Μπορεί η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου να πέρασε αλλά στο σημερινό μας άρθρο θα υμνήσουμε τον έρωτα. Τον έρωτα όχι της μιας μέρας αλλά τον έρωτα που κρατά για πάντα. Τον έρωτα που σε κάνει να ξαγρυπνάς, να αγωνιάς και να ιδρώνεις ακόμα κι όταν το ταίρι σου δεν βρίσκεται για κάποιον λόγο κοντά σου.
Μέσα από τις λέξεις, λένε πως βγαίνει πάντα η αλήθεια και τα έντονα συναισθήματα που ενεργοποιούν τον εγκέφαλο μας και ερωτευόμαστε για πάντα. Έτσι και μέσα από τις λέξεις του βιβλίου «Ο Εραστής» της μοναδικής Μαργκερίτ Ντυράς και μέσα από την μαγική γραφή της συγγραφέως, θα αισθανθείτε στο έπακρο το άρωμα του έρωτα και θα σας ταξιδέψει στην Ινδοκίνα του Μεσοπολέμου.
Ένα λευκό, δεκαπεντάχρονο κορίτσι, συνάπτει σχέση με έναν πλούσιο μεγαλύτερο της Κινέζο. Η σχέση τους εναντιώνεται στους κοινωνικές κανόνες και στις φυλετικές διακρίσεις, συνεπώς καταδικασμένη σε αδιέξοδο. Δεν είναι μόνο η ιστορία εκείνου του πρώτου αλησμόνητου έρωτα, αλλά η απόφαση της ίδιας της συγγραφέως που στα εβδομήντα της χρόνια, ανασύρει από την μνήμη της, τον έναν και μοναδικό έρωτα της ζωής της και μαζί με εκείνον και όλα τα επώδυνα συναισθήματα.
«Ο Εραστής» δεν είναι μόνο ένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα, αφού η αφήγηση της Ντυράς απλώνεται σε πολλά επίπεδα. Ανακαλεί την βία, την οδύνη που έζησε μέσα στην οικογένεια της, για την βαναυσότητα του μεγαλύτερου αδερφού της, για τα αντικρουόμενα συναισθήματα προς την μητέρα της και την λατρεία της προς τον μικρότερο αδερφό της.
Ένα μυθιστόρημα που θα σας παρασύρει και θα σας συγκινήσει. Θα θυμώσετε για την στενοκεφαλιά της κοινωνίας και τις προκαταλήψεις ανάμεσα στις οικογενειακές σχέσεις. Ένας ύμνος στην αγάπη, μια συγκλονιστική μύηση στον έρωτα που δυστυχώς χάνεται και έπειτα από πολλά χρόνια ζει μονάχα στην καρδιά και στις σκέψεις της Ντυράς.
Ένα βραβευμένο και συγκλονιστικό αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα με το βραβείο Goncourt 1984.
Γεννήθηκε στην Σαϊγκόν, στην Γαλλική Ινδοκίνα (σημερινό Βιετνάμ) στις 4 Απριλίου 1914. Οι γονείς της έφτασαν στην Ινδοκίνα εξαιτίας μιας καμπάνιας για την εργασία στις αποικίες. Ο πατέρας της πέθανε λίγο μετά. Η δύσκολη ζωή της υπήρξε πηγή έμπνευσής για τα έργα της. Στα 17 της πήγε στην Γαλλία για να σπουδάσει μαθηματικά, αλλά τα παράτησε και σπούδασε πολιτικές επιστήμες και νομική. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δούλευε για την κυβέρνηση του Βισύ, αλλά ταυτόχρονα ήταν μέλος της Γαλλικής Αντίστασης και γι’ αυτό στάλθηκε στο Μπούχενβαλντ, απ’ όπου μετά βίας επέζησε.
Πολύ νωρίς στη ζωή μου ήταν πια πολύ αργά.
(από το βιβλίο της «Ο Εραστής»)
Βασιλική Τσούνη – Συγγραφέας.
