Από την αρχαιότητα μέχρι το έτος 1900 μ.Χ. περίπου, όλη η φαρμακολογία της ιατρικής ήταν ΒΟΤΑΝΑ. Η συντριπτική πλειοψηφία εξ αυτών ήταν «ΜΑΪΜΟΥ», δεν έκαναν τίποτα. Μερικά όμως απεδείχθησαν θαυματουργά. Μερικά από αυτά ήταν η Αλόη βέρα γιά εγκαύματα και τραύματα, ο Ευκάλυπτος (περιέχει Σαλικυλικό οξύ = Ασπιρίνη) γιά τον πυρετό και τους πόνους, η Κινίνη από το φυτό Quina (ελονοσία), η Κολχικίνη (COLCHICINE) από το φυτό Κολχίκιουμ του Περού γιά την ουρική αρθρίτιδα, Η Δακτυλίτιδα από το λουλούδι Digitalis γιά την καρδιακή ανεπάρκεια (DIGOXIN), κλπ. Δύο πετυχημένα Κυτταροστατικά φάρμακα γιά τον Καρκίνο έτους 1980 παρήχθησαν από λουλούδια- φυτά του τροπικού δάσους της Βραζιλίας. Ενα θρομβολυτικό φάρμακο γιά το έμφραγμα παρήχθη από το δηλητήριο του Κροταλία.
Από το έτος 1900 μ.Χ. άρχισε η έκρηξη της Χημείας και της Χημικής Φαρμακολογίας. Η «καρδιά» της Χημικής Βιομηχανίας από το 1900-1952 μΧ ήταν στό τρίγωνο Γερμανία, Αυστρία , Ελβετία, Βόρεια Ιταλία. Εκεί ήταν τα μεγαλύτερα μυαλά, τα μεγαλύτερα εργοστάσια , και εκεί παρήγετο το 95% των παγκόσμιων φαρμάκων, ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΕΘΝΗ ΕΛΕΓΧΟ. Εκεί έγιναν και οι μεγαλύτερες εφευρέσεις μέχρι το 1960. Να σκεφθείτε ότι το εργοστάσιο της SANDOZ στην Ελβετία (σήμερα NOVARTIS) ειναι σε έκταση ΟΣΟ ΟΛΗ Η ΦΙΛΙΠΠΙΑΔΑ. Το εργοστάσιο της CΗIESI, Mιλάνο Βόρεια Ιταλία, Αλπεις, είναι όσο η μισή Πρέβεζα…. το 90% των Βιταμινών παγκοσμίως παράγονται σε αποστειρωμένο και απομονωμένο εργοστάσιο ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΧΙΟΝΙΑ στίς Αλπεις (LAMBERTS).
Ωσπου έγινε το κακό. Το έτος 1952. Mιά Γερμανική εταιρεία κυκλοφόρησε ένα ΥΠΝΩΤΙΚΟ φάρμακο που διευκόλυνε τον ύπνο. Λεγόταν ΘΑΛΙΔΟΜΙΔΗ (Thalidomide). Είχε μεγάλη κυκλοφοριακή επιτυχία. Το έπαιρναν ψωμοτύρι όσοι δεν είχαν ύπνο. Ελα όμως που το έπαιρναν και έγκυες γυναίκες. Και το κακό έγινε. Μέσα στα δύο χρόνια κυκλοφορίας του, γεννήθηκαν στήν Ευρώπη και ΗΠΑ τουλάχιστον 2.000 μωρά ΧΩΡΙΣ ΧΕΡΙΑ ή ΧΩΡΙΣ ΠΟΔΙΑ!!! Τερατογέννεση. Φωκομελία. Αυτά τα παιδιά σήμερα είναι 70 ετών. Εγινε χαμός. Το φάρμακο απαγορεύτηκε, και άρχισαν τα δικαστήρια αποζημιώσεων. Αμέσως ο ΟΗΕ συγκάλεσε τη Διάσκεψη του Ελσίνκι όπου υπογράφηκε η ΔΙΕΘΝΗΣ πλέον ΣΥΜΒΑΣΗ του Ελσίνκι, με βάση την οποία:
(1) Κάθε νέο φάρμακο πρέπει να περνάει 7 στάδια ερευνών
(2) Πρέπει να υποστεί ΔΙΠΛΗ ΤΥΦΛΗ ΜΕΛΕΤΗ αποτελεσματικότητας και τοξικότητας
(3) Η εταιρεία παραγωγής έχει το Copyright (μονοπώλιο πατέντας) γιά 10 χρόνια.
(4) Μετά μπορεί να το παράγει όποιος θέλει ως γενόσημο.
Η αποτελεσματικότητα κρίνεται από τον δείκτη στατιστικής σημαντικότητας. Η Τοξικότητα πρέπει να κυμαίνεται σε αποδεκτά επίπεδα και να επισημαίνεται εγγράφως. ΟΛΑ τα φάρμακα έχουν παρενέργειες.
Ας δούμε ένα παράδειγμα: Το 1970 όλα τα παυσίπονα αντιπυρετικά φάρμακα είχαν πολλές παρενέργειες. Αυτά ήταν η Ασπιρίνη (γαστρορραγίες), η Νοβαλτζίνη (NOVALGIN πουλιόταν και στα περίπτερα), το BUTAΖOLIDIN και το TANDERIL (προκαλούσαν λευκοπενία έως και θανατηφόρο). ΟΛΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ!!! Οι Αμερικάνοι είχαν αρχίσει να κτίζουν τη δική τους ερευνητική Φαρμακοβιομηχανία, που στηρίχτηκε πρώτα στα Αντιβιοτικά. Μή ξεχνάμε ότι την Πενικιλλίνη μπορεί να την ανακάλυψε στο Λονδίνο ο Φλέμιγκ, αλλά λόγω βομβαρδισμών με V2 παρήχθη στις ΗΠΑ από δύο συνεργάτες του, του Florey και Chain (Κινέζος) και γι αυτό το βραβείο Nobel το πήραν τρείς.
Οι Αμερικάνοι λοιπόν είχαν επικεντρωθεί να ανακαλύψουν ένα αντιπυρετικό παυσίπονο ΑΚΙΝΔΥΝΟ από παρενέργειες. Το κατάφερε η εταιρεία SQUIBB το 1970 με το όνομα Παρακεταμόλη. Είναι το γνωστό μας PANADOL®, στην Ελλάδα κυκλοφορεί και ως DEPON®. Υπέβαλε φάκελλο στον FDA = ΕΟΦ και πρότεινε δοσολογία 500mg 1X3. Ομως τα στατιστικά έδειχναν ΜΗ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΩΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Πχ Από τα 1000 άτομα που πήραν DEPON τους πέρασε ο πονοκέφαλος σε 70% και από τα 1000 άτομα που πήραν “μαϊμού” DEPON® = αλεύρι (χωρίς να το ξέρουν) τους πέρασε σε ποσοστό 63%. Ετσι ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΚΟΠΗΚΕ, δεν έλαβε άδεια.
Η εταιρεία έκανε πάλι μελέτες με περισσότερες χιλιάδες άτομα, προφανώς «μαγείρεψε» τα αποτελέσματα, ίσως και να «λάδωσε» (τότε) και τελικά πήρε την άδεια. Ομως Ο ΑΔΕΚΑΣΤΟΣ ΚΡΙΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ είναι η «πιάτσα». Οι πωλήσεις έπεσαν, το φάρμακο «δεν έπιασε». Η Ασπιρίνη θέριζε!!! Ο λαός είδε ότι το φάρμακο Παρακεταμόλη ΔΕΝ κάνει τίποτα σε 500Mg δοσολογία και άρχισε να παίρνει 2 μαζί χάπια. Οπότε περί το 1980 η εταιρεία υπέβαλε νέο φάκελλο και άλλαξε τη δοσολογία σε 1000mg 1X4 (διαβάστε το χαρτάκι οδηγιών του DEPON)
Ας έρθουμε τώρα στην επιδημία Κορωναϊού. Από τα ανωτέρω φαίνεται ότι η έγκριση φαρμάκου είναι πολύ χρονοβόρα. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις όμως και ΕΑΝ η νόσος είναι θανατηφόρα και υπάρχουν έστω και ελλιπείς ενδείξεις καλής αποτελεσματικότητας ΔΙΔΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΟΦ ΕΙΔΙΚΗ ΑΔΕΙΑ πειραματικής χρήσης ενός υπό έλεγχο φαρμάκου. Ετσι γίνεται και τώρα με τον Κορωναϊό. ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ. Ηδη δοκιμάζονται 10 φάρμακα και 10 εμβόλια παγκοσμίως. Θα περάσει καιρός γιά να τεκμηριωθεί η αποτελεσματικότητα 1-2 από αυτά. Μέχρι τότε «ο Θεός βοηθός».
Δυστυχώς «ο Θεός» ΔΕΝ είναι δίκιος. Σε άλλους άνθρώπους δίνει ΓΕΡΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ και ζούν 90 χρόνια, και άλλους τους φορτώνει με γονίδια που τους κάνουν σαράβαλα και τρέχουν στα νοσοκομεία. ΜΕ ΑΥΤΟΎΣ ΤΟΥΣ ΑΤΥΧΟΥΣ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ Η ΙΑΤΡΙΚΗ. Να σκεφθείτε ότι ο χειρότερος ιός είναι ο EBOLA (αιμορραγικός πυρετός της Αφρικής). Και όμως. Εχει θνητότητα 50%. Οι μισοί αποδημούν εις τόπον χλοερόν, και οι μισοί είναι τυχεράκηδες και επιβιώνουν με ΑΝΟΣΙΑ! Τι να πεί κανείς; Ετσι δουλεύει η φύση. Ελπίζω να σας έδωσα μιά εικόνα πώς δουλεύει το σύστημα φαρμάκων.-
(*) Ο Δρ. Χαράλαμπος Γκούβας, είναι Ορθοπεδικός χειρουργός τραυματολόγος, Διδάκτωρ Ιατρικής του ΕΚΠΑ. Η διατριβή του είναι θέμα Φαρμακολογίας και Ορθοπεδικής. Εχει στρατιωτική ειδικότητα ΠΒΧΠ = Πυρηνικός Βιολογικός Χημικός Πόλεμος. Είναι συγγραφέας 25 βιβλίων.
