυτό είναι δικό τους θέμα . Και δεύτερο αλλά εξίσου σημαντικό , ο τρόπος που αντιμετώπισε ο μέσος πολίτης και τα κόμματα τα γεγονότα . Οι φανφάρες και οι κόντρες μπήκαν αθόρυβα στην άκρη και όλοι , με τον τρόπο του ο καθένας , δεν ενέδωσαν σε αντιπολιτευτικούς πειρασμούς και έδειξαν τουλάχιστον ανοχή στους κυβερνητικούς χειρισμούς .
Όσο για τις δημοσκοπήσεις που διενεργούνταν πυρετωδώς εκείνες τις μέρες (είχε τεθεί και το θέμα του να πάμε στη Χάγη να τα βρούμε , καλή ώρα σαν τώρα ), όσο πονηρές κι αν ήταν οι ερωτήσεις , έδειχναν σταθερά σε νούμερα πάνω από 80% τη θέληση για «ούτε βήμα πίσω». Σερνόμενος επομένως απ’αυτή τη χαλύβδινη θέληση ο πολιτικός συρφετός των Αθηνών , κόντρα στις ηττοπαθείς πεποιθήσεις του έκλεισε τα σύνορα και πρόβαλλε σα δικαιολογία στους έξωθεν «φίλους» που πίεζαν για διάφορα πως τα χέρια είναι δεμένα λόγω ακριβώς αυτής της συσπείρωσης .
Κάπου εκεί έκατσαν στ’αυγά τους και οι διάφοροι δικαιωματάκηδες , διάφορες περιθωριακές θείτσες των ανοιχτών συνόρων και των λιαζόμενων επενδυτών , μιας και κατάλαβαν πως το πολιτικό κριτήριο του κόσμου είναι απείρως σοβαρότερο απ’τις ιδεοληψίες και τα συμφέροντά τους και πως έρχεται κάποτε η ώρα που ο χαβαλές και τα καλαμπούρια μπαίνουν στην άκρη γιατί οι πραγματικότητα έρχεται αμείλικτη . Εδώ κολλάει και ο Κερντερουά που λέγαμε στην αρχή .
Και κάπως έτσι περάσαμε και την πρώτη μπόρα του κορονοϊού . Μην ακούτε ψέματα και μεγαλοστομίες , κανένα απολύτως σχέδιο δεν υπήρχε , τα πάντα κινούνταν σε μια σφαίρα γενικότητας ( πώς θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά , απ’τη στιγμή που οι γνώσεις μας ήταν ελάχιστες) και η μόνη στρατηγική ήταν «μέρα με τη μέρα κι έχει ο Θεός».
Και σ’αυτό το πρόβλημα τη λύση την έδωσε ο κόσμος . Πιστεύει πραγματικά έστω κι ένας πολίτης αυτής της χώρας πως το πολιτικό και θεσμικό προσωπικό με τη μυωπία και αβελτηρία που το διακρίνει θα έπαιρνε απόφαση για lockdown , με το όποιο πολιτικό κόστος αυτό κουβαλά ; Σε καμία περίπτωση . Απλά είδαν την αποφασιστικότητα και τη θέληση που έδειχνε ο λαός εκείνες τις μέρες και το τόλμησαν . Να ξέρετε λοιπόν πως το ότι είστε ζωντανοί και υγιείς και παράδειγμα για τον πολιτισμένο Κόσμο δεν οφείλεται σε κανένα Τσιόδρα και κανένα Χαρδαλιά . Οφείλεται σ’εσάς και μόνο εσάς . Σ’όλους αυτούς οφείλεται αυτό που έρχεται απο’δω και πέρα .
Ο αμετροεπής φίλος μας όμως ούτε αυτό μπόρεσε να αποκωδικοποιήσει . Είχε βέβαια τα δικά του θέματα , μιας και τα πρόβατα στη χώρα του , υπακούοντας τις φωτισμένες του εντολές πέθαιναν σαν τις μύγες στα πεζοδρόμια .
Ξεπερνώντας στα γρήγορα αυτό το διπλό χαστούκι και βλέποντας να γυρνάει υπέρ του η κατάσταση στη Λιβύη , θεωρεί πως ήρθε η ώρα για το μεγάλο στόχο . Ο οποίος , για όσους δε μπορούν ή φοβούνται να το καταλάβουν δεν είναι τα πετρέλαια και τα αέρια του Αιγαίου . Είναι να καταγάγει συντριπτική νίκη εναντίον της Ελλάδος . Και θα δείτε σε λίγο καιρό όσοι με θεωρείτε υπερβολικό πως ακόμα και γενναία δικαιώματα επί των πόρων να του παραχωρήσουν οι δικοί μας «ψύχραιμοι» (που αυτό θέλουν ), αυτός θα συνεχίσει το ίδιο βιολί . Μια στη Θράκη , μια στην Κύπρο , μια πιο βαθιά στο Αιγαίο , με όλο και ευνοϊκότερους γι αυτόν όρους θα επιδιώκει να πατήσει στα χνάρια του Πορθητή .
Και πολύ καλά θα κάνει , λέω εγώ . Είναι καλύτερο να’χεις απέναντι έναν επικίνδυνο αλλά αγόμενο και φερόμενο απ’τα πάθη και τις ψυχώσεις του παρά έναν πραγματικά πανέξυπνο και πανούργο . Ο άνθρωπος έχει δώσει τόσα δικαιώματα κι έχει ανοιχτεί τόσο που αν υπήρχε η θέληση θα μπορούσαμε να τον είχαμε καταστρέψει εκατό φορές .
Γι αυτό όμως προείπα πως πρόκειται για το μεγαλύτερο ευεργέτη της χώρας μας . Γιατί στέκεται σαν καθρέπτης απέναντί μας κάθε μέρα και μας προκαλεί μέσα απ’αυτόν να δούμε το δικό μας πρόσωπο . Αν χαμογελάμε όταν μας ξεφτιλίζει κι εμείς
παρακολουθούμε ψύχραιμοι .
Αν καταπίνουμε προσβολές και Γιαβούζ και ΑΟΖ χωρίς να σφίγγεται το στομάχι .
Αν δεχόμαστε να ψηφίζουμε και να στηρίζουμε ξανά και ξανά τους ίδιους κούληδες που κατεβάζουν τα βρακιά μπροστά στο αφεντικό χωρίς να λεν κουβέντα .
Αν εξακολουθούμε να τρέχουμε πίσω από Φαναριώτικες ψευτοελίτ του Πνεύματος και του Χρήματος που το μόνο που τις νοιάζει είναι να καμουφλάρουν το ολίγιστο του φρονήματος και το φόβο που τους προκαλεί η ίδια τους η ανεπάρκεια πίσω από τίτλους που είναι ντροπή να φέρουν και πίσω από αγορασμένη ατιμωρησία και αλληλοκάλυψη .
Αν θα συνεχίσουμε σ’αυτό το ρυθμό παράλυσης και ατονίας μέχρις εξαλείψεως, σαν τους Τεμπέληδες της Εύφορης Κοιλάδας , ενώ τα κοράκια ήδη μαζεύονται για να κατασπαράξουν το κουφάρι μας .
Την απάντηση την ξέρετε , την έχετε δώσει ήδη όπως προείπα . Γι αυτό και , αργά ή γρήγορα , ο φασιστικός , μαύρος καθρέπτης θα γίνει θρύψαλα στα πόδια σας και δε είναι καθόλου γρουσουζιά !
ΥΓ) Αν υπάρχει έστω κι ένας που έχει την ισχύ , ας μην επιτρέψει στους Σημιτοφύλακες της Κυβέρνησης να κάνουν το μοιραίο για όλους μας λάθος , όπως φαίνεται ότι ετοιμάζονται …
ΥΓ2) Για την Αγία Σοφία θα πούμε σύντομα . Η κίνηση να προσφύγουμε στην UNESCO έδειξε ξεκάθαρα σ’όλο τον πλανήτη πόσο χαλβάδες και ανυπόληπτοι είμαστε . Άντε και στη UNICEF την άλλη φορά ! Θα μου πεις , τι σχέση έχει με το θέμα ; Πώς δεν έχει , ό,τι έκανε ο ένας οργανισμός , τα ίδια ακριβώς θα μπορούσε να κάνει κι ο άλλος .
Ο φίλος Δούμπος τα’γραψε άψογα , μια παρατήρηση θα κάνω μόνο . Το θέμα δε μπορεί ν’αντιμετωπιστεί ως πολιτικό , γιατί τα χέρια σου είναι δεμένα από πολλές απόψεις . Άρα ; Δεδομένης και της παγκόσμιας συγκυρίας , η μόνη επιλογή είναι ν’αντιμετωπιστεί ως καθαρά θρησκευτικό , γιατί χτυπάς στο συναίσθημα κι όχι σε επιχειρήματα . Στην Αμερική μην ξεχνάτε έχουν εκλογές και στη Ρωσία ακόμα παίζουν το χαρτί της προστάτιδος της Ορθοδοξίας .
Επομένως , βρες τον τρόπο και ρώτα ευθέως τον Τραμπ , τον Πούτιν , τον Πάππα μια απλή ερώτηση . Όταν λέμε «Αγία Σοφία» δεν είναι σα να λέμε «Αγία Μαρίνα», «Αγία Βάρβαρα»κλπ . Πρόκειται για ναό αφιερωμένο στην «Αγία του Θεού Σοφία», τουτέστιν στον Ιησού Χριστό .
Κύριε Τραμπ , είσαι φίλος του Χριστού ή φίλος του Δικτάτορα ; Κύριε Πούτιν ; Παναγιότατε ; Γιατί όσο επιτρέπετε τη βεβήλωσή του ναού Του , είστε εναντίον Του . Κάνε viral την ερώτηση στις ΗΠΑ και μετά τα ξαναλέμε…
